Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 9 stycznia 2013 r.

Sąd Okręgowy w Jeleniej Górze VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie:

Przewodniczący:SSO Anna Rej-Żuk

Protokolant:Anna Delestowicz

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 stycznia 2013 r. w J.

odwołania J. M.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w W.

z dnia 25.01.2012r., znak: (...)

w sprawie J. M.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w W.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

zmienia decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w W.z dnia 25.01.2012r., (...)/(...)/(...)/(...) w ten sposób, że przyznaje wnioskodawczyni J. M.prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia 01 grudnia 2011r. do 30 listopada 2013r.

Sygn. akt VII U 385/12

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 25.01.2012 r. (znak: (...)) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w W.odmówił wnioskodawczyni J. M.prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy opierając się na treści orzeczenia komisji lekarskiej ZUS z dnia 17.01.2012 r., w którym nie stwierdzono niezdolności do pracy wnioskodawczyni.

J. M. odwołała się od decyzji ZUS podnosząc, że nie zgadza się z oceną stanu jej zdrowia dokonaną przez organ rentowy.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, argumentując jak w zaskarżonej decyzji.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

J. M., urodzona (...) posiada wykształcenie zawodowe – ceramik budowlany. Pracowała jako pracownik fizyczny w latach 1969-1972, a następnie jako opiekunka PCK w latach 1980-1992. W okresach od 1992 r. do 30.11.2006 r. oraz od 01.12.2009 r. do 30.11.2011 r. była uprawniona do świadczenia rentowego z tytułu niezdolności do pracy.

/bezsporne/

W dniu 04.10.2011 r. J. M. złożyła wniosek o ponowne ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

Orzeczeniem lekarza orzecznika ZUS z dnia 24.11.2011 r. nie uznano wnioskodawczyni za niezdolną do pracy.

Także komisja lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 17.01.2011 r. ustaliła, że wnioskodawczyni nie jest niezdolna do pracy. U wnioskodawczyni rozpoznano zmiany zwyrodnieniowo-dyskopatyczne kręgosłupa z zespołem bólowym, nadciśnienie tętnicze, przewlekłe zapalenie oskrzeli oraz stan po usunięciu pęcherzyka żółciowego.

Decyzją z dnia 25.01.2012 r. organ rentowy odmówił wnioskodawczyni prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy opierając się na treści orzeczenia komisji lekarskiej ZUS z dnia 17.01.2012 r.

/dowód: wniosek z dnia 04.10.2011 r. – k.220 akt rentowych ZUS;

orzeczenie z dnia 24.11.2011 r. – k.221 akt rentowych ZUS;

orzeczenie z dnia 17.01.2012 r. – k.224 akt rentowych ZUS;

opinia z dnia 17.01.2012 r. – k.261v akt orzeczniczych ZUS;

decyzja z dnia 25.01.2012 r. – k.225 akt rentowych ZUS/

Biegła sądowa z zakresu neurologii rozpoznała u wnioskodawczyni odprostowanie kręgosłupa L/S, znaczne ograniczenie ruchomości kręgosłupa L/S przy pochylaniu do przodu, najprawdopodobniej w przebiegu zmian zwyrodnieniowych i dyskopatycznych, przykurcz mięśniówki stawu biodrowego i kolana lewego, ciasnotę kanału nadgarstka po leczeniu operacyjnym kończyny górnej lewej. Wnioskodawczyni jest nadal częściowo niezdolna do pracy z przyczyn neurologicznych na okres 2 lat.

/dowód: opinia z dnia 17.07.2012 r. z opinią uzupełniającą – k.19-21 i k.32-34/

Biegły sądowy z zakresu chorób wewnętrznych rozpoznał u wnioskodawczyni otyłość pokarmową, nadciśnienie tętnicze, ciasnotę kanału nadgarstka obustronną w trakcie leczenia, przewlekłą obturacyjną chorobę płuc, stan po cholecystectomii laparoskopowej, zmiany zwyrodnieniowe i dyskopatyczne kręgosłupa szyjnego i lędźwiowego z przewlekłym zespołem bólowym oraz osteoporozę bez złamań patologicznych. Zdaniem biegłego wnioskodawczyni nie jest niezdolna do pracy.

/dowód: opinia z dnia 10.05.2012 r. – k.9-10/

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie zasługiwało na uwzględnienie.

Zgodnie z art.57 ust.1 ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. tekst jedn. z 2009 r., Nr 153, poz.1227 ze zm.) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki:

1.  jest niezdolny do pracy,

2.  ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy,

3.  niezdolność do pracy powstała w okresach wskazanych w art.57 pkt.3 cytowanej ustawy.

Pojęcie niezdolności do pracy definiuje art.12 ustawy o emeryturach i rentach z FUS. Zgodnie z tym przepisem, niezdolną do pracy w rozumieniu ustawy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu, przy czym całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, zaś częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

W związku z wnioskiem o przyznanie dalszego prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy wnioskodawczyni poddana została przez organ rentowy badaniom lekarskim. W ich wyniku, orzeczeniem komisji lekarskiej ZUS uznano wnioskodawczynię za zdolną do pracy, zaś organ rentowy na podstawie powyższego orzeczenia decyzją z dnia 25.01.2012 r. odmówił wnioskodawczyni prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

Ponieważ decyzja ZUS odmawiająca prawa do renty oparta została na orzeczeniu komisji lekarskiej, w toku postępowania sądowego niezbędne stało się przebadanie wnioskodawczyni przez biegłych sądowych z zakresu neurologii oraz chorób wewnętrznych, a zatem o specjalnościach adekwatnych do stwierdzonych u niej schorzeń.

Biegły sądowy z zakresu chorób wewnętrznych rozpoznał u wnioskodawczyni otyłość pokarmową, nadciśnienie tętnicze, ciasnotę kanału nadgarstka obustronną w trakcie leczenia, przewlekłą obturacyjną chorobę płuc, stan po cholecystectomii laparoskopowej, zmiany zwyrodnieniowe i dyskopatyczne kręgosłupa szyjnego i lędźwiowego z przewlekłym zespołem bólowym oraz osteoporozę bez złamań patologicznych. Zdaniem biegłego z punktu widzenia jego specjalności schorzenia, na które cierpi wnioskodawczyni nie upośledzają istotnie sprawności jej organizmu. Jednocześnie biegły wskazał jednak, że schorzenia oceniane przez niego nie były przyczyną orzekania o dotychczasowej niezdolności do pracy wnioskodawczyni. Przyczyną taką były schorzenia neurologiczne podlegające ocenie przez biegłego neurologa.

Biegła sądowa z zakresu neurologii rozpoznała u wnioskodawczyni odprostowanie kręgosłupa L/S, znaczne ograniczenie ruchomości kręgosłupa L/S przy pochylaniu do przodu, najprawdopodobniej w przebiegu zmian zwyrodnieniowych i dyskopatycznych, przykurcz mięśniówki stawu biodrowego i kolana lewego, ciasnotę kanału nadgarstka po leczeniu operacyjnym kończyny górnej lewej. Zdaniem biegłej wnioskodawczyni jest nadal częściowo niezdolna do pracy z przyczyn neurologicznych na okres 2 lat. Biegła wskazała, że bóle rąk utrudniają wnioskodawczyni trzymanie przedmiotów przez dłuższy czas, z powodu bólów kręgosłupa nie powinna ona pracować w pozycji przymusowej, natomiast przykurcze kolana i biodra lewego utrudniają badanej sprawne poruszanie. Biegła podniosła, że w ocenie orzeczniczej ważniejszy jest stan przedmiotowy ubezpieczonej, który uniemożliwia jej pracę w zawodzie siostry PCK. Z kolei zespół cieśni kanału nadgarstka uniemożliwia jej pracę w charakterze ceramika.

Odnosząc się w opinii uzupełniającej do zastrzeżeń organu rentowego – w szczególności do zarzutu manifestowania przez wnioskodawczynię niesprawności kończyny dolnej lewej – biegła wskazała, że wprawdzie jak dotąd nie udało się ustalić etiologii występujących u wnioskodawczyni przykurczów w stawach biodrowym i kolanowym lewym, ale zarówno podczas jednorazowych wizyt lekarskich, jak i podczas pobytów szpitalnych nikt nie poddawał w wątpliwość istnienia owych przykurczów, które upośledzają sprawne poruszanie się ubezpieczonej. Biegła zaznaczyła, że nikt z lekarzy i rehabilitantów obserwujących badaną nie uważał, że wyolbrzymia ona swoje dolegliwości. Biegła podniosła jednocześnie, że podobne zastrzeżenia organ rentowy zgłaszał odnośnie podawanych przez wnioskodawczynię bólów i osłabienia rąk, po czym 3 miesiące po badaniu przez komisję lekarską ZUS wnioskodawczyni została poddana operacji z powodu zespołu cieśni nadgarstka, podczas której doszło do uwolnienia nerwu pośrodkowego. Z powyższych względów biegła podtrzymała swoją dotychczasową opinię podkreślając, że przykurcze w stawach, bóle kręgosłupa lędźwiowego po 20 latach rehabilitacji nie mają szans na poprawę. Niezdolność do pracy jest pogłębiona przez zespół cieśni nadgarstka.

Biorąc pod uwagę treść sporządzonej w toku postępowania opinii neurologicznej, Sąd przyjął, że wnioskodawczyni jest nadal osobą częściowo niezdolną do pracy od dnia 01.12.2011 r. do dnia 30.11.2013 r. Biegła stanowczo stwierdziła u wnioskodawczyni istnienie częściowej, okresowej niezdolności do pracy i podkreśliła, że w tym okresie wnioskodawczynie nie rokuje odzyskania zdolności do pracy zarobkowej zarówno po rehabilitacji, jak i przekwalifikowaniu zawodowym. Sąd zważył, że opinia sporządzona została przez lekarza posiadającego stosowną wiedzę i doświadczenie w zakresie swojej specjalizacji, po osobistym zbadaniu wnioskodawczyni oraz w oparciu o wszechstronną analizę dokumentacji lekarskiej. Na ocenę opinii nie wpłynęły zastrzeżenia wniesione przez organ rentowy. Biegła wyczerpująco i logicznie wyjaśniła, że wbrew stanowisku lekarzy orzeczników ZUS nie ma podstaw do kwestionowania występujących u wnioskodawczyni przykurczów stawu biodrowego i kolanowego oraz ich konsekwencji w postaci znacznego ograniczenia sprawności ruchowej. Istnienie przykurczów zgłaszane jest przez ubezpieczoną od wielu lat i żaden z lekarzy leczących wnioskodawczynię nie uznawał ich za manifestowanie niesprawności. Także zadaniem biegłej nie ma podstaw do oceny, że zgłaszane przez wnioskodawczynię dolegliwości są jedynie subiektywne, czy wręcz symulowane na potrzeby niniejszego postępowania. Biegła zarzuciła, że podobne nieuzasadnione wątpliwości organ rentowy zgłaszał w zakresie bólów i osłabienia rąk, tymczasem u wnioskodawczyni istotnie stwierdzono, a następnie leczono operacyjnie (a zatem nie bezpodstawnie) zespół cieśni nadgarstka.

Sąd oddalił wniosek organu rentowego o przeprowadzenie dowodu z opinii kolejnych biegłych. W ocenie Sądu organ rentowy ponownie wniósł zastrzeżenia, podobnie sformułowane, które zostały już przedstawione biegłej neurolog, i do których biegła ustosunkowała w przekonujący sposób. Obecnie organ rentowy nie wskazał żadnych merytorycznych zarzutów dotyczących oceny niezdolności do pracy wnioskodawczyni przedstawiając jedynie stanowisko przewodniczącej Komisji Lekarskich będące w istocie polemiką ze stanowiskiem przedstawionym przez biegłą w zakresie stopnia naruszenia sprawności organizmu wnioskodawczyni.

Mając na uwadze powyższe zaistniała podstawa do zmiany decyzji ZUS poprzez przyznanie wnioskodawczyni prawa do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia 01.12.2011 r. do dnia 30.11.2013 r., o czym orzeczono na podstawie art.477 ¹⁴ § 2 k.p.c.