Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VI Ka 557/24

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Lubaniu z dnia 4 czerwca 2024r. w sprawie II K 1/24

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☒ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☐ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

obraza przepisu postępowania, mający wpływ na jego treść, a to art. 399 §1 kpk, art. 410 i 413 §2 pkt. l kpk, poprzez zaniechanie uprzedzenia stron o możliwości zmiany kwalifikacji prawnej czynu przypisanego M. O. w pkt. I zaskarżonego wyroku, jako występku z art. 178a §4 kk, a w konsekwencji oparcia rozstrzygnięcia w tym zakresie na niepełnym materiale dowodowym i pominięciu opinii (...)Uniwersytetu Medycznego co do stężenia metamfetaminy w organizmie oskarżonego.

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Przedstawiony zarzut jest częściowo zasadny. Zasadność ta nie dotyczy jednak kwestii suponowanego w apelacji naruszenia art. 399 § 1 kpk, ani też art. 413 § kpk. Zgodnie z brzmieniem pierwszego z wymienionych przepisów możliwość zakwalifikowania rozpoznawanego czynu z innego przepisu obliguje do uprzedzenia o tym stron obecnych na rozprawie. Z treści protokołu rozprawy głównej wynika jednak, że na rozprawę nie stawiła się żadna ze stron co oznacza, że Sąd Rejonowy nie miał obowiązku wydania postanowienia o jakim mowa w art. 399 § 1 kpk. Z kolei art. 413 § 2 kpk także nie został w żaden sposób naruszony, skoro wydany wyrok skazujący zawierał wszystkie, opisane w § 1 wskazanego przepisu elementy a także dokładne określenie przypisanego oskarżonemu czynu, jego kwalifikację prawną oraz rozstrzygnięcia co do kary, środków karnych i przepadku. Zasadnie natomiast autor apelacji powołał się na obrazę art. 410 kpk. Obraza taka zachodzi bowiem wówczas, gdy przy wyrokowaniu sąd posługuje się materiałem dowodowym nieujawnionym na rozprawie bądź tylko częścią materiału ujawnionego (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 16 stycznia 2019 r. II AKa 168/18, LEX nr 2718746). W przedmiotowej sprawie oskarżyciel publiczny- już po wniesieniu aktu oskarżenia- przesłał dopuszczoną w toku postepowania przygotowawczego opinię biegłego z zakresu toksykologii, jaka została w trybie art. 405 § 2 kpk przez Sąd I instancji ujawniona (skoro bowiem Sąd Rejonowy nie wydał postanowienia o oddaleniu wniosku w tym zakresie to oznacza, że dowód ten został przeprowadzony zgodnie z art. 405 §3 pkt 3 kpk). Pomimo przeprowadzenia tego dowodu- co zdaje się także sugerować pisemne uzasadnienie zaskarżonego wyroku- Sąd Rejonowy opiną tą się nie posłużył, co wprost wynika z wydanego wyroku i pisemnego uzasadnienia. Z treści tego dowodu, nie zawierającego opisanych w art. 201 kpk uchybień i w pełni wiarygodnego wynika, że oskarżony prowadząc dniu 1 lipca 2023 r. w H. w ruchu lądowym po drodze publicznej samochód osobowy marki S. (...) o nr rej. (...) znajdował się pod wpływem amfetaminy w stężeniu 25,29 ng/ml oraz metamfetaminy w stężeniu 330,73 ng/ml. Jak trafnie stwierdził Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 9 sierpnia 2023 r. (IV KK 252/23, LEX nr 3592166) porównanie treści art. 178a § 4 in fine k.k. oraz art. 244 k.k., nie pozostawia wątpliwości, iż opis czynu zabronionego zawarty w tym drugim przepisie w pełni zawiera się w znamionach czynu zabronionego określonych w art. 178a § 4 k.k. w związku z czym między art. 178a § 4 in fine k.k. a art. 244 k.k. nie zachodzi kumulatywny zbieg przepisów ustawy w rozumieniu art. 11 § 2 k.k. Stwierdzenie to przesądza zatem, że takim przypadku rozstrzyganie w wyroku pozostaje na płaszczyźnie tożsamego zdarzenia historycznego, które stanowiło przedmiot skargi. Wszak opis czynu (podobnie jak i kwalifikacja prawna) wskazany w akcie oskarżenia nie wiąże sądu, gdyż jest to jedynie swego rodzaju "propozycja" prokuratora, skoro sąd może dokonać zmian opisu czynu (i kwalifikacji prawnej) w porównaniu do czynu zarzucanego. W realiach przedmiotowej sprawy Sąd Rejonowy nie tylko zatem mógł, ale i powinien uwzględnić dowód z opisanej wyżej opinii i dać temu wyraz w wydanym wyroku, czego jednak nie uczynił. To pierwotne zaniechanie, mające postać naruszenia art. 410 kpk pociągnęło za sobą skutki wtórne, to jest wadliwie ustalony stan faktyczny i wadliwą kwalifikację prawną czynu a w efekcie również rażącą niewspółmierność wymierzonej kary i środka karnego. Tym samym podniesiona przez oskarżyciela publicznego przyczyna odwoławcza, o której mowa w art. 438 pkt 2 k.p.k., tj. obraza prawa procesowego – art. 410 kpk- skutkowała nie tylko potencjalnym, ale i realnym wpływem na treść wyroku. Kierując się zasadami przyczynowości i skutkowości, stwierdzić należy, że typowym skutkiem obrazy prawa procesowego jest błędne ustalenie faktyczne, które stanowi chociażby potencjalny "wpływ na treść wyroku". Z kolei typowym następstwem błędnych ustaleń faktycznych jest obraz prawa materialnego, co może się również przełożyć na kwestię wymiaru kary (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 21 października 2020 r II AKa 115/20, LEX nr 3104649). Wobec wniesienia apelacji na niekorzyść oskarżonego powinnością Sądu było skorygowanie owego uchybienia i dokonanie zmiany opisu czynu, jago kwalifikacji prawnej a także dokonanie niezbędnych zmian w zakresie kary i środka karnego w zaskarżonej części wyroku Sądu I instancji.

Wniosek

zmiana zaskarżonego wyroku Sądu Rejonowego w Lubaniu:

- w jego pkt. I poprzez uznanie w ramach aktu oskarżenia M. O. za winnego tego, że: w dniu 1 lipca 2023 r. w H., woj. (...) prowadził w ruchu lądowym samochód osobowy marki S. (...) nr rej. (...), znajdując się w stanie pod wpływem amfetaminy w stężeniu 25,29 ng/ml kiwi oraz metamfetaminy w stężeniu 330,73 mg/ml krwi, przy czym czynu tego dopuścił się będąc uprzednio prawomocnie skazanym za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości wyrokiem II K 229/22 Sądu Rejonowego w Lwówku Śląskim, tj. przestępstwa z art. 178a §4 kk i wymierzenie mu za ten czyn kary 1 (jednego) roku i 2 (dwóch) miesięcy pozbawienia wolności;

- w jego pkt. III, poprzez orzeczenie wobec M. O. kary łącznej 1 (jednego) roku i 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności;

- w jego pkt IV, poprzez uchylenie zawartego tam rozstrzygnięcia o warunkowym zawieszeniu wykonania kary łącznej orzeczonej wobec M. O.;

- w jego pkt. VI, poprzez orzeczenie wobec M. O. na podstawie art. 42 §3 kk, dożywotniego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych;

- w jego pkt. VII, poprzez orzeczenie wobec M. O., na podstawie art. 43a §3 kk świadczenia pieniężnego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej w kwocie 10000 zł.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Uznanie, że oskarżony dopuścił się czynu z art. 178a § 4 kk, skoro prowadził on samochód, będąc pod wpływem narkotyków i pomimo uprzedniego skazania prawomocnym wyrokiem Sadu Rejonowego w Lwówku Śląskim z dnia 17 października 2022r. w sprawie sygn. II K 229/23 za prowadzenie samochodu w stanie pod wpływem narkotyków na grzywnę i 3- letni zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym implikowało potrzeba orzeczenia wobec niego kary odpowiednio surowej. M. O. jest bowiem przestępca niepoprawnym, dokonał on bowiem w przeszłości, poza przestępstwem z art. 178 a § 1 kk, również czynu z art. 244 kk a stosowane wobec niego uprzednio łagodniejsze, niż pozbawienie wolności środki prawnokarnej reakcji nie przyniosły żadnego zapobiegawczego, ani też wychowawczego rezultatu. Za niezbędne Sąd uznał w tej sytuacji wymierzenie mu kary roku pozbawienia wolności, co w połączeniu z dokonaniem przez niego także innego przestępstwa i skazaniem za to na karę dwóch miesięcy pozbawienia wolności doprowadziło do utraty mocy orzeczonej kary łącznej. Ukształtowana na nowo kara łączna w najniższym, przewidzianym w art. 86 § 1 kk wymiarze wyłączyła możliwość zastosowania dobrodziejstwa warunkowego zawieszenia jej wykonania. Podnieść w tym miejscu należy, że uprzednia karalność oskarżonego wyklucza możliwość ustalenia wobec niego pozytywnej prognozy kryminologicznej a co za tym idzie także wyłącza możliwość zastosowania wskazanej instytucji. Z kolei treść art. 42 § 3 kk obliguje do wymierzenia oskarżonemu M. O. środka karnego w postaci dożywotniego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych, zaś art. 43a § 3 kk kształtuje minimalna wysokość obligatoryjnego świadczenia pieniężnego na poziomie 10 000 zł.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Zaskarżony wyrok został utrzymany w mocy w całości w niezaskarżonej części.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Wyrok Sądu I instancji jest wolny w tym zakresie od uchybień, o jakich mowa w art. 439 kpk i art. 440 kpk..

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

Wyrok został zmieniony w zaskarżonej części w zakresie sprawstwa, kwalifikacji prawnej czynu oraz w kwestii wymiaru kary.

Zwięźle o powodach zmiany

Przyczyny zmiany zaskarżonego wyroku podane zostały wyżej.

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

V

Podstawę rozstrzygnięcia o wydatkach poniesionych w postępowaniu odwoławczym stanowi przepis art. 624 § 1 k.p.k. Oskarżony nie posiada majątku, ani dochodów, orzeczona została wobec niego kara pozbawienia wolności a co za tym idzie uiszczenie przez niego kosztów sądowych byłoby nadmiernie uciążliwe. Z tego powodu Sąd odstąpił od obciążania go tymi należnościami.

7.  PODPIS

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Oskarżyciel publiczny

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana