Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VI Ka 332/25

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

2

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 4 marca 2025 r. o sygn. akt II K 1053/24

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☒ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

P. B.

Aktualna postawa skazanego przebywającego w zakładzie karnym

Opinia o skazanym z dnia 5.06.2025 r.

592-597

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

Opinia o skazanym z dnia 5.06.2025 r.

Opinia z zakładu karnego była źródłem informacji na temat aktualnej postawy skazanego.

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

I. Apelacja sporządzona osobiście przez skazanego nie zawierała wyartykułowanego zarzutu. Jednak z jej treści wynika, że skarżący zarzucał rażącą niewspółmierność wymierzonej mu kary łącznej w stosunku do społecznej szkodliwości popełnionych przez niego przestępstw.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

II. Obrończyni skazanego zaś w swojej apelacji zarzuciła:

1) Obrazę przepisów postepowania, mianowicie art. 7 k.p.k. poprzez dowolną, a nie swobodną ocenę materiału dowodowego w zakresie istnienia wobec skazanego pozytywnej prognozy kryminologicznej, co skutkowało orzeczeniem kar łącznych przy zastosowaniu zasady asperacji zbliżonej do kumulacji w sytuacji, gdy z materiału dowodowego, w szczególności z opinii o skazanym wynika, iż wobec skazanego istnieje pozytywna prognoza kryminologiczna uzasadniająca wymierzenie kar łącznych z zastosowaniem zasady zbliżonej do pełnej absorpcji.

2) Rażącą niewspółmierność orzeczonych wobec skazanego kar łącznych w postaci 6 lat pozbawienia wolności (pkt I) oraz 3 lat pozbawienia wolności (pkt III) w sytuacji, gdy związek przedmiotowy zbiegających się przestępstw oraz bliska zbieżność czasowa, a także aktualna dobra opinia o skazanym uzasadniają wymierzenie kar łącznych z zastosowaniem zasady zbliżonej do pełnej absorpcji.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Ad. I

W pierwszej kolejności podkreślić należy, iż zarzut nadmiernej i rażącej surowości wymierzonej kary łącznej nie może być oparty na niewłaściwej – zdaniem skarżącego – ocenie stopnia społecznej szkodliwości czynów objętych wyrokami, które następnie obejmować ma kara łączna. Oczywiście Sąd Odwoławczy nie traci z pola widzenia rodzaju i wagi popełnionych przez P. B. występków, jednak pamiętać należy, iż wyroki objęte zaskarżonym orzeczeniem są prawomocne i Sąd II Instancji w niniejszym postępowaniu nie bada ich prawidłowości ani nie weryfikuje przyjętego w nich stopnia społecznej szkodliwości popełnionych przez skazanego czynów. Kontroli w niniejszym postępowaniu podlega jedynie prawidłowość zastosowania przepisów dotyczących warunków i zasad orzekania kary łącznej określonych w powołanych przez Sąd Rejonowy przepisach art. 569 § 1 k.p.k., art. 85 § 1 k.k. i art. 86 § 1 k.k. w zw. z art. 91 § 2 k.k.

Zgodnie z dyspozycją art. 85a k.k. orzekając karę łączną, sąd bierze pod uwagę przede wszystkim cele kary w zakresie społecznego oddziaływania, a także cele zapobiegawcze, które ma ona osiągnąć w stosunku do skazanego. Zważywszy na treść powołanego przepisu, stopień zawinienia i społecznej szkodliwości poszczególnych czynów może mieć przy wymiarze kary łącznej co najwyżej znaczenie pomocnicze skoro już raz zostały uwzględniony przy wymiarze kar za poszczególne przestępstwa ( vide: wyrok Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 28 listopada 2024 r., II AKa 286/24, LEX nr 3818260).

Chociaż Sąd Rejonowy określając wymiar kar łącznych w pkt I i III części dyspozytywnej wyroku określił ich wymiar przy zastosowaniu zasady asperacji, to nie sposób nie zauważyć znacznej dysproporcji przy wymiarze tych kar: w pkt I części dyspozytywnej orzeczono karę w dwukrotnie większym wymiarze, aniżeli w pkt III części dyspozytywnej zaskarżonego orzeczenia. Jak wynika z pisemnych motywów wydanego orzeczenia, Sąd Rejonowy brał przy tym pod uwagę te same okoliczności: tożsamość przedmiotową czynów skazanego, brak tożsamości czasowej oraz przedmiotowych czynów, a także poprawną postawę skazanego w trakcie wykonywania kary. Zastosowanie zasady asperacji zbliżonej do kumulacji w przypadku kary łącznej z pkt I części dyspozytywnej zaskarżonego wyroku Sąd Rejonowy uzasadnił stanowiskiem, że instytucja kary łącznej nie może stanowić premii dla skazanego za popełnienie licznych przestępstw, także powołując się na wymiar kary łącznej orzeczonej wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego we Włoszczowej z dnia 27 kwietnia 2023 r o sygn. akt II K 36/23. W przekonaniu Sądu Odwoławczego nie są to jednak okoliczności należycie uzasadniające tak znaczną różnicę w wymiarze orzeczonych w tym przypadku kar łącznych – tym bardziej, iż wspomniany wyrok łączny Sądu Rejonowego we Włoszczowej w sprawie II K 36/23 z chwilą uprawomocnienia się zaskarżonego orzeczenia stracił moc. Wobec powyższego skazany słusznie zarzucił rażącą surowość i niewspółmierność w stosunku do kary łącznej 6 lat pozbawienia wolności wymierzonej mu w pkt I części dyspozytywnej zaskarżonego wyroku.

Ad. II

Zarzut obrońcy skazanego dotyczący obrazy przepisów postępowania, a mianowicie art. 7 k.p.k. poprzez dowolną, a nie swobodną ocenę materiału dowodowego w zakresie istnienia wobec skazanego pozytywnej prognozy kryminologicznej nie był zasadny, chociaż oczywiście treść aktualnej opinii z zakładu karnego na temat P. B. nie pozostaje bez wpływu na orzeczenie w niniejszej sprawie. Jednakże wywodzenie przez skarżącą, iż treść tej opinii pozwala przyjęcie w stosunku do skazanego pozytywnej prognozy kryminologicznej, a Sąd orzekający dopuścił się dowolnej – nie zaś swobodnej oceny dowodów, uznać należy za zbyt daleko idące i bezzasadne.

Jak wynika z treści aktualnej opinii zakładu karnego na temat P. B. (k. 593), odbywa on karę pozbawienia wolności w systemie programowego oddziaływania, wyraża krytyczny stosunek do popełnionych przestępstw, brał udział w programach resocjalizacyjnych, otrzymał 14 nagród kodeksowych za należyte wywiązywanie się z powierzonych obowiązków, wykonuje odpłatnie pracę zarobkową, co pozwala mu na regulowanie zobowiązań alimentacyjnych. Otrzymał list pochwalny za zaangażowanie w pracę w zakładach meblarskich (k. 583).

Przy wymiarze kary łącznej decydujące znaczenie ma związek podmiotowo-przedmiotowy pomiędzy poszczególnymi przestępstwami, za które zostały wymierzone kary podlegające łączeniu. Chodzi tutaj o bliskość kwalifikacyjną i czasową czynów oraz tożsamość osoby (osób) pokrzywdzonych. Im większa występuje zbieżność pomiędzy ww. czynnikami w rozważanych przestępstwach, tym bardziej kara łączna winna grawitować w kierunku pełnej absorpcji ( vide: wyrok Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 12 grudnia 2024 r., II AKa 270/23, LEX nr 3822230). Nadto, kara łączna stanowić ma syntetyczną, całościową ocenę zachowań sprawcy, będąc właściwą, celową z punktu widzenia prewencyjnego reakcją na popełnione czyny ( vide: wyrok Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 16 kwietnia 2024 r., II AKa 38/24, LEX nr 3715784). Jednocześnie przypomnieć należy ugruntowane w judykaturze stanowisko, iż zastosowanie przy wymiarze kary łącznej pełnej absorbcji (podobnie jak pełnej kumulacji) jest rozstrzygnięciem stosowanym jedynie wyjątkowo, w przypadku zaistnienia szczególnych okoliczności.

W badanej sprawie wyroki wymienione w pkt I części dyspozytywnej zaskarżonego orzeczenia obejmowały 11 przestępstw przeciwko mieniu popełnionych w stosunkowo krótkim czasie, tj. w okresie od 9 kwietnia 2021 r. do 21 lutego 2022 r. Zachodzi zatem zarówno bliskość kwalifikacyjna, jak i czasowa popełnionych przez skazanego czynów. Zgodnie z zasadami wyrażonymi w art. 86 § 1 k.k. kara łączna obejmująca podlegające łączeniu kary orzeczone w wymienionych wyrokach mogła wynosić od 1 roku i 1 miesiąca pozbawienia wolności (przy zastosowaniu całkowitej absorpcji) do 8 lat i 3 miesięcy pozbawienia wolności (przy zastosowaniu zasady kumulacji). Dla porównania, wyroki objęte karą łączną orzeczoną w pkt III części dyspozytywnej zaskarżonego wyroku obejmowały 8 czynów, za które w myśl art. 86 § 1 k.k. mogła zostać orzeczona kara łączna w wymiarze od 1 roku i 7 miesięcy pozbawienia wolności do 7 lat i 3 miesięcy pozbawienia wolności i w tym przypadku Sąd Rejonowy, stosując zasadę asperacji orzekł karę 3 lat pozbawienia wolności. W tym przypadku kara łączna 6 lat pozbawienia wolności z pkt I zaskarżonego orzeczenia, wymierzona na zasadzie asperacji zbliżonej do kumulacji jawi się jako niewspółmiernie i rażąco surowa, zwłaszcza iż Sąd Rejonowy nie powołał żadnych szczególnych okoliczności, które uzasadniałyby orzeczenie w pkt I części dyspozytywnej wyroku kary dwukrotnie dłuższej, aniżeli w pkt III.

Wniosek

I. Skazany P. B. wniósł – jak należy rozumieć – o zmianę zaskarżonego wyroku i obniżenie orzeczonej w stosunku do niego kary łącznej.

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

II. Obrończyni skazanego wniosła o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez wymierzenie skazanemu kar łącznych z zastosowaniem zasady zbliżonej do pełnej absorpcji, ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi Rejonowemu w Jeleniej Górze do ponownego rozpoznania.

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Zarzuty podniesione w wywiedzionych środkach odwoławczych skutkowały zmianą zaskarżonego orzeczenia w zakresie pkt I części dyspozytywnej i obniżeniem wymierzonej mu kary łącznej do 4 lat pozbawienia wolności. Jak już wspomniano, Sąd Rejonowy w pisemnych motywach wydanego orzeczenia nie wyjaśnił należycie, dlaczego w tej części orzeczenia zastosował zasadę asperacji zbliżoną do kumulacji. Porównując wymiar kar łącznych orzeczonych w pkt I i III części dyspozytywnej zaskarżonego wyroku stwierdzić należało, iż kara orzeczona przez Sąd Rejonowy w pkt I razi swoją surowością.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

Przedmiot utrzymania w mocy

Sąd Odwoławczy utrzymał zaskarżony wyrok Sądu Rejonowego w zakresie pkt II – VIII części dyspozytywnej.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Nie stwierdzono uchybień określonych w art. 439 § 1 k.p.k. i art. 440 k.p.k., które podlegałyby uwzględnieniu z urzędu i powodowałyby konieczność ingerencji w treść orzeczenia. Dlatego też zaskarżony wyrok we wskazanym wyżej zakresie, jako trafny i prawidłowy podlegał utrzymaniu w mocy.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

Przedmiot i zakres zmiany

Sąd Odwoławczy zmienił wyrok Sądu Rejonowego wobec skazanego P. B. w ten sposób, że w pkt I części dyspozytywnej obniżył wymierzoną mu karę łączną do 4 (czterech) lat pozbawienia wolności.

Zwięźle o powodach zmiany

Kara łączna wymierzona skazanemu w pkt I części dyspozytywnej zaskarżonego wyroku jawiła się jako niewspółmiernie i rażąco surowa, dlatego jej wymiar podlegał obniżeniu przy zastosowaniu zasady asperacji. Orzeczona przez Sąd Odwoławczy kara 4 lat pozbawienia wolności zbliżona jest do połowy wymiaru możliwej do orzeczenia kary łącznej przy zastosowaniu art. 86 § 1 k.k., należycie uwzględniając dyrektywy określone w art. 85a k.k.

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

--------------------------------------------------------------------------------------------

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

III

IV

Sąd Odwoławczy na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. prawo o adwokaturze (Dz.U.2024.1564 t.j.) zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw. I. G. kwotę 240 złotych tytułem nieopłaconej obrony skazanego z urzędu w postępowaniu odwoławczym oraz dalsze 55,20 złotych tytułem podatku od towarów i usług, których wysokość ustalono w oparciu o § 17 ust. 5 i § 4 ust. 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 14 maja 2024 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa albo jednostki samorządu terytorialnego kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz.U.2024.763) określające wysokość opłaty za obronę w sprawach o wydanie wyroku łącznego.

W oparciu o art. 624 § 1 k.p.k. w zw. z art. 634 k.p.k., mając na względzie aktualną sytuację materialną skazanego przebywającego w zakładzie karnym, Sąd II Instancji zwolnił go od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze, obciążając nimi Skarb Państwa.

7.  PODPIS

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

skazany

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

wymiar kary łącznej

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

2

Podmiot wnoszący apelację

obrońca skazanego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

wymiar kary łącznej

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana