Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VI Ka 361/25

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

0.11.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Bolesławcu z dnia 12 lutego 2025r. w sprawie II K 398/24

0.11.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

0.11.3. Granice zaskarżenia

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.12.1. Ustalenie faktów

0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

0.12.2. Ocena dowodów

0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1. na podstawie przepisu art 438 pkt 2 kpk w zw. z art 113 § 1 kks, naruszenie przepisów postępowania, które miało wpływ na treść zaskarżonego wyroku a mianowicie przepisów art. 7 kpk oraz art. 410 kpk w zw. z art. 113 § 1 kks poprzez dokonanie dowolnej w miejsce swobodnej oceny dowodów wyrażającej się w ustaleniu, że M. M. ponosi winę i sprawstwo za czyn opisany w pkt I zaskarżonego wyroku, podczas gdy Sąd I instancji w sposób dowolny ustalił, że M. M. jako członek zarządu doprowadził do sytuacji, w której zarząd spółki L. podał nieprawdziwe dane, które nie odzwierciedlały rzeczywistych zdarzeń gospodarczych w złożonych deklaracjach VAT-7, pomimo ustanowienia przez M. M. umocowania dla prokurenta spółki (...) do sporządzania oraz składania deklaracji elektronicznych VAT-7, co stanowiło potwierdzenie okoliczności faktycznej, że C. K. jako jedyny w spółce (...) zajmował się sprawami podatkowymi i księgowymi w tej spółce, co wynika z dowodów w postaci dokumentacji (...) spółki (...) oraz zeznań świadków: M. N., S. K., M. L. i F. K.,

2. na podstawie przepisu art 438 pkt 1 kpk w zw. z art. 113 § 1 kks, naruszenie prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu zarzuconego oskarżonemu M. M., a mianowicie przepisów art. 56 § 2 kks w zw. z art. 56 § 1 kks w zw. art. 6 § 1 kks w zw. z art. 9 § 1 i § 3 kks poprzez ich niewłaściwą wykładnię i niewłaściwe zastosowanie wyrażające się w ustaleniu, że skuteczne umocowanie przez jedynego członka zarządu spółki z ograniczoną odpowiedzialnością udzielone prokurentowi tej spółki do sporządzania oraz składania elektronicznych deklaracji VAT-7 przed właściwym urzędem skarbowym stanowiące ukonstytuowanie się okoliczności, że to ten prokurent zajmował się w całości sprawami finansowymi, w tym podatkowymi, spółki, nie stanowi podstawy do wyłączenia odpowiedzialności tego członka zarządu z odpowiedzialności na zasadzie przepisu art. 9 § 3 kks za nienależyte rozliczanie przez prokurenta należności publicznoskarbowych należnych Skarbowi Państwa od spółki, podczas gdy udzielenie takiego umocowania w ww. okolicznościach winno być traktowane jako podstawę do uwolnienia członka zarządu od odpowiedzialności karnoskarbowej na zasadzi przepisu art. 9 § 3 kks.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zawarte w apelacji obrońcy oskarżonego M. M. zarzuty są niezasadne. W zakresie zarzutu 1 stwierdzić należy, że nie wiadomo w czym jego autor upatruje obrazy art. 7 kpk i art. 410 § 1 kpk, skoro Sąd Rejonowy przeprowadził dowód z zeznań świadków M. N., F. K., M. L. oraz S. K., jak również z dokumentacji (...) spółki (...), zaś z pisemnych motywów zaskarżonego wyroku wprost wynika, że dowodom tym dał wiarę. Oznacza to, że wbrew twierdzeniom obrońcy ocena zebranego w sprawie materiału dowodowego nie cechowała się dowolnością, była zgodna z wymogami określonymi w art. 7 kpk a art. 410 § 1 kpk nie został naruszony. Treść ocenianego zarzutu wskazuje, że wolą jego autora było- wbrew zapisom zarzut ów kształtujących- zanegowanie ustaleń faktycznych, przyjętych za podstawę orzeczenia, jakie mogły mieć wpływ na jego treść (art. 438 pkt 3 kpk). W sposób bezpośredni zagadnienie to łączy się z zarzutem 2 a co za tym idzie materie tę oceniać należy wspólnie.

Bezspornym jest to, że od 17 grudnia 2018r. M. M. był prezesem zarządu spółki (...), przy czym przed ta data prowadził on rozmowy na temat objęcia tego stanowiska z M. N. i C. K.. Wiedział od nich, że spółka znajduje się w złej kondycji finansowej a co za tym idzie zdawała sobie sprawę z możliwych perturbacji co do płatności należności publicznoprawnych. Zgodnie z art. 9 § 3 kks za przestępstwa skarbowe lub wykroczenia skarbowe odpowiada, jak sprawca, także ten, kto na podstawie przepisu prawa, decyzji właściwego organu, umowy lub faktycznego wykonywania zajmuje się sprawami gospodarczymi, w szczególności finansowymi, osoby fizycznej, osoby prawnej albo jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej. Bez wątpienia podmiotem takim jest prezes zarządu spółki kapitałowej. Jak słusznie stwierdził Sąd Apelacyjny w G. w wyroku z dnia 5 lutego 2020 r. (V KK 541/19, II AKa 119/19, LEX nr 3222109) powierzenie obowiązków w zakresie rozliczeń podatkowych fachowym osobom trzecim nie znosi samo przez się odpowiedzialności podatnika w sferze prawa karnego skarbowego, ale pod warunkiem udowodnienia, że miał on jednak świadomość możliwości wadliwego rozliczenia się i godził się na rozliczenie niezgodne z przepisami prawa podatkowego. Taka sytuacja zachodzi w realiach przedmiotowej sprawy. Oskarżony sam przecież potwierdził, że jego podstawowym zadaniem było przeprowadzenie restrukturyzacji spółki a zatem doprowadzenie do poprawy jej kondycji finansowej. Skoro taka potrzeba zachodziła, to niewątpliwie kondycja ta była zła a to z kolei wymagało przede wszystkim zapoznania się z wpływami i wydatkami spółki, w tym także kwestiami podatkowymi. Jest przy tym kwestią oczywistą, że zadłużony podmiot gospodarczy może mieć i najczęściej ma trudności z rozliczeniem należności publicznoprawnych. Skoro w tej sytuacji oskarżony, jak wyjaśnił, w ogóle nie interesował się sprawami podatkowymi i rachunkowymi zarządzanej przez siebie spółki i nie wiedział nawet, kto się tymi sprawami zajmuje, to bez wątpienia problematyka ta był mu co najmniej zupełnie obojętna, co już implikuje jego odpowiedzialnością karną skarbową. Określone w art. 56 § 1–3 k.k.s. typy oszustwa podatkowego mają wprawdzie charakter umyślny, lecz z uwagi na przewidzianą w nich konstrukcję znamion strony przedmiotowej, w tym w szczególności brak znamienia intencjonalnego przesądzającego stosunek wolitywny sprawcy do realizowanego przez niego zachowania, stwierdzić należy, że oszustwo skarbowe można popełnić, działając w obu odmianach umyślności, a więc zarówno z zamiarem bezpośrednim, jak i zamiarem wynikowym. Odwołać się należy do wyroku SN z dnia 26 maja 2020 r.(LEX nr 3275672) w świetle którego badając stan świadomości oskarżonego co do karalności określonego zachowania, w kontekście zasadności ewentualnego zastosowania normy z art. 10 § 4 k.k.s. trzeba wprawdzie brać pod uwagę osobiste właściwości oskarżonego, w tym wiedzę osoby prowadzącej działalność gospodarczą, lecz w odniesieniu do przedsiębiorców należy stosować podwyższony standard wymagań co do znajomości przepisów prawa karnego skarbowego. Skoro tak i skoro oskarżony M. M. pełnił w inkryminowanym okresie funkcję prezesa zarządu spółki, jaką miał restrukturyzować, to zarzuconych mu zachowań dopuścił się w zamiarze bezpośrednim. Jego podstawowym obowiązkiem było bowiem pełne zapoznanie się z sytuacja materialną spółki, w tym rozeznanie się w zakresie należności podatkowych. Skoro jednak wiedział on o trudnościach w tym zakresie i w pełni akceptował działania współoskarżonego, to słusznie Sąd Rejonowy z prawidłowo ocenionego materiału dowodowego wyprowadził wniosek o sprawstwie M. M., słusznie jego działanie zakwalifikował i wymierzył słuszną karę.

Wniosek

zmiana zaskarżonego wyroku w pkt I i IV poprzez uniewinnienie oskarżonego ewentualnie uchylenie tegoż wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Podniesione w apelacji zarzuty nie okazały się zasadne a co za tym idzie również zawarte w niej, korelujące z zarzutami wnioski zasadne nie są.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

0.11.

Przedmiot utrzymania w mocy

0.1Zaskarżony wyrok został utrzymany w mocy w całości.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Wyrok Sądu I instancji jest wolny w tym zakresie od uchybień, opisanych w apelacjach i nie zawiera on również uchybień, o jakich mowa w art. 439 kpk i art. 440 kpk..

0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

0.0.11.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

0.15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

0.15.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

0.15.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II

Podstawę rozstrzygnięcia o kosztach procesu za postępowanie odwoławcze stanowi przepis art. 636 § 1 k.p.k. Sąd nie stwierdził podstaw faktycznych, uzasadniających odstąpienie od obciążania oskarżonego tymi należnościami.

7.  PODPIS

0.11.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

obrońca

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana