Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 stycznia 2014 r.

Sąd Okręgowy w Jeleniej Górze w VI Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie:

Przewodniczący – Sędzia SO Klara Łukaszewska (spr.)

Sędziowie SO Barbara Żukowska

SO Tomasz Skowron

Protokolant Anna Potaczek

przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej Zbigniewa Jaworskiego

po rozpoznaniu w dniu 21 stycznia 2014 r.

sprawy A. W.

oskarżonego z art. 279 § 1 kk

z powodu apelacji, wniesionej przez prokuratora

od wyroku Sądu Rejonowego w Bolesławcu

z dnia 4 października 2013 r. sygn. akt II K 1404/12

uchyla zaskarżony wyrok wobec oskarżonego A. W. co do czynu opisanego w pkt II części wstępnej wyroku i sprawę w tym zakresie przekazuje Sądowi Rejonowemu w Bolesławcu do ponownego rozpoznania,

w pozostałej części zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy i w tym zakresie kosztami postępowania odwoławczego obciąża Skarb Państwa,

zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. J. Ł. kwotę 516, 60 zł w tym 96, 60 zł podatku od towarów i usług tytułem nieopłaconej obrony oskarżonego z urzędu w postępowaniu odwoławczym.

Sygn. akt VI Ka 679/13

UZASADNIENIA

A. W. oskarżony został o to, że:

w nocy z (...)r. w B., po uprzednim otwarciu w nieustalony sposób drzwi balkonowych do salonu domu jednorodzinnego przy ul. (...) w B. dostał się do wnętrza budynku, skąd dokonał zaboru celem przywłaszczenia telefonu komórkowego m-ki N. (...) wartości 500 zł, aparat fotograficzny m-ki O. model(...)wartości 300 zł, biżuterię w postaci obrączki złotej męskiej wartości 400 zł oraz pierścionka srebrnego z zielonym bursztynem wartości 200 zł, powodując tym samym straty o łącznej wartości 1400 zł na szkodę K. i W. K., tj. o czyn z art. 279 § 1 k.k.,

w dniu 04 sierpnia 2012 r. w B., po uprzednim wypchnięciu okna od zaplecza lokalu (...) mieszczącego się przy (...)w B., dostał się do wnętrza budynku, skąd dokonał zaboru celem przywłaszczenia około (...) m-ki P. oraz (...), powodując tym samym straty o łącznej wartości 1200 zł na szkodę J. G. oraz A. K., tj. o czyn z art. 279 § 1 k.k.

Sąd Rejonowy w Bolesławcu wyrokiem z dnia 4 października 2013 r. w sprawie o sygn. akt IIK 1404/12:

uniewinnił oskarżonego A. W. od popełnienia czynów z art. 279 § 1 k.k. opisanych w części wstępnej wyroku;

na podstawie art. 632 pkt 2 k.p.k. kosztami procesu obciążył Skarb Państwa;

zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw. J. Ł. kwotę 738 (siedemset trzydzieści osiem) złotych w tym podatek VAT w kwocie 138 (sto trzydzieści osiem) złotych tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu z urzędu.

Apelację od powyższego wyroku złożył prokurator, który zarzucił:

naruszenie przepisów postępowania, tj. art. 7 kpk, mające wpływ na treść orzeczenia, polegające na nie swobodnej, a dowolnej ocenie dowodów wyrażającej się w nie uznaniu przez Sąd obu opinii traseologicznych jako dowodu w sprawie z powodu omyłkowego wpisania przez funkcjonariusza niewłaściwego rozmiaru obuwia będącego materiałem porównawczym przy wydawaniu w/w opinii, w protokole jego zatrzymania, na skutek udzielenia temu funkcjonariuszowi przez oskarżonego A. W. mylącej informacji co do rozmiaru zabezpieczonego obuwia, podczas gdy Sąd winien dokonywać ustaleń na podstawie wszystkich przeprowadzonych na rozprawie dowodów,

naruszenie przepisów postępowania, tj. art. 167 kpk w zw. z art. 366 § 1 kk mające wpływ na treść orzeczenia, polegające na wydaniu wyroku pomimo niewyjaśnienia wszystkich istotnych okoliczności sprawy, co nastąpiło w wyniku:

- zaniechania przeprowadzenia dowodu z opinii biegłego z (...)z zakresu podoskopii oraz opinii z zakresu biologii na okoliczność czy zabezpieczone obuwie, co do którego biegły z zakresu traseologii wydał kategoryczną opinię, iż pochodzą od niego ślady zabezpieczone na miejscu włamania w dniu (...)r., należy do A. W., podczas gdy z okoliczności sprawy – w świetle ustaleń, iż protokół zatrzymania obuwia był poprawiany – w jednoznaczny sposób wynikała konieczność przeprowadzenia tychże dowodów, albowiem opinie te są istotne dla ustalenia okoliczności, czy zabezpieczone obuwie , należało do A. W., co miało doniosłe znaczenie dla ustalenia w zakresie sprawstwa oskarżonego, co do czynów zarzucanych mu aktem oskarżenia,

- zaniechania przeprowadzenia dowodu z opinii z zakresu biologii na zgodność profilu DNA z wymazu śliny na ustniku butelki z napojem zabezpieczonego na miejscu kradzieży w dniu (...). z profilem DNA A. W., podczas gdy z okoliczności sprawy – w świetle wyjaśnień oskarżonego, iż nie popełnił on tego czynu – w jednoznaczny sposób wynikała konieczność przeprowadzenia tychże dowodów, albowiem opinia ta jest istotna dla ustalenia okoliczności, czy był on na miejscu zdarzenia, co miałoby doniosłe znaczenie dla ustaleń w zakresie sprawstwa oskarżonego, co do czynu II zarzucanego mu aktem oskarżenia,

II. błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, a mający wpływ na jego treść, wyrażający się w błędnym uznaniu, że oskarżony A. W. nie popełnił zarzucanych mu czynów z art. 279 § 1 kk:

- w nocy z (...)r. co stanowiło następstwo niezasadnego nieuwzględnienia wyników wypływających z analizy kryminalistycznej bilingów ze skradzionego telefonu oraz prawdopodobnej opinii biegłego z zakresu traseologii przy jednoczesnym przerzuceniu wiarygodności wyjaśnień oskarżonego A. W., podczas gdy prawidłowa analiza całokształtu materiału dowodowego, uwzględniającą zasady prawidłowego rozumowania, wskazania wiedzy i doświadczenia życiowego – w szczególności zaś łącznej oceny analizy kryminalistycznej i opinii biegłego – prowadzi do wniosku, iż oskarżony dopuścił się zarzucanego mu czynu z art. 279 § 1 kk w nocy z (...)

- w dniu (...)r. co stanowiło następstwo niezasadnego nieuwzględnienia kategorycznej opinii traseologicznej, przy jednoczesnym przecenieniu wiarygodności wyjaśnień oskarżonego A. W. i zeznań W. J., podczas gdy prawidłowa analiza całokształtu materiału dowodowego, uwzględniająca zasady prawidłowego rozumowania, wskazania wiedzy i doświadczenia życiowego – w szczególności zaś opinii biegłego – prowadzi do wniosku, iż oskarżony dopuścił się zarzucanego mu czynu z art. 279 § 1 kk w dniu (...)r.

Stawiając powyższe zarzuty prokurator wniósł o uchylenie w całości zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania przez Sąd I instancji.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja oskarżyciela publicznego w części okazała się zasadna, co musiało skutkować uwzględnieniem zawartego w niej wniosku i uchyleniem zaskarżonego wyroku w zakresie dotyczącym czynu opisanego w pkt. II części wstępnej orzeczenia oraz przekazaniem w tym zakresie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Bolesławcu.

Natomiast w pozostałej części, w jakiej prokurator zarzucił Sądowi Rejonowemu błędną ocenę dowodów co do uniewinnienia A. W. od popełnienia przestępstwa kradzieży z włamaniem w nocy z (...)r. w B. na szkodę K. i W. K. to podkreślić należy, że skarżący w istocie podniósł dwie okoliczności tj. brak uwzględnienia przez Sąd I instancji wniosków wynikających z opinii traseologicznej oraz z analizy kryminalistycznej bilingów skradzionego telefonu należącego do pokrzywdzonej K. K., a ujawnionego przy dziewczynie oskarżonego S. J.. Zdaniem oskarżyciela publicznego w świetle zasad wiedzy, doświadczenia życiowego i logicznego rozumowania łączna ocena wskazanych dowodów winna prowadzić do ustalenia, że oskarżony dopuścił się zarzucanego oskarżonemu czynu z art. 279 § 1 k.k., a opisanego w pkt. I części wstępnej zaskarżonego wyroku.

W pierwszej kolejności podkreślić należy, że w przywoływanej przez skarżącego analizie kryminalistycznej bilingów, znajdującej się na k. (...)wskazano, że A. W. posiadał telefon komórkowy o numerze (...). Z wyjaśnień oskarżonego złożonych w dniu (...) r., a niekwestionowanych przez prokuratora wynikało, że telefon ten użytkuje od około dwóch lat (k. 132). W nocy z(...) użytkownik wskazanego aparatu telefonicznego o numerze abonenta (...)znajdował się w zasięgi nadajnika w B.. I na ten numer został przesłany pierwszy sms z telefonu skradzionego na szkodę K. K..

Jeżeli zatem się weźmie pod uwagę, że oskarżony wyjaśniał, iż w dacie zdarzenia nie przebywał w B., co potwierdzają także zeznania jego rodziców D. W. i M. W., a nadto skarżący nie kwestionuje ustaleń Sądu I instancji, że A. W. (...). odbywał praktyki w zakładzie w Ł. należącym do A. B. i podpisał listę obecności zarówno w piątek w dniu (...)r., jak i w poniedziałek w dniu(...)r., (gdzie oskarżony kończył pracę najwcześniej o godzinie (...) a zaczynał o godz.(...)), to wskazane dowody w połączeniu z powoływaną przez prokuratura analizą kryminalistyczną bilingów uprawniały Sąd Rejonowy do dokonania ustaleń, że skarżący w nocy(...)r. przebywał w swoim miejscu zamieszkania w D. K., w województwie (...), a tym samym nie mógł się w tym czasie dopuścić przestępstwa kradzieży z włamaniem na terenie B..

Oceny tej, wbrew zarzutom skarżącego w żadnej mierze nie mogą zmienić wnioski wynikające z opinii biegłego z zakresu traseologii, nawet w przypadku ustalenia, że zabezpieczone i podlegające badaniu obuwie należało do A. W. skoro biegły nie jest w stanie w sposób kategoryczny wskazać, że ujawniony na miejscu kradzieży z włamaniem ślad pochodzi z zabezpieczonego obuwia. Ślad ten był bowiem mało czytelny i nie odwzorowały się na nim cechy charakterystyczne, bądź też od momentu zebrania śladów do momentu odebrania obuwia porównawczego nastąpiły zmiany eksploatacyjne, które nie pozwalały na kategoryczną identyfikację (opinia uzupełniająca biegłego A. T. na k. 345).

Skoro zatem prokurator nie przywołał we wniesionym środku odwoławczym dowodów, które w sposób pewny i nie budzący żadnych wątpliwości wskazywałyby na okoliczność, że oskarżony A. W. dopuścił się przestępstwa kradzieży z włamaniem w nocy z (...)na terenie B. na szkodę K. i W. K., a które to zostały pominięte przy ustalaniu przez Sąd I instancji stanu faktycznego, to Sąd Odwoławczy stosownie do art. 434 § 1 (zdanie 2) k.p.k nie mógł poczynić ustaleń na niekorzyść oskarżonego w tym zakresie. Opierając się zaś na ustaleniach stanowiących podstawę zaskarżonego wyroku brak było podstaw do przypisania oskarżonemu zarzucanego mu czynu.

Stąd wyrok Sądu Rejonowego wobec A. W. uniewinniający go w tym zakresie należało na podstawie art. 437 § 1 k.p.k. utrzymać w mocy i stosownie do art. 632 pkt. 2 k.p.k. w tej części kosztami postępowania obciążyć Skarb Państwa.

Natomiast w pozostałym zakresie wyrok Sądu Rejonowego jest co najmniej przedwczesny.

W pierwszej kolejności podkreślić należy, że biegły w sposób kategoryczny wskazał, że ślady ujawnione na miejscu kradzieży z włamaniem popełnionej w dniu (...). w B., na szkodę J. G. i A. K. pochodzą z butów przekazanych mu przez policję do badań. Skoro zatem w toku postępowania przez Sądem I instancji pojawiły się wątpliwości, czy zabezpieczone a następnie przekazane do badań obuwie należało do oskarżonego to rację ma skarżący, że Sąd Rejonowy winien dążyć do ich usunięcia, bądź też wydać decyzję w trybie art. 397 § 1 k.p.k. w celu uzupełnienia postępowania dowodowego przez oskarżyciela publicznego w tej części.

O ile zgodzić się należy także ze skarżącym, że kwestię obecności oskarżonego na miejscu zdarzenia, bądź jej braku mogłyby wyjaśnić wyniki badań zgodności profilu DNA z zabezpieczonych śladów na butelce ujawnionej na miejscu zdarzenia z profilem DNA A. W. to dziwi, że prokurator zarzuca Sądowi Rejonowemu zaniechanie w tym zakresie, skoro butelka ta została zabezpieczona przez organy ścigania na miejscu zdarzenia już w dniu (...)r. i oskarżyciel publiczny ani w toku postępowania przygotowawczego, ani w toku postępowania przed Sądem I instancji nie widział potrzeby dopuszczenia dowodu z opinii biegłego w tym zakresie.

W tym stanie rzeczy Sąd Okręgowy na podstawie art. 437 § 1 k.p.k. uchylił zaskarżony wyrok wobec oskarżonego A. W. w części dotyczącej czynu z pkt. II części rozstrzygającej i w tym zakresie przekazał sprawę do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Bolesławcu, jako Sądowi I instancji.

Przy ponownym rozpoznaniu sprawy, mając na uwadze powyższe rozważania Sąd Rejonowy przeprowadzi postępowanie dowodowe w niezbędnym zakresie pozwalającym na rozstrzygnięcie czy oskarżony dopuścił się zarzucanego mu przestępstwa kradzieży z włamaniem w dniu (...) r. W tym celu koniecznym będzie przeprowadzenie dowodów niezbędnych do wyjaśnienia czy zabezpieczone w toku postępowania obuwie należało do oskarżonego, czy też nie jak i przeprowadzenia opinii biegłego z zakresu biologii co do zgodności zabezpieczonych na miejscu zdarzenia śladów biologicznych z profilem DNA oskarżonego. Jeżeli przeprowadzenie powyższych dowodów uniemożliwi wydanie prawidłowego orzeczenia w rozsądnym terminie to Sąd I instancji rozważy potrzebę skorzystania z przepisu art. 397 § 1 k.p.k., zakreślając oskarżycielowi publicznemu stosowny termin do przedstawienia wskazanych dowodów.

Po przeprowadzeniu postępowania dowodowego Sąd Rejonowy dokona wnikliwej oceny zgromadzonych w sprawie dowodów poprzez pryzmat zasad wynikających z art. 7 k.p.k. Dopiero bowiem wszechstronna ocena ujawnionych w toku postępowania dowodów, umożliwi poczynienie ustaleń faktycznych zgodnych z prawdą, które pozwolą wydać prawidłowe rozstrzygnięcie w kwestii odpowiedzialności karnej oskarżonego, co do zarzucanego mu czynu opisanego w pkt. II części wstępnej wyroku.

Rozstrzygnięcie o zasądzeniu na rzecz adw. J. Ł. wynagrodzenia za obronę oskarżonego sprawowaną z urzędu w postępowaniu odwoławczym uzasadnia przepis art. 29 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. Prawo o adwokaturze, a jego wysokość § 14 ust. 2 pkt 4 w zw. z § 2 ust. 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. z 2002 r. Nr 163, poz. 1348 z późn. zmianami).

AP