Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 listopada 2017 r.

Sąd Okręgowy w Jeleniej Górze w VI Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie:

Przewodniczący – Sędzia SO Andrzej Tekieli (spr.)

Sędziowie SO Andrzej Żuk

SR del. do SO Beata Chojnacka Kucharska

Protokolant Urszula Kołodziej

przy udziale Prokuratora Prokuratury Rejonowej w Zgorzelcu J. G.

po rozpoznaniu w dniu 30 listopada 2017r.

sprawy R. H. - s. G. i B. zd. M., ur. (...) w L.,

oskarżonego z art. 178a § 1 kk

z powodu apelacji wniesionej przez prokuratora

od wyroku Sądu Rejonowego w Lubaniu

z dnia 27 lipca 2017 r. sygn. akt II K 5/17

uchyla zaskarżony wyrok wobec oskarżonego R. H. i sprawę przekazuje Sądowi Rejonowemu w Lubaniu do ponownego rozpoznania.

Sygn. akt VI Ka 513/17

UZASADNIENIE

R. H. oskarżony został o to że:

w dniu 30 września 2016 r. w L. znajdując się w stanie nietrzeźwości wykazującym stężenie 1,04 mg/l alkoholu etylowego w wydychanym powietrzu kierował na drodze publicznej samochodem marki A. (...) nr rej. (...)

tj.o czyn z art. 178a § 1 k.k.

Sąd Rejonowy w Lubaniu wyrokiem z dnia 27.07.2017 r. w sprawie II K 5/17

I.uznał oskarżonego R. H. za winnego tego że w dniu 30 września 2016 r. w L. znajdując się w stanie po użyciu alkoholu 0,29 promila alkoholu we krwi kierował pojazdem marki A. (...) nr rej. (...) w ruchu lądowym tj. wykroczenia z art. 87 § 1 k.w. i za to na podstawie art. 87 § 1 k.w. wymierzył mu karę grzywny w wysokości 1.500,00 zlotych;

II.na podstawie art. 87 § 4 k.w. w zw. z art. 29 § 1 k.w. orzekł wobec oskarżonego środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym w wymiarze 1 roku;

III. na podstawie art. 29 § 4 k.w. zaliczył oskarżonemu na poczet wymierzonego środka karnego 1 roku zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym okres zatrzymania prawa jazdy od dnia 30.09.2016 r. do dnia 27.07.2017 r.

IV. na podstawie art. 627 k.p.k. zasadził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty postępowania w sprawie i na podstawie art.2 ust.1 pkt 2 i art. 3 ust.2 Ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych wymierzył mu opłatę w kwocie 150 złotych.

Apelację od powyższego wyroku złożył Prokurator Rejonowy w Zgorzelcu zarzucając błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia i mający wpływ na jego treść polegający na niesłusznym uznaniu iż zgromadzony w toku postępowania materiał dowodowy nie dostarczył podstaw do uznania winy R. H. w zakresie zarzucanego mu występku z art. 178a § 1 k.k. i w konsekwencji niesłuszne skazanie oskarżonego za wykroczenie z art. 87 § 1 k.w.podczas gdy prawidłowa ocena ustalonych przez Sąd okoliczności, w szczególności zeznania świadków M. P., T. W., A. K. i L. K. (1) prowadzą nieodparcie do wniosku iż R. H. dopuścił się przestępstwa a stan jego nietrzeźwości w chwili prowadzenia pojazdu wyrażał się stężeniem 1,04 mg/l. Stawiając powyższy zarzut skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi Rejonowemu w Lubaniu do ponownego rozpoznania.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Apelacja zasługiwała na uwzględnienie.

Z ustaleń Sądu I instancji wynika, że Sąd ten dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego R. H. iż przed próbą przejazdu samochodem na parking zakończoną nieudaną jazdą przez schodki wypił jedną butelkę piwa 0,5 litra, kolejny zaś alkohol w postaci bimbru i następnych piw spożył wraz z R. R. (1) już po zatrzymaniu auta na schodkach, w oczekiwaniu na pomoc znajomych w „ściągnięciu” samochodu ze schodków i skarpy. Jako wiarygodne dowody Sąd ten wskazał poza wyjaśnieniami oskarżonego i zeznaniami R. R. także zeznania funkcjonariuszy policji M. P. i T. W. oraz świadków A. K. i L. K. (1) oraz opinię biegłego z zakresu medycyny sądowej L. K. ( str.2 uzasadnienia, k.72 odwrót akt ). Tak dokonana ocena materiału dowodowego razi jednak dowolnością, poszczególne dowody Sąd I instancji ocenił w sposób wybiórczy i wyrywkowy nie wiążąc ich ze sobą.

Ustalenia Sądu I instancji znajdują niewątpliwie potwierdzenie w wyjaśnieniach oskarżonego i zeznaniach R. R. (1). Już jednak z protokołu badania trzeźwości przy użyciu urządzenia A. wynika, że oskarżony oświadczył w związku z badaniem że wypił 3 piwa 0,5 litra ok.22.10 ( k. 2 odwrót ). Do dowodu tego Sąd I instancji w tym kontekście w ogóle nie odniósł się w uzasadnieniu wyroku. Zeznania świadków A. K. i L. K. (1) zdaniem Sądu Okręgowego wykluczają możliwość wypicia przez oskarżonego alkoholu w podawanych przez niego okolicznościach pomiędzy zatrzymaniem samochodu na schodkach a przyjazdem policjantów. Świadek A. K. zeznała co następuje: „Było to około godziny 22.30 – 23.00…wyszłam na balkon napić się wody. Usłyszałam jakiś dziwny rumor, tak jakby ktoś gniótł puszki aluminiowe i zauważyłam jak jakieś auto jedzie między drzewami. W tym czasie zadzwoniła do mnie sąsiadka L. K. (1) pytając się co się dzieje…Ja powiedziałam że chyba kradną samochód i zapytała się czy dzwonić na policję, ja powiedziałam żeby zadzwoniła a ja zeszłam na dół zobaczyć co się dzieje. Jak zeszłam to oskarżony wisiał samochodem na schodkach…zapytałam się jego co on robi , że niszczy nam schody, niszczy sobie samochód…on wyszedł włączył latarkę w telefonie i oglądał uszkodzenia…zapytałam czy trzeba wezwać jakieś służby…on powiedział że nie , że już jadą znajomi po czym wsiadł do samochodu, wyłączył silnik wziął kluczyki, zamknął samochód. Ja powiedziałam żeby poczekał chwilę ale on oddalił się, poszedł sobie. W tym momencie przyjechała policja i zaraz zatrzymali oskarżonego…” ( k.59 odwrót – 60 ). Z zeznań tych wynika że nie było czasu i możliwości aby oskarżony po zatrzymaniu samochodu na schodkach pił jakikolwiek alkohol z R. R. (1), którego zresztą świadek w ogóle nie widziała. Powyższe zeznania zbieżne są z zeznaniami L. K. (1) która mówiła: „Ja tego dnia siedząc w pokoju usłyszałam głośny turkot czegoś za oknem…nie widząc dobrze co się dzieje zadzwoniłam do sąsiadki A. K. z zapytaniem co ona widzi z okna i ona powiedziała że ten samochód wisi na schodach. Ja wtedy powiedziałam że zadzwonię na policję…i założyłam szybko kurtkę i wyszłam na zewnątrz. Gdy byłam na miejscu zauważyłam, że ten samochód usiłował wyjechać z tych schodów. W tym samochodzie była uchylona szyba i pani A. K. podeszła do kierowcy pytając się co on robi, że uszkodzi nam schody a sobie samochód. Ten pan coś powiedział do niej, wysiadł z samochodu i zaczął się oddalać i w tym momencie nadjechała policja. Po krótkiej chwili 1 – 1,5 minuty policjant przyprowadził oskarżonego na miejsce…” ( k.60 ). Także z zeznań tego świadka nie wynika aby na miejscu zdarzenia był R. R. (1) i aby pił z oskarżonym bimber i piwa po „zawiśnięciu” samochodu na schodkach a przed zatrzymaniem oskarżonego przez policjantów. Takie spożywanie dwóch rodzajów alkoholu musiało trwać co najmniej kilka – kilkanaście minut i musiałoby być przez świadka zauważone. Niewiarygodnie brzmią w tym kontekście wyjaśnienia oskarżonego że jego kolega R. R. (1) „…wystraszył się i się nie pokazywał” ( k.47 odwrót ). W każdym zaś razie dysponując taką treścią zeznań A. K. i L. K. (1) Sąd I instancji powinien dokonać konfrontacji tych świadków z oskarżonym R. H. i świadkiem R. R. (1), czego nie uczynił.

Sąd I instancji wybiórczo odniósł się także do opinii biegłego L. K. koncentrując się na tym jej fragmencie, w którym biegły wskazał, że wypicie przez oskarżonego przed jazdą samochodem wyłącznie jednego piwa o pojemności 500 ml zawierającego ok. 5,0 % alkoholu dawało w czasie badania przez policjantów (a więc ok. 23.02 ) stężenie ok.0,29 promila alkoholu we krwi ( k.66 , k.72 odwrót ). Na tej samej stronie opinii biegły stwierdza jednak że maksymalne stężenie osiągane jest po upływie ok.1 godziny od zakończenia spożycia, a więc ok. 23.30 we krwi oskarżonego powinno znajdować się maksymalne stężenie alkoholu spożytego do godz.22.30 ( k.66 ). Tymczasem badanie urządzeniem A. którego wyniki nie były w sprawie kwestionowane wykazało u oskarżonego o godz. 23.02 – 1,04 mg/l, o godz. 23.17 – 1,00 mg/l, o godz.23.34 – 0,84 mg/l ( k.2 ), alkohol więc był w fazie wydalania i maksymalne jego stężenie było o godz. 23.02 albo wcześniej. Oskarżony musiał więc skończyć picie piw względnie bimbru najpóźniej o 22.00 – 22.10, a więc przed jazdą samochodem w celu przestawienia go na parking.

W tym stanie rzeczy wyrok Sądu I instancji skazujący oskarżonego jedynie za popełnienie wykroczenia z art. 87 § 1 k.w. nie mógł się ostać i sprawa wymaga ponownego rozpatrzenia. Ze względu na wskazane błędy przy ocenie materiału dowodowego konieczne jest przy tym przeprowadzenie na nowo przewodu sądowego w całości tj. przesłuchanie oskarżonego, świadka R. R. (1), świadków – policjantów, świadków A. K. i L. K. (1) oraz ewentualnie biegłego L. K..

Mając powyższe na względzie Sąd Okręgowy uchylił zaskarżony wyrok wobec oskarżonego R. H. i sprawę przekazał Sądowi Rejonowemu w Lubaniu do ponownego rozpoznania.

Ponownie rozpoznając sprawę Sąd I instancji przeprowadzi postępowanie dowodowe w pełnym zakresie dążąc do prawidłowych ustaleń faktycznych odnośnie przebiegu zdarzenia. O ile wyjaśnienia oskarżonego i zeznania R. R. (1) oraz zeznania A. K. i L. K. (1) będą konsekwentnie podtrzymywane Sąd I instancji przeprowadzi konfrontacje pomiędzy wymienionymi osobami, a w razie potrzeby także pomiędzy oskarżonym oraz R. R. (1) i policjantami M. P. i T. W.. W razie potrzeby również Sąd zwróci się do biegłego L. K. o wydanie ustnej opinii uzupełniającej. Zgromadzony materiał dowodowy Sąd I instancji prawidłowo oceni mając na uwadze wszystkie okoliczności o których mowa powyżej i wyda wyrok który prawidłowo uzasadni zgodnie z wymogami art. 424 k.p.k.