VI Ka 629/24 - wyrok Sąd Okręgowy w Jeleniej Górze z 2025-01-21
Sygn. akt VI Ka 629/24
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 21 stycznia 2025 r.
Sąd Okręgowy w Jeleniej Górze w VI Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie:
Przewodniczący – Sędzia Andrzej Tekieli
Protokolant Dominika Cieślak
przy udziale prokuratora Prokuratury Rejonowej w Jeleniej Górze Marcina Piekarskiego
po rozpoznaniu w dniach 14 listopada 2024 r. oraz 17 stycznia 2025 r.
sprawy L. B. ur. (...) w P.
s. E., B. z domu N.
oskarżonego z art. 284 § 2 kk
z powodu apelacji wniesionych przez pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego, oskarżyciela publicznego i obrońcę oskarżonego
od wyroku Sądu Rejonowego w Zgorzelcu
z dnia 23 maja 2024 r. sygn. akt II K 1010/22
I. zmienia zaskarżony wyrok wobec oskarżonego L. B. w ten sposób, że w punkcie I części dyspozytywnej w opisie czynu przyjmuje, że oskarżony działał na szkodę Skarbu Państwa Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe Nadleśnictwo P., w punkcie II części dyspozytywnej zasądza nawiązkę na rzecz Skarbu Państwa Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe Nadleśnictwa P. i w punkcie III części dyspozytywnej orzeka wobec oskarżonego obowiązek przeproszenia pokrzywdzonego Skarbu Państwa Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe Nadleśnictwo P.;
II. w pozostałej części zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy;
III. zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe za postępowanie odwoławcze, w kwocie 110 złotych w tym wymierza mu opłatę w kwocie 100 złotych za drugą instancję.
UZASADNIENIE |
|||||||||||||||||||||||
Formularz UK 2 |
Sygnatura akt |
VI Ka 629/24 |
|||||||||||||||||||||
Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników: |
3 |
||||||||||||||||||||||
CZĘŚĆ WSTĘPNA |
|||||||||||||||||||||||
1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji |
|||||||||||||||||||||||
Wyrok Sądu Rejonowego w Zgorzelcu z dnia 23 maja 2024 r., sygn. akt II K 1010/22 |
|||||||||||||||||||||||
1.2. Podmiot wnoszący apelację |
|||||||||||||||||||||||
☒ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego |
|||||||||||||||||||||||
☒ oskarżyciel posiłkowy |
|||||||||||||||||||||||
☐ oskarżyciel prywatny |
|||||||||||||||||||||||
☒ obrońca oskarżonego |
|||||||||||||||||||||||
☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego |
|||||||||||||||||||||||
☐ inny |
|||||||||||||||||||||||
1.3. Granice zaskarżenia |
|||||||||||||||||||||||
1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia |
|||||||||||||||||||||||
☒ na korzyść ☒ na niekorzyść |
☒ w całości |
||||||||||||||||||||||
☐ w części |
☐ |
co do winy |
|||||||||||||||||||||
☐ |
co do kary |
||||||||||||||||||||||
☐ |
co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia |
||||||||||||||||||||||
1.3.2. Podniesione zarzuty |
|||||||||||||||||||||||
Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji |
|||||||||||||||||||||||
☐ |
art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu |
||||||||||||||||||||||
☐ |
art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu |
||||||||||||||||||||||
☒ |
art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia |
||||||||||||||||||||||
☒ |
art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia |
||||||||||||||||||||||
☐ |
art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka |
||||||||||||||||||||||
☐ |
|||||||||||||||||||||||
☐ |
brak zarzutów |
||||||||||||||||||||||
1.4. Wnioski |
|||||||||||||||||||||||
☒ |
uchylenie |
☒ |
zmiana |
||||||||||||||||||||
1 Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy |
|||||||||||||||||||||||
2.1. Ustalenie faktów |
|||||||||||||||||||||||
2.1.1. Fakty uznane za udowodnione |
|||||||||||||||||||||||
Lp. |
Oskarżony |
Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi |
Dowód |
Numer karty |
|||||||||||||||||||
1. |
L. B. |
Udzielenie informacji dot. wydania przez Regionalną Dyrekcję (...) we W. zgód na najem lokalu mieszkalnego na czas nieokreślony lub czas określony przekraczający 3 lata wydanych w latach 2021, 2022, 2023 oraz 2024. |
Pisma Regionalnej (...) we W.: z dnia 7 sierpnia 2024 roku, 9 lutego 2023 roku, 6 lutego 2023 roku, 27 kwietnia 2023 roku, 28 maja 2023 roku, 16 maja 2023 roku, 24 maja 2023, 31 lipca 2024 roku, 30 lipca 2024 roku, 5 kwietnia 2024 roku. |
463-481 |
|||||||||||||||||||
2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione |
|||||||||||||||||||||||
Lp. |
Oskarżony |
Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi |
Dowód |
Numer karty |
|||||||||||||||||||
----------------- |
----------------------------------------- |
-------------------------- |
---------- |
||||||||||||||||||||
2.2. Ocena dowodów |
|||||||||||||||||||||||
2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów |
|||||||||||||||||||||||
Lp. faktu z pkt 2.1.1 |
Dowód |
Zwięźle o powodach uznania dowodu |
|||||||||||||||||||||
2. |
Pisma Regionalnej Dyrekcji (...) we W.: z dnia 7 sierpnia 2024 roku, 9 lutego 2023 roku, 6 lutego 2023 roku, 27 kwietnia 2023 roku, 28 maja 2023 roku, 16 maja 2023 roku, 24 maja 2023, 31 lipca 2024 roku, 30 lipca 2024 roku, 5 kwietnia 2024 roku. |
Pisma dotyczyły okoliczności wskazanych w końcowej części apelacji pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego. |
|||||||||||||||||||||
2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów |
|||||||||||||||||||||||
Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2 |
Dowód |
Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu |
|||||||||||||||||||||
-------------- |
------------------------------ |
-------------------------------------------------------------- |
|||||||||||||||||||||
3. STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków |
|||||||||||||||||||||||
Lp. |
Zarzut |
||||||||||||||||||||||
I. Z apelacji pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego: Błąd w ustaleniach faktycznych mający wpływ na treść wyroku, a polegający na przyjęciu przez Sąd I instancji nieprawidłowego ustalenia, że stopień winy i społeczna szkodliwość czynu oskarżonego L. B., który dopuścił się czynu polegającego na tym, że w dniu 22 sierpnia 2022 r. będąc zatrudnionym w Nadleśnictwie P. na stanowisku leśniczego leśnictwa J., dokonał w miejscowości J., gmina Z. przywłaszczenia powierzonego mu mienia w postaci drewna brzozowego o masie 9,82 m ( 3) o wartości 3.378,08 złotych, działając tym na szkodę Nadleśnictwa P., to jest czyn z art. 284 § 2 k.k. oraz jego postawa jako sprawcy niekaranego za przestępstwo umyślne, jego właściwości i warunki osobiste oraz dotychczasowy sposób życia uzasadniają przypuszczenie, iż pomimo umorzenia postępowania będzie przestrzegał porządku prawnego, w szczególności nie popełni przestępstwa i co pozwala na podstawie art. 66 § 1 k.k. oraz art. 67 § 1 k.k. postępowanie karne wobec L. B. warunkowo umorzyć na okres 3 lat próby od dnia uprawomocnienia się orzeczenia, choć prawidłowa analiza zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego prowadzi do wniosku, że stopień zawinienia i społeczna szkodliwość czynu oskarżonego są znaczne, a przemawia za tym sprzeniewierzenie (art. 284 § 2 k.k.), które jest kwalifikowanym typem przywłaszczenia rzeczy powierzonej sprawcy będącemu pracownikiem (...), toteż przywłaszczenie takiej rzeczy zasługuje na surowszą ocenę jako nadużycie zaufania, jakim powierzający go obdarzył, działanie z niskich pobudek w postaci osiągnięcia korzyści majątkowej, a sposób dokonania czynu i postawa w czasie postępowania sądowego w cale nie wskazują na takie jego właściwości i warunki osobiste, które uzasadniałyby przypuszczenie, że pomimo umorzenia postępowania będzie on przestrzegał porządku prawnego i tym samym w żadnym wypadku nie zasługuje on na warunkowe umorzenie postępowania. |
☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny |
||||||||||||||||||||||
II. Z apelacji obrońcy oskarżonego: Działając na podstawie art. 427 § 1 i 2 k.p.k. i art. 438 pkt 2, 3 i 4 k.p.k. obrońca oskarżonego zarzucił: 1) Naruszenie prawa do obrony oskarżonego, tj. w szczególności art. 6 k.p.k. w zw. z art. 167 k.p.k. oraz art. 392 k.p.k. poprzez: a. brak dostrzeżenia błędów postępowania przygotowawczego polegających na niedopuszczeniu obrońcy do przesłuchań świadków na etapie postępowania przygotowawczego prowadzonego przez (...); b. braku przeprowadzenia dowodów wnioskowanych przez obrońcę w zakresie zeznań świadków, co mogłoby ujawnić prawdziwą przyczynę oraz pobudki Nadleśnictwa P. w zakresie zamiaru „pozbycia się” oskarżonego z grona pracowników; c. braku przeprowadzenia dowodów wnioskowanych przez obrońcę w zakresie zmierzającym do wykazania nieprawidłowości w praktyce Nadleśnictwa P. i związanej z transportem drewna, a występującej w innych leśnictwach tego Nadleśnictwa; d. prowadzenie postępowania z udziałem oskarżonego mimo braku doręczenia obrońcy oskarżonego opinii łącznej biegłych sądowych z zakresu psychiatrii, a doręczenie jedynie opinii jednego biegłego i to w sposób nieprzewidziany w przepisach postępowania (tj. via e-mail), a tym samym brak możliwości ustosunkowania się do dokumentu kluczowego dla oceny, czy L. B. może uczestniczyć w postępowaniu, a jeśli założyć, że opinia drugiego z biegłych jest zbieżna z opinią pierwszego z nich – to w opinii brak jest wyjaśnienia jakie kwalifikacje są niezbędne u osoby, która miałaby towarzyszyć L. B. podczas postępowania, a zdaniem obrońcy chodzi tu o kwalifikacje medyczne, a nie prawne; e. brak przeprowadzenia dowodu z opinii biegłych wnioskowanych przez oskarżonego, tj. biegłego z zakresu fonoskopii oraz technik audiowizualnych mimo zakwestionowania nagrań przez oskarżonego. |
☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny |
||||||||||||||||||||||
2) Naruszenie przepisów postępowania mające pływ na wynik sprawy, tj.: a. art. 15 ustawy o Policji w zw. z art. 47 ustawy o lasach poprzez oparcie rozstrzygnięcia na niedopuszczalnym dowodzie, tj. nagraniu z kamery interwencyjnej i pominięciu w ten sposób faktu braku uprawnień funkcjonariuszy (...) do dokonywania takich czynności operacyjnych; b. art. 313 § 2 k.p.k. w zw. z art. 49 § 2 pkt 2 k.p.k. poprzez nieprawidłowe, tj. niezgodne z przepisami prawa sformułowanie zarzutu stawianego oskarżonemu polegające na sformułowaniu, że swoim działaniem działa na szkodę nadleśnictwa P., a nie na szkodę Skarbu Państwa, co stoi w sprzeczności z prawidłowością oznaczenia pokrzywdzonego w postępowaniu, a dalej – rzutuje na brak możliwości udziału tak określonego pokrzywdzonego w charakterze oskarżyciela posiłkowego w niniejszym postępowaniu; c. art. 318 k.p.k. poprzez brak doręczenia obrońcy oskarżonego opinii łącznej biegłych sądowych z zakresu psychiatrii, a doręczenie jedynie treści opinii jednego biegłego i to w sposób nieprzewidziany w przepisach postępowania (tj. via e-mail), a tym samym brak możliwości ustosunkowania się do dokumentu kluczowego dla oceny, czy L. B. może uczestniczyć w postępowaniu, a jeśli założyć, że opinia drugiego z biegłych jest zbieżna z opinią pierwszego z nich – to w opinii brak jest wyjaśnienia jakie kwalifikacje są niezbędne u osoby, która miałaby towarzyszyć L. B. podczas postępowania, a zdaniem obrońcy chodzi tu o kwalifikacje medyczne, a nie prawne; d. art. 393a w zw. z art. 392 k.p.k. poprzez naruszenie zasady bezpośredniości i nieodtworzenie na rozprawie wszystkich nagrań z kamer monitoringu leśnego, złożonych do akt sprawy. |
☐ zasadny ☒ częściowo zasadny ☐ niezasadny |
||||||||||||||||||||||
3) Błąd w ustaleniach faktycznych mający wpływ na treść wyroku, a polegający na: a. przyjęciu przez Sąd I instancji nieprawidłowego ustalenia, że oskarżony wydawał polecenia swojej żonie, Z. B., w zakresie miejsca składowania przewiezionego drewna, podczas gdy w materiale dowodowym nie ma informacji o wydawaniu takich poleceń, a nie zeznał tak w szczególności P. T., zaś Sąd I instancji w ogóle nie przesłuchał żony pozwanego (oskarżonego) na te okoliczności; b. całkowitym pominięciu fragmentu zeznania P. T., w którym zeznał on, że oskarżony informował go, iż drewno ma zamiar przychodować po jego przewiezieniu na teren przyległy do leśniczówki w J.. |
☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny |
||||||||||||||||||||||
III. Z apelacji oskarżyciela publicznego: Na podstawie art. 427 § 1 i 2 i art. 438 § 3 k.p.k. zarzut błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia i mający wpływ na jego treść, polegający na przyjęciu w wydanym wyroku, że przypisany oskarżonemu L. B. czyn, którego się dopuścił, polegający na tym, że w dniu 22 sierpnia 2022 r. będąc zatrudnionym w Nadleśnictwie P.na stanowisku leśniczego leśnictwa J., dokonał w miejscowości J., gmina Z., przywłaszczenia powierzonego mu mienia w postaci drewna brzozowego o masie 9,82 m3 o wartości 3.378,08 złotych, działając tym na szkodę Nadleśnictwa P., tj. czyn z art. 284 § 2 k.k., charakteryzuje się jedynie nieznacznym stopniem szkodliwości społecznej i zawinieniem sprawcy, w szczególności wskutek nadania zbyt dużej wagi postawie oskarżonego w stosunku do pokrzywdzonego po ujawnieniu popełnionego przez niego występku oraz niedostatecznego uwzględnienia faktu popełnienia przestępstwa przywłaszczenia rzeczy w jego typie kwalifikowanym, choć prawidłowa analiza zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego prowadzi do wniosku, że postawa oskarżonego względem pokrzywdzonego stanowiła jedynie milczącą akceptację zgodnych z prawem decyzji Nadleśniczego działającego w imieniu Skarbu Państwa – Nadleśnictwa P., a popełniony przez oskarżonego czyn, tj. sprzeniewierzenie powierzonego przez pracodawcę (Skarb Państwa – Nadleśnictwo P.) drewna pochodzącego z lasu państwowego, którego oskarżony dopuścił się działając z niskich pobudek, w zamiarze bezpośrednim (kierunkowym) w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, stanowi nie tylko kwalifikowany typ przywłaszczenia, ale dodatkowo nadużycie zaufania, jakim w imieniu właściciela lasu, czyli całego społeczeństwa, obdarzył go w/w pracodawca, co jak w mowie końcowej podkreślało oskarżenie, stanowi przesłankę obciążającą i w żadnej mierze nie zasługuje na warunkowe umorzenie postępowania. |
☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny |
||||||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny |
|||||||||||||||||||||||
Ad. I W pierwszej kolejności przypomnieć należy, iż ocena przesłanek do zastosowania warunkowego umorzenia postępowania w oparciu o art. 66 § 1 k.k. należy do swobodnej oceny Sądu orzekającego i jako taka pozostaje pod ochroną prawa. Sposób działania sprawcy, rodzaj naruszonego dobra i jego wartość przemawiają za uznaniem, iż stopień społecznej szkodliwości nie był znaczny. Zabezpieczone drewno udało się odzyskać w całości, co nie pozostało bez wpływu na ocenę negatywnych skutków przestępstwa. Co prawda oskarżony działał z zamiarem uzyskania korzyści majątkowej, jednak jest to immanentnie związane z charakterem przypisanego mu typu czynu zabronionego przeciwko mieniu. Odmienne stanowisko skarżącej w tym przedmiocie stanowi subiektywną polemikę z prawidłowymi ocenami i ustaleniami Sądu I instancji. W szczególności okoliczności obciążającej nie może stanowić postawa oskarżonego, który nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu przestępstwa, oskarżony może bowiem w ten sposób realizować przysługujące mu prawo do obrony. Składanie wyjaśnień, które nie korelują z treścią pozostałych dowodów, którym nadano walor wiarygodności, nie może negatywnie wpływać na ocenę postawy oskarżonego oraz przyjętej w stosunku do jego osoby prognozy kryminologicznej. Powoływane przez skarżącą okoliczności dotyczące sposobu realizacji czynności sprawczej stanowią realizację znamion ustawowych przypisanego L. B. czynu z art. 284 § 2 k.k. i one także nie mogą stanowić okoliczności eliminującej warunkowe umorzenie postępowania w realiach badanej sprawy. Nie można zapominać, iż L. B. niezależnie od prowadzonego postępowania karnego poniósł negatywne konsekwencje swojego czynu, będąc zdegradowanym do stanowiska podleśniczego, co wiązało się także z obniżeniem wynagrodzenia i utratą możliwości bezpłatnego korzystania z mieszkania służbowego w leśniczówce. Choć było to rozwiązanie polubowne, to pociągnęło dla oskarżonego negatywne konsekwencje o charakterze finansowym i moralnym. Ujawnienie przedmiotowego czynu mogło spowodować jego infamię w środowisku zawodowym. Okoliczności te również stanowiły dolegliwą „karę” za jego zachowanie, choć nie wynikającą z przepisów kodeksu postępowania karnego. Dlatego też niezależnie od wskazywanych w apelacji okoliczności popełnienia przypisanego L. B. czynu przyjąć należy, iż postawa oskarżonego, jego właściwości i warunki osobiste oraz dotychczasowy sposób życia uzasadniają przypuszczenie, że pomimo umorzenia postępowania będzie przestrzegał porządku prawnego, w szczególności nie popełni przestępstwa. Sąd I instancji w zaskarżonym orzeczeniu wyznaczył oskarżonemu maksymalny, zgodnie z art. 67 § 1 k.k. okres próby, zobowiązując go również do przeproszenia pokrzywdzonego i zapłaty nawiązki, co stanowi dodatkową dolegliwość dla oskarżonego: zarówno o charakterze majątkowym, jak i moralnym. Wobec powyższego zgodzić należy się ze stanowiskiem Sądu Rejonowego, iż warunkowe umorzenie postępowania wobec oskarżonego będzie wystarczające dla osiągnięcia celów o charakterze wychowawczym i prewencyjnym. |
|||||||||||||||||||||||
Ad. II Wbrew stanowisku obrońcy oskarżonego, brak jest podstaw do stwierdzenia, że w badanej sprawie doszło do naruszenia przysługującego oskarżonemu prawa do obrony. Przesłuchania świadków w postępowaniu przygotowawczym miały miejsce przed sformułowaniem i przedstawieniem L. B. zarzutu, więc nie było podstaw do tego, aby przeprowadzać w/w czynności w obecności jego pełnomocnika. Na dalszym etapie obrońca uczestniczył w przesłuchaniu oskarżonego oraz miał możliwość zapoznania się ze zgromadzonym materiałem dowodowym przed zakończeniem postępowania przygotowawczego. Ponadto świadkowie, którzy składali zeznania na etapie postępowania przygotowawczego, zostali następnie przesłuchani na rozprawie w obecności obrońcy. Wobec powyższego brak jest podstaw do przyjęcia, że doszło do naruszenia wskazanych w apelacji przepisów postępowania, co miałoby skutkować naruszeniem przysługującego oskarżonemu prawa do obrony. Brak jest okoliczności świadczących o tym, że podjęte wobec L. B. czynności miały na celu „pozbycie się” oskarżonego z grona pracowników Nadleśnictwa P.. Pomimo, iż wobec oskarżonego wyciągnięto konsekwencje służbowe, to nadal jest on zatrudniony u dotychczasowego pracodawcy, nadal także zamieszkuje leśniczówkę w J. – chociaż obecnie zobowiązany jest do zapłaty czynszu. Ponadto nie sposób oczekiwać, aby zachowanie oskarżonego będące przedmiotem niniejszego postępowania, którego dopuścił się on podczas wykonywania obowiązków służbowych, nie pociągnęło za sobą zdecydowanej reakcji przełożonych. Wykazanie ewentualnych nieprawidłowości w transporcie drewna mających mieć miejsce w innych oddziałach Nadleśnictwa P. nie miało znaczenia dla rozstrzygnięcia w badanej sprawie, bowiem toczące się postępowanie dotyczyło konkretnego zachowania oskarżonego, które – jak trafnie ustalił Sąd I instancji – wypełniało znamiona przypisanego L. B. występku z art. 284 § 2 k.k. Z tego względu nie było uchybieniem nieprzeprowadzenie dowodów wnioskowanych przez obrońcę na tę okoliczność i nie został naruszony art. 167 k.p.k. Zgodnie z art. 318 k.p.k., w przypadku dopuszczenia dowódu z opinii biegłych albo instytucji naukowej lub specjalistycznej, podejrzanemu i jego obrońcy oraz pokrzywdzonemu i jego pełnomocnikowi doręcza się postanowienie o dopuszczeniu tego dowodu i zezwala na wzięcie udziału w przesłuchaniu biegłych oraz na zapoznanie się z opinią, jeżeli złożona została na piśmie. W badanej sprawie dyspozycja powołanego przepisu została spełniona – postanowienie o dopuszczeniu dowodu z opinii biegłych lekarzy psychiatrów zostało wydane na rozprawie w dniu 17 kwietnia 2023 r. (k. 197v), na której był obecny obrońca oskarżonego. Przesłanie skanu opinii via e-mail nie stanowiło w realiach przedmiotowej sprawy uchybienia i nie ograniczyło obrońcy możliwości zapoznania się z jej treścią – tym bardziej, iż w toku całego postępowania obrońca kontaktował się z organami prowadzącymi to postępowanie przy użyciu poczty elektronicznej. Wątpliwości co do możliwości uczestniczenia L. B. w toczącym się postępowaniu, były zgłaszane przez obrońcę właściwie od samego początku, jeszcze przed terminem pierwszej rozprawy przed Sądem I instancji. Aby rozwiać te wątpliwości, Sąd Rejonowy zlecił przeprowadzenie opinii sądowo-psychiatrycznej, której skan został przesłany obrońcy oskarżonego 19.09.2023 r. (k. 207). Należy przy tym zaznaczyć, iż była to jedna opinia, lecz sporządzona przez dwóch biegłych W. G. i R. K. co – jak wynika zarówno z treści apelacji, jak i innych pism składanych w toku postępowania sądowego - umknęło obrońcy, który domagał się doręczenia opinii sporządzonej przez drugiego biegłego. Następnie Sąd Rejonowy podczas rozprawy stwierdził, iż opinia jest pełna, jasna, a zawarte w niej wnioski nie pozostawiają wątpliwości co do możliwości uczestniczenia L. B. w toczącym się postępowaniu. L. B. już na etapie postępowania przygotowawczego korzystał z pomocy obrońcy z wyboru, dlatego też przyjąć należy, iż nie był pozbawiony wparcia, jakiego wymagał w swojej sytuacji zdrowotnej zgodnie z wnioskami opinii sądowo-psychiatrycznej. Dywagacje obrońcy, czy niezbędna oskarżonemu pomoc miała dotyczyć asysty prawnej, czy medycznej, pozostaje w oderwaniu od treści sporządzonej opinii i realiów przedmiotowej sprawy. Na marginesie zauważyć należy, iż Sąd Odwoławczy już wcześniej wypowiedział się na temat powoływanej opinii i sposobu jej doręczenia w postanowieniu w dnia 14.02. 2024 r. sygn. akt VI Kz 45/24. Podkreślić także należy, iż monitoring leśny został zainstalowany przez strażników leśnych po ujawnieniu nieścisłości pomiędzy stanem faktycznym drewna składowanego w oddziale 127d a ewidencją, zgodnie z którą powinno ono zostać rozchodowane. Jak wynika z zeznań M. W. (k. 287) miejsce, w którym strażnicy leśni zainstalowali leśny monitoring, było łatwo dostępne i już wcześniej dochodziło w nim do kradzieży – w związku z tym podjęte przez strażników leśnych czynności zmierzały do ochrony mienia publicznego i nie były wymierzone personalnie w osobę oskarżonego. Świadek wyjaśnił także zasady wykorzystywania kamer interwencyjnych przez straż leśną. Wbrew stanowisku obrońcy, nagrania z kamer nie stanowiły dowodów niedopuszczalnych, a ponadto miały one jedynie charakter pomocniczy, uzupełniający i potwierdzający zeznania świadków. Nagranie monitoringu z k. 65 akt zostało odtworzone na rozprawie w dniu 29.01.2024 r. w obecności oskarżonego, który nie chciał się do niego odnieść. Wszystkie zebrane w toku postępowania dowody korelowały ze sobą i wzajemnie się uzupełniały, poza wyjaśnieniami oskarżonego, które w tych okolicznościach uznać należy za odosobnione, niewątpliwie stanowiące realizację przysługującego mu prawa do obrony. Wobec powyższego nie było podstaw do dopuszczenia i przeprowadzenia opinii biegłego z zakresu fonoskopii oraz technik audiowizualnych, skoro nagrania te stanowiły dowód przewiezienia na zlecenie L. B. drewna brzozowego z oddziału 127d na teren leśniczówki, a fakt ten nie tylko znajdował potwierdzenie w innych dowodach zgromadzonych w sprawie, ale także sam oskarżony tej okoliczności nie negował. Należy podkreślić, iż ustalenia faktyczne w badanej sprawie zostały poczynione w oparciu o zróżnicowany materiał dowodowy, zarówno w postaci zeznań świadków, jak i źródeł nieosobowych: poza wspomnianymi nagraniami monitoringu, należały do nich m. in. zdjęcia, protokoły oględzin i liczne dokumenty. Ocena zebranych dowodów została przeprowadzona w sposób całościowy i swobodny, z uwzględnieniem zasad wiedzy, logiki i doświadczenia życiowego. Zeznania świadków były spójne i wzajemnie się uzupełniały, pozwalając na poczynienie przez Sąd Rejonowy ustaleń faktycznych zaaprobowanych przez Sąd II instancji. Obrońca oskarżonego starał się w sposób wybiórczy podważyć prawidłowość poczynionych ustaleń, powołując się na fragmenty zeznań P. T.. Przesłuchanie w charakterze świadka żony oskarżonego nie było konieczne dla poczynienia prawidłowych ustaleń faktycznych, skoro sam oskarżony przyznał, iż Z. B. miała wskazać P. T. miejsce złożenia drewna (k. 115). Istotnie jednak, skorygowania wymagało określenie pokrzywdzonego w opisie czynu przypisanego L. B., poprzez przyjęcie, że oskarżony działał na szkodę Skarbu Państwa Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe Nadleśnictwo P., co skutkowało zmianą pkt I, II i III części dyspozytywnej wyroku Sądu Rejonowego, o czym mowa będzie jeszcze poniżej. |
|||||||||||||||||||||||
Ad. III Wniosek o wydanie pisemnego uzasadnienia wyroku Sądu II Instancji został złożony jedynie przez obrońcę L. B. oraz pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego, dlatego Sąd Odwoławczy na podstawie art. 457 § 2 k.p.k. w zw. z art. 423 § 2 k.p.k. stosowanymi odpowiednio ograniczył sporządzenie pisemnych motywów swojego rozstrzygnięcia do ustosunkowania się do zarzutów podniesionych przez te podmioty w wywiedzionych przez nich apelacjach. Na marginesie zauważyć należy, iż zarzuty apelacji oskarżyciela publicznego pozostają zbieżne ze stanowiskiem pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego wyrażonym w wywiedzionym przez niego środku odwoławczym. |
|||||||||||||||||||||||
Wniosek |
|||||||||||||||||||||||
1. Pełnomocnik oskarżyciela posiłkowego w oparciu o art. 427 § 1 k.p.k. i art. 437 § 1 i 2 k.p.k. wniósł o orzeczenie co do istoty sprawy poprzez zmianę wyroku Sądu I instancji i wymierzenie oskarżonemu odpowiedniej kary. |
☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny |
||||||||||||||||||||||
2. Obrońca oskarżonego wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku i orzeczenie odmiennie co do istoty sprawy poprzez uniewinnienie oskarżonego, ewentualnie w przypadku stwierdzenia, że nie zachodzą przesłanki do zmiany wyroku w powyższym zakresie, a zachodzi jedna z podstaw do przekazania sprawy do ponownego rozpoznania zgodnie z art. 437 § 2 zd. 2 k.p.k. – uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania. |
☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny |
||||||||||||||||||||||
3. Oskarżyciel publiczny na podstawie art. 427 § 1 k.p.k. i art. 437 § 1 i 2 k.p.k. wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku Sądu I instancji i orzeczenie co do istoty sprawy oraz wymierzenie oskarżonemu odpowiedniej kary. |
☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny |
||||||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny. |
|||||||||||||||||||||||
Ad. 1 Jak już wspomniano, Sąd Odwoławczy uznał, iż warunkowe umorzenie postępowania będzie wystarczającą reakcją prawo-karną na czyn przypisany oskarżonemu, bowiem spełnione są przesłanki z art. 66 § 1 k.k. |
|||||||||||||||||||||||
Ad. 2 Sąd Odwoławczy w pełni zaaprobował ustalenia dotyczące sprawstwa i winy znajdujące swój wyraz w zaskarżonym wyroku, tym samym nie znajdując podstaw do uniewinnienia L. B. od popełnienia czynu objętego zaskarżonym wyrokiem. Nie było także podstaw do uchylenia zaskarżonego wyroku i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania przez Sąd I instancji, więc wniosek w tym przedmiocie także nie został uwzględniony. |
|||||||||||||||||||||||
Ad. 3 Sąd Odwoławczy podzielił stanowisko Sądu I instancji wyrażone w zaskarżonym wyroku, iż warunkowe umorzenie postępowania wobec L. B. było wystarczające dla osiągniecia wobec jego osoby celów o charakterze wychowawczym i prewencyjnym. |
|||||||||||||||||||||||
4. OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU |
|||||||||||||||||||||||
--------------------------------------------------------------------------------------------------------- |
|||||||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności |
|||||||||||||||||||||||
--------------------------------------------------------------------------------------------------------- |
|||||||||||||||||||||||
5. ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO |
|||||||||||||||||||||||
5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji |
|||||||||||||||||||||||
Przedmiot utrzymania w mocy |
|||||||||||||||||||||||
Sąd Odwoławczy co do zasady utrzymał w mocy wyrok Sądu I instancji wobec oskarżonego L. B., pkt IV, V i VI części dyspozytywnej w całości, zaś w pkt I, II i III części dyspozytywnej w ramach zmiany wyroku skorygował jedynie określenie podmiotu pokrzywdzonego. |
|||||||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach utrzymania w mocy |
|||||||||||||||||||||||
Mając na względzie wszystkie przedstawione powyżej okoliczności, jak i nie znajdując uchybień określonych w art. 439 § 1 k.p.k., art. 440 k.p.k. i art. 455 k.p.k., które podlegałyby uwzględnieniu z urzędu i powodowałyby konieczność ingerencji w treść zaskarżonego wyroku, Sąd Okręgowy w wyżej wymienionym zakresie utrzymał wyrok w mocy. |
|||||||||||||||||||||||
5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji |
|||||||||||||||||||||||
Przedmiot i zakres zmiany |
|||||||||||||||||||||||
Sąd Odwoławczy zmienił zaskarżony wyrok wobec oskarżonego L. B. w ten sposób, że w punkcie I części dyspozytywnej w opisie czynu przyjął, że oskarżony działał na szkodę Skarbu Państwa Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe Nadleśnictwo P., w punkcie II części dyspozytywnej zasądził nawiązkę na rzecz Skarbu Państwa Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe Nadleśnictwa P. i w punkcie III części dyspozytywnej orzekł wobec oskarżonego obowiązek przeproszenia pokrzywdzonego Skarbu Państwa Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe Nadleśnictwo P.. |
|||||||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach zmiany |
|||||||||||||||||||||||
Zmiany wymagała nazwa pokrzywdzonego w sprawie, zgodnie z zarzutem i wnioskiem obrońcy oskarżonego, m.in. dlatego aby możliwe było wykonanie rozstrzygnięć o nawiązce i obowiązku przeproszenia pokrzywdzonego. |
|||||||||||||||||||||||
5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji |
|||||||||||||||||||||||
5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia |
|||||||||||||||||||||||
1.1. |
Bezwzględna przyczyna odwoławcza |
||||||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach uchylenia |
|||||||||||||||||||||||
--------------------------------------------------------------------------------------------------------- |
|||||||||||||||||||||||
2.1. |
Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości |
||||||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach uchylenia |
|||||||||||||||||||||||
--------------------------------------------------------------------------------------------------------- |
|||||||||||||||||||||||
3.1. |
Konieczność umorzenia postępowania |
||||||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia |
|||||||||||||||||||||||
Zasada ne peius |
|||||||||||||||||||||||
4.1. |
--------------------------------------------------------------------- |
||||||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach uchylenia |
|||||||||||||||||||||||
--------------------------------------------------------------------------------------------------------- |
|||||||||||||||||||||||
5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania |
|||||||||||||||||||||||
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------- |
|||||||||||||||||||||||
5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku |
|||||||||||||||||||||||
Punkt rozstrzygnięcia z wyroku |
Przytoczyć okoliczności |
||||||||||||||||||||||
------------------ |
-------------------------------------------------------------------------------------------- |
||||||||||||||||||||||
6 Koszty Procesu |
|||||||||||||||||||||||
Punkt rozstrzygnięcia z wyroku |
Przytoczyć okoliczności |
||||||||||||||||||||||
III |
Sąd Odwoławczy w oparciu o art. 634 k.p.k. w zw. z art. 627 k.p.k. w zw. z art. 629 k.p.k. zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe za postępowanie odwoławcze w kwocie 110 złotych ( 100 zł. opłata za II instancję + 10 zł. ½ ryczałtu za doręczenia ). |
||||||||||||||||||||||
PODPIS |
|||||||||||||||||||||||
1.3. Granice zaskarżenia |
|||||||||||||||||||||||
Kolejny numer załącznika |
1 |
||||||||||||||||||||||
Podmiot wnoszący apelację |
pełnomocnik oskarżyciela posiłkowego |
||||||||||||||||||||||
Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja |
Rozstrzygnięcie o warunkowym umorzeniu postępowania wobec oskarżonego |
||||||||||||||||||||||
1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia |
|||||||||||||||||||||||
☐ na korzyść ☒ na niekorzyść |
☒ w całości |
||||||||||||||||||||||
☐ w części |
☐ |
co do winy |
|||||||||||||||||||||
☒ |
co do kary |
||||||||||||||||||||||
☐ |
co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia |
||||||||||||||||||||||
1.3.2. Podniesione zarzuty |
|||||||||||||||||||||||
Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji |
|||||||||||||||||||||||
☐ |
art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu |
||||||||||||||||||||||
☐ |
art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany |
||||||||||||||||||||||
☐ |
art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia |
||||||||||||||||||||||
☒ |
art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, |
||||||||||||||||||||||
☐ |
art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka |
||||||||||||||||||||||
☐ |
|||||||||||||||||||||||
☐ |
brak zarzutów |
||||||||||||||||||||||
1.4. Wnioski |
|||||||||||||||||||||||
☐ |
uchylenie |
☒ |
zmiana |
1.3. Granice zaskarżenia |
|||||
Kolejny numer załącznika |
2 |
||||
Podmiot wnoszący apelację |
obrońca oskarżonego |
||||
Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja |
sprawstwo i wina oskarżonego odnośnie przypisanego mu przestępstwa |
||||
1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia |
|||||
☒ na korzyść ☐ na niekorzyść |
☒ w całości |
||||
☐ w części |
☐ |
co do winy |
|||
☐ |
co do kary |
||||
☐ |
co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia |
||||
1.3.2. Podniesione zarzuty |
|||||
Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji |
|||||
☐ |
art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu |
||||
☐ |
art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany |
||||
☒ |
art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia |
||||
☒ |
art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, |
||||
☐ |
art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka |
||||
☐ |
|||||
☐ |
brak zarzutów |
||||
1.4. Wnioski |
|||||
☒ |
uchylenie |
☒ |
zmiana |
1.3. Granice zaskarżenia |
|||||
Kolejny numer załącznika |
3 |
||||
Podmiot wnoszący apelację |
oskarżyciel publiczny |
||||
Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja |
Rozstrzygnięcie o warunkowym umorzeniu postępowania wobec oskarżonego |
||||
1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia |
|||||
☐ na korzyść ☒ na niekorzyść |
☒ w całości |
||||
☐ w części |
☐ |
co do winy |
|||
☐ |
co do kary |
||||
☐ |
co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia |
||||
1.3.2. Podniesione zarzuty |
|||||
Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji |
|||||
☐ |
art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu |
||||
☐ |
art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany |
||||
☐ |
art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia |
||||
☒ |
art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, |
||||
☐ |
art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka |
||||
☐ |
|||||
☐ |
brak zarzutów |
||||
1.4. Wnioski |
|||||
☐ |
uchylenie |
☒ |
zmiana |
Podmiot udostępniający informację: Sąd Okręgowy w Jeleniej Górze
Osoba, która wytworzyła informację: Sędzia Andrzej Tekieli
Data wytworzenia informacji: