Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VI Ka 390/24

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

0.11.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 19 kwietnia 2024r. w sprawie II K 1445/23

0.11.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☒ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

0.11.3. Granice zaskarżenia

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☒

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.12.1. Ustalenie faktów

0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

0.12.2. Ocena dowodów

0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1. obraza przepisów prawa procesowego mających wpływ na treść orzeczenia tj. art. 6 k.p.k. w zw. z art. 117 § 2 k.p.k. w zw. z art. 374 § 1 k.p.k. poprzez ich niezastosowanie i brak odroczenia rozprawy z uwagi na fakt, iż oskarżony nie przedłożył zaświadczenia lekarskiego od lekarza sądowego, co miało wpływ na wydanie wyroku skazującego oskarżonego, brak przesłuchania oskarżonego, a tym samym pozbawienie oskarżonego prawa do obrony, podczas gdy brak obecności oskarżonego na rozprawie był uzasadniony jego stanem zdrowia jak również koniecznością odbycia kontrolnej wizyty lekarskiej, a co było udowodnione skierowaniem do poradni otolaryngologicznej z dnia 17.03.2024r., kartą informacyjną leczenia szpitalnego Oddziału (...) z dnia 13 marca 2024r., gdzie w zaleceniach wskazano unikanie wysiłku fizycznego przez 2 tygodnie jak również kontrole w poradni laryngologicznej, a nadto oskarżony nie był w stanie uzyskać zaświadczenia lekarza sądowego, albowiem jak wynika z listy biegłych sądowych SO w Jeleniej Górze brak lekarzy sądowych na terenie miasta J., co wskazuje, iż niestawiennictwo oskarżonego wynikało z wyjątkowych przyczyn uzasadnionych jego stanem zdrowia i zostało należycie usprawiedliwione, a co uzasadniało odroczenie rozprawy celem złożenia wyjaśnień przez oskarżonego;

2. obraza przepisów prawa procesowego mających wpływ na treść orzeczenia tj. art. 201 k.p.k. w zw. z art. 167 k.p.k. poprzez ich niezastosowanie i brak dopuszczenia dowodu z opinii uzupełniającej biegłych z zakresu psychiatrii lub opinii innych biegłych z zakresu psychiatrii i uznanie, iż opinia znajdująca się w aktach sprawy nie nosi znamion opinii niepełnej niejasnej lub wewnętrznie sprzecznej, co miało wpływ na wydanie wyroku skazującego i uznania oskarżonego winnym zarzucanych mu czynów, podczas gdy opinia sądowo-psychiatryczna z dnia 11.03.2024r. jest opinią wewnętrznie sprzeczną, niepełną i niejasną z uwagi na błędne uznanie przez biegłych, iż oskarżony nie miał zniesionej ani ograniczonej w stopniu znacznym zdolności do rozpoznania znaczenia czynu pokierowania swoim postępowaniem jak również posiadał prawidłową ocenę sytuacji oraz możliwość przewidzenia skutków prawnych własnych zachowań, w sytuacji gdy:

a. doznane przez oskarżonego w przeszłości urazy w głowę skutkujące zapadnięciem w śpiączkę, napadami padaczki, które utrzymują się do chwili obecnej (ostatni raz grudzień ubiegłego roku), leczeniem psychiatrycznym w Szpitalu (...) w B. w 1979r. pozostawanie w chwili obecnej pod opieką neurologa, częste zawroty głowy i związana z nimi hospitalizacja szpitalna w marcu 2024r., zmiany malacyjne u podstawy obu płatów czołowych spowodowane doznanym w przeszłości stłuczeniem głowy (karta informacyjna marzec 2024), przyjmowanie leków przeciwpadaczkowych powoduje wątpliwości co do rzeczywistego stanu psychicznego oskarżonego jak również zdolności do rozpoznania znaczenia czynu i pokierowania swoim postępowaniem również w dacie popełnienia zarzucanych oskarżonemu czynów,

b. biegli stwierdzili u oskarżonego umiarkowane nasilone deficyty pamięci długookresowej, co przejawiało się w trudności w chronologicznymi porządkowaniu wspomnień, a zatem stwierdzone rozpoznanie musi mieć wpływ na możliwość odtworzenia przebiegu zarzucanych oskarżonemu czynów, jak również na poczytalność oskarżonego w dacie popełnienia zarzucanych czynów,

c. biegli stwierdzili wystąpienie u oskarżonego zaburzeń psychicznych będących wynikiem organicznym uszkodzeniem tkanki nerwowej ośrodkowego układu nerwowego w wyniku doznanych przez oskarżonego urazów głowy w przeszłości, być może dodatkowo pogłębioną przewlekłą intoksykacją alkoholową, organiczne zaburzenia osobowości, ograniczoną chwiejność afektywną oraz łagodne zaburzenia poznawcze, które to rozpoznania powodują min. zaburzenia pamięci oraz deficyty innych funkcji poznawczych, a które winny mieć wpływ na zaburzenia pamięci oraz deficyty funkcji poznawczych, a tym samym na zniesienie lub chociażby ograniczenie poczytalności oskarżonego w dacie zarzucanych mu czynów,

d. biegli nie wyjaśnili dlaczego stwierdzone zaburzenia nie mają wpływu na możność rozumienia konsekwencji prawnych zachowań oskarżonego oraz jego poczytalność, mimo, że oskarżony pozostawał w dacie popełnienia zarzucanych czynów pod opieką neurologiczną,

e. biegli stwierdzili, że oskarżony powinien mieć obrońcę w toczącym się postępowaniu z uwagi na deficyty poznawcze, co powoduje sprzeczność wniosków opinii ze stwierdzonymi zaburzeniami,

f. fakt zaprzeczenia, iż oskarżony nie dokonał zarzucanych mu czynów nie pozostaje w logicznej sprzeczności z tym, że oskarżony deklarował niepamięć tychże zdarzeń, a co powoduje, iż brak podstaw do uznania, że oskarżony nie miał zniesionej ani w znacznym stopniu ograniczonej zdolności rozpoznania znaczenia czynów i pokierowania swoim postępowaniem,

g. biegli w swojej opinii nie wzięli pod uwagę zaświadczania lekarskiego o stanie zdrowia z dnia 30.11.2023r. orzeczenia o stopniu niepełnosprawności z dnia 20.02.2024r., z którego wyraźnie wynika, iż przyczyną niepełnosprawności są choroby neurologiczne, zaś stopień niepełnosprawności istnieje od 29.12.2020r. karty informacyjnej leczenia szpitalnego oskarżonego 13.03.2024r. -17.03.2024r. a które to dokumenty wyraźnie wskazują, iż u oskarżonego występują zaburzenia pamięci zawroty głowy spowodowane doznanymi w przeszłości urazami głowy, a który to stan zdrowia winien mieć przełożenie również na stan psychiczny oskarżonego w dacie popełnienia zarzucanych czynów,

a co winno uzasadniać dopuszczenie dowodu z uzupełniającej opinii biegłych z zakresu psychiatrii.

3. obraza przepisów prawa procesowego mających wpływ na treść orzeczenia tj. art. 170 § 1 pkt. 2 k.p.k. w zw. z art. 167 k.p.k. poprzez oddalenie wniosku dowodowego o dopuszczenie dowodu z opinii biegłych z zakresu neurologii z uwagi na fakt, iż opinia ta nie ma znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy, a co miało wpływ na wydanie wyroku skazującego oraz uznanie oskarżonego winnym zarzucanych mu czynów, podczas gdy zasadnym jest ustalenie przez biegłego neurologa czy doznane przez oskarżonego w przeszłości urazy głowy mogły mieć wpływ na zaburzenia pamięci oskarżonego w dacie popełnienia zarzucanych mu czynów tym bardziej, iż zgromadzona dokumentacja medyczna wskazuje, iż zarówno w dacie popełnienia czynów jak również w chwili obecnej oskarżony cierpi na zawroty głowy i zaburzenia pamięci, a co może mieć wpływ na poczytalność oskarżonego w dacie popełnienia zarzucanych mu czynów, a co stanowi dowód istotny dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy;

4. obraza przepisów prawa procesowego mających wpływ na treść orzeczenia tj. art. 167 k.p.k. w zw. art. 170 § 1 pkt. 2 k.p.k. poprzez oddalenie wniosku dowodowego z zeznań świadków funkcjonariuszy policji dokonujących zatrzymania oskarżonego, albowiem okoliczność przebiegu zdarzenia została udowodniona zgodnie z twierdzeniem wnioskodawcy, co miało wpływ na wydanie wyroku skazującego, podczas gdy znajdujące się w aktach sprawy zeznania funkcjonariuszy policji nie obrazują całości zdarzenia, w tym brak możliwości szczegółowego ustalenia czy oskarżony w ogóle poruszał się po drodze publicznej, jakim dokładnie pojazdem poruszał się oskarżony, czy był to pojazd mechaniczny czy nie mechaniczny, w jakim stanie psychicznym znajdował się oskarżony w dacie popełnienia zarzucanych mu czynów, a co wpływ na ustalenie odpowiedzialności karnej oskarżonego;

5. obraza przepisów prawa procesowego mających wpływ na treść orzeczenia tj. art.7 k.p.k. poprzez dowolną ocenę zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego i brak przeprowadzenia rzetelnego postępowania dowodowego w postępowaniu sądowym i oparcie się wyłącznie na zeznaniach funkcjonariuszy Policji złożonych w postępowaniu przygotowawczym dokonujących zatrzymania oskarżonego i przyjęcie za udowodnioną okoliczność, iż oskarżony poruszał się pojazdem mechanicznym tj. pojazdem marki K. o nr rej (...), w okresie obowiązywania zakazu prowadzenia pojazdów, co miało wpływ na wydanie wyroku skazującego wobec oskarżonego, podczas gdy swobodna analiza zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, zeznań funkcjonariuszy Policji jak również poprzednio wydanych wobec oskarżonego wyroków w sprawie II K 928/16, II K 773/18, wskazuje, że poprzednie czyny oskarżonego z art. 244 k.k. dotyczyły różnych pojazdów tj. skutera i motoroweru, zaś w niniejszej sprawie pojazdu marki K., a tym samym zgromadzony materiał dowodowy nie pozwala na ustalenie czy oskarżany w ogóle poruszał się po drodze publicznej oraz ewentualnie jaki dokładnie pojazd - mechanicznym czy niemchanicznym został objęty aktem oskarżenia, brak jakiejkolwiek dokumentacji zdjęciowej, parametrów technicznych pojazdu objętego aktem oskarżenia, w tym ustaleń co do tego czy pojazd posiadał silnik czy też nie, a co wskazuje, na brak wystarczających dowodów umożliwiających przypisanie oskarżonemu odpowiedzialności z art. 244 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.;

6. z ostrożności procesowej w razie braku uwzględnienia powyższych zarzutów rażąca niewspółmiemość orzeczonej kary w wymiarze 2 lat pozbawienia wolności , podczas gdy okoliczności sprawy, właściwości i warunki osobiste sprawcy, sytuacja osobista oskarżonego, brak znacznego stopnia społecznej szkodliwości czynu, okoliczności popełnionego czynu uzasadniają przekonanie o konieczności wymiaru kary znacznie łagodniejszej zbliżonej do dolnej granicy ustawowego zagrożenia;

7. rażąca niewspółmierność orzeczonego środka karnego w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 10 lat, podczas gdy okoliczności sprawy właściwości i warunki osobiste sprawcy, sytuacja osobista oskarżonego, brak znacznego stopnia społecznej szkodliwości czynu, okoliczności popełnionego czynu uzasadniają przekonanie o konieczności orzeczenia środka karnego w wymiarze 2 lat;

8. rażąca niewspółmierność orzeczonego środka karnego na podstawie art. 43a § 2 k.k. w postaci świadczenia pieniężnego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej w kwocie 6.000 zł, podczas gdy posiadanie przez oskarżonego orzeczenia o stopniu niepełnosprawności jak również fakt pobierania renty w kwocie 1.000 zł, uzasadnia orzeczenie środka karnego z uwzględnieniem ustawowego minimum, tym bardziej, iż Sąd zwolnił oskarżonego od konieczności ponoszenia kosztów procesu z uwagi na jego trudną sytuację majątkową..

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Apelacja obrońcy i oskarżonego jest częściowo zasadna, co dotyczy zarzutu 4 i częściowo korelującego z nim zarzutu 5. Powinność uchylenia z tego powodu zaskarżonego wyroku z przekazaniem sprawy do ponownego rozpoznania zwalnia, w trybie art. 436 kpk od konieczności odnoszenia się do pozostałych zarzutów, niemniej jednak niezbędne jest na gruncie przedmiotowej sprawy stwierdzenie, co następuje, bo może to mieć znaczenie podczas ponownego rozpoznawania sprawy. Formułując zarzut 1 obrońca nie dostrzegł, że zgodnie z art. 117 § 2a kpk usprawiedliwienie niestawiennictwa z powodu choroby oskarżonego wymaga przedstawienia zaświadczenia potwierdzającego niemożność stawienia się na wezwanie lub zawiadomienie organu prowadzącego postępowanie, wystawionego przez lekarza sądowego. Kategoryczne sformułowania w tym przepisie zawarte nie pozostawiają żadnych wątpliwości, że wymogi, o jakich mowa maja charakter bezwzględny. Nie mają one zastosowania jedynie w wypadkach losowych, to jest w sytuacji niezdolności do stawiennictwa spowodowanej sytuacją nagłą a taka w realiach sprawy miejsca nie miała. Bez wątpienia nie jest nią kontrolna wizyta lekarska, jaka zresztą także nie została przez oskarżonego nawet uprawdopodobniona. Z kolei w zakresie zarzutu 2 podnieść należy, że jeśli opinia biegłego nie jest przekonywująca dla strony postępowania, to nie zachodzi nie jest przesłanka dopuszczania opinii uzupełniającej bądź też zupełnie nowej opinii. (por. post. SN z dnia 22 września 2016 r. V KK 217/16, LEX nr 2142569 oraz z dnia 20 kwietnia 2017 r. II KK 79/17, LEX nr 2281249). Zawarte we wskazanym zarzucie argumenty zdaja się wskazywać nie tyle na określone w art. 201 kpk braki w opinii, co na to, że opinia ta nie jest zgodna z oczekiwaniami oskarżonego. Przechodząc do kluczowej argumentacji w zakresie wydanego rozstrzygnięcia należy podnieść, że Sąd Rejonowy wydał wyrok bez przeprowadzenia jakiegokolwiek istotnego w realiach sprawy dowodu. W toku rozprawy głównej obrońca oskarżonego wniósł o przeprowadzenie dowodu z przesłuchania funkcjonariuszy policji, którzy dokonywali kontroli na okoliczność przebiegu zdarzenia. Skoro ta treść nie została objęta wnioskiem o sprostowanie protokołu to uznać należy, że odpowiada ona rzeczywistej treści wystąpienia obrońcy. Jak należy domniemywać, bo Sąd Rejonowy nie zwracał się o doprecyzowanie złożonego wniosku dowodowego, intencja obrońcy było przesłuchanie tych funkcjonariuszy policji, którzy zostali przesłuchani w toku postepowania przygotowawczego ale także i tych, którzy przesłuchani nie zostali. Sąd Rejonowy oddalił jednak złożony wniosek, eliminując z materiału dowodowego także zeznania M. K. i K. M., które to – wobec tej treści postanowienia- nie podlegały ujawnieniu w trybie art. 405 § 2 kpk. Odrębną kwestią jest treść uzasadnienia postanowienia Sądu I instancji, jaka zupełnie nie przystaje do realiów sprawy. Wszak oskarżony nie przyznał się do żadnego z zarzucanych mu czynów, twierdzenia zawnioskowanych świadków nie są, jak się wydaje, zgodne z jego twierdzeniami. Skoro w materiale dowodowym zabrakło zeznań prowadzących obie kontrole funkcjonariuszy policji i skoro Z. S. swoje sprawstwo zanegował, to brak jest jakiegokolwiek dowodu na okoliczność popełnienia przez niego zarzucanych mu przestępstw a w tej sytuacji zarzut obrazy art. 170 § 1 pkt 2 kpk jawi się jako zasadny. Równie zasadnie apelująca powołała się na obrazę art. 7 kpk, bo w tej sytuacji dowodowej ustalenie sprawstwa oskarżonego nie znajduje żadnego uzasadnienia. Odwołać się w tej materii należy do art. 174 kpk stanowiącego, że dowodu z zeznań świadka nie wolno zastępować treścią pism, zapisków lub notatek urzędowych. Wydanie wyroku skazującego pomimo nieprzeprowadzenia przez Sąd Rejonowy żadnego dowodu na okoliczność sprawstwa obliguje do uchylenia zaskarżonego wyroku i zwalnia od powinności rozpatrywania pozostałych, sformułowanych w apelacji zarzutów.

Wniosek

1. o uchylenie zaskarżonego orzeczenia i przekazanie Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania;

Ewentualnie

2. o zmianę zaskarżonego orzeczenia poprzez uniewinnienie oskarżonego od zarzucanych mu czynów;

Ewentualnie

3. na podstawie art. 244 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k.. w zw. z art. 37 b k.k. wymierzenie oskarżonemu kary 3 miesięcy pozbawienia wolności oraz karę 1 roku ograniczenia wolności polegającej na nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 h w stosunku miesięcznym;

4. na podstawie art. 43a § 2 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k. zasądzenie od oskarżonego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej świadczenia pieniężnego w kwocie 5.000 zł.

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Podniesione w apelacji obrońcy zarzuty 4 i 5 okazały się zasadne a co za tym idzie również zawarty w niej, korelujący z tymi zarzutami wniosek o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania jest zasadny.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

0.11.

Przedmiot utrzymania w mocy

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

0.0.11.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

0.15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☒ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

Powody uchylenia zaskarżonego wyroku zostały podane wyżej.

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

0.15.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

Rozpoznając sprawę ponownie Sąd Rejonowy bezpośrednio przesłucha na rozprawie głównej M. K. i K. M. oraz J. D., ustali czy prowadzenie pojazdu, jakim ewentualnie poruszał się oskarżony jest objęte sądowymi zakazami, przeprowadzi również ewentualnie inne niezbędne dowody, o ile zajdzie taka powinność. Po przeprowadzeniu postepowania dowodowego w całości Sąd ten poprawnie ustali stan faktyczny i wyda wolny od uchybień wyrok.

0.15.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II

O kosztach nieopłaconej obrony oskarżonej z urzędu za postępowanie odwoławcze orzeczono na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy Prawo o adwokaturze w zw. z § 17 ust. 2 pkt. 4 i § 4 ust. 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 14 maja 2024 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa albo jednostki samorządu terytorialnego kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu.

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

7.  PODPIS

0.11.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca i oskarżony

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana