Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VI Ka 579/24

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

0.11.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Zgorzelcu z dnia 6 czerwca 2024r. w sprawie II K 126/20

0.11.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

0.11.3. Granice zaskarżenia

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.12.1. Ustalenie faktów

0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

0.12.2. Ocena dowodów

0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

a) 1 obraza przepisów postępowania mających wpływ na treść orzeczenia, a mianowicie:

- art. 4 kpk, art. 7 kpk, art. 410 kpk poprzez dokonanie dowolnej a nie swobodnej oceny zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, a w szczególności zeznań świadków D. N., L. P., A. R., J. B. w sposób sprzeczny z zasadami prawidłowego rozumowania, wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego, polegający na uznaniu oskarżonego za winnego popełnienia zarzuconych mu czynów wyłącznie na podstawie domniemania wskazanych świadków, iż osoba o podobnej posturze do oskarżonego i poruszająca się motocyklem zaparkowanym w pobliżu jego miejsca zamieszkania to R. M. podczas gdy faktycznie dowody zgromadzone w sprawie nie potwierdzają sprawstwa oskarżonego, a jedynie fakt, iż doszło do popełnienia czynów zabronionych w dniu 31 grudnia 2019 r. oraz 3 listopada 2019 r. i 5 listopada 2019 r. przez nieustaloną osobę; a w konsekwencji błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia i mający wpływ na jego treść, a polegający na uznaniu, iż R. M. w dniu 3 listopada 2019 r., w dniu 5 listopada 2019 r., w dniu 31 grudnia 2019 r., w miejscowości P. poruszał się motocyklem i nie zatrzymał się do kontroli pomimo wydawania przez osobę uprawnioną sygnałów dźwiękowych i świetlnych,

2 rażąca niewspółmierność orzeczonej wobec oskarżonego R. M. kary ośmiu miesięcy pozbawienia wolności w stosunku do stopnia społecznej szkodliwości zarzucanych oskarżonemu czynów oraz w relacji do celów jakie kara ta winna spełniać w zakresie prewencji szczególnej i ogólnej.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Analiza całości apelacji obrońcy, w szczególności zaś sformułowany w pkt 3a wniosek prowadzi do konstatacji, że przedmiotem negacji nie jest zarzut, opisany w punkcie 1 części wstępnej zaskarżonego wyroku. Oskarżony, zarówno w toku postepowania przygotowawczego, jak tez na rozprawie głównej swojego sprawstwa w tym zakresie nie kwestionował, co zwalnia od szczegółowego rozważania tej kwestii. Wskazać jedynie należy, że co do omawianej materii Sąd aprobuje i podziela argumentacje, zawartą w pisemnym uzasadnieniu zaskarżonego wyroku. W zakresie drugiego z zarzuconych czynów podnieść należy, co następuje. Świadkowie w osobach funkcjonariuszy policji D. N. i L. P. zgodnie zeznali, że w dniu 03 listopada 2019 roku w P. wydane zostało prawem przewidziane polecenie zatrzymania pojazdu wobec kierującego motocyklem S. o nr rej. (...), jednak zostało ono przez kierującego zignorowane. Motocykl ów był wówczas prowadzony przez osobę, w świetle wiarygodnych zeznań obu policjantów, podobną i tak samo ubraną, co znany im oskarżony. W braku kategoryczności rozpoznania oskarżonego obrońca upatruje powinność uniewinnienia R. M. od popełnienia tego czynu pomijając, że na takie sprawstwo wskazują pozostałe okoliczności o charakterze bezspornym. Wszak dwie godziny po zdarzeniu motocyklem S. o nr rej. (...) a zatem ten sam, jakim w dniu 24 października 2019 roku poruszał się oskarżony stal zaparkowany obok garażu, położonego w P., ul. (...). Pod tym adresem zamieszkuje oskarżony (k. 353) i jest tam zameldowany, użytkuje on również ów garaż. Na kanwie zasad doświadczenia życiowego wykluczyć zatem należy, że tego dnia inna osoba o zbliżonej do oskarżonego sylwetce poruszała się tym samym, co kilka dni wcześniej R. M. motocyklem i zaparkowała go obok miejsca zamieszkania oskarżonego. Wprawdzie z jego, to jest oskarżonego wyjaśnień wynika, że motocykl ten został mu użyczony przez inną osobę, jednakże stwierdzić należy, że twierdzenie to pojawiło się dopiero na rozprawie głównej, gdyż w toku postepowania przygotowawczego R. M.- poza zanegowaniem sprawstwa- nie podał żadnych szczegółów. Zasady doświadczenia życiowego wprost wskazują, że w takiej sytuacji osoba niebędąca sprawca dąży do jak najszybszego odsunięcia od siebie podejrzenia popełnienia czyny zabronionego i w pełni opisuje rzeczywisty przebieg zdarzeń. Gdyby zatem oskarżony nie był sprawcą, to z pewnością od razu ujawniłby wszystkie okoliczności, jakie jego sprawstwo wyłączają. Podnieść także należy, że oskarżony w dniu 28 października 2019r.odebrał ów pojazd po jego usunięciu z drogi w dniu 24 października 2019 roku (k.12) i że motocykl ten był wówczas zarejestrowany na terytorium Niemiec (k.14). To R. M. był zatem użytkownikiem przedmiotowego pojazdu, poruszał się nim w zbliżonym okresie i wykonywał uprawnienia właściciela, co w połączeniu z niekategorycznym wprawdzie rozpoznaniem i miejscem postoju oraz postawą procesową R. M. słusznie doprowadziły Sąd Rejonowy do stwierdzenia w omawianym zakresie sprawstwa oskarżonego. Co do czynu, opisanego w punkcie 3 części wstępnej zaskarżonego wyroku stwierdzić należy, że oskarżony początkowo sprawstwa swojego nie kwestionował (k. 22 i k. 45). Uczynił to przed Sądem Rejonowym nie podając jednak żadnych okoliczności z tym związanych. Co istotniejsze, został on jednak rozpoznany przez funkcjonariusza policji w osobie L. P. (k.18, 294) który zeznał, że podczas wyprzedzania motocykla kierujący nim spojrzał na radiowóz a jako że w kasku motocyklisty nie było przedniej szybki, rozpoznał on oskarżonego. Świadek, o którym mowa nie miał powodu do podawania w tym zakresie nieprawdy, zaś przejawem jego prawdomówności z jednej strony a wyraźnego rozgraniczania wiedzy od domniemań z drugiej jest treść zeznań, dotycząca zdarzenia z dnia 3 listopada 2019r., o czym była mowa wyżej. Co do zajścia z dnia 31 grudnia 2019 roku (zarzut 4), to oskarżony został w sposób nie budzący wątpliwości rozpoznany przez A. R. (k. 124) i J. B. (k. 139), których zeznania słusznie uznane zostały przez Sąd Rejonowy za w pełni wiarygodne. Obaj policjanci podali wszak, że tego dnia kierujący motocyklem miał kask nałożony na czubek głowy, co umożliwiło obserwacje i rozpoznanie twarzy kierowcy. Okoliczności te czynią zarzut 1 apelacji obrońcy niezasadnym. Trudno jednocześnie dociec, bo w apelacji w ogóle nie ma o tym mowy, na czym polegać miałoby naruszenie art. 410 kpk, skoro obrońca nie wspomina nawet, jakie dowody zostały przez Sąd I instancji pominięte. Nie sposób przy tym nie dostrzec, że zawarta w apelacji argumentacja odnosi się tylko do czynu, opisanego w punkcie 2 części wstępnej zaskarżonego wyroku, bo w pozostałym zakresie oskarżony został rozpoznany w sposób kategoryczny, zaś świadkowie co do tych zachowań nie przedstawiali żadnych domniemań. Ich zeznania uznane zostały przez Sąd Rejonowy za wiarygodne z poszanowaniem art. 7 kpk, nie doszło także do naruszenia art. 4 kpk. Co do tego ostatniego przepisu obrońca nie podjęła nawet próby wykazania, na czym naruszenie takie miało polegać.

Za bezzasadny uznać należy również zarzut 2. Wbrew jego treści uprzednia wielokrotna karalność oskarżonego zarówno w kraju, jak i poza jego granicami wprost wskazuje na znacznie zaawansowany proces demoralizacji R. M. a oceny tej nie zmienia odbywanie przezeń kary pozbawienia wolności w okresie poprzedzającym wydanie w przedmiotowej sprawie wyroku. Popełnienie przez oskarżonego czterech podobnych przestępstw także potwierdza, że jest on osobnikiem zdemoralizowanym, niepoprawnym i lekceważącym podstawowe zasady porządku prawnego. Wymierzona mu kara w tych warunkach nie razi surowością, co wyłącza możliwość jakiekolwiego jej złagodzenia.

Wniosek

zmiana zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego od przestępstw opisanych w części wstępnej wyroku tj. w pkt. 2 czynu z art. 178 b kk w zw. z art. 4 § 1 kk, w pkt 3 czynu z art. 178 b kk w zw. z art. 4 § 1 kk, w pkt 4 czynu z art. 178 b kk w zw. z art. 4 § 1 oraz eliminację z podstawy wymiaru kary art. 91 § 1 kk i wymierzenie oskarżonemu za czyn opisany w pkt 1 części wstępnej wyroku przy zastosowaniu art. 37 a kk kary ograniczenia wolności,

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Podniesione w apelacji zarzuty nie okazały się zasadne a co za tym idzie również zawarte w niej, korelujące z zarzutami wnioski zasadne nie są.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

0.11.

Przedmiot utrzymania w mocy

0.1Zaskarżony wyrok został utrzymany w mocy w całości.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Wyrok Sądu I instancji jest wolny w tym zakresie od uchybień, opisanych w apelacjach i nie zawiera on również uchybień, o jakich mowa w art. 439 kpk i art. 440 kpk..

0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

0.0.11.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

Przyczyny zmiany zaskarżonego wyroku podane zostały wyżej.

0.15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

0.15.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

0.15.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II

O kosztach nieopłaconej obrony oskarżonej z urzędu za postępowanie odwoławcze orzeczono na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy Prawo o adwokaturze w zw. z § 17 ust. 2 pkt. 4 i § 4 ust. 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 14 maja 2024 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa albo jednostki samorządu terytorialnego kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu.

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

IV

Podstawę rozstrzygnięcia o wydatkach poniesionych w postępowaniu odwoławczym stanowi przepis art. 624 § 1 k.p.k. Oskarżony nie posiada majątku, ani dochodów, orzeczona została wobec niego kara pozbawienia wolności a co za tym idzie uiszczenie przez niego kosztów sądowych byłoby nadmiernie uciążliwe. Z tego powodu Sąd odstąpił od obciążania go tymi należnościami.

7.  PODPIS

0.11.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

obrońca

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana