Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VI Ka 782/23

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

2

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

wyrok Sądu Rejonowego w Bolesławcu z dnia 28 sierpnia 2023r.

w sprawie sygn. akt II K 916/18

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca oskarżonego

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☒ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

------------------

--------------------------------------------------

----------------

---------

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

------------------

--------------------------------------------------

--------------

---------

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

------------------------------

--------------------------------------------------------------

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

---------------

------------------------------

--------------------------------------------------------------

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

W apelacji adw. P. T. - obrońcy oskarżonego G. K.:

1.  błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę zapadłego orzeczenia poprzez przyjęcie, że oskarżony urządzał i prowadził gry o charakterze losowym organizowanych w celach komercyjnych, na urządzeniach elektronicznych o nazwach szczegółowo opisanych w części wstępnej wyroku, wbrew przepisom ustawy z dnia 19 listopada 2009r. o grach hazardowych (dalej jako ”ustawa o grach hazardowych”) w bliżej nieokreślonym czasie podczas gdy ujawnione w toku postępowania okoliczności nie pozwalały na poczynione tego rodzaju ustaleń;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

2.  obraza przepisów prawa procesowego, mająca wpływ na treść orzeczenia, tj. art. 7 k.p.k. poprzez przekroczenie w zakresie ustalenia sprawstwa i winy oskarżonego zasady swobodnej oceny dowodów, pojęcie tej oceny w sposób dowolny, sprzeczny z zasadami wiedzy i doświadczenia życiowego, w sposób wykluczający możliwość ustalenia prawy obiektywnej, a polegająca na:

a)  dokonaniu istotnych dla sprawy ustaleń faktycznych w zakresie winnym zamiaru i świadomości działania oskarżonego w sposób sprzeczny z zasadami prawidłowego rozumowania, wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego i uznanie oskarżonego za winnego urządzenia nielegalnych gier na automatach tylko i wyłącznie w oparciu o przebieg eksperymentów procesowych oraz opinię biegłego R. R., która była niepełna i nierzetelna,

b)  bezzasadnym przyjęciu, że oskarżony zdawał sobie sprawę z nielegalności podejmowanych działań, miał zamiar realizacji wszystkich znamion strony przedmiotowej zarzucanego mu czynu, w sytuacji gdy powyższe nie polega na prawdzie i nie znajduje żadnego oparcia w treści złożonych przez oskarżonego wyjaśnień,

c)  uznaniu wyjaśnień oskarżonego nie przyznającego się do zarzucanego mu czynu oraz wskazujących, że był zapewniany o legalności prowadzonej działalności oraz informowany o opiniach technicznych i prawnych fakt ten potwierdzających, za niewiarygodnych, w sytuacji gdy żaden dowód w sprawie nie pozostaje z powyższymi twierdzeniami oskarżonego w sprzeczności,

d)  uznaniu, że oskarżony miał zamiar i świadomość prowadzenia gier z naruszeniem ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych (Dz.U. Nr 201, poz. 1540), mimo że zgromadzony w sprawie materiał dowodowy wskazuje na brak zamiaru i świadomości oskarżonego w tym zakresie

e)  wadliwym przyjęciu, że oskarżony miał świadomość faktu nielegalnego funkcjonowania urządzeń, w sytuacji gdy zgromadzony w sprawie materiał dowodowy temu przeczy

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

3.  obraza przepisów prawa procesowego, mająca wpływ na treść orzeczenia, tj. art. 7 k.p.k. w zw. z art. 170 k.p.k. i art. 201 k.p.k. poprzez bezzasadne oddalenie wniosków dowodowych obrońców:

- z zeznań świadka A. W.

-o dopuszczenie dowodu z opinii innego biegłego z zakresu informatyki,

mimo że powyższe dowody miały istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia spray oraz pomimo tego, że opinia biegłego R. R. nie była pełna, jasna i wyczerpująca;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

4.  rażąca niewspółmierność kary, która wyrażała się w orzeczeniu wobec oskarżonego kary grzywny w wymiarze 120 stawek dziennych przyjmując, że jedna stawka dzienna jest równoważna kwocie 120 zł poprzez przecenienie przez Sąd I instancji ustalonych okoliczności obciążających oraz niedostrzeżenie żadnej okoliczności łagodzącej, a także nienależytą ocenę sytuacji zarobkowej i życiowej oskarżonego pod katem ustalenia wysokości stawki dziennej grzywny.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

W apelacji pełnomocnika interwenienta (...) sp. z o.o. w L. – r. pr. W. Z.:

1.  rażące naruszenie art. 404 § 2 kpk poprzez jego nieprawidłowe zastosowanie, tj. prowadzenie rozprawy, w dniu 18.08.2023 roku, w dalszym ciągu, mimo iż było to kategorycznie wykluczone, albowiem od poprzedniej rozprawy, przeprowadzonej w dniu 10.02.2021 roku, upłynęło 2,5 roku (sic!), w którym to okresie, mimo orzeczenia dowodowego, wymagającego realizacji
w drodze stosownych czynności sądowych, w sprawie jakichkolwiek działań jednak nie podjęto,
w szczególności nie zlecono nowemu biegłemu, powołanemu do sprawy sporządzenia opinii, ani też nie wezwano go do stawienia się na rozprawę celem zaopiniowania ustalonego, w wyniku czego sprawa – z powodu długotrwałych zaniechań sądu rejonowego
- pozostawała w całkowitym bezruchu, co wykluczyło możliwość ziszczenia się wyjątku z art. 404 § 2 kpk
i wobec tego wymagało prowadzenia rozprawy po odroczeniu od początku;

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

2.  nadto oczywiste naruszenie art. 170 § 1 punkt 2 i 5 kpk, poprzez oddalenie wniosków dowodowych stron, przy uzasadnieniu, że zmierzają one do przedłużenia postępowania, w sytuacji gdy rażącą przewlekłość, która w sprawie niniejszej wystąpiła, obciąża wyłącznie sąd z powodu oczywistej bierności, trwającej 2,5 roku.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Na wstępie wskazać należy, że apelacja pełnomocnika interwenienta r. pr. W. Z. zarzucająca zaskarżonemu orzeczeniu naruszenie art. 404§2 k.p.k. jest oczywiście zasadna. Sąd Rejonowy po przeprowadzeniu całości postępowania dowodowego zawnioskowanego w akcie oskarżenia, dopuścił rozprawie przeprowadzonej w dniu 19 lutego 2021r. wnioskowany przez oskarżonego G. K. dowód z pisemnej i ustnej opinii biegłego A. W. /k. 480/. Dowodów tych jednakże nie przeprowadził i po upływie przeszło 2,5 roku rozprawę wyznaczoną na 18 sierpnia 2023r. postanowił prowadzić w dalszym ciągu na podstawie art. 404§2 k.p.k. Co więcej, na rozprawie tej Sąd meriti działając na podstawie art. 167 k.p.k. w zw. art. 201 k.p.k. a contrario zmienił to postanowienie dowodowe dopuszczające dowód z opinii biegłego A. W., po czym zakończył postępowanie dowodowe i odroczył do dnia 28 sierpnia 2023r. wydanie wyroku /k. 564/, zaś na tejże rozprawie wydał zaskarżone orzeczenie /k. 570/.

Opisany sposób procedowania Sądu Rejonowego został zasadnie poddany krytyce w apelacji r. pr. W. Z.. Art. 404§2 k.p.k. co do zasady przewiduje zasadę prowadzenia rozprawy odroczonej w nowym terminie od początku. Sąd jednak może wyjątkowo prowadzić rozprawę odroczoną w dalszym ciągu, chyba że skład sądu uległ zmianie. Obowiązujące przepisy nie wskazują co prawda dopuszczalnego maksymalnego czasu odroczenia, jednak z całą pewnością niczym nieuzasadniona bezczynność w toku prowadzenia procesu stanowi naruszenie zasady ciągłości rozprawy i koncentracji materiału dowodowego, co nie może pozostać bez wpływu na trafność zaskarżonego orzeczenia. W judykaturze utrwaliło się stanowisko, zgodnie z którym o wyjątkowej sytuacji umożliwiającej prowadzenie odroczonej rozprawy w dalszym ciągu można mówić albo wtedy, gdy okres odroczenia nieznacznie przekracza okres przerwy w rozprawie, albo gdy okres ten jest co prawda dłuższy, ale odroczenie znajduje uzasadnienie w stopniu zawiłości i skomplikowania sprawy, ewentualnie dowody mające najdonośniejsze znaczenie dla danego procesu są przeprowadzone już po odroczeniu - postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 4 marca 2010r., V KK 225/09, OSNKW 2010/6/53 i z dnia 19 lutego 2009r., II KK 29/09, LEX nr 607824. Przenosząc te spostrzeżenia na grunt niniejszej sprawy stwierdzić należy, że przeszło 2,5 - roczny okres odroczenia rozprawy w oczywisty sposób wykluczał prowadzenie jej w dalszym ciągu. Okres ten nie znajdował bowiem nieuzasadnienia w okolicznościach niniejszej nieskomplikowanej wszakże sprawy, a ponadto wszystkie dowody zostały przeprowadzone przed rozprawą w dniu 18 sierpnia 2023r. Słusznie w apelacji pełnomocnik interwenienta wskazał zatem, że w zaistniałej sytuacji należało rozprawę w dniu 18 sierpnia 2023r. prowadzić od początku, czego jednak Sąd I instancji nie uczynił, dążąc do niezwłocznego zakończenia postępowania.

Okres 2,5 roku pomiędzy rozprawami niewątpliwie spowodował zatracie
w pamięci Sądu Rejonowego obrazu przebiegu zdarzenia będącego przedmiotem postępowania. Nie ulega zatem wątpliwości, że zaistniałe uchybienie mogło mieć istotny wpływ na treść wyroku. Tymczasem Stwierdzenie przez Sąd ad quem naruszenia art. 404§2 k.p.k., w takim stopniu, że daje podstawę do przyjęcia, że mogło mieć istotny wpływ na treść zaskarżonego orzeczenia, wymusza konieczność jego uchylenia i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji. Wszak konwalidowanie nieprawidłowości polegających na naruszeniu zasady koncentracji rozprawy i bezpośredniości wymaga przeprowadzenia na nowo przewodu sądowego
w całości - wyrok Sądu Najwyższego z dnia 26 stycznia 2023r., III KS 80/22, LEX nr 3519161.

Ze wskazanych przyczyn, w kontekście brzmienia art. 436 k.p.k., nie zachodzi konieczność szczegółowego odnoszenia się do pozostałych zarzutów apelacji. Pokrótce jednak na kanwie tych wysłowionych w środku odwoławczym wywiedzionym przez adw. P. T. zarzutów należy ocenić czy w świetle zgromadzonego materiału dowodowego nie powinno zapaść już na tym etapie postępowania orzeczenie dla oskarżonego G. K. korzystniejsze od kasatoryjnego, a to zmieniające zaskarżony wyrok przez uniewinnienie go od popełnienia zarzuconego mu przestępstwa skarbowego. Tego rodzaju orzeczenie nie mogłoby jednak zapaść nawet w kontekście podniesionych zarzutów apelacji. Najogólniej bowiem rzecz ujmując, apelujący ten zarzucił Sądowi Rejonowemu naruszenie podczas procedowania szeregu przepisów karnoprocesowych, wskazując, że na skutek tych uchybień poczynione zostały wadliwe ustalenia faktyczne, w oparciu o które stwierdzono, że oskarżony zrealizował znamiona ustawowe przypisanego mu przestępstwa skarbowego. Apelujący wskazał, że oskarżony pozostawał w uzasadnionym przekonaniu co do tego, że funkcjonowanie zabezpieczonych w sprawie automatów nie naruszało przepisów ustawy hazardowej. Co więcej, upatrywał braku losowości gier, które można było prowadzić na zabezpieczonych procesowo automatach w tym, że zostały wyposażone w dodatkowe oprogramowanie tj. opcję „pomoc”..

Zauważyć tymczasem należy, że o świadomości oskarżonego G. K. co do przestępczego charakteru prowadzonej przez niego działalności świadczyło dobitnie to, że gdy tylko kontrolerzy w dniu 8 listopada 2017r. weszli do lokalu położonego przy ulicy (...) w B., to obsługująca automaty do gier N. N. wyłączyła ich zasilanie specjalnym włącznikiem i w ten sposób urządzenia te zostały trwale zablokowane.

Nie można też tracić z pola widzenia, że skoro G. K. prowadził jako przedsiębiorca działalność polegającą na urządzaniu i prowadzeniu gier na automatach, to ciążył na nim obowiązek szczególnie starannego badania tych urządzeń w celu wyeliminowania z nich rozgrywek losowych. Tymczasem za ugruntowaną w orzecznictwie i poglądach doktryny poczytać należało wykładnię przesłanki w postaci losowości rozgrywek. Oskarżony doskonale zatem wiedział, że gry na zabezpieczonych w dniu 8 listopada 2017r. automatach taką cechą się charakteryzowały, jak i że funkcja „pomoc” została zainstalowana wyłącznie w celu pozorowania ich logicznego charakteru.

Świadek E. R. stwierdził, że możliwość skorzystania z opcji „pomoc” pojawia się po rozegraniu pierwszej gry /k. 364/. Okoliczność tę potwierdził również świadek J. F. /k. 444/, a i biegły A. W. podczas opiniowania w innym procesie identycznie kwestię tę ujął /k. 460/. To zaś oznacza, że korzystanie podczas prowadzenia rozgrywek na zabezpieczonych procesowo automatach z omawianej opcji „pomoc” nie powodowało, że gry te pozbawione były losowości, bowiem z pewnością na przebieg gry rozpoczynającej rozgrywkę gracz nie miał żadnego wpływu.

Co więcej, umiejętności gracza, który zdecydował się wykorzystać analizowaną funkcję, nie rzutowały w żadnej mierze na wynik także dalszych prowadzonych rozgrywek. Wyniki tych gier były zatem całkowicie niezależne od prowadzącego rozgrywki, bowiem były generowane przez algorytm komputerowy. Osoba taka mogła co najwyżej przez skorzystanie z tej opcji ustalić strategię rozgrywek znając sekwencję następujących po sobie układów wirtualnych bębnów. Nie mogła ona jednak determinować przebiegu żadnej z nich, przez co nie dało się przyjąć, że charakteryzowały się one wyłącznie logicznym czy zręcznościowym charakterem. Znajomość sekwencji kolejnych układów może co najwyżej wpłynąć na długofalową strategię gracza przy obstawianiu kolejnych gier lub na decyzję o rozegraniu kolejnej gry. Gracz nie ma więc wpływu na wynik żadnej z gier, może co najwyżej zdecydować się grać dalej lub zakończyć grę. Pojęcia "losowy charakter gry" oraz "element losowości", o których mowa w art. 2 ust. 3 i 5 ustawy z dnia 19 listopada 2009r. o grach hazardowych oznaczają tymczasem "nieprzewidywalność" wyniku gry dla osoby korzystającej z urządzenia do gier hazardowych bez względu na budowę takiego automatu, w tym oprogramowania nim sterującego; stan "nieprzewidywalności" nie jest przy tym eliminowany wskutek możliwości uprzedniego sprawdzenia wyniku gry za pomocą dostępnej funkcji oprogramowania. Omawiana funkcja sprowadza się zatem jedynie do wprowadzenia do automatu dodatkowego elementu, który ma jedynie stwarzać pozory braku losowości. Skoro bowiem wyniki prowadzonych gier nie zależały od psychomotorycznych umiejętności prowadzącego te rozgrywki, a więc były one niezależne od jego wiedzy, zręczności, toteż charakteryzowały się losowością - wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 17 grudnia 2014r., II GSK 1713/13, LEX nr 1637101 i z dnia 30 września 2014r., II GSK 1852/13, LEX nr 1572655.

Wniosek

Apelacja obrońcy oskarżonego: zmiana zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego od zarzucanego mu czynu.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

ewentualnie

uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Apelacja pełnomocnika interwenienta: uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowy I instancji do ponownego rozpoznania, albowiem przewód sądowy w I instancji wymaga powtórzenia w całości.

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Mając na względzie powyższe ustalenia i wobec braku podstaw do zmiany zaskarżonego wyroku przez uniewinnienie oskarżonego od popełnienia zarzuconego mu przestępstwa skarbowego, zasadny okazał się wniosek pełnomocnika interwenienta oraz zgłoszony jako ewentualny wniosek obrońcy o uchylenie wyroku i przekazanie sprawy Sądowi Rejonowemu do ponownego rozpoznania.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

5. 

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

6.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach zmiany

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

---------------------------------------------------------------------

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☒ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

Powody uchylenia zaskarżonego wyroku zostały już opisane

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

4.1.

---------------------------------------------------------------------

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

Ponownie rozpoznając sprawę Sąd Rejonowy skieruje sprawę na rozprawę główną
i przeprowadzi przewód sądowy w całości z zachowaniem zasady ciągłości rozprawy i koncentracji materiału dowodowego. Następnie oceniwszy te dowody swobodnie wyda wyrok.

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

--------------

-------------------------------------------------------------------------------------------

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II

Sąd Okręgowy na podstawie art. 636§1 k.p.k. zasądził od Skarbu Państwa na rzecz oskarżonego G. K. kwotę 840zł tytułem zwrotu poniesionych przez niego kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu odwoławczym.

7.  PODPIS

.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Sprawstwo i wina oskarżonego, ewentualnie rażąca niewspółmierność kary

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

2

Podmiot wnoszący apelację

pełnomocnik interwenienta

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

wydanie zaskarżonego wyroku, podczas gdy konieczne okazało przeprowadzenie na nowo przewodu sądowego w całości

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☐

zmiana