Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 stycznia 2014 r.

Sąd Okręgowy w Jeleniej Górze w VI Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie:

Przewodniczący – Sędzia SO Tomasz Skowron (spr.)

Sędziowie SO Barbara Żukowska

SO Waldemar Masłowski

Protokolant Anna Potaczek

przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej Lesława Kwapiszewskiego

po rozpoznaniu w dniu 14 stycznia 2014 r.

sprawy P. Ł.

oskarżonego z art. 231 § 1 kk i inne

z powodu apelacji, wniesionej przez prokuratora

od wyroku Sądu Rejonowego w Zgorzelcu

z dnia 6 września 2013 r. sygn. akt II K 823/13

uchyla zaskarżony wyrok wobec oskarżonego P. Ł. i sprawę przekazuje Sądowi Rejonowemu w Zgorzelcu do ponownego rozpoznania.

Sygn. akt VI Ka 657/13

UZASADNIENIE

P. Ł. został oskarżony o to, że:

I.  w dniu 12 grudnia 2011 roku w Z.działając jako starszy inspektor Wydziału (...)Urzędu Skarbowego w Z.przekroczył swoje uprawnienia w ten sposób, że pomimo braku wszczęcia postępowania podatkowego wezwał podatnika M. K. (1)do złożenia deklaracji podatkowej dotyczącej nabycia spadku po zmarłej C. P.kierując do niej pismo niezarejestrowane w rejestrze wezwań, a następnie w toku osobistych kontaktów z podatnikiem wskazał jej kwotę podatku w wysokości 6786 złotych wprowadzając M. K. (1)w błąd wskazując, że kwota ta stanowi należny podatek od spadku i przekazując wypełniony druk wpłat z numerem rachunku bankowego o treści (...), który nie był rachunkiem Urzędu Skarbowego w Z.przeznaczonym do wpłat podatków od spadków, przez co doprowadził wymienioną do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w postaci pieniędzy w kwocie 6786 złotych czym działał na szkodę interesu publicznego oraz interesu prywatnego M. K. (1),

to jest o czyn z art. 231 § 1 k.k. i art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

II.  w dniu 17 lipca 2012 roku w Z.działając jako starszy inspektor Wydziału (...)Urzędu Skarbowego w Z.przekroczył swoje uprawnienia w ten sposób, że pomimo braku wszczęcia postępowania podatkowego wezwał podatnika H. B.do złożenia deklaracji podatkowej dotyczącej nabycia darowizny w postaci mieszkania wprowadzając w błąd H. B.co do należności podatkowych i wskazując do wpłaty podatku numer rachunku bankowego o treści (...), który nie był rachunkiem Urzędu Skarbowego w Z.przeznaczonym do wpłat podatków od spadków, przez co doprowadził wymienioną do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w postaci pieniędzy w kwocie 2209 złotych czym działał na szkodę interesu publicznego oraz interesu prywatnego H. B.,

to jest o czyn z art. 231 § 1 k.k. i art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

III.  w okresie od 3 grudnia 2012 roku do 5 lutego 2013 roku w Z.działając jako starszy inspektor Wydziału (...)Urzędu Skarbowego w Z.przekroczył swoje uprawnienia w ten sposób, że pomimo braku wszczęcia postępowania podatkowego wezwał podatnika Z. S.do złożenia deklaracji podatkowej dotyczącej nabycia spadku po zmarłym M. S. (1)kierując do niego pismo niezarejestrowane w rejestrze wezwań, a następnie w toku osobistych kontaktów z podatnikiem wskazał mu kwoty podatku w wysokości 2.718 złotych oraz 18.954 złotych wprowadzając Z. S.w błąd wskazując, że kwoty te stanowią należny podatek od spadku i przekazując wypełnione druki wpłat z numerem rachunku bankowego o treści (...)prowadzonym przez (...) Bank (...) S.A., który nie był rachunkiem Urzędu Skarbowego w Z.przeznaczonym do wpłat podatków od spadków, przez co doprowadził wymienionego do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w postaci pieniędzy w kwocie 21.672 złotych czym działał na szkodę interesu publicznego oraz interesu prywatnego Z. S., a następnie podrobił podpis starszego komisarza skarbowego K. K. (1)na zaświadczeniu o zapłaceniu w całości podatku od spadku używając go jako autentycznego i przesyłając podatnikowi,

to jest o czyn z art. 231 § 1 k.k. i art. 286 § 1 k.k. i art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

IV.  w dniu 9 marca 2009 roku w Z. składając w imieniu R. T. zeznanie o wysokości osiągniętego dochodu za rok 2008 podał niezgodne ze stanem rzeczywistym dane dotyczące podstawy skorzystania przez R. T. z ulgi podatkowej na kwotę 1173,70 złotych tytułem wychowywania nieopisanego małoletniego oraz ulgi na kwotę 896 złotych z tytułu wydatków na cele rehabilitacyjne wprowadzając tym w błąd Naczelnika Urzędu Skarbowego w Z. i narażając na nienależny zwrot podatkowej należności publicznoprawnej w postaci nadpłaty podatku od osób fizycznych, przywłaszczając kwotę 1173,70 złotych pochodzącą ze zwrotu nadpłaconego podatku, działając na szkodę R. T.,

to jest o czyn z art. 76 § 1 k.k.s. w zw. z art. 284 § 1 k.k.

V.  w dniu 12 kwietnia 2010 roku w Z. składając w imieniu R. T. zeznanie o wysokości osiągniętego dochodu za 2009 rok podał niezgodne ze stanem rzeczywistym dane dotyczące podstawy skorzystania przez R. T. z ulgi podatkowej na kwotę 1112,04 złotych tytułem wychowywania małoletniego o numerze PESEL (...) wprowadzając tym w błąd Naczelnika Urzędu Skarbowego w Z. i narażając na nienależny zwrot podatkowej należności publicznoprawnej w postaci nadpłaty podatku od osób fizycznych, przywłaszczając kwotę 1112,04 złotych pochodzącą ze zwrotu nadpłaconego podatku, działając na szkodę R. T.,

to jest o czyn z art. 76 § 1 k.k.s. w zw. z art. 284 § 1 k.k.

VI.  w dniu 9 marca 2011 roku w Z. składając w imieniu R. T. zeznanie o wysokości osiągniętego dochodu za 2010 rok podał niezgodne ze stanem rzeczywistym dane dotyczące podstawy skorzystania przez R. T. z ulgi podatkowej na kwotę 1944,40 złotych z tytułu wychowywania małoletniego K. T. wprowadzając tym w błąd Naczelnika Urzędu Skarbowego w Z. i narażając na nienależny zwrot podatkowej należności publicznoprawnej w postaci nadpłaty podatku od osób fizycznych, przywłaszczając kwotę 1944,40 złotych pochodzącą ze zwrotu nadpłaconego podatku, działając na szkodę R. T.,

to jest o czyn z art. 76 § 1 k.k.s. w zw. z art. 284 § 1 k.k.

VII.  działając w wykonaniu z góry powziętego zamiaru w okresie od 7 lutego 2012 roku do 14 marca 2012 roku w Z. składając w imieniu J. D. zeznanie o wysokości osiągniętego dochodu za 2011 rok podał niezgodne ze stanem rzeczywistym dane dotyczące podstawy skorzystania przez J. D. z ulgi podatkowej w kwocie 2295 złotych z tytułu wychowywania małoletniego M. D. i P. D. wprowadzając tym w błąd Naczelnika Urzędu Skarbowego w Z. i narażając na nienależny zwrot podatkowej należności publicznoprawnej w postaci nadpłaty podatku od osób fizycznych, przywłaszczając kwotę 2295 złotych pochodzącą ze zwrotu nadpłaconego podatku, działając na szkodę J. D.,

to jest o czyn z art. 76 § 1 k.k.s. i art. 284 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k.

VIII.  w dniu 16 stycznia 2013 roku w Z. składając w imieniu J. D. zeznanie o wysokości osiągniętego dochodu za 2012 rok podał niezgodne ze stanem rzeczywistym dane dotyczące podstawy skorzystania przez J. D. z ulgi podatkowej w kwocie 2497 złotych z tytułu wychowywania małoletniego M. D. i P. D. wprowadzając tym w błąd Naczelnika Urzędu Skarbowego w Z. i narażając na nienależny zwrot podatkowej należności publicznoprawnej w postaci nadpłaty podatku od osób fizycznych, przywłaszczając kwotę 2497 złotych pochodzącą ze zwrotu nadpłaconego podatku, działając na szkodę J. D.

to jest o czyn z art. 76 § 1 k.k.s. i art. 284 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k.

IX.  w dniu 2 marca 2009 roku posłużył się przed Naczelnikiem Urzędu Skarbowego w Z. jako autentycznym uprzednio podrobionym przez siebie zgłoszeniem aktualizacyjnym osoby fizycznej dotyczącym wskazania przez podatnika A. G. rachunku bankowego w A. Banku o numerze (...),

to jest o czyn z art. 270§1 kk.

X.  w dniu 13 marca 2009 roku posłużył się przed Naczelnikiem Urzędu Skarbowego w Z. jako autentycznym uprzednio podrobionym przez siebie zgłoszeniem aktualizacyjnym osoby fizycznej dotyczącym wskazania przez podatnika C. K. rachunku bankowego w (...) o numerze (...),

to jest o czyn z art. 270 § 1 k.k.

XI.  w dniu 9 lutego 2012 roku posłużył się przed Naczelnikiem Urzędu Skarbowego w Z. jako autentycznym uprzednio podrobionym przez siebie zgłoszeniem aktualizacyjnym osoby fizycznej dotyczącym wskazania przez podatnika J. D. rachunku bankowego w A. Banku o numerze (...),

to jest o czyn z art. 270 § 1 k.k.

XII.  działając w podobny sposób w krótkich odstępach czasu dopuścił niżej wymienionych czynów:

1.  działając w wykonaniu z góry powziętego zamiaru osiągnięcia korzyści majątkowej w okresie od 18 stycznia 2010 roku do 19 stycznia 2010 roku w Z. doprowadził Z. O. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 160 złotych poprzez podstępne wprowadzenie go w błąd co do zamiaru udzielenia pomocy do uzyskania zaświadczenia z Urzędu Skarbowego w Z. potwierdzającego brak obowiązku uiszczenia podatku od towarów i usług z tytułu nabycia środka transportu w postaci samochodu osobowego marki B. (...) o numerze VIN (...), który ma być dopuszczony do ruchu na terytorium kraju w ten sposób, że przyjmując kwotę 160 złotych zobowiązał się do pośrednictwa w jej wpłacie na rachunek Urzędu Miasta w Z. tytułem opłaty skarbowej i uzyskania zaświadczenia o braku obowiązku podatkowego podczas, gdy pieniądze te zatrzymywał, a do Urzędu Skarbowego w Z. przedłożył uprzednio podrobione przez siebie potwierdzenie przelewu na rachunek Urzędu Miasta w Z. tytułem opłaty skarbowej kwoty 160 złotych z dnia 18 stycznia 2010 roku wprowadzając podstępnie w błąd urzędników Urzędu Skarbowego w Z. co do uiszczenia opłaty skarbowej i wyłudzając poświadczenie nieprawdy w postaci zaświadczenia o braku obowiązku uiszczenia podatku od nabycia opisanego pojazdu,

to jest o czyn z art. 286 § 1 k.k. i art. 270 § 1 k.k. i art. 272 k.k. w zw. z art. 12 k.k.

2.  działając w wykonaniu z góry powziętego zamiaru osiągnięcia korzyści majątkowej w okresie od 4 marca 2010 roku do 5 marca 2010 w Z. doprowadził J. S. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 160 złotych poprzez podstępne wprowadzenie go w błąd co do zamiaru udzielenia pomocy do uzyskania zaświadczenia z Urzędu Skarbowego w Z. potwierdzającego brak obowiązku uiszczenia podatku od towarów i usług z tytułu nabycia środka transportu w postaci samochodu osobowego marki V. (...) o numerze VIN (...), który ma być dopuszczony do ruchu na terytorium kraju w ten sposób, że przyjmując kwotę 160 złotych zobowiązał się do pośrednictwa w jej wpłacie na rachunek Urzędu Miasta w Z. tytułem opłaty skarbowej i uzyskania zaświadczenia o braku obowiązku podatkowego podczas, gdy pieniądze te zatrzymywał, a do Urzędu Skarbowego w Z. przedłożył uprzednio podrobione przez siebie potwierdzenie przelewu na rachunek Urzędu Miasta w Z. tytułem opłaty skarbowej kwoty 160 złotych z dnia 4 marca 2010 roku wprowadzając podstępnie w błąd urzędników Urzędu Skarbowego w Z. co do uiszczenia opłaty skarbowej i wyłudzając poświadczenie nieprawdy w postaci zaświadczenia o braku obowiązku uiszczenia podatku od nabycia opisanego pojazdu,

to jest o czyn z art. 286 § 1 k.k. i art. 270 § 1 k.k. i art. 272 k.k. w zw. z art. 12 k.k.

3.  działając w wykonaniu z góry powziętego zamiaru osiągnięcia korzyści majątkowej w okresie od 30 marca 2010 roku do 13 kwietnia 2010 roku w Z. doprowadził A. M. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 320 złotych poprzez podstępne wprowadzenie go w błąd co do zamiaru udzielenia pomocy do uzyskania zaświadczenia z Urzędu Skarbowego w Z. potwierdzającego brak obowiązku uiszczenia podatku od towarów i usług z tytułu nabycia środków transportu w postaci samochodów osobowych marki N. (...) o numerze VIN (...) oraz marki V. (...) o numerze VIN (...) które mają być dopuszczone do ruchu na terytorium kraju w ten sposób, że przyjmując dwukrotnie kwotę 160 złotych zobowiązał się do pośrednictwa w jej wpłacie na rachunek Urzędu Miasta w Z. tytułem opłaty skarbowej i uzyskania zaświadczeń o braku obowiązku podatkowego podczas, gdy pieniądze te zatrzymywał, a do Urzędu Skarbowego w Z. przedłożył uprzednio podrobione przez siebie potwierdzenia przelewu na rachunek Urzędu Miasta w Z. tytułem opłaty skarbowej kwoty 160 złotych z dnia 30 marca 2010 roku oraz kwoty 160 złotych z dnia 12 kwietnia 2010 roku wprowadzając podstępnie w błąd urzędników Urzędu Skarbowego w Z. co do uiszczenia opłaty skarbowej i wyłudzając poświadczenie nieprawdy w postaci zaświadczeń o braku obowiązku uiszczenia podatku od nabycia opisanych pojazdów,

to jest o czyn z art. 286 § 1 k.k. i art. 270 § 1 k.k. i art. 272 k.k. w zw. z art. 12 k.k.

4.  działając w wykonaniu z góry powziętego zamiaru osiągnięcia korzyści majątkowej w okresie od 30 marca 2010 roku do 13 kwietnia 2010 roku w Z. doprowadził A. M. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 320 złotych poprzez podstępne wprowadzenie go w błąd co do zamiaru udzielenia pomocy do uzyskania zaświadczenia z Urzędu Skarbowego w Z. potwierdzającego brak obowiązku uiszczenia podatku od towarów i usług z tytułu nabycia środków transportu w postaci samochodów osobowych:

- M. (...) o numerze VIN (...)

- M. (...) o numerze VIN (...)

- M. (...) o numerze VIN (...)

- M. (...) o numerze VIN (...)

- N. (...) o numerze VIN (...)

które mają być dopuszczone do ruchu na terytorium kraju w ten sposób, że przyjmując dwukrotnie kwotę 160 złotych zobowiązał się do pośrednictwa w jej wpłacie na rachunek Urzędu Miasta w Z. tytułem opłaty skarbowej i uzyskania zaświadczeń o braku obowiązku podatkowego podczas, gdy pieniądze te zatrzymywał, a do Urzędu Skarbowego w Z. przedłożył uprzednio podrobione przez siebie potwierdzenia przelewu na rachunek Urzędu Miasta w Z. tytułem opłaty skarbowej

- kwoty 160 złotych z dnia 6 października 2010 roku

- kwoty 160 złotych z dnia 9 grudnia 2010 roku

- kwoty 160 złotych z dnia 1 marca 2011 roku

- kwoty 160 złotych z dnia 27 kwietnia 2011 roku

- kwoty 160 złotych z dnia 1 czerwca 2011 roku

wprowadzając podstępnie w błąd urzędników Urzędu Skarbowego w Z. co do uiszczenia opłaty skarbowej i wyłudzając poświadczenie nieprawdy w postaci zaświadczeń o braku obowiązku uiszczenia podatku od nabycia opisanych pojazdów,

to jest o czyn z art. 286 § 1 k.k. i art. 270 § 1 k.k. i art. 272 k.k. w zw. z art. 12 k.k.

5.  działając w wykonaniu z góry powziętego zamiaru osiągnięcia korzyści majątkowej w dniu 5 kwietnia 2010 roku w Z. doprowadził J. K. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 160 złotych poprzez podstępne wprowadzenie go w błąd co do zamiaru udzielenia pomocy do uzyskania zaświadczenia z Urzędu Skarbowego w Z. potwierdzającego brak obowiązku uiszczenia podatku od towarów i usług z tytułu nabycia środka transportu w postaci ciągnika rolniczego marki S. (...) o numerze nadwozia (...), który ma być dopuszczony do ruchu na terytorium kraju w ten sposób, że przyjmując kwotę 160 złotych zobowiązał się do pośrednictwa w jej wpłacie na rachunek Urzędu Miasta w Z. tytułem opłaty skarbowej i uzyskania zaświadczenia o braku obowiązku podatkowego podczas, gdy pieniądze te zatrzymywał, a do Urzędu Skarbowego w Z. przedłożył uprzednio podrobione przez siebie potwierdzenie przelewu na rachunek Urzędu Miasta w Z. tytułem opłaty skarbowej kwoty 160 złotych z dnia 5 kwietnia 2011 roku wprowadzając podstępnie w błąd urzędników Urzędu Skarbowego w Z. co do uiszczenia opłaty skarbowej i wyłudzając poświadczenie nieprawdy w postaci zaświadczenia o braku obowiązku uiszczenia podatku od nabycia opisanego pojazdu,

to jest o czyn z art. 286 § 1 k.k. i art. 270 § 1 k.k. i art. 272 k.k. w zw. z art. 12 k.k.

6.  działając w wykonaniu z góry powziętego zamiaru osiągnięcia korzyści majątkowej w okresie od 18 maja 2010 roku do 19 maja 2010 roku w Z. doprowadził J. B. (1) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 160 złotych poprzez podstępne wprowadzenie go w błąd co do zamiaru udzielenia pomocy do uzyskania zaświadczenia z Urzędu Skarbowego w Z. potwierdzającego brak obowiązku uiszczenia podatku od towarów i usług z tytułu nabycia środka transportu w postaci samochodu osobowego marki V. (...) o numerze VIN (...), który ma być dopuszczony do ruchu na terytorium kraju w ten sposób, że przyjmując kwotę 160 złotych zobowiązał się do pośrednictwa w jej wpłacie na rachunek Urzędu Miasta w Z. tytułem opłaty skarbowej i uzyskania zaświadczenia o braku obowiązku podatkowego podczas, gdy pieniądze te zatrzymywał, a do Urzędu Skarbowego w Z. przedłożył uprzednio podrobione przez siebie potwierdzenie przelewu na rachunek Urzędu Miasta w Z. tytułem opłaty skarbowej kwoty 160 złotych z dnia 18 maja 2010 roku wprowadzając podstępnie w błąd urzędników Urzędu Skarbowego w Z. co do uiszczenia opłaty skarbowej i wyłudzając poświadczenie nieprawdy w postaci zaświadczenia o braku obowiązku uiszczenia podatku od nabycia opisanego pojazdu,

to jest o czyn z art. 286 § 1 k.k. i art. 270 § 1 k.k. i art. 272 k.k. w zw. z art. 12 k.k.

7.  działając w wykonaniu z góry powziętego zamiaru osiągnięcia korzyści majątkowej w dniu 20 maja 2010 roku w Z. doprowadził M. K. (2) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 160 złotych poprzez podstępne wprowadzenie go w błąd co do zamiaru udzielenia pomocy do uzyskania zaświadczenia z Urzędu Skarbowego w Z. potwierdzającego brak obowiązku uiszczenia podatku od towarów i usług z tytułu nabycia środka transportu w postaci samochodu osobowego marki O. (...) o numerze VIN (...), który ma być dopuszczony do ruchu na terytorium kraju w ten sposób, że przyjmując kwotę 160 złotych zobowiązał się do pośrednictwa w jej wpłacie na rachunek Urzędu Miasta w Z. tytułem opłaty skarbowej i uzyskania zaświadczenia o braku obowiązku podatkowego podczas, gdy pieniądze tę zatrzymywał, a do Urzędu Skarbowego w Z. przedłożył uprzednio podrobione przez siebie potwierdzenie przelewu na rachunek Urzędu Miasta w Z. tytułem opłaty skarbowej kwoty 160 złotych z dnia 20 maja 2010 roku wprowadzając podstępnie w błąd urzędników Urzędu Skarbowego w Z. co do uiszczenia opłaty skarbowej i wyłudzając poświadczenie nieprawdy w postaci zaświadczenia o braku obowiązku uiszczenia podatku od nabycia opisanego pojazdu,

to jest o czyn z art. 286 § 1 k.k. i art. 270 § 1 k.k. i art. 272 k.k. w zw. z art. 12 kk.

8.  działając w wykonaniu z góry powziętego zamiaru osiągnięcia korzyści majątkowej w dniu 1 czerwca 2010 roku w Z. doprowadził M. S. (2) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 160 złotych poprzez podstępne wprowadzenie go w błąd co do zamiaru udzielenia pomocy do uzyskania zaświadczenia z Urzędu Skarbowego w Z. potwierdzającego brak obowiązku uiszczenia podatku od towarów i usług z tytułu nabycia środka transportu w postaci samochodu osobowego marki V. (...) o numerze VIN (...), który ma być dopuszczony do ruchu na terytorium kraju w ten sposób, że przyjmując kwotę 160 złotych zobowiązał się do pośrednictwa w jej wpłacie na rachunek Urzędu Miasta w Z. tytułem opłaty skarbowej i uzyskania zaświadczenia o braku obowiązku podatkowego podczas, gdy pieniądze te zatrzymywał, a do Urzędu Skarbowego w Z. przedłożył uprzednio podrobione przez siebie potwierdzenie przelewu na rachunek Urzędu Miasta w Z. tytułem opłaty skarbowej kwoty 160 złotych z dnia 1 czerwca 2010 roku wprowadzając podstępnie w błąd urzędników Urzędu Skarbowego w Z. co do uiszczenia opłaty skarbowej i wyłudzając poświadczenie nieprawdy w postaci zaświadczenia o braku obowiązku uiszczenia podatku od nabycia opisanego pojazdu,

to jest o czyn z art. 286 § 1 k.k. i art. 270 § 1 k.k. i art. 272 k.k. w zw. z art. 12 k.k.

9.  działając w wykonaniu z góry powziętego zamiaru osiągnięcia korzyści majątkowej w okresie od 6 lipca 2010 roku do 7 lipca 2010 w Z. doprowadził W. N. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 160 złotych poprzez podstępne wprowadzenie go w błąd co do zamiaru udzielenia pomocy do uzyskania zaświadczenia z Urzędu Skarbowego w Z. potwierdzającego brak obowiązku uiszczenia podatku od towarów i usług z tytułu nabycia środka transportu w postaci motocykla marki H. o numerze ramy (...), który ma być dopuszczony do ruchu na terytorium kraju w ten sposób, że przyjmując kwotę 160 złotych zobowiązał się do pośrednictwa w jej wpłacie na rachunek Urzędu Miasta w Z. tytułem opłaty skarbowej i uzyskania zaświadczenia o braku obowiązku podatkowego podczas, gdy pieniądze te zatrzymywał, a do Urzędu Skarbowego w Z. przedłożył uprzednio podrobione przez siebie potwierdzenie przelewu na rachunek Urzędu Miasta w Z. tytułem opłaty skarbowej kwoty 160 złotych z dnia 6 lipca 2010 roku wprowadzając podstępnie w błąd urzędników Urzędu Skarbowego w Z. co do uiszczenia opłaty skarbowej i wyłudzając poświadczenie nieprawdy w postaci zaświadczenia o braku obowiązku uiszczenia podatku od nabycia opisanego pojazdu,

to jest o czyn z art. 286 § 1 k.k. i art. 270 § 1 k.k. i art. 272 k.k. w zw. z art. 12 k.k.

10.  działając w wykonaniu z góry powziętego zamiaru osiągnięcia korzyści majątkowej w okresie od 6 lipca 2010 roku do 7 lipca 2010 roku w Z. doprowadził J. Z. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 160 złotych poprzez podstępne wprowadzenie go w błąd co do zamiaru udzielenia pomocy do uzyskania zaświadczenia z Urzędu Skarbowego w Z. potwierdzającego brak obowiązku uiszczenia podatku od towarów i usług z tytułu nabycia środka transportu w postaci motocykla marki Y. o numerze ramy (...), który ma być dopuszczony do ruchu na terytorium kraju w ten sposób, że przyjmując kwotę 160 złotych zobowiązał się do pośrednictwa w jej wpłacie na rachunek Urzędu Miasta w Z. tytułem opłaty skarbowej i uzyskania zaświadczenia o braku obowiązku podatkowego podczas, gdy pieniądze te zatrzymywał, a do Urzędu Skarbowego w Z. przedłożył uprzednio podrobione przez siebie potwierdzenie przelewu na rachunek Urzędu Miasta w Z. tytułem opłaty skarbowej kwoty 160 złotych z dnia 6 lipca 2010 roku wprowadzając podstępnie w błąd urzędników Urzędu Skarbowego w Z. co do uiszczenia opłaty skarbowej i wyłudzając poświadczenie nieprawdy w postaci zaświadczenia o braku obowiązku uiszczenia podatku od nabycia opisanego pojazdu,

to jest o czyn z art. 286 § 1 k.k. i art. 270 § 1 k.k. i art. 272 k.k. w zw. z art. 12 k.k.

11.  działając w wykonaniu z góry powziętego zamiaru osiągnięcia korzyści majątkowej w 5 stycznia 2011 roku w Z. doprowadził P. K. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 160 złotych poprzez podstępne wprowadzenie go w błąd co do zamiaru udzielenia pomocy do uzyskania zaświadczenia z Urzędu Skarbowego w Z. potwierdzającego brak obowiązku uiszczenia podatku od towarów i usług z tytułu nabycia środka transportu w postaci samochodu osobowego marki M. (...) o numerze VIN (...), który ma być dopuszczony do ruchu na terytorium kraju w ten sposób, że przyjmując kwotę 160 złotych zobowiązał się do pośrednictwa w jej wpłacie na rachunek Urzędu Miasta w Z. tytułem opłaty skarbowej i uzyskania zaświadczenia o braku obowiązku podatkowego podczas, gdy pieniądze te zatrzymywał, a do Urzędu Skarbowego w Z. przedłożył uprzednio podrobione przez siebie potwierdzenie przelewu na rachunek Urzędu Miasta w Z. tytułem opłaty skarbowej kwoty 160 złotych z dnia 5 stycznia 2011 roku wprowadzając podstępnie w błąd urzędników Urzędu Skarbowego w Z. co do uiszczenia opłaty skarbowej i wyłudzając poświadczenie nieprawdy w postaci zaświadczenia o braku obowiązku uiszczenia podatku od nabycia opisanego pojazdu,

to jest o czyn z art. 286 § 1 k.k. i art. 270 § 1 k.k. i art. 272 k.k. w zw. z art. 12 k.k.

12.  działając w wykonaniu z góry powziętego zamiaru osiągnięcia korzyści majątkowej w okresie od 21 lutego 2011 roku do 22 lutego 2011 roku w Z. doprowadził E. K. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 160 złotych poprzez podstępne wprowadzenie go w błąd co do zamiaru udzielenia pomocy do uzyskania zaświadczenia z Urzędu Skarbowego w Z. potwierdzającego brak obowiązku uiszczenia podatku od towarów i usług z tytułu nabycia środka transportu w postaci samochodu osobowego marki V. (...) o numerze VIN (...), który ma być dopuszczony do ruchu na terytorium kraju w ten sposób, że przyjmując kwotę 160 złotych zobowiązał się do pośrednictwa w jej wpłacie na rachunek Urzędu Miasta w Z. tytułem opłaty skarbowej i uzyskania zaświadczenia o braku obowiązku podatkowego podczas, gdy pieniądze te zatrzymywał, a do Urzędu Skarbowego w Z. przedłożył uprzednio podrobione przez siebie potwierdzenie przelewu na rachunek Urzędu Miasta w Z. tytułem opłaty skarbowej kwoty 160 złotych z dnia 21 lutego 2011 roku wprowadzając podstępnie w błąd urzędników Urzędu Skarbowego w Z. co do uiszczenia opłaty skarbowej i wyłudzając poświadczenie nieprawdy w postaci zaświadczenia o braku obowiązku uiszczenia podatku od nabycia opisanego pojazdu,

to jest o czyn z art. 286 § 1 k.k. i art. 270 § 1 k.k. i art. 272 k.k. w zw. z art. 12 k.k.

13.  działając w wykonaniu z góry powziętego zamiaru osiągnięcia korzyści majątkowej w okresie od 24 marca 2011 roku do 25 marca 2011 roku w Z. doprowadził K. K. (2) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 160 złotych poprzez podstępne wprowadzenie go w błąd co do zamiaru udzielenia pomocy do uzyskania zaświadczenia z Urzędu Skarbowego w Z. potwierdzającego brak obowiązku uiszczenia podatku od towarów i usług z tytułu nabycia środka transportu w postaci samochodu osobowego marki V. (...) o numerze VIN (...), który ma być dopuszczony do ruchu na terytorium kraju w ten sposób, że przyjmując kwotę 160 złotych zobowiązał się do pośrednictwa w jej wpłacie na rachunek Urzędu Miasta w Z. tytułem opłaty skarbowej i uzyskania zaświadczenia o braku obowiązku podatkowego podczas, gdy pieniądze te zatrzymywał, a do Urzędu Skarbowego w Z. przedłożył uprzednio podrobione przez siebie potwierdzenie przelewu na rachunek Urzędu Miasta w Z. tytułem opłaty skarbowej kwoty 160 złotych z dnia 24 marca 2011 roku wprowadzając podstępnie w błąd urzędników Urzędu Skarbowego w Z. co do uiszczenia opłaty skarbowej i wyłudzając poświadczenie nieprawdy w postaci zaświadczenia o braku obowiązku uiszczenia podatku od nabycia opisanego pojazdu,

to jest o czyn z art. 286 § 1 k.k. i art. 270 § 1 k.k. i art. 272 k.k. w zw. z art. 12 k.k.

14.  działając w wykonaniu z góry powziętego zamiaru osiągnięcia korzyści majątkowej w okresie od 20 kwietnia 2011 roku do 21 kwietnia 2011 roku w Z. doprowadził R. P. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 160 złotych poprzez podstępne wprowadzenie go w błąd co do zamiaru udzielenia pomocy do uzyskania zaświadczenia z Urzędu Skarbowego w Z. potwierdzającego brak obowiązku uiszczenia podatku od towarów i usług z tytułu nabycia środka transportu w postaci samochodu osobowego marki V. (...) o numerze VIN (...), który ma być dopuszczony do ruchu na terytorium kraju w ten sposób, że przyjmując kwotę 160 złotych zobowiązał się do pośrednictwa w jej wpłacie na rachunek Urzędu Miasta w Z. tytułem opłaty skarbowej i uzyskania zaświadczenia o braku obowiązku podatkowego podczas, gdy pieniądze te zatrzymywał, a do Urzędu Skarbowego w Z. przedłożył uprzednio podrobione przez siebie potwierdzenie przelewu na rachunek Urzędu Miasta w Z. tytułem opłaty skarbowej kwoty 160 złotych z dnia 20 kwietnia 2011 roku wprowadzając podstępnie w błąd urzędników Urzędu Skarbowego w Z. co do uiszczenia opłaty skarbowej i wyłudzając poświadczenie nieprawdy w postaci zaświadczenia o braku obowiązku uiszczenia podatku od nabycia opisanego pojazdu,

to jest o czyn z art. 286 § 1 k.k. i art. 270 § 1 k.k. i art. 272 k.k. w zw. z art. 12 k.k.

15.  działając w wykonaniu z góry powziętego zamiaru osiągnięcia korzyści majątkowej w 3 sierpnia 2011 roku w Z. doprowadził M. G. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 160 złotych poprzez podstępne wprowadzenie go w błąd co do zamiaru udzielenia pomocy do uzyskania zaświadczenia z Urzędu Skarbowego w Z. potwierdzającego brak obowiązku uiszczenia podatku od towarów i usług z tytułu nabycia środka transportu w postaci samochodu osobowego marki O. (...) o numerze VIN (...), który ma być dopuszczony do ruchu na terytorium kraju w ten sposób, że przyjmując kwotę 160 złotych zobowiązał się do pośrednictwa w jej wpłacie na rachunek Urzędu Miasta w Z. tytułem opłaty skarbowej i uzyskania zaświadczenia o braku obowiązku podatkowego podczas, gdy pieniądze te zatrzymywał, a do Urzędu Skarbowego w Z. przedłożył uprzednio podrobione przez siebie potwierdzenie przelewu na rachunek Urzędu Miasta w Z. tytułem opłaty skarbowej kwoty 160 złotych z dnia 3 sierpnia 2011 roku wprowadzając podstępnie w błąd urzędników Urzędu Skarbowego w Z. co do uiszczenia opłaty skarbowej i wyłudzając poświadczenie nieprawdy w postaci zaświadczenia o braku obowiązku uiszczenia podatku od nabycia opisanego pojazdu,

to jest o czyn z art. 286 § 1 k.k. i art. 270 § 1 k.k. i art. 272 k.k. w zw. z art. 12 k.k.

16.  działając w wykonaniu z góry powziętego zamiaru osiągnięcia korzyści majątkowej w okresie od 4 października 2011 2010 roku do 5 października 2011 roku w Z. doprowadził D. P. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 160 złotych poprzez podstępne wprowadzenie go w błąd co do zamiaru udzielenia pomocy do uzyskania zaświadczenia z Urzędu Skarbowego w Z. potwierdzającego brak obowiązku uiszczenia podatku od towarów i usług z tytułu nabycia środka transportu w postaci samochodu osobowego marki V. (...) o numerze VIN (...), który ma być dopuszczony do ruchu na terytorium kraju w ten sposób, że przyjmując kwotę 160 złotych zobowiązał się do pośrednictwa w jej wpłacie na rachunek Urzędu Miasta w Z. tytułem opłaty skarbowej i uzyskania zaświadczenia o braku obowiązku podatkowego podczas, gdy pieniądze te zatrzymywał, a do Urzędu Skarbowego w Z. przedłożył uprzednio podrobione przez siebie potwierdzenie przelewu na rachunek Urzędu Miasta w Z. tytułem opłaty skarbowej kwoty 160 złotych z dnia 14 października 2011 roku wprowadzając podstępnie w błąd urzędników Urzędu Skarbowego w Z. co do uiszczenia opłaty skarbowej i wyłudzając poświadczenie nieprawdy w postaci zaświadczenia o braku obowiązku uiszczenia podatku od nabycia opisanego pojazdu,

to jest o czyn z art. 286 § 1 k.k. i art. 270 § 1 k.k. i art. 272 k.k. w zw. z art. 12 k.k.

17.  działając w wykonaniu z góry powziętego zamiaru osiągnięcia korzyści majątkowej w okresie od 20 października 2011 roku do 21 października 2011 w Z. doprowadził J. B. (2) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 160 złotych poprzez podstępne wprowadzenie go w błąd co do zamiaru udzielenia pomocy do uzyskania zaświadczenia z Urzędu Skarbowego w Z. potwierdzającego brak obowiązku uiszczenia podatku od towarów i usług z tytułu nabycia środka transportu w postaci samochodu osobowego marki V. (...) o numerze VIN (...), który ma być dopuszczony do ruchu na terytorium kraju w ten sposób, że przyjmując kwotę 160 złotych zobowiązał się do pośrednictwa w jej wpłacie na rachunek Urzędu Miasta w Z. tytułem opłaty skarbowej i uzyskania zaświadczenia o braku obowiązku podatkowego podczas, gdy pieniądze te zatrzymywał, a do Urzędu Skarbowego w Z. przedłożył uprzednio podrobione przez siebie potwierdzenie przelewu na rachunek Urzędu Miasta w Z. tytułem opłaty skarbowej kwoty 160 złotych z dnia 20 października 2011 roku wprowadzając podstępnie w błąd urzędników Urzędu Skarbowego w Z. co do uiszczenia opłaty skarbowej i wyłudzając poświadczenie nieprawdy w postaci zaświadczenia o braku obowiązku uiszczenia podatku od nabycia opisanego pojazdu,

to jest o czyn z art. 286 § 1 k.k. i art. 270 § 1 k.k. i art. 272 k.k. w zw. z art. 12 k.k.

18.  działając w wykonaniu z góry powziętego zamiaru osiągnięcia korzyści majątkowej w okresie od 27 października 2011 roku do 28 października 2011 roku w Z. doprowadził A. W. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 160 złotych poprzez podstępne wprowadzenie go w błąd co do zamiaru udzielenia pomocy do uzyskania zaświadczenia z Urzędu Skarbowego w Z. potwierdzającego brak obowiązku uiszczenia podatku od towarów i usług z tytułu nabycia środka transportu w postaci samochodu osobowego marki V. (...) o numerze VIN (...), który ma być dopuszczony do ruchu na terytorium kraju w ten sposób, że przyjmując kwotę 160 złotych zobowiązał się do pośrednictwa w jej wpłacie na rachunek Urzędu Miasta w Z. tytułem opłaty skarbowej i uzyskania zaświadczenia o braku obowiązku podatkowego podczas, gdy pieniądze te zatrzymywał, a do Urzędu Skarbowego w Z. przedłożył uprzednio podrobione przez siebie potwierdzenie przelewu na rachunek Urzędu Miasta w Z. tytułem opłaty skarbowej kwoty 160 złotych z dnia 27 października 2011 roku wprowadzając podstępnie w błąd urzędników Urzędu Skarbowego w Z. co do uiszczenia opłaty skarbowej i wyłudzając poświadczenie nieprawdy w postaci zaświadczenia o braku obowiązku uiszczenia podatku od nabycia opisanego pojazdu,

to jest o czyn z art. 286 § 1 k.k. i art. 270 § 1 k.k. i art. 272 k.k. w zw. z art. 12 k.k.

19.  działając w wykonaniu z góry powziętego zamiaru osiągnięcia korzyści majątkowej w okresie od 9 listopada 2011 roku do 10 listopada 2011 w Z. doprowadził J. S. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 160 złotych poprzez podstępne wprowadzenie go w błąd co do zamiaru udzielenia pomocy do uzyskania zaświadczenia z Urzędu Skarbowego w Z. potwierdzającego brak obowiązku uiszczenia podatku od towarów i usług z tytułu nabycia środka transportu w postaci samochodu osobowego marki V. (...) o numerze V. (...) nr VIN (...), który ma być dopuszczony do ruchu na terytorium kraju w ten sposób, że przyjmując kwotę 160 złotych zobowiązał się do pośrednictwa w jej wpłacie na rachunek Urzędu Miasta w Z. tytułem opłaty skarbowej i uzyskania zaświadczenia o braku obowiązku podatkowego podczas, gdy pieniądze te zatrzymywał, a do Urzędu Skarbowego w Z. przedłożył uprzednio podrobione przez siebie potwierdzenie przelewu na rachunek Urzędu Miasta w Z. tytułem opłaty skarbowej kwoty 160 złotych z dnia 9 listopada 2011 roku wprowadzając podstępnie w błąd urzędników Urzędu Skarbowego w Z. co do uiszczenia opłaty skarbowej i wyłudzając poświadczenie nieprawdy w postaci zaświadczenia o braku obowiązku uiszczenia podatku od nabycia opisanego pojazdu,

to jest o czyn z art. 286 § 1 k.k. i art. 270 § 1 k.k. i art. 272 k.k. w zw. z art. 12 k.k.

20.  działając w wykonaniu z góry powziętego zamiaru osiągnięcia korzyści majątkowej w okresie od 11 stycznia 2012 roku do 12 stycznia 2012 roku w Z. doprowadził H. N. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 160 złotych poprzez podstępne wprowadzenie go w błąd co do zamiaru udzielenia pomocy do uzyskania zaświadczenia z Urzędu Skarbowego w Z. potwierdzającego brak obowiązku uiszczenia podatku od towarów i usług z tytułu nabycia środka transportu w postaci samochodu osobowego marki V. (...) o numerze VIN (...), który ma być dopuszczone do ruchu na terytorium kraju w ten sposób, że przyjmując kwotę 160 złotych zobowiązał się do pośrednictwa w jej wpłacie na rachunek Urzędu Miasta w Z. tytułem opłaty skarbowej i uzyskania zaświadczenia o braku obowiązku podatkowego podczas, gdy pieniądze te zatrzymywał, a do Urzędu Skarbowego w Z. przedłożył uprzednio podrobione przez siebie potwierdzenie przelewu na rachunek Urzędu Miasta w Z. tytułem opłaty skarbowej kwoty 160 złotych z dnia 11 stycznia 2012 roku wprowadzając podstępnie w błąd urzędników Urzędu Skarbowego w Z. co do uiszczenia opłaty skarbowej i wyłudzając poświadczenie nieprawdy w postaci zaświadczenia o braku obowiązku uiszczenia podatku od nabycia opisanego pojazdu,

to jest o czyn z art. 286 § 1 k.k. i art. 270 § 1 k.k. i art. 272 k.k. w zw. z art. 12 k.k.

21.  działając w wykonaniu z góry powziętego zamiaru osiągnięcia korzyści majątkowej w okresie od 7 lutego 2012 roku do 8 lutego 2012 roku w Z. doprowadził K. S. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 160 złotych poprzez podstępne wprowadzenie go w błąd co do zamiaru udzielenia pomocy do uzyskania zaświadczenia z Urzędu Skarbowego w Z. potwierdzającego brak obowiązku uiszczenia podatku od towarów i usług z tytułu nabycia środka transportu w postaci ciągnika rolniczego marki F. (...) o numerze VIN (...), który ma być dopuszczone do ruchu na terytorium kraju w ten sposób, że przyjmując kwotę 160 złotych zobowiązał się do pośrednictwa w jej wpłacie na rachunek Urzędu Miasta w Z. tytułem opłaty skarbowej i uzyskania zaświadczenia o braku obowiązku podatkowego podczas, gdy pieniądze te zatrzymywał, a do Urzędu Skarbowego w Z. przedłożył uprzednio podrobione przez siebie potwierdzenie przelewu na rachunek Urzędu Miasta w Z. tytułem opłaty skarbowej kwoty 160 złotych z dnia 7 lutego 2012 roku wprowadzając podstępnie w błąd urzędników Urzędu Skarbowego w Z. co do uiszczenia opłaty skarbowej i wyłudzając poświadczenie nieprawdy w postaci zaświadczenia o braku obowiązku uiszczenia podatku od nabycia opisanego pojazdu,

to jest o czyn z art. 286 § 1 k.k. i art. 270 § 1 k.k. i art. 272 k.k. w zw. z art. 12 k.k.

22.  działając w wykonaniu z góry powziętego zamiaru osiągnięcia korzyści majątkowej w okresie od 23 kwietnia 2012 roku do 24 kwietnia 2012 roku w Z. doprowadził M. S. (2) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 160 złotych poprzez podstępne wprowadzenie go w błąd co do zamiaru udzielenia pomocy do uzyskania zaświadczenia z Urzędu Skarbowego w Z. potwierdzającego brak obowiązku uiszczenia podatku od towarów i usług z tytułu nabycia środka transportu w postaci samochodu osobowego marki V. (...) o numerze VIN (...), który ma być dopuszczone do ruchu na terytorium kraju w ten sposób, że przyjmując kwotę 160 złotych zobowiązał się do pośrednictwa w jej wpłacie na rachunek Urzędu Miasta w Z. tytułem opłaty skarbowej i uzyskania zaświadczenia o braku obowiązku podatkowego podczas, gdy pieniądze te zatrzymywał, a do Urzędu Skarbowego w Z. przedłożył uprzednio podrobione przez siebie potwierdzenie przelewu na rachunek Urzędu Miasta w Z. tytułem opłaty skarbowej kwoty 160 złotych z dnia 23 kwietnia 2012 roku wprowadzając podstępnie w błąd urzędników Urzędu Skarbowego w Z. co do uiszczenia opłaty skarbowej i wyłudzając poświadczenie nieprawdy w postaci zaświadczenia o braku obowiązku uiszczenia podatku od nabycia opisanego pojazdu,

to jest o czyn z art. 286 § 1 k.k. i art. 270 § 1 k.k. i art. 272 k.k. w zw. z art. 12 k.k.

23.  działając w wykonaniu z góry powziętego zamiaru osiągnięcia korzyści majątkowej w okresie od 9 lipca 2012 roku do 3 grudnia 2012 roku w Z. doprowadził A. M. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 320 złotych poprzez podstępne wprowadzenie go w błąd co do zamiaru udzielenia pomocy do uzyskania zaświadczenia z Urzędu Skarbowego w Z. potwierdzającego brak obowiązku uiszczenia podatku od towarów i usług z tytułu nabycia środka transportu w postaci samochodu osobowego marki A. (...) o numerze VIN (...) oraz samochodu osobowego marki V. (...) o numerze VIN (...), które mają być dopuszczone do ruchu na terytorium kraju w ten sposób, że przyjmując dwukrotnie kwoty po 160 złotych zobowiązał się do pośrednictwa w jej wpłacie na rachunek Urzędu Miasta w Z. tytułem opłaty skarbowej i uzyskania zaświadczenia o braku obowiązku podatkowego podczas, gdy pieniądze te zatrzymywał, a do Urzędu Skarbowego w Z. przedłożył uprzednio podrobione przez siebie potwierdzenia przelewu na rachunek Urzędu Miasta w Z. tytułem opłaty skarbowej kwoty 160 złotych z dnia 9 lipca 2012 roku w zakresie pojazdy marki A. oraz kwoty 160 złotych z dnia 3 grudnia 2012 roku w zakresie pojazdu marki V. wprowadzając podstępnie w błąd urzędników Urzędu Skarbowego w Z. co do uiszczenia opłat skarbowych i wyłudzając poświadczenie nieprawdy w postaci zaświadczenia o braku obowiązku uiszczenia podatku od nabycia obu pojazdów,

to jest o czyn z art. 286 § 1 k.k. i art. 270 § 1 k.k. i art. 272 k.k. w zw. z art. 12 k.k.

24.  działając w wykonaniu z góry powziętego zamiaru osiągnięcia korzyści majątkowej dniu 11 października 2012 roku w Z. doprowadził M. P. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 160 złotych poprzez podstępne wprowadzenie go w błąd co do zamiaru udzielenia pomocy do uzyskania zaświadczenia z Urzędu Skarbowego w Z. potwierdzającego brak obowiązku uiszczenia podatku od towarów i usług z tytułu nabycia środka transportu w postaci samochodu osobowego marki F. (...) o numerze VIN (...), który ma być dopuszczone do ruchu na terytorium kraju w ten sposób, że przyjmując kwotę 160 złotych zobowiązał się do pośrednictwa w jej wpłacie na rachunek Urzędu Miasta w Z. tytułem opłaty skarbowej i uzyskania zaświadczenia o braku obowiązku podatkowego podczas, gdy pieniądze tę zatrzymywał, a do Urzędu Skarbowego w Z. przedłożył uprzednio podrobione przez siebie potwierdzenie przelewu na rachunek Urzędu Miasta w Z. tytułem opłaty skarbowej kwoty 160 złotych z dnia 11 października 2012 roku wprowadzając podstępnie w błąd urzędników Urzędu Skarbowego w Z. co do uiszczenia opłaty skarbowej i wyłudzając poświadczenie nieprawdy w postaci zaświadczenia o braku obowiązku uiszczenia podatku od nabycia opisanego pojazdu,

to jest o czyn z art. 286 § 1 k.k. i art. 270 § 1 k.k. i art. 272 k.k. w zw. z art. 12 k.k.

25.  działając w wykonaniu z góry powziętego zamiaru osiągnięcia korzyści majątkowej w okresie od 26 listopada 2012 roku do 27 listopada 212 roku w Z.doprowadził E. R.do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 160 złotych poprzez podstępne wprowadzenie go w błąd co do zamiaru udzielenia pomocy do uzyskania zaświadczenia z Urzędu Skarbowego w Z.potwierdzającego brak obowiązku uiszczenia podatku od towarów i usług z tytułu nabycia środka transportu w postaci samochodu osobowego marki N. (...)o numerze VIN (...), który ma być dopuszczone do ruchu na terytorium kraju w ten sposób, że przyjmując kwotę 160 złotych zobowiązał się do pośrednictwa w jej wpłacie na rachunek Urzędu Miasta w Z.tytułem opłaty skarbowej i uzyskania zaświadczenia o braku obowiązku podatkowego podczas, gdy pieniądze te zatrzymywał, a do Urzędu Skarbowego w Z.przedłożył uprzednio podrobione przez siebie potwierdzenie przelewu na rachunek Urzędu Miasta w Z.tytułem opłaty skarbowej kwoty 160 złotych z dnia 26 listopada 2012 roku wprowadzając podstępnie w błąd urzędników Urzędu Skarbowego w Z.co do uiszczenia opłaty skarbowej i wyłudzając poświadczenie nieprawdy w postaci zaświadczenia o braku obowiązku uiszczenia podatku od nabycia opisanego pojazdu,

to jest o czyn z art. 286 § 1 k.k. i art. 270 § 1 k.k. i art. 272 k.k. w zw. z art. 12 k.k.

Sąd Rejonowy w Zgorzelcu wyrokiem z dnia 6 września 2013r. w sprawie II K 823/13:

1.  uznał oskarżonego P. Ł. za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu, opisanego w pkt. I części wstępnej wyroku, tj. występku z art. 231 § 1 k.k. i art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. i za to na podstawie art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. wymierzył mu karę 10 miesięcy pozbawienia wolności;

2.  uznał oskarżonego P. Ł. za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu, opisanego w pkt. II części wstępnej wyroku, tj. występku z art. 231 § 1 k.k. i art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. i za to na podstawie art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. wymierzył mu karę 8 miesięcy pozbawienia wolności;

3.  uznał oskarżonego P. Ł. za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu, opisanego w pkt. III części wstępnej wyroku, tj. występku z art. 231 § 1 k.k. i art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. i za to na podstawie art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. wymierzył mu karę 1 roku pozbawienia wolności;

4.  uznał oskarżonego P. Ł. za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu, opisanego w pkt. IV części wstępnej wyroku, tj. występku z art. 76 § 1 k.k.s. w zw. z art. 284 § 1 k.k.s. i za to na podstawie art. 284 § 1 k.k. wymierzył mu karę 6 miesięcy pozbawienia wolności;

5.  uznał oskarżonego P. Ł. za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu, opisanego w pkt. V części wstępnej wyroku, tj. występku z art. 76 § 1 k.k.s. w zw. z art. 284 § 1 k.k.s. i za to na podstawie art. 284 § 1 k.k. wymierzył mu karę 6 miesięcy pozbawienia wolności;

6.  uznał oskarżonego P. Ł. za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu, opisanego w pkt. VI części wstępnej wyroku, tj. występku z art. 76 § 1 k.k.s. w zw. z art. 284 § 1 k.k.s. i za to na podstawie art. 284 § 1 k.k. wymierzył mu karę 6 miesięcy pozbawienia wolności;

7.  uznał oskarżonego P. Ł. za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu, opisanego w pkt. VII części wstępnej wyroku, tj. występku z art. 76 § 1 k.k.s. w zw. z art. 284 § 1 k.k.s. w zw. z art. 12 k.k. i za to na podstawie art. 284 § 1 k.k. wymierzył mu karę 6 miesięcy pozbawienia wolności;

8.  uznał oskarżonego P. Ł. za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu, opisanego w pkt. VIII części wstępnej wyroku, tj. występku z art. 76 § 1 k.k.s. w zw. z art. 284 § 1 k.k.s. w zw. z art. 12 k.k. i za to na podstawie art. 284 § 1 k.k. wymierzył mu karę 6 miesięcy pozbawienia wolności;

9.  uznał oskarżonego P. Ł. za winnego popełnienia zarzucanych mu czynów, opisanych w pkt. IX i X części wstępnej wyroku, stanowiących ciąg przestępstw z art. 270 § 1 k.k. i za to na podstawie art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k. wymierzył mu karę 4 miesięcy pozbawienia wolności;

10.  uznał oskarżonego P. Ł. za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu, opisanego w pkt. XI części wstępnej wyroku, tj. występku z art. 270§1 k.k. i za to na podstawie cytowanego przepisu wymierzył mu karę 3 miesięcy pozbawienia wolności;

11.  uznał oskarżonego P. Ł. za winnego popełnienia ciągu przestępstw opisanych w pkt. XII, ppkt. 1-25 części wstępnej wyroku z art. 286 § 1 k.k. i art. 270 § 1 k.k. oraz art. 272 k.k. w zw. z art. 12 k.k. i za to na podstawie art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k. wymierzył mu karę 1 roku i 4 miesięcy pozbawienia wolności;

12.  na podstawie art. 85 k.k. i art. 86 § 1 k.k. w zw. z art. 91 § 2 k.k. za zbiegające się przestępstwa oraz ciągi przestępstw opisane w pkt. 1-11 części dyspozytywnej wyroku, za które wymierzono wobec oskarżonego P. Ł. kary pozbawienia wolności wymierzył karę łączną 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności;.

13.  na podstawie art. 343§1 i § 2 pkt.2 kpk wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego P. Ł. kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesił na okres 4 lat próby;

14.  na podstawie art. 72 § 2 k.k. zobowiązał oskarżonego P. Ł. w okresie próby do uiszczenia na rzecz pokrzywdzonych:

- M. K. (1) kwoty 6.786 złotych,

- H. B. kwoty 2.209 złotych,

- Z. S. kwoty 21.672 złotych,

- R. T. kwoty 25.902,14 złotych,

- J. D. kwoty 4.792 złotych,

- Z. O. kwoty 160 złotych,

- J. S. kwoty 320 złotych,

- A. M. kwoty 960 złotych,

- J. K. kwoty 160 złotych,

- J. B. (1) kwoty 160 złotych,

- M. K. (2) kwoty 160 złotych,

- M. S. (2) kwoty 320 złotych,

- W. N. kwoty 160 złotych,

- J. Z. kwoty 160 złotych,

- P. K. kwoty 160 złotych,

- E. K. kwoty 160 złotych,

- K. K. (2) kwoty 160 złotych,

- R. P. kwoty 160 złotych,

- M. G. kwoty 160 złotych,

- D. P. kwoty 160 złotych,

- J. B. (2) kwoty 160 złotych,

- A. W. kwoty 160 złotych,

- H. N. kwoty 160 złotych,

- K. S. kwoty 160 złotych,

- M. P. kwoty 160 złotych,

- E. R.kwoty 160 złotych, tytułem naprawienia szkody;

15.  na podstawie art. 63 § 1 k.k. zaliczył oskarżonemu P. Ł. na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności okres zatrzymania w dniu 05.03.2013r.;

16.  na podstawie art. 230 § 2 k.k. orzekł zwrot Urzędowi Skarbowemu w Z. dokumentacji skarbowej zawartej na k. 273-281;

17.  na podstawie art. 627 k.p.k. i art. 2 ust. 1 pkt. 5 ustawy o opłatach w sprawach karnych (Dz.U. Nr 49, poz. 223 z 1983r. z późn. zm.) zasądził od oskarżonego P. Ł. na rzecz Skarbu Państwa koszty postępowania w tym wymierza opłatę w kwocie 400 złotych.

Powyższe orzeczenie w części dotyczącej kwalifikacji prawnej przypisanych oskarżonemu w punktach 1, 2 i 3 części dyspozytywnej wyroku czynów na niekorzyść oskarżonego zaskarżył Prokurator Rejonowy w Zgorzelcy, zarzucając obrazę prawa materialnego poprzez błędne zakwalifikowanie czynów popełnionych przez P. Ł. opisanych w punktach I, II i III aktu oskarżenia jako występków z art. 231§1 kk
i art. 286§1 kk w zw. z art. 11§2 kk podczas gdy prawidłowa ocena prawna obligowała
do przypisania oskarżonemu popełnienia czynów opisanych w art. 231§2 kk i art. 286§1 kk w zw. z art. 11§2 kk.

Stawiając powyższy zarzut autor apelacji wniósł o zmianę wyroku w zaskarżonej części poprzez przyjęcie, że czyny opisane w punktach 1, 2 i 3 części dyspozytywnej wyroku zrealizowały znamiona występków z art. 231§2 kk i art. 286§1 kk w zw. z art. 11§2 kk
i wymierzenie za tak opisane występki kar jednostkowych w wymiarze 1 roku pozbawienia wolności za każdy z tych czynów oraz orzeczenie obowiązku naprawienia szkody przy zachowaniu kary łącznej za wszystkie czyny objęte aktem oskarżenia uzgodnionej
z oskarżonym w trybie art. 335§1 kpk.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja oskarżyciela publicznego okazała się być zasadna. Uwzględniając postawiony przez jej autora zarzut, Sąd Okręgowy zobligowany był jednak do uchylenia zaskarżonego wyroku i przekazania sprawy Sąd owi Rejonowemu Zgorzelcu do ponownego rozpoznania.

Nie można odmówić racji skarżącemu, gdy wskazuje, iż Sąd meriti dopuścił się obrazy prawa materialnego poprzez błędne zakwalifikowanie czynów popełnionych przez oskarżonego P. Ł., a opisanych w punktach I, II i III części wstępnej wyroku, jako wyczerpujących znamiona występków z art. 231 § 1 k.k. i art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k., w sytuacji, gdy prawidłowa ocena prawna tychże czynów zabronionych obligowała do przyjęcia kwalifikacji prawnej z art. 231 § 2 k.k. i art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k., albowiem działanie oskarżonego opisane w treści wymienionych zarzutów było działaniem dokonanym w celu osiągnięcia korzyści majątkowej.

Wbrew stanowisku prokuratora Sąd Okręgowy nie mógł jednak w trybie odwoławczym „usunąć” dostrzeżonej wady wyroku dokonując modyfikacji tak opisów czynów z pkt I, II i III wyroku dostosowując ich treść do treści (znamion) przepisu art. 231 § 2 k.k., jak i ich kwalifikacji prawnej, a w dalszej kolejności wymierzyć nowe kary jednostkowe czego domagał się apelujący, mając na uwadze, iż sankcja karna za występek z art. 231 § 2 k.k., który to przepis stanowiłby podstawę wymiaru kary, jako surowszy aniżeli art. 286 § 1 k.k., przewiduje karę pozbawienia wolności nie niższą od jednego roku – zauważyć trzeba, iż za czyn z pkt III części wstępnej wyroku orzeczona została kara 1 roku pozbawienia wolności. Przeszkodę do uwzględnienia wniosku apelacji oskarżyciela publicznego stanowi reguła ne peius wyrażona w treści art. 454 § 2 k.p.k. Przypomnieć trzeba, iż opis czynu przytaczany w wyroku powinien obejmować wszystkie elementy czynu mające znaczenie dla jego prawidłowej, a przyjętej przez sąd orzekający kwalifikacji, a to oznaczenie czasu i miejsca jego popełnienia oraz elementy zachowania sprawcy wypełniające ustawowe znamiona czynu zabronionego, a także istotne elementy konkretyzujące ten czyn. Innymi słowy, opis czynu przypisanego musi przedstawiać tworzące określoną całość zdarzenie faktyczne, w szczególności zachowanie oskarżonego w taki sposób, by było widoczne, iż swoim zachowaniem wypełnił znamiona czynu zabronionego, o którym mowa w przepisie (przepisach), będącym podstawą skazania. Nie ulega zatem wątpliwości, że w wyroku sąd przedstawia, chociaż w sposób zwięzły, poczynione przez siebie ustalenia faktyczne, które w rozwiniętej formie znajdą (w każdym razie powinny znaleźć) miejsce w pisemnym uzasadnieniu. Tymczasem, co znajduje wyraz w ugruntowanych poglądach judykatury, wspomniana reguła ne peius ograniczająca możliwość ingerowania w rozstrzygnięcie sądu I instancji obejmuje każdą zmianę ustaleń faktycznych dokonanych przez sąd odwoławczy, czy to w odniesieniu do dyspozytywnej, czy też motywacyjnej części wyroku. W niniejszej sprawie Sąd Odwoławczy mógłby zatem – aprobując postulat skarżącego prokuratora – orzec surowsze kary jednostkowe pozbawienia wolności (za czyny z pkt I i II) tylko wtedy, gdyby nie zmieniał w ogóle ustaleń faktycznych stanowiących podstawę wyroku – modyfikacja opisów czynów w kierunku pożądanym przez autora apelacji stanowiłaby ingerencję w ustalenia faktyczne. W zaistniałej sytuacji procesowej. gdyby zatem Sąd II instancji dokonał zmiany skarżonego orzeczenia po myśli oskarżyciela publicznego przekroczyłby granice orzekania zakreślone w art. 454 § 2 k.p.k. i tym samym rażąco naruszył wymieniony przepis, co miałoby wpływ na treść zaskarżonego orzeczenia ( vide: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 23 kwietnia 2013 r., IV KK 395/12; uchwała Sądu Najwyższego 7 sędziów z dnia 23 marca 2011 r., I KZP 28/10; wyrok Sądu Najwyższego z dnia 27 sierpnia 2008 r., IV KK 52/08).

Mając zatem na uwadze powyższe rozważania, zaskarżony wyrok należało uchylić i sprawę przekazać Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.