Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 8 sierpnia 2023 r.

Sąd Okręgowy w Jeleniej Górze w VI Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie :

Przewodniczący – Sędzia Andrzej Tekieli

Protokolant Roksana Kulak      

po rozpoznaniu w dniu 8 sierpnia 2023 r.

sprawy M. S. ur. (...) w L.

syna W. i S. z d. C.

obwinionego z art. 66 § 1 kw

z powodu apelacji wniesionej przez obrońcę obwinionego

od wyroku Sądu Rejonowego w Lwówku Śląskim

z dnia 20 marca 2023 r. sygn. akt II W 239/22

I.  utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok wobec obwinionego M. S.;

II.  zasądza od obwinionego na rzecz Skarbu Państwa zryczałtowane wydatki w kwocie 50 złotych za postępowanie odwoławcze i wymierza mu opłatę w kwocie 30 złotych za II instancję.

Sygn. akt VI Ka 419/23

UZASADNIENIE

M. S. obwiniony został o to że:

w dniu 2 kwietnia 2022 roku w miejscowości M. (...) wywołał niepotrzebną czynność organu bezpieczeństwa i porządku publicznego

tj. o czyn z art. 66 § 1 pkt 1 k.w.

Sąd Rejonowy w Lwówku Śląskim wyrokiem z dnia 20 marca 2023 r. w sprawie II W 239/22:

1.uznał obwinionego M. S. za winnego popełnienia czynu opisanego w części wstępnej wyroku stanowiącego wykroczenie z art. 66 § 1 pkt 1 k.w. i za to na podstawie art. 66 § 1 pkt 1 k.w. wymierzył mu karę 200 złotych grzywny;

2. na podstawie art. 627 k.p.k. w zw. z art. 118 § 1 k.p.w. i art. 119 k.p.w. zasądził od obwinionego na rzecz Skarbu Państwa koszty postępowania w kwocie 100 złotych i na podstawie art. 3 ust. 1 w zw. z art. 21 Ustawy z dnia 23.06.1973 r. o opłatach w sprawach karnych wymierzył opłatę w wysokości 30 złotych.

Apelację od powyższego wyroku złożył obrońca obwinionego zarzucając:

1.obrazę przepisów postępowania tj. art. 4 k.p.k., art. 5 § 2 k.p.k. i art. 7 k.p.k. w zw. z art. 410 k.p.k. i art. 424 k.p.k. w zw. z art. 1 § 2 k.p.w. sprowadzającą się do przypisania sprawstwa obwinionego w wyniku jednostronnej i nieuwzględniającej wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego oceny materiału dowodowego, wydaniu wyroku skazującego wbrew zasadzie obiektywizmu, naruszeniu obowiązku dążenia do prawdy materialnej, przekroczeniu granic swobodnej oceny dowodów wrażającym się w uznaniu iż obwiniony w dniu 2 kwietnia 2022 r. w miejscowości M. (...)wywołał niepotrzebną czynność organu bezpieczeństwa i porządku publicznego w sytuacji gdy obwiniony M. S. działał w dobrej wierze czyli w przekonaniu że informacja której udzielił jest prawdziwa i tym swoim zachowaniem nie wypełnił znamion wykroczenia z art. 66 § 1 pkt 1 k.w.;

2. obrazę przepisów postępowania która miała wpływ na treść wyroku a mianowicie art. 4 k.p.k. w zw. z art. 1 § 2 k.p.w. poprzez naruszenie zasady obiektywizmu procesowego przejawiającej się w uwzględnieniu jedynie okoliczności niekorzystnych dla obwinionego a pominięcie faktów i dowodów korzystnych bez należytego uzasadnienia tegoż stanowiska, w zw. z art. 5 § 2 k.p.k. poprzez wydanie wyroku skazującego pomimo licznych niedających się usunąć wątpliwości.

Obrońca wniósł o zmianę zaskarżonego orzeczenia poprzez uniewinnienie obwinionego od popełnienia przypisanego mu czynu, bądź ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi pierwszej instancji do ponownego rozpoznania.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Apelacja nie jest zasadna.

Z ustalonego w sprawie przez Sąd I instancji stanu faktycznego wynika, że obwiniony M. S. w dniu zdarzenia wezwał policję do miejscowości M. (...), miejsca zamieszkania swojej żony E. S. z którą był w trakcie procesu rozwodowego twierdząc, że uniemożliwia mu ona zabranie jego rzeczy osobistych, ubrań, jednakże rzeczy te były spakowane, wyniesione na strych budynku o czym obwiniony został poinformowany, mógł je osobiście zabrać, domagał się jednak zniesienia ich i wydania przez małżonkę. Wynika to nie tylko z zeznań E. S. i członków jej rodziny, jak też świadka R. R., ale także z zeznań świadków – policjantów P. Ż. i P. P. wezwanych na interwencję. Brak spełnienia żądania obwinionego przez E. S. w sposób oczywisty nie był podstawą do wzywania przez niego policji, powodował niepotrzebną czynność funkcjonariuszy i wypełnia znamiona wykroczenia fałszywego alarmu z art. 66 § 1 pkt 1 k.w. Trafnie skarżący obrońca podnosi w uzasadnieniu apelacji, że strona podmiotowa powyższego wykroczenia zakłada umyślność ograniczoną do zamiaru bezpośredniego, sprawca wykroczenia kieruje się złą wolą chcąc wywołać niepotrzebną czynność. Wbrew jednak przekonaniu skarżącego sytuacja taka zaistniała w niniejszej sprawie. Nie sposób zgodzić się z interpretacją obrońcy zawierającą sugestię, że wprawdzie obwiniony wzywając policję podał fałszywą informację ale działał „w dobrej wierze”, będąc skonfliktowany z żoną przekonany był że odmawia mu ona wydania rzeczy. Jeżeli było tak, jak zeznawali m.in. świadkowie P. Ż. i P. P. tj. że obwiniony nie chciał sam osobiście zabrać swoich rzeczy ze strychu do którego miał swobodny dostęp ( k. 9, k. 58, k. 62 odwrót ) to wezwanie policji w istocie miało na celu wymuszenie na żonie i jej rodzinie zniesienia rzeczy ze strychu i osobiste wręczenie mu ich co przecież nie może być żadną podstawą do alarmowania policji, jest właśnie intencjonalnym działaniem w złej wierze. Dodać należy, że dysponując na rozprawie pierwszoinstancyjnej walorem bezpośredniości Sąd Rejonowy władny był ocenić zeznania powyższych świadków jako wiarygodne, odmówić zaś wiarygodności jako odosobnionym wyjaśnieniom obwinionego i tak dokonana ocena nie jest dowolna, mieści się w granicach swobodnej oceny dowodów z art. 7 k.p.k. Swoje stanowisko Sąd ten przy tym w sposób dostateczny uzasadnił w pisemnym uzasadnieniu wyroku.

W tym stanie rzeczy, zważywszy ponadto że wymierzona obwinionemu kara grzywny nie jest rażąco surowa, Sąd Okręgowy utrzymał w mocy zaskarżony wyrok wobec obwinionego M. S..

Na podstawie art. 636 § 1 k.p.k. w zw. z art. 121 § 1 k.p.w. i art. 119 § 1 k.p.w. Sąd Okręgowy zasądził od obwinionego na rzecz Skarbu Państwa zryczałtowane wydatki za postępowanie odwoławcze w kwocie 50 zł. i wymierzył mu opłatę w kwocie 30 zł. za II instancję.