Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VI Ka 452/22

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Zgorzelcu z dnia 20 kwietnia 2022r.

w sprawie sygn. akt II K 4/22

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☒ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca oskarżonego

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

1  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

------------------

----------------------------------------------------

------------

------------

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

---------------

------------------------------------------

----------

----------

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

-------------

------------------------------

--------------------------------------------------------------

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

--------------

---------------------

----------------------------------------------

  3. STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

I.  Apelacja prokuratora:

rażąca niewspółmierność kary orzeczonej w pkt. 1 wyroku wobec oskarżonego za przypisany mu czyn z art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. w wymiarze 100 stawek dziennych grzywny przy ustaleniu stawki na 10zł, która to kara jest rażąco łagodna w zestawieniu ze stopniem winy i sprawcy, stopniem społecznego niebezpieczeństwa czynu oraz pozostałymi dyrektywami wymiaru kary przewidzianymi w art. 53§1, 2 i 3 k.k., a wynikająca z niedostatecznego uwzględnienia okoliczności obciążających, a to ilości posiadanych środków odurzających oraz znacznej społecznej szkodliwości przypisanego oskarżonemu czynu, a przede wszystkich braku skruchy.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

II.  Apelacja adw. U. S. - obrońcy oskarżonego A. J.:

A)  rażące naruszenie przepisów postępowania karnego, w szczególności naczelnych zasad procesowych, mające wpływ na treść zaskarżonego wyroku w postaci art. 2§2 k.p.k. w zw. z art. 4 k.p.k. i art. 7 k.p.k. w zw. z art. 410 k.p.k., przejawiające się w:

1.  dokonaniu przez Sąd I instancji wybiórczej oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego, skutkującej uznaniem oskarżonego A. J. winnym zarzucanego mu czynu oraz uznaniem wyjaśnień oskarżonego za częściowo niewiarygodne w sytuacji, gdy:

a)  wyjaśnienia oskarżonego w części, dotyczącej pozyskania wydanego suszu poprzez jego zakup w suszomacie” w sklepie (...) w Z., łącznej ilości wydanego suszu (4,3 g) w korelacji do zakupionej ilości 4 g suszu (...) oraz okoliczności, związanych z wydaniem dwóch opakowań suszu o nazwie (...) o pierwotnej wadze w dacie nabycia 1 (jednego) grama w sytuacji, gdy w dacie wydania środków w opakowaniach z tą nazwą znajdowało się odpowiednio 0,22 g oraz 0,4 grama nie tylko są spójne i logiczne, ale też znajdują potwierdzenie w pominiętych przez Sąd I instancji dowodach w postaci opinii uzupełniającej T.- (...) z dnia 16.12.2021 r. oraz wiadomości mailowej z dnia 24.11.2021 r.;

b)  w opinii uzupełniającej T.- (...) z dnia 16.12.2021 r. biegli wskazali, że w „suszomatach” czy w sklepach z tzw. medyczną marihuaną możliwe jest legalne dokonanie zakupu suszu, posiadającego w istocie wyższe stężenie składnika CBD, aniżeli deklarowane przez producenta, a nierzadko również kilkukrotnie przewyższające dozwolony ustawowo próg tej substancji, które to twierdzenia uwiarygadniają prezentowane w sprawie stanowisko oskarżonego w przedmiotowej sprawie co do dokonania legalnego zakupu suszu;

c)  susz roślinny oraz inne substancje, ujawnione na wagach elektronicznych, wydanych przez oskarżonego wraz z suszem w dniu 21.07.2021 r. z uwagi na stwierdzoną znikomą ilość tej substancji na w/w przedmiotach nie pozwala na jednoznaczne przyjęcie, że oskarżony odmierzał posiadany susz na tej wadze oraz uznania powyższego za okoliczność obciążającą w sytuacji, gdy oskarżonemu stawiany jest wyłącznie zarzut posiadania środka odurzającego, a nie zarzut udzielania tego środka innym osobom;

2.  bezzasadnym pominięciu w sprawie dowodów w postaci:

a)  wiadomości mailowej mł. aspiranta KPP Z. A. D. z dnia 24.11.202 lr. (k. 207 post. przygotowawczego),

b)  informacji od firmy (...) z siedzibą w J. o wskazanie miejsca pochodzenia suszu czy też danych producenta suszu , który był dystrybuowany przez tą firmę w suszomacie w Z. ze wskazaniem identyfikatorów opakowań (...) o numerze (...) oraz (...) - na okoliczność ustalenia pochodzenia suszu oraz określenia, czy był on poddawany badaniom na zawartość środków odurzających

- podczas, gdy jedynie przeprowadzenie tych dowodów pozwoliłoby na poczynienie w sprawie prawidłowych ustaleń faktycznych zarówno co do pochodzenia suszu, ujawnionego przez oskarżonego w dniu 21.07.2021 r. oraz co do możliwości dokonania jego legalnego zakupu w dacie czynu, jak i pozwoliłoby Sądowi na dokonanie prawidłowej oceny wiarygodności oskarżonego w tym zakresie;

B)  błąd w ustaleniach faktycznych, przyjętych za podstawę zaskarżonego orzeczenia, mający wpływ na jego treść, a polegający na dokonaniu przez Sąd I instancji błędnej oceny stopnia społecznej szkodliwości czynu, przypisanego oskarżonemu A. J. i wymierzeniu oskarżonemu kary grzywny w wymiarze 100 (stu) stawek dziennych grzywny przyjmując, że jedna stawka dzienna stanowi równowartość kwoty 10 (dziesięciu) złotych w sytuacji, gdy:

-

posiadany przez oskarżonego susz roślinny w ilości 4,3789 grama nie jest ilością znaczną,

-

stwierdzone w pobranych próbkach suszu stężenie THC jest zróżnicowane, a w części jedynie nieznacznie przewyższa dopuszczalne stężenie tej substancji,

-

oskarżony nie dzielił się posiadanym suszem z kimkolwiek,

-

nabywanie przez oskarżonego suszu tego typu było sporadyczne

które to okoliczności przemawiają za uznaniem, że w przedmiotowej sprawie społeczna szkodliwość czynu nie jest znaczna, a tym samym, że możliwym było umorzenie (co najmniej warunkowe) postępowania w przedmiotowej sprawie, względnie, umorzenie postępowania w oparciu o treść art. 62a ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Ad. II - III.

Apelację adw. U. S. - obrońcy oskarżonego A. J., która częściowo zasługiwała na uwzględnienie, należało omówić w pierwszej kolejności, bowiem była dalej idąca niż środek odwoławczy wywiedziony przez prokuratora.

W kontekście zatem apelacji obrońcy należało w pierwszej kolejności podnieść, że po opublikowaniu zaskarżonego wyroku, bowiem w dniu 7 maja 2022r., zmianie uległo brzmienie art. 4 pkt. 37 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii. Stanowi ono, że za ziele konopi innych niż włókniste poczytywać należy - każdą naziemną część rośliny konopi (pojedynczą lub w mieszaninie), z wyłączeniem nasion, zawierającą powyżej 0,3% sumy delta-9-tetrahydrokannabinolu oraz kwasu tetrahydrokannabinolowego (kwasu delta-9-THC-2-karboksylowego). To zaś oznaczało, że z powodu podwyższenia przez ustawodawcę progu stężenia substancji aktywnej THC z 0,2% do 0,3%, posiadany przez A. J. susz opisany w datowanej na 12 sierpnia 2021r. opinii (...) Sp. z o.o. w K. nr (...) jako dowód rzeczowy nr 3, nie mógł zostać uznany za środek odurzający, bowiem zawierał on 0,3% stężenia THC. W kontekście zatem brzmienia art. 4§1 k.k. jako oczywisty jawił się fakt, że ustawa o przeciwdziałaniu narkomanii w jej brzmieniu obowiązującym przed dniem 7 maja 2022r. nie była dla oskarżonego względniejsza. To spostrzeżenie skutkowało koniecznością zastosowania wobec niego ustawy aktualnej.

Nie tylko jednak z powodu zmiany stanu prawnego nie można było przypisać A. J. posiadania środków odurzających innych niż te o masie 2,88g, które zostały opisane we wskazanej opinii (...) Sp. z o.o. w K. jako dowód rzeczowy nr 1 i które w protokole oględzin rzeczy znalezionych w miejscu zamieszkania oskarżonego zostały oznaczone nr. 3. Trafnie adw. U. S. zwróciła bowiem uwagę na to, że posiadanie przez A. J. pozostałych suszy konopnych (opisanych w tejże opinii jako dowody rzeczowe nr 2 – 4), nie mogło aktualizować po jego odpowiedzialności karnej. Zwrócić należało bowiem uwagę na to, że oskarżony stanowczo wywodził, że kupił w suszomacie umieszczonym w sklepie (...), a zlokalizowanym w podzgorzeleckim Ł., konopie dopuszczone do obrotu w Polsce w łącznej ilości 4g, a więc takie, które zawierać powinny w omawianym czasie nie więcej niż 0,2% THC i że częściowo te konopie wypalił /k. 276/. Te jego spostrzeżenia w zakresie, w jakim mogły zostać zweryfikowane, znalazły potwierdzenie w zgromadzonym materiale dowodowym i to charakteryzującym się obiektywną wymową. Rzecz bowiem w tym, że z e-maila sporządzonego w dniu 24 listopada 2021r. przez funkcjonariusza KPP Z. w osobie mł. asp. A. D. /k. 207/ wynikało jednoznacznie, że w sklepie (...) w Ł. znajdował się „(...) jeden punkt zajmujący się sprzedażą organicznych związków chemicznych kanabinoidów – CBD”.

Nie można było też tracić z pola widzenia tego, że na zdjęciach stanowiących materiał poglądowy do sporządzonego w dniu 23 lipca 2021r. protokołu oględzin rzeczy znalezionych podczas przeszukania mieszkania usytuowanego w Z. przy ul. (...), a więc miejsca zamieszkania A. J., dwa z czterech zabezpieczonych suszy roślinnych o masach 0,22g oraz 0,40g znajdowały się w otwartych woreczkach z napisami C.. Jako że w takich właśnie opakowaniach, co wiadomo powszechnie, prowadzi się na polskim rynku detaliczną sprzedaż suszu konopnego, który w założeniu powinien posiadać stężenie THC niższe od tego kwalifikującego go jako środek odurzający, a stężenia tej substancji aktywnej w obu tych suszach nieznacznie przekraczały dopuszczalne stężenia, bowiem wynosiły odpowiednio 0,3% i 0,5%, to należało szczególnie wnikliwie przeanalizować wyjaśnienia oskarżonego w kontekście innych zgromadzonych w sprawie dowodów.

Sąd Rejonowy przypisując A. J. popełnienie przestępstwa polegającego na posiadaniu całości zabezpieczonego w miejscu jego zamieszkania suszu, stanął na stanowisku, że nie nabył on żadnego z czterech dowodów rzeczowych w tzw. suszomacie. Wywiódł bowiem, że producent oferowanych legalnie suszy konopnych nie dopuściłby do obrotu takich, w których stężenie THC przekraczałoby to dopuszczalne ustawowo. Wskazał ponadto, że skoro oba woreczki z napisami C. zostały przez oskarżonego otwarte, to nie było możliwości stwierdzenia, że znajdujące się w nich susze były tymi samymi, które pierwotnie w nich umieszczono. Zwrócił wreszcie Sąd Rejonowy uwagę na to, że z uwagi na to, iż oskarżony deklarował, że cały zabezpieczony susz nabył w tzw. suszomacie i w łącznej ilości 4g, który częściowo wypalił, to fakt, iż zabezpieczono u niego ponad 4g suszu, świadczył o niewiarygodności jego wyjaśnień.

Adw. U. S. skutecznie zakwestionowała niektóre z przedstawionych wyżej wnioskowań Sądu meriti. Przede wszystkim należało w tym kontekście zwrócić uwagę na uzupełniającą pisemną opinię (...) Sp. z .o.o. w K. z dnia 16 grudnia 2021r., w której reprezentujący ten instytut biegli z zakresu toksykologii w osobach dr. n. med. R. C. oraz mgr P. W. podnieśli, że z ich praktyki zawodowej wynika, że susze sprzedawane w powszechnym obrocie, a więc takie, w których stężenia THC nie powinny przekraczać tego opisanego w ustawie o przeciwdziałaniu narkomanii, zawierały niejednokrotnie stężenia nawet kilkukrotnie wyższe. Biegli opisali też mechanizm produkcji takich suszy wskazując, że ich wytwarzaniem zajmują się producenci z Włoch lub Szwajcarii, którzy nie nastawiają się na hodowlę roślin zawierających nie więcej niż 0,2% THC, ale na to, aby te rośliny były bogate w substancję CBD. Wywiedli z tego, że nawet jeżeli tacy dostawcy zaopatrują sprzedawane susze w certyfikaty zaświadczające, że nie zawierają one THC w stężaniach wyższych od tych przewidzianych w poszczególnych ustawodawstwach krajowych, to w rzeczywistości stężenia te mogą przekraczać te progi.

Te przytoczone spostrzeżenia zawarte w opinii (...) Sp. z .o.o. w K.

nie zostały przez Sąd Rejonowy wzięte pod uwagę w procesie oceny dowodów. Tymczasem z zaprezentowanych wywodów wynikało niezbicie, że nie tylko mogły zdarzyć się sytuacje, ale takowe w praktyce występowały, że sprzedawane w legalnym obrocie krajowym susze konopne zawierały stężenia THC nawet kilkukrotnie wyższe niż te zastrzeżone dla tzw. konopi medycznych. Zważywszy zatem na treść składanych konsekwentnie przez A. J. wyjaśnień, że zabezpieczone w należącym doń mieszkaniu susze zostały przez niego nabyte właśnie w suszomacie, jak i na to, że dwa dowody rzeczowe umieszczone były w opakowaniach, w których w legalnym obrocie sprzedaje się tzw. konopie medyczne, a wreszcie na to, że stężenia THC zarówno w tych suszach, jak i w tym, który znajdował się w przezroczystym woreczku z zapięciem strunowym, nieznacznie tylko przekraczały te opisane w art. 4 pkt. 37 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, należało stanowczo wskazać, że jego wyjaśnienia w tym zakresie powinny zostać uznane za wiarygodne. Dość stwierdzić, że łączna masa suszu z tych trzech dowodów rzeczowych była niższa od tej, której nabycie w legalnym obrocie oskarżony deklarował, jak i że to na oskarżycielu spoczywał obowiązek wykazania, że analizowane wyjaśnienia złożone przez oskarżonego były niewiarygodne. Mógł chociażby prokurator przedstawić dowody świadczące o tym, że oskarżony nabył wszystkie te susze od dilera, ewentualnie sam je wyhodował. Skoro takich dowodów nie zaoferowano, a powszechnie wiadomo, że susze z tak niewysokimi stężeniami THC nie są przedmiotem zainteresowania osób zażywających środki odurzające w postaci ziela konopi innych niż włókniste, to nie istniała możliwość dowiedzenia, że było inaczej niż oskarżony wyjaśnił. Stosownie zatem do brzmienia art. 5§2 k.p.k. należało przyjąć, że jego wyjaśnienia w analizowanym zakresie, które wszakże nie raziły naiwnością oraz znajdowały częściowe potwierdzenie w omówionych dowodach, były wiarygodne.

Ogół tych spostrzeżeń pozwalał stwierdzić, że zasadnie adw. U. S. wywiodła, iż dowolnie Sąd Rejonowy przyjął, że posiadanie przez A. J. suszy konopnych stanowiących dowody rzeczowe opisane w pkt. 2 – 4 opinii (...) Sp. z o.o. K. z dnia 12 sierpnia 2021r. nie mogło zaktualizować po jego stronie odpowiedzialności karnej. Zważywszy na to, że oskarżony kupił te susze w tzw. suszomacie, zaś konopie potocznie zwane leczniczymi, a więc niezawierające w dacie czynu więcej niż 0,2% THC, mogły być przedmiotem legalnego obrotu handlowego, toteż fakt, że te zakupione przez niego susze miały w rzeczywistości nieznacznie wyższe stężenia tej substancji aktywnej, nie mógł rzutować negatywnie na ocenę towarzyszącego mu w czasie poddanego osądowi zachowania zamiaru. Bezsprzecznie kupując te susze zmierzał on do tego, aby w jego dyspozycji pozostawały podlegające legalnemu obrotowi gospodarczemu substancje. Z uwagi na to, że ich producent oraz sprzedawca oferując je do sprzedaży zaświadczali, iż nie stanowią środków odurzających, to w świadomości oskarżonego wystąpił usprawiedliwiony błąd co do okoliczności stanowiącej znamię typu zabronionego, która wyłączając w odniesieniu do analizowanych dowodów rzeczowych jego umyślność, skutkowała dekompletacją ustawowych znamion zarzuconego mu przestępstwa. Rzecz bowiem w tym, że zarzucalność przypisanego oskarżonemu przestępstwa z art. 62 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii zależała od ustalenia umyślności w jego zachowaniu.

Z tych powodów z opisu czynu zabronionego, który przypisano zaskarżonym wyrokiem A. J. wyeliminowano posiadanie suszy konopnych, które zabezpieczono w miejscu jego zamieszkania, a które stanowiły dowody rzeczowe z pkt. 2 – 4 opinii (...) Sp. z o.o. K. z dnia 12 sierpnia 2021r. o łącznej macie 1,5085g.

Nie można było natomiast przyznać racji adw. U. S., gdy wywodziła, że Sąd Rejonowy bezpodstawnie ustalił, że A. J. posiadał środek odurzający w postaci konopi innych niż włókniste w ilości 2,88g, która została we wskazanej opinii biegłego opisana jako dowód rzeczowy nr 1. Należało w odniesieniu do tej kwestii podnieść, że trafnie Sąd meriti dostrzegł, iż wyjaśnienia oskarżonego nawiązujące do okoliczności wejścia w posiadanie tego suszu pozbawione były logiki. Wszak wywodził on, że w suszomacie kupił 4g tzw. medycznej konopi dodając, że część z niej wypalił. Fakt zatem, że łączna ilość zabezpieczonego w jego miejscu zamieszkania suszu przekraczała tę gramaturę, w sposób oczywisty dezawuowała te jego depozycje.

Przypomnieć należało, że z uzupełniającej opinii biegłego (...) Sp. z o.o. K. z dnia 10 grudnia 2021. wynikało niezbicie, że w praktyce opiniodawczej występowały przypadki, iż konopie sprzedawane legalnie w polskim rynku jako medyczne, miały kilkukrotnie wyższe stężenia THC niż te wyznaczone dla tego rodzaju suszy w ustawie o przeciwdziałaniu narkomanii. Nie dziwiło zatem to, że w trzech z czterech zabezpieczonych dowodów rzeczowych, z których dwa znajdowały się w opakowaniach, w których sprzedawano tego rodzaju konopie w tzw. suszomatach, stężenie substancji aktywnej THC wahało się na pułapie od 0,3%, do 0,5%. Fakt zatem, że w suszu umieszczonym przez oskarżonego w osobnym plastykowym pudełku znajdował się susz ze stężeniem THC aż 14 – krotnie wyższym od tego, który w czasie jego przestępczego działania wyznaczał granicę przestępczości, jak i to, że to stężenie wielokrotnie przekraczało stężenia pozostałych zabezpieczonych suszy, dowodził aż nad wyraz dobitnie, że posiadał on świadomie konopie inne niż włókniste o wadze 2,88g.

Z tych powodów przypisano A. J. popełnienie przestępstwa polegającego na posiadaniu wbrew przepisom ustawy środka odurzającego w postaci 2,88g marihuany.

Ad. II - III

Rzecz jasna ustalenie w toku postępowania odwoławczego, że A. J. posiadał istotnie mniejszą ilość środka odurzającego w postaci ziela konopi innych niż włókniste od tej, jakiej posiadanie przypisał mu Sąd Rejonowy, w sposób oczywisty rzutowało na społeczną szkodliwość przypisanego mu zachowania. Sąd Okręgowy w kontekście apelacji prokuratora, jak i zarzutu z pkt. II apelacji obrońcy, które odnosiły się do rażącej niewspółmierności sankcji orzeczonej wyrokiem Sądu I instancji, doszedł do przekonania, że zachowanie oskarżonego zrealizowało znamiona ustawowe typu czynu zabronionego z art. 62 ust. 1 i 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, a więc typu uprzywilejowanego przestępstwa posiadania narkotyku pod postacią wypadku mniejszej wagi. Godziło się przecież podnieść, że do określania ilości możliwych do uzyskania z określonej ilości suszu konopi innych niż włókniste tzw. działek handlowych, przyjęto w orzecznictwie wagę suszu wynoszącą 0,5g, a nawet 1g - wyroki Sądu Najwyższego z dnia 1 marca 2006r., II KK 47/05, OSNKW 2006/6/57; z dnia 14 lipca 2011r., IV KK 127/11, LEX 897769 i z dnia 7 maja 2013r., III KK 25/13, OSNKW 2013/9/73; postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 1 lutego 2007 r., III KK 257/06, R-OSNKW 2007/339. To zaś oznaczało, że z posiadanego przez oskarżonego suszu dałoby się stworzyć zaledwie około 5 tzw. działek handlowych.

Należało także dostrzegać to, że A. J. posiadał tzw. narkotyk miękki, który nie miał wyjątkowo niszczącej siły oddziaływania na organizm ludzki, jak i nie wykazywał takiej siły uzależnienia, jak tzw. narkotyki twarde.

Nie można było też tracić z pola widzenia, że A. J. prawidłowo dotychczas funkcjonował w społeczeństwie. Jakkolwiek niekaralność wykładać należało jako normę, tym niemniej podkreślenia wymagało to, że oskarżony uzyskał wykształcenie średnie w zakresie żywienia zbiorowego i przez długi czas wykonywał stałe zatrudnienie.

Z drugiej jednak strony tej posiadanej przez A. J. ilości narkotyków nie można było potraktować jako nieznacznej, skoro można było z niej stworzyć kilka tzw. działek handlowych.

Trafnie ponadto Sąd Rejonowy dostrzegł, że przestępcze zachowanie A. J. zostało popełnione w zamiarze bezpośrednim, a więc, że chciał zrealizować jego ustawowe znamiona i towarzyszącą mu motywację zrealizował.

Ogół tych spostrzeżeń prowadził do narzucającego się wręcz wniosku, że społeczna szkodliwość przypisanego A. J. przestępstwa była przeciętna. Te okoliczności uzasadniały wymierzenie mu za przypisane przestępstwo z art. 62 ust. 1 i 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii kary 30 stawek dziennych grzywny po 10zł każda. Zdaniem Sądu Okręgowego ta wymierzona oskarżonemu sankcja stanowić będzie dla niego dolegliwość współmierną do stopnia jego zawinienia, spełniając swoje zadania tak wobec niego samego, jak i w zakresie społecznego oddziaływania kary. W ocenie sądu sankcja ta we właściwy sposób uwzględniała występujące w sprawie okoliczności obciążające i łągodzące. Orzeczona kara powinna uzmysłowić A. J. nieopłacalność łamania prawa i stanowić dla niego przestrogę na przyszłość. Realizując zadania w zakresie prewencji generalnej wymierzona mu sankcja powinna natomiast doprowadzić każdego do przeświadczenia, że osoba dopuszczająca się przestępstwa podlega nieuchronnej karze.

Nie zasługiwały zatem na aprobatę wywody prokuratora i adw. U. S. wysłowione w apelacjach, a nawiązujące do współmierności wymierzonej A. J. zaskarżonym wyrokiem kary. Pierwszy z apelujących dopatrywał się jej rażącej niewspółmierności wnioskując o wymierzenie oskarżonemu kary 6 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 2 lat próby oraz kary 100 stawek dziennych grzywny po 20zł każda. Obrońca wskazała natomiast, że postępowanie powinno zostać umorzone albo z uwagi na znikomą społeczną szkodliwość zarzuconego oskarżonemu czynu, albo na podstawie art. 62a ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, ewentualnie powinno zostać umorzone warunkowo.

Nawiązując do apelacji prokuratora i przywołując te przytoczone już argumenty, które zadecydowały o tym, że zaskarżony wyrok złagodzono przyjmując, że zachowanie A. J. należało subsumować jako wypadek mniejszej wagi posiadania narkotyków, wskazania wymagało, że bezzasadnie apelujący dopatrywał się rażącej niewspółmierności wymierzonej oskarżonemu kary w okolicznościach, które nie odnosiły się do znamion przypisanego mu występku. Dość stwierdzić, że oskarżonemu zarzucono popełnienie przestępstwa polegającego na posiadaniu marihuany, nie zaś na jego udzielaniu. Jeżeli zatem prokurator przez pryzmat okoliczności mających znaczenie na kanwie typów czynów zabronionych z art. 58 -59 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii dopatrywał się konieczności zwiększenia dolegliwości karnej wobec oskarżonego, to przypomnieć tylko należało, że sam nie dopatrzył się podstaw do zarzucenia mu jednego z tych występków. Te rozważania zakończyć wypadało stwierdzeniem, że również Sąd Rejonowy nie znalazł dowodowych podstaw do przyjęcia, że oskarżony udzielał środków odurzających.

Również wnioski adw. U. S. o umorzenie niniejszego postępowania, ewentualnie jego warunkowe umorzenie nie zasługiwały na uwzględnienie, chociaż wniesiona przez nią apelacja doprowadziła do złagodzenia odpowiedzialności karnej A. J.. Wszystkie bowiem przeprowadzone rozważania dowodziły niezbicie tego, że materialny substrat przypisanego mu przestępczego zachowania w postaci społecznej jego szkodliwości nie był subminimalny. Nie można było też uznać, że wina oskarżonego i społeczna szkodliwość popełnionego przezeń czynu nie były znaczne. Wszak, na co zwrócono już uwagę, posiadał on narkotyk, z którego dało się stworzyć kilka tzw. działek handlowych, a towarzysząca mu motywacja znamionowała się umyślnością pod postacią zamiaru bezpośredniego.

Wniosek

I.  Apelacja prokuratora zmiana zaskarżonego wyroku poprzez orzeczenie wobec oskarżonego za przypisany czyn z art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii na podstawie art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii kary 6 miesięcy pozbawienia wolności i na podstawie art. 71§1 k.k. kary grzywny w wymiarze 100 stawek dziennych przy ustaleniu wysokości jednej stawki na 20zł, a na podstawie art. 69§1 i art. 701§1 k.k. warunkowe zawieszenie wykonania kary pozbawienia wolności na okres próby 2 lat;

II.  Apelacja obrońcy: uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sadowi Rejonowemu w Zgorzelcu, względnie zmiana zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego od zarzucanego mu czynu.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Jak już wspomniano, Sąd Odwoławczy w zasadniczych aspektach zaaprobował poczynione przez Sąd I instancji ustalenia faktyczne w niniejszej sprawie, które skutkowały przypisaniem A. J. sprawstwa i winy w zakresie zarzuconego mu czynu. Prawidłowość tych ustaleń nie została skutecznie zakwestionowana w wywiedzionych środkach odwoławczych, a tym samym nie było żadnych podstaw ku temu, aby orzec w niniejszej sprawie kasatoryjnie, ewentualnie uniewinnić oskarżonego od popełnienia zarzuconego mu przestępstwa, czy też umorzyć albo warunkowo umorzyć niniejsze postępowanie karne. Z przytoczonych powodów nie było też podstaw do uwzględnienia apelacji prokuratora. Przyczyny częściowej zmiany zaskarżonego orzeczenia zostatały już natomiast omówione.

4. OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

5. ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

Przedmiot utrzymania w mocy

Sąd Odwoławczy utrzymał zaskarżony wyrok Sądu Rejonowego w całości w zakresie rozstrzygnięć z pkt. III i V jego części dyspozytywnej, zaś w odniesieniu do rozstrzygnięć z pkt I – II i IV tej jego części, w zasadniczych aspektach.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Jak już wspomniano, Sąd Okręgowy w pełni zaaprobował stanowisko Sądu I instancji o konieczności przypisania A. J. sprawstwa i winy w zakresie przypisanego mu czynu.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

Przedmiot i zakres zmiany

Zmiana zaskarżonego wyroku w zakresie rozstrzygnięcia z jego pkt. I została już omówiona i nie zachodziła potrzeba ponawiania odnoszącej się do tego zagadnienia argumentacji. Konsekwencją tej zmiany była konieczność zreformowania zaskarżonego wyroku także w zakresie rozstrzygnięć z pkt. II i IV części dyspozytywnej.

Rzecz bowiem w tym, że skoro od dnia 7 maja 2022r. posiadanie suszu konopnego ze stężeniem THC nieprzekraczającym 0,3%, a więc takiego, jak ten opisany w wykazie dowodów rzeczowych pod pozycją Drz 2747/21, było dozwolone, to niedopuszczalne było orzeczenie jego przepadku.

Z uwagi na to, że Sąd Okręgowy złagodził wymierzoną A. J. karę grzywny, to zachodziła potrzeba dostosowania do tego rozstrzygnięcia również orzeczenia z pkt. IV części dyspozytywnej zaskarżonego wyroku, a dotyczącego zaliczenia okresu jego rzeczywistego pozbawienia wolności na poczet wymierzonej mu kary.

Zwięźle o powodach zmiany

Powody te opisano wyżej.

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

---------------------------------------------------------------------

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

4.1.

---------------------------------------------------------------------

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

--------------------------------------------------------------------------------------------

6  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

III.

Sąd Odwoławczy na postawie art. 624§1 k.p.k. zwolnił A. J. od obowiązku zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze obciążając nimi Skarb Państwa. Doszedł bowiem do przekonania, że oskarżony pozostając w toku niniejszego postępowania na zasiłku chorobowym jedynie do września 2022r. i borykając się z problemami ortopedycznymi nie był w stanie pokryć tych kosztów bez uszczerbku dla swojego utrzymania.

6  PODPIS

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

prokurator

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

rażąca niewspółmierność kary

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☒ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

2

Podmiot wnoszący apelację

obrońca

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

sprawstwo oskarżonego

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☐

zmiana