Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VI Ka 548/25

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 8 lipca 2025r. w sprawie II K 1320/24

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☒ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☐ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☐

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia i mający wpływ na jego treść, a polegający na mylnym uznaniu przez Sąd I instancji, iż zebrany i przeprowadzony na rozprawie materiał dowodowy nie uzasadnia popełnienia przez oskarżonego A. K. czynu opisanego w części wstępnej wyroku, co doprowadziło do jego uniewinnienia, w sytuacji gdy prawidłowa analiza całokształtu materiału dowodowego, uwzględniająca zasady prawidłowego rozumowania, wskazania wiedzy i doświadczenia życiowego, w szczególności zaś dowodu z protokołu odtworzenia utrwalonego materiału video z dnia 27 sierpnia 2024 roku oraz zeznań świadków: Ł. C., N. S., P. Z., M. W. (1) dera, A. G., K. P. i T. B. oraz częściowo wyjaśnień oskarżonego, prowadzi do zasadnego wniosku, że oskarżony dokonał przestępstwa kradzieży z art. 278 § 1 kk.

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zawarty w apelacji zarzut, choć od strony formalnej poprawny tylko częściowo, jest merytorycznie zasadny. Jego autor upatruje bowiem błędne ustalenia faktyczne, jakich Sąd Rejonowy się istotnie nie ustrzegł, jako następstwo niewłaściwej, to jest sprzecznej z art. 7 kpk oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego. Skoro tak, to przedstawiony w apelacji zarzut powinien się sprowadzać do obrazy przepisów postępowania, jaka mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia, przy czym wpływ ten to właśnie błędne ustalenia faktyczne w zakresie świadomości oskarżonego co do bezprawności podejmowanych przezeń działań. Sąd Rejonowy, poprawnie ustalając uzewnętrzniony przebieg zdarzeń oparł swoje rozstrzygnięcie wyłącznie na braku wiedzy A. K. w zakresie jego uczestnictwa w popełnieniu czynu zabronionego a co za tym idzie świadomości sprawcy, że wszystkie jego działania objęte są zgodą i wolą właściciela opisanego w akcie oskarżenia pojazdu. Stanowisko takie jest jednak rezultatem wadliwie przeprowadzonej oceny zebranych w sprawie dowodów, w szczególności zaś braku uwzględnienia zasad prawidłowego rozumowania oraz wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego. Już na wstępie zważyć należy, co nie uszło uwadze Sądu Rejonowego, że nocna pora przedsiębranych działań i pozostawienie samochodu na bocznej ( a w istocie na polnej) drodze mogły wzbudzić u oskarżonego wątpliwości w zakresie legalności podejmowanych działań. O ile ten drugi element istotnie, jak to ujął Sąd Rejonowy, ma charakter ,,następczy”, o tyle pierwszy bez wątpienia jest elementem pierwotnym. Na kanwie zasad doświadczenia życiowego wykluczyć należy, by oskarżony, poproszony przez T. B. o pomoc w zabraniu- za zgodą właściciela- pojazdu nie zainteresował się, z jakiego powodu ma to nastąpić w nocy. Z jego wyjaśnień nie tylko jednak nie wynika, by się tą kwestią w ogóle zainteresował, ale nie wynika także, by wzbudziła ona w nim choćby – ze wszech miar uzasadnione- zdziwienie. A. K. podał także, że T. B. dysponował także kluczykami do samochodu. Jeśli zważyć, że to ten mężczyzna uzgodnił z M. W. (2) możliwość odebrania pojazdu, to uczestnictwo oskarżonego w dokonywanym przedsięwzięciu przedstawia się jako zbyteczne. Nie było bowiem żadnego racjonalnego powodu, z jakiego T. B., działający rzekomo na prośbę właściciela samochodu angażował w to oskarżonego. Całkowita nieracjonalność takiej sytuacji wprost nakazuje uznać twierdzenia A. K. za niewiarygodne. Z zeznań M. W. (2) wynika natomiast, że T. B. w tę samą noc oznajmił mu, że właściciel pojazdu zamierza zabrać z parkingu samochód co oznacza, że charakteryzował oskarżonego jako owego właściciela. Co istotne, to A. K., wbrew temu co wyjaśnił, otworzył zaparkowany pojazd i dokonał oglądu jego wnętrza a co za tym idzie odgrywał on rolę właściciela. Nie jest zatem prawdą, jakoby działał on w przeświadczeniu posiadania przez T. B. zgody właściciela, skoro sam takiego właściciela udawał. Wszak i T. B. wywodził początkowo, że po samochód przybył w towarzystwie jego właściciela, zaś z zapisu monitoringu wynika, że na miejscu zdarzenia były jedynie trzy osoby, to jest T. B., M. W. (2) i oskarżony. Dalszy przebieg zdarzeń również przeczy prawdziwości podawanej przez A. K. wersji. T. B. został bowiem po zabraniu samochodu odwieziony do domu a pojazd został przewieziony do S. przez N. S., po czym na powrót przejął go oskarżony i pozostawił na polnej drodze. Z zeznań wymienionej kobiety wynika ponadto, że to oskarżony poprosił ją o odstawienie samochodu z galerii (...) do J. uzasadniając, że auto jest opuszczone i ktoś każe je zabrać z parkingu w galerii. Spostrzec w tym miejscu należy, że nic nie stało na przeszkodzie w przekazaniu, że proszący o pomoc działa na prośbę T. B., działającego z kolei na prośbę właściciela samochodu, gdyby ta wersja odpowiadała prawdzie. Tenże oskarżony wraz z T. B. wspólnie prosili z kolei P. M. o podwiezienie ich do wskazanej galerii, zaś oskarżony twierdził, że nie posiada prawa jazdy. Zupełnie w tej sytuacji niezrozumiała jest aktywność oskarżonego w zakresie angażowania N. S. i P. M. i przekazywanie pierwszej z wymienionych nieprawdziwych informacji a brak uprawnień do prowadzenia samochodu jeszcze bardziej czyni rolę oskarżonego zbędną w sytuacji przezeń opisywanej. Co istotne, A. K. podał nieprawdę również w zakresie okoliczności pozostawienia samochodu. Wyjaśnił on bowiem, że po pozostawieniu auta udał się do domu pieszo wraz z P. Z.. Ten ostatni natomiast stwierdził, że oskarżony odwiózł go przedmiotowym busem do domu a sam odjechał nim w kierunku C.. Wyjaśnienia oskarżonego są zatem nieprawdziwe także i w tym zakresie a w połączeniu z przedstawionymi wyżej okolicznościami sprawia to, że jego sprawstwo w zakresie zarzucanego czynu jawi się jako niewątpliwe. Wskazuje na to pora działania, niewytłumaczalna aktywność oskarżonego, przedstawianie się- za pomocą podejmowanych zachowań- jako właściciel samochodu przed M. W. (2), podane N. S. nieprawdziwe uzasadnienie, finalne przejęcie pojazdu z akceptacją wycofania się T. B. z dalszych działań i podanie nieprawdy w zakresie końcowej fazy zdarzenia.

Wniosek

uchylenie zaskarżonego orzeczenia w całości i przekazanie sprawy sądowi pierwszej instancji do ponownego rozpoznania.

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Podniesiony w apelacji zarzut okazał się zasadny a co za tym idzie również zawarty w niej, korelujący z zarzutem wniosek jest zasadny.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

☒ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

Przyczyny uchylenia zostały wskazane wyżej i znajduje odzwierciedlenie w treści art. 454 § 1 kpk.

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

Sąd Rejonowy przeprowadzi postępowanie dowodowe w niezbędnym zakresie i weźmie pod uwagę, prócz powyższych argumentów, również i to, że oskarżony w inkryminowanym okresie – jak sam wyjaśnił- nie posiadał uprawnienia do kierowania opisanym w akcie oskarżenia pojazdem, zaś K. P. nie miał wykupionej polisy AC i w związku z tym nie odniósłby ze zlecenia kradzieży żadnej korzyści. Po przeprowadzeniu niezbędnych czynności dowodowych Sąd Rejonowy ustali sprawstwo oraz winę oskarżonego, po czym określi niezbędną prawnokarną reakcję na zachowanie się A. K..

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

7.  PODPIS

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Oskarżyciel publiczny

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☐

zmiana