Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 7 grudnia 2018 r.

Sąd Okręgowy w Jeleniej Górze w VI Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie:

Przewodniczący – Sędzia SO Andrzej Tekieli

Protokolant Sylwia Piliszewska

przy udziale prokurator Prokuratury Rejonowej w Jeleniej Górze: M. S.

po rozpoznaniu w dniu 7 grudnia 2018r.

sprawy L. S. (1) ur. (...) w J.

c. J., B. z domu P.

oskarżonej z art. 284 § 1 kk

z powodu apelacji wniesionej przez prokuratora

od wyroku Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze

z dnia 7 czerwca 2018 r. sygn. akt II K 1384/17

uchyla zaskarżony wyrok wobec oskarżonej L. S. (1) i sprawę przekazuje Sądowi Rejonowemu w Jeleniej Górze do ponownego rozpoznania.

Sygn. akt VI Ka 510/18

UZASADNIENIE

L. S. (2) oskarżona została o to że:

w okresie od 6 lipca 2016 roku do 18 lipca 2016 roku w K. przywłaszczyła sobie pieniądze w kwocie 899 złotych, to jest połowę kwoty należnej R. S. ze sprzedaży stanowiących wspólny majątek dorobkowy urządzeń piekarskich oraz złomu z likwidowanej piekarni, sprzedanych za łączną kwotę 1798 złotych, czym działała na szkodę R. S.

tj. o czyn z art. 284 § 1 k.k.

Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze wyrokiem z dnia 7 czerwca 2018 r. w sprawie II K 1384/17 uniewinnił oskarżoną L. S. (1) od zarzutu popełnienia czynu opisanego w części wstępnej wyroku i stwierdził że koszty procesu ponosi Skarb Państwa.

Apelację od powyższego wyroku złożył Prokurator Rejonowy w Jeleniej Górze zarzucając dowolną a nie swobodną ocenę materiału dowodowego prowadzącą do błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia i mającego wpływ na treść wyroku polegającego na mylnym uznaniu przez Sąd I instancji że zachowanie L. S. (1) nie wypełniło ustawowych znamion występku przywłaszczenia podczas gdy prawidłowa i kompleksowa ocena całości zgromadzonych dowodów z uwzględnieniem zasad logicznego rozumowania wskazuje, że L. S. działając umyślnie, z góry powziętym zamiarem przywłaszczyła sobie pieniądze w części należnej R. S.. Skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonego orzeczenia w całości i przekazanie sprawy Sądowi Rejonowemu w Jeleniej Górze do ponownego rozpoznania.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Apelacja okazała się zasadna.

W orzecznictwie Sądu Najwyższego, sądów apelacyjnych oraz w doktrynie ugruntowany pozostaje pogląd, że przedmiotem przestępstwa przywłaszczenia z art. 284 § 1 k.k. mogą być składniki majątkowe objęte współwłasnością. Zabór przez współmałżonka z mieszkania zajmowanego wspólnie z żoną rzeczy po to, by nimi rozporządzić jak mieniem stanowiącym jego wyłączną własność, poprzez ich sprzedaż po wyjęciu ze wspólnego władztwa, stanowi realizację znamion przywłaszczenia określonego w art. 284 § 1 k.k. ( por. wyrok SA w Krakowie z dnia 14 sierpnia 2002 r., II AKa 1295/02; R.A. Stefański, Odpowiedzialność karna za zabór mienia..., s. 24 i n.; Kodeks karny pod red. A. Zolla, Komentarz, część szczególna, tom III wyd. IV; WK 2016 ). Realizacja, stanowiącego o przywłaszczeniu składnika małżeńskiej wspólnoty majątkowej, zamiaru powiększenia swego majątku kosztem małżonka może polegać również na "wyjęciu" z majątku wspólnego jednego tylko składnika po to, by składnik ten nie stał się w przyszłości przedmiotem podziału majątku wspólnego - z

pokrzywdzeniem małżonka i z jednoczesną korzyścią dla osoby, która samowolnie rzecz sprzedała (por. postanowienie SN z dnia 3 kwietnia 2002 r., V KKN 275/00, LEX nr 53073).

Z akt niniejszej sprawy wynika, że oskarżona L. S. (1) i pokrzywdzony R. S. są byłymi małżonkami, zaś mienie opisane w zarzucie aktu oskarżenia stanowiło ich wspólny majątek dorobkowy którym nie podzielili się jeszcze w chwili zaistnienia czynu zarzuconego w akcie oskarżenia. Pokrzywdzony w swoich zeznaniach twierdzi że oskarżona bez jego wiedzy sprzedała wymienione w zarzucie urządzenia piekarskie i złom z likwidowanej piekarni nie dzieląc się z nim uzyskanymi ze sprzedaży pieniędzmi ( k.32 – 33, k.102, k. 125 – 126 ), czemu oskarżona co do zasady nie zaprzecza ( k.107 – 108, k.121 ). Nie przekonuje argumentacja Sądu I instancji, że żaden z dowodów przeprowadzonych w sprawie nie wskazuje, iż oskarżona miała zamiar przywłaszczenia kwoty uzyskanej ze sprzedaży wyposażenia piekarni i że jej działania były jedynie wywiązaniem się z obowiązku opróżnienia pomieszczeń ( do czego zobowiązany był też R. S. ) w związku z umową najmu piekarni innej osobie. Bezsporne wszak jest, że oskarżona po uprzątnięciu lokalu wyżej wymienione rzeczy sprzedała uzyskując za nie określone pieniądze którymi nie podzieliła się z oskarżonym, mimo że sprzedawane rzeczy stanowiły ich współwłasność. Sąd I instancji ustalił, że z uzyskanej kwoty L. S. (1) opłaciła koszty transportu i zapewniła wyżywienie osobom pomagającej jej w uprzątnięciu pomieszczeń, nie wskazał jednak jaką część pieniędzy na to wydała, bo przecież nie całe 1798 złotych, zgodnie z zarzutem aktu oskarżenia uzyskane ze sprzedaży. Słusznie na powyższą okoliczność zwrócił uwagę prokurator w apelacji. Mając na uwadze wszystkie powyższe okoliczności zaskarżony wyrok uniewinniający nie mógł się ostać. Dodać należy że pokrzywdzony R. S. złożył wniosek o ściganie oskarżonej zgodnie z wymogami art. 284 § 4 k.k.

W tym stanie wobec obowiązującej zasady ne peius ( art. 454 § 1 k.p.k. ) i konieczności powtórzenia w całości postępowania dowodowego Sąd Okręgowy uchylił zaskarżony wyrok wobec oskarżonej L. S. (1) i sprawę przekazał do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Jeleniej Górze.

Ponownie rozpoznając sprawę Sąd I instancji przeprowadzi w całości postępowanie dowodowe a następnie w ramach swojej niezawisłości rozważy przyjęcie sprawstwa i winy oskarżonej w niniejszej sprawie, ustalając uprzednio jaką kwotę pieniędzy sobie przywłaszczyła. W tym kontekście Sąd Okręgowy wskazuje na możliwość uznania czynu oskarżonej za wypadek mniejszej wagi z art. 284 § 3 k.k. a także – po dokonaniu prawidłowych ustaleń w zakresie stopnia zawinienia oskarżonej i stopnia społecznej szkodliwości czynu – warunkowego umorzenia postępowania. Swoje stanowisko Sąd I instancji zawrze w wydanym wyroku, który prawidłowo uzasadni zgodnie z wymogami art. 424 k.p.k.