Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VI Ka 332/21

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 19 marca 2021 r. sygn. akt II K 1862/18

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☒

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

----------------------

--------------------------------------------------------------

--------------

--------------

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

----------------------

--------------------------------------------------------------

--------------

--------------

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

------------------

-------------------------------------

.--------------------------------------------------------------------------

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

------------------

-------------------------------------

---------------------------------------------------------------------------

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1.Obraza przepisów postępowania mająca istotny wpływ na treść orzeczenia:

a.art. 410 § 1 k.p.k. w związku z art.4 k.p.k. w zw. z art. 2 § 2 k.p.k., art. 7 k.p.k. poprzez wydanie wyroku nie na podstawie całości zgromadzonego materiału dowodowego ujawnionego w toku rozprawy głównej lecz jedynie na części ujawnionych na rozprawie okoliczności faktycznych, poprzez poddanie analizie i ocenie praktycznie tylko okoliczności przemawiających na niekorzyść oskarżonego, przy czym okoliczności ocenianych w oderwaniu od wymowy pozostałego – dotyczącego danej kwestii materiału dowodowego bez wszechstronnego rozważenia wszystkich wynikających z zebranego materiału dowodowego okoliczności mogących mieć znaczenie dla prawidłowego rozstrzygnięcia, znaczenie dla dokonania prawdziwych ustaleń faktycznych poprzez pozostawienie całkowicie poza zainteresowaniem oraz analizą Sądu określonych dowodów przeprowadzonych w sprawie, dowodów o wymowie odmiennej od przyjętych ustaleń faktycznych, wymowie przeczącej tymże ustaleniom Sądu I instancji – w zakresie opisanym w uzasadnieniu apelacji;

b. art. 7 k.p.k. w zw. z art. 4 k.p.k. w zw. z art. 410 k.p.k. poprzez dokonanie oceny mocy dowodowej dowodu z zeznań świadka R. K. nie w całokształcie okoliczności wynikających tak z treści tego dowodu jak i pozostałych zebranych w sprawie dowodów lecz w sposób niepełny, wybiórczy , jednostronny, z naruszeniem zasad prawidłowego rozumowania, wskazań wiedzy oraz doświadczenia życiowego a nadto przy zastosowaniu odmiennych ( łagodniejszych ) kryteriów oceny dowodów niż przyjęte w odniesieniu do pozostałych dowodów o wymowie korzystnej dla oskarżonego w tym w szczególności wyjaśnień oskarżonego czy zeznań świadka A. G., a zatem poprzez dokonanie tej oceny z rażącym naruszeniem zasady swobodnej oceny dowodów – w zakresie opisanych w uzasadnieniu apelacji;

c. art. 7 k.p.k. w zw. z art. 4 k.p.k. w zw. z art. 410 k.p.k. poprzez dokonanie oceny wyjaśnień oskarżonego w sposób niepewny, wybiórczy, jednostronny z wyraźnym rozważaniem tylko okoliczności uznanych przez Sąd za niekorzystne dla oskarżonego czy też o niekorzystnej wymowie dla oskarżonego z całkowitym pominięciem tych z zebranych przez Sąd dowodów których wymowa jest korzystna dla oskarżonego a zatem z rażącym naruszeniem zasady swobodnej oceny dowodów – w zakresie opisanych w uzasadnieniu apelacji;

d. art. 391 § 1 k.p.k. poprzez odczytanie na rozprawie zeznań określonych świadków od razu na początku przeprowadzania dowodu z zeznań danego świadka bez zaistnienia przesłanek z art. 391 § 1 k.p.k. umożliwiających odczytanie zeznań świadka złożonych uprzednio w sprawie oraz bez umożliwienia świadkowi swobodnego wypowiedzenia się co do wiadomych mu okoliczności mogących mieć znaczenie w sprawie – w zakresie opisanych w uzasadnieniu apelacji;

e. art. 413 § 1 i 2 k.p.k. poprzez zaniechanie wskazania w opisie czynów przypisanych oskarżonemu w wyroku wszystkich ustawowych znamion czynu zabronionego tj. zaniechania opisu ustaleń w zakresie strony podmiotowej tj. umyślności działania oraz postaci zamiaru przypisanych oskarżonemu czynów – w zakresie opisanych w uzasadnieniu apelacji;

f. art. 424 § 1 i 2 k.p.k. w zw. z art. 410 k.p.k. w zw. z art. 4 k.p.k. poprzez zaniechanie wskazania w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku powodów pozostawienia poza analizą i oceną Sądu części zebranego w sprawie materiału dowodowego o istotnym znaczeniu dla rozstrzygnięcia, dowodów uzasadniających dokonanie ustaleń przeciwnych ustaleniom przyjętych przez Sąd w wyroku poprzez całkowite zaniechanie wyjaśnienia podstawy prawnej wyroku, przesłanek przyjętej przez Sąd kwalifikacji prawnej, dokonanej subsumpcji prawnej ustalonego stanu faktycznego – w zakresie opisanym w uzasadnieniu apelacji;

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

2.dokonanie błędnych ustaleń faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, zarówno w zakresie czynu przypisanego oskarżonemu w pkt. II wyroku jak i czynu przypisanego w pkt. I wyroku; ustaleń mających zasadniczy wpływ na treść orzeczenia praktycznie co do wszystkich istotnych dla rozstrzygnięcia okoliczności faktycznych, skutkujących przyjęciem iż oskarżony K. K. wyczerpał ustalonymi przez Sąd działaniami ustawowe znamiona przypisanych mu przestępstw podczas gdy zebrany w sprawie materiał dowodowy nie pozwalał na przyjęcie takich jak poczynione przez Sąd ustaleń pozostając wręcz z tymi ustaleniami w sprzeczności i to odnośnie wielu istotnych tak co do sprawstwa i winy oraz rozmiaru orzeczonej odpowiedzialności karnej oskarżonego okoliczności faktycznych – w zakresie opisanym w uzasadnieniu apelacji;

a nadto także dokonanie błędnych ustaleń faktycznych co do stopnia społecznej szkodliwości czynu przypisanego oskarżonemu w pkt. I wyroku podczas gdy nawet przyjęcie za uzasadnione ustaleń Sądu co do przypisania oskarżonemu sprawstwa tego czynu w okolicznościach wynikających z zebranego w sprawie materiału dowodowego wskazuje iż czyn ten to działanie oskarżonego charakteryzuje się znikomym a co najwyżej nieznacznym stopniem społecznej szkodliwości czynu – w świetle przesłanek rzutujących na ocenę stopnia społecznej szkodliwości określonych w art. 115 § 2 k.k. co winno skutkować umorzeniem postępowania wobec oskarżonego w zakresie tego czynu ( bądź umorzeniem warunkowym );

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

3.nadto również – nawet przy przyjęciu za uzasadnione dokonanych przez Sąd ustaleń faktycznych ( niezależnie od ich rzeczywistej wadliwości i błędności ) rażącą obrazę prawa materialnego art. 284 § 1 k.k. w zw. z art. 13 § 1 k.k. poprzez błędne zastosowanie tego przepisu tak polegające na przyjęciu iż ustalone przez Sąd działania i zachowania oskarżonego K. K. w zakresie czynu opisanego w pkt. II wyroku wyczerpują znamiona czynu zabronione z art. 284 § 1 k.k. mimo iż nawet te przypisane oskarżonemu zachowania nie wyczerpują znamion przedmiotowych jak i podmiotowych tego przestępstwa – w zakresie opisanym w uzasadnieniu apelacji;

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

4.nadto również rażącą obrazę art. 46 § 1 k.k. poprzez jego niewłaściwe zastosowanie polegające na orzeczeniu wobec oskarżonego za przypisany mu w pkt. II wyroku czyn popełniony na szkodę R. K. zadośćuczynienia za doznaną krzywdę w kwocie 1.000 zł. mimo braku podstaw do takiego orzeczenia – w zakresie opisanym w uzasadnieniu apelacji;

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Ad.1

W ocenie Sądu Okręgowego nie doszło do naruszenia art. 410 § 1 k.p.k., art. 4 k.p.k. art. 2 § 2 k.p.k., art. 7 k.p.k. odnośnie czynu przypisanego w pkt. I części dyspozytywnej wyroku kwalifikowanego z art. 270 § 1 k.k. Kluczowa pozostaje tutaj opinia biegłego z zakresu badań pisma ręcznego i dokumentów Z. H.. Opinia biegłego jest kategoryczna, odręczny podpis (...) na dokumencie w postaci „Odwołania od decyzji nr (...) Prezydenta Miasta J. z dnia 16 września 2016 r. doręczonej w dniu 3 października 2016 r.” który zgodnie z jego treścią wniosła Z. K., matka oskarżonego – nakreślił oskarżony K. K. ( k. 263, k. 265 – 275 ). Skarżący obrońca nie podważał wiarygodności tej opinii. Podkreślenia w tym kontekście wymaga, że oskarżony w swoich wyjaśnieniach nie kwestionował , że złożył podpis pod tym dokumentem, powoływał się natomiast na domniemane „pełnomocnictwo notarialne” o szerokim zakresie udzielone przez mamę w związku z pogarszaniem się stanu jej zdrowia i twierdził w związku z tym, że działał „w dobrej wierze jako pełnomocnik” ( k. 361 ). Te wyjaśnienia oskarżonego Sąd I instancji słusznie uznał za niewiarygodne, nie sposób zgodzić się ze skarżącym że ocena tego Sądu dokonana została w sposób niepewny, wybiórczy, jednostronny i.t.p. Z treści wskazanego wyżej dokumentu jednoznacznie wynika, że składała go Z. K. „w imieniu własnym” co zostało wprost wyartykułowane na jego pierwszej stronie ( k. 265 ), w żadnym miejscu nie ma mowy o jakimkolwiek pełnomocnictwie i działaniu oskarżonego na jego podstawie w imieniu Z. K.. Oskarżony nie podpisał się pod dokumentem (...) lecz (...) co zważywszy na treść dokumentu bez wątpliwości świadczy, że sfałszował podpis swojej matki, podrabiając tym samym wyżej wymieniony dokument oraz posługując się nim w postępowaniu administracyjnym. Sąd Okręgowy nie znajduje przy tym żadnych podstaw do kwestionowania strony podmiotowej tego przestępstwa tj. umyślności działania oskarżonego. Konstatacji powyższych nie zmieniają nie mające decydującego znaczenia dowody na które powołuje się skarżący obrońca w apelacji, tj. zeznania świadków R. K., M. S., dokumenty w postaci notarialnych pełnomocnictw nie dotyczących wszak postępowania administracyjnego w którym użyto podrobionego „Odwołania” a także zeznania Z. K. która nie potrafiła jednoznacznie wskazać czy pod tym dokumentem jest jej podpis czy syna ( k.85 k.320 ).

Zarzucając naruszenie art. 410 § 1 k.p.k., art. 4 k.p.k., art. 2 § 2 k.p.k., art. 7 k.p.k. odnośnie oceny materiału dowodowego dotyczącego czynu przypisanego w pkt II części dyspozytywnej wyroku kwalifikowanego z art. 13 § 1 k.k. w zw. art. 284 § 1 k.k. skarżący obrońca w uzasadnieniu apelacji obszernie i szczegółowo polemizuje z tą oceną Sądu I instancji, który dał wiarę zeznaniom świadków R. K., J. J. (1), J. J. (2), K. H., J. H., projektowi umowy kupna – sprzedaży garażu, odmówił zaś wiarygodności wyjaśnieniom oskarżonego K. K. i zeznaniom świadka A. G.. Sąd Okręgowy nie znajduje potrzeby szczegółowego odnoszenia się do dokonanej przez Sąd Rejonowy wiarygodności tych dowodów i tym samym zasadności zarzutów apelacji w tym zakresie, bowiem w ocenie Sądu Okręgowego należało uniewinnić oskarżonego K. K. od popełnienia tego czynu z powodów prawnych tj. braku ustawowych znamion strony przedmiotowej a tym samym strony podmiotowej zarzuconego przestępstwa, kwalifikowanego z wyżej wymienionych przepisów, opisanego w akcie oskarżenia, niezmienionego przez Sąd I instancji w zakresie opisu czynu i kwalifikacji prawnej. Szczegółowa ocena prawna przedstawiona zostanie przez Sąd Okręgowy przy omawianiu kolejnych zarzutów apelacji.

Zarzut naruszenia art. 391 § 1 k.p.k. w sposób wskazany przez skarżącego był zasadny, niemniej nie miał on wpływu na treść wyroku, w szczególności w części skazującej za czyn z art. 270 § 1 k.k.

Zarzut naruszenia art. 413 § 1 i 2 k.p.k. nie był zasadny o tyle że strona podmiotowa czynów nie wymagała dodatkowego wyartykułowania w opisie czynów, w sposób dostateczny wynika ona w szczególności z opisu czynu z pkt. 1 części wstępnej wyroku ( przypisanego w pkt I części dyspozytywnej wyroku )

Zarzut naruszenia art. 424 § 1 i 2 k.p.k. był uzasadniony o tyle, że Sąd I instancji w sposób pobieżny, lakoniczny, pozbawiony wnikliwości przedstawił podstawę prawną wyroku, z którą to oceną nie sposób się zgodzić, w szczególności odnośnie czynu przypisanego w pkt. II części dyspozytywnej wyroku.

Ad.2

Zarzut w początkowej części, dotyczący błędnych ustaleń faktycznych w zakresie ustawowych znamion był niezasadny w części dotyczącej czynu przypisanego oskarżonemu w pkt. I części dyspozytywnej wyroku, bowiem wyczerpane zostały działaniem oskarżonego wszystkie ustawowe znamiona przestępstwa z art. 270 § 1 k.k., co wykazane zostało powyżej, w zakresie zaś czynu przypisanego oskarżonemu w pkt. II części dyspozytywnej wyroku pozostający w konflikcie z zarzutem 3 ( będącym zdaniem Sądu Okręgowego zarzutem zasadnym ) jako że zarzuty błędu w ustaleniach faktycznych i obrazy prawa materialnego wykluczają się.

Niezasadny zaś był wskazany zarzut w części dotyczącej oceny stopnia społecznej szkodliwości czynu z art. 270 § 1 k.k. Wbrew twierdzeniom skarżącego obrońcy kwantyfikatory stopnia społecznej szkodliwości czynu z art. 115 § 2 k.k. takie jak charakter naruszonego dobra, okoliczności popełnienia czynu, motywacja oskarżonego wskazują iż stopień społecznej szkodliwości tego czynu jest wyższy niż nieznaczny, a więc czyn ten jest przestępstwem wymagającym wydania wyroku skazującego ( nie zaś umarzającego postępowanie, do czego sprowadzałoby się rozstrzygnięcie w przypadku przyjęcia znikomego stopnia społecznej szkodliwości, czy też warunkowo umarzającego postępowanie ). Przypomnieć należy, że oskarżony nie tylko podrobił wymieniony wyżej dokument, ale także posłużył się nim w postępowaniu administracyjnym. Nie przekonuje argumentacja skarżącego zawarta w uzasadnieniu apelacji że oskarżony „działał w istocie jako pełnomocnik swojej matki” i jego postępowanie „uwzględniało wolę matki”. Z zeznań Z. K., osoby w zaawansowanym wieku wynika, że nie do końca orientowała się w działaniach syna, nie potrafiła określić jaki był zakres udzielanych mu pełnomocnictw, częściowo zasłaniała się niepamięcią co do istotnych okoliczności sprawy.

Ad.3

Zarzut zasadny, warunkujący w istocie zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie K. K. od popełnienia czynu przypisanego w pkt II części dyspozytywnej wyroku kwalifikowanego z art. 13 § 1 k.k. w zw. art. 284 § 1 k.k.

W pierwszej kolejności wskazać należy na opis czynu przyjęty w akcie oskarżenia, zaaprobowany przez Sąd I instancji. Oskarżony miał usiłować „przywłaszczyć prawo majątkowe w postaci własności 40.000 zł. w ten sposób że zażądał od R. K. wydania 40.000 zł. w gotówce albo udziału w prawie własności lokalu niemieszkalnego w postaci garażu podziemnego…”. To sformułowanie stanowi pomieszanie dwóch różnych ustawowych znamion przestępstwa z art. 284 § 1 k.k., w istocie nie wiadomo bowiem czy oskarżonemu zarzucono usiłowanie przywłaszczenia rzeczy ruchomej ( którą są niewątpliwie pieniądze „w gotówce” ) czy też prawa majątkowego. Istotniejsze z punktu widzenia ustawowych znamion jest jednak to, że z opisu jednoznacznie wynika, że w chwili zaistnienia domniemanego usiłowania popełnienia przestępstwa oskarżony nie posiadał ani owych pieniędzy w kwocie 40.000 zł. ani wymienionego prawa majątkowego w postaci własności tego garażu, a dopiero chciał je od pokrzywdzonego uzyskać.

Oczywistością jest, że przywłaszczenie w rozumieniu art. 284 § 1 k.k. ma miejsce wówczas gdy rzecz ruchoma lub prawo majątkowe w czasie realizacji tego znamienia czynnościowego znajduje się w legalnym posiadaniu sprawcy. Rzecz przywłaszczana powinna znajdować się we władaniu sprawcy, a przywłaszczane prawo może on wykonywać. Przez fakt przywłaszczenia nie następuje żadna fizyczna zmiana w sytuacji rzeczy ani żadna zmiana w zakresie faktycznej możliwości wykonywania prawa, zmiana dotyczy jedynie stanu prawnego. Nie ma przy tym znaczenia z tego punktu widzenia forma stadialna przestępstwa tzn. czy jest to usiłowanie czy dokonanie. Brak zaboru oraz legalne posiadanie rzeczy ( prawa majątkowego ) odróżnia przywłaszczenie od kradzieży ( zob. m.in. J. Giezek i in., Kodeks karny, Część szczególna, teza 13, Komentarz LEX, M. Mozgawa, Kodeks karny, Komentarz aktualizowany, teza 3 LEX/el 2021; postanowienie SN z 24.09.2020 r. IV KK 201/20, LEX nr 3082197; wyrok SN z 4.08.1978 r. Rw 285/78 OSNKW 1978/10 poz.118 ). W orzecznictwie ugruntowany jest ponadto pogląd, że przywłaszczane prawo majątkowe musi już istnieć w czasie działania sprawcy, nie może być dopiero kreowane jego bezprawnym zachowaniem ( wyrok SN z 22.05.2019 r. V KK 222/18 LEX nr 2677064, trafnie powołany w uzasadnieniu apelacji obrońcy ).

Warunków powyższych nie spełnia czyn opisany w akcie oskarżenia, przypisany w pkt II części dyspozytywnej wyroku Sądu I instancji. Nie było przy tym możliwe w przekonaniu Sądu Okręgowego, na etapie postępowania odwoławczego rozważanie zakwalifikowania zachowania się oskarżonego z innego przepisu kodeksu karnego ( np. art. 191 § 1 k.k., art. 286 § 1 k.k. ) byłoby to bowiem wyjście poza granice aktu oskarżenia a także orzekanie na niekorzyść oskarżonego, niedopuszczalne wobec braku apelacji na niekorzyść.

Ad.4

Zarzut oczywiście zasadny wobec niewypełnienia znamion zarzucanego oskarżonemu czynu z art. art. 13 § 1 k.k. w zw. art. 284 § 1 k.k. i w konsekwencji zmiany wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego od popełnienia tego czynu.

Wniosek

1.o zmianę zaskarżonego wyroku oraz uniewinnienie oskarżonego K. K. od popełnienia przypisanych mu w pkt. I i II wyroku czynów.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wniosek zasadny częściowo, a to odnośnie czynu z pkt II części dyspozytywnej ( opisanego w pkt 2 części wstępnej ) kwalifikowanego z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 284 § 1 k.k., zważywszy na argumentację przedstawioną powyżej. Odnośnie czynu z pkt I części dyspozytywnej ( opisanego w pkt 1 części wstępnej ) kwalifikowanego z art. 270 § 1 k.k. wniosek niezasadny, także mając na uwadze przedstawioną wyżej argumentację.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

--------------------------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

Przedmiot utrzymania w mocy

Wyrok Sądu Rejonowego utrzymany w mocy w części dotyczącej skazania oskarżonego K. K. za czyn z art. 270 § 1 k.k.( pkt I części dyspozytywnej wyroku ).

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Mając na uwadze argumentację przedstawioną powyżej wyrok Sądu I instancji w tej części należało utrzymać w mocy, zważywszy ponadto że wymierzona oskarżonemu kara grzywny nie jest karą rażąco surową.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

Przedmiot i zakres zmiany

Sąd Okręgowy zmienił zaskarżony wyrok wobec oskarżonego K. K. w ten sposób że: 1. uniewinnił oskarżonego od popełnienia czynu przypisanego w pkt. II części dyspozytywnej kwalifikowanego z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 284 § 1 k.k., 2.stwierdził że kara łączna grzywny z pkt III części dyspozytywnej straciła moc, 3.uchylił rozstrzygnięcie z pkt IV części dyspozytywnej dotyczące środka kompensacyjnego z art. 46 § 1 k.k., 4.w pkt V części dyspozytywnej zasądzone od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe ograniczył do kwoty 538,32 zł, w pozostałej części kosztami sądowymi obciążył Skarb Państwa a zasądzone od oskarżonego na rzecz oskarżyciela posiłkowego R. K. wydatki ograniczył do kwoty 1176 zł.

Zwięźle o powodach zmiany

Mając na uwadze całą argumentację prawną przedstawioną powyżej oskarżonego należało uniewinnić od popełnienia czynu z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 284 § 1 k.k. Konsekwencja powyższego była utrata mocy rozstrzygnięcia o karze łącznej grzywny i uchylenie rozstrzygnięcia o środku kompensacyjnym z pkt IV, immanentnie związanego z czynem od którego oskarżony został uniewinniony. Zmiana wyroku odnośnie rozstrzygnięcia o kosztach sądowych i wydatkach oskarżyciela posiłkowego związana była z finalną, prawomocną treścią orzeczenia zgodnie z którym oskarżony skazany został za jeden czyn, a od jednego uniewinniony. Sąd Okręgowy zmieniając zaskarżony wyrok ograniczył zasądzone od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe do wyżej wymienionej kwoty, stanowiącej koszt opinii biegłego z zakresu badań pisma ręcznego ( k.284 ), dotyczącej czynu za który oskarżony został skazany, w pozostałej części zaś kosztami sądowymi za postępowanie pierwszoinstancyjne obciążył Skarb Państwa. Poniesione wydatki przez oskarżyciela posiłkowego Sąd Okręgowy zasądził od oskarżonego w ½ , zważywszy na uniewinnienie oskarżonego od jednego z czynów, co dało kwotę 1176 zł.,

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

-----------------------------------------------------------------------------------

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

4.1.

-----------------------------------------------------------------------------------

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

---------------------

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

III i IV

Na podstawie art. 627 k.p.k., art. 632 pkt 2 k.p.k., art.630 k.p.k. w zw. z art. 634 k.p.k. Sąd Okręgowy zasądził od oskarżonego K. K. na rzecz oskarżyciela posiłkowego R. K. kwotę 420 zł ( tj. ½ stawki minimalnej ) tytułem udziału pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego z wyboru w postępowaniu odwoławczym. Zasądzona kwota związana jest z rozstrzygnięciem sądu odwoławczego który w ½ części uwzględnił apelację obrońcy.

Na podstawie art. 627 k.p.k., art. 632 pkt 2 k.p.k., art. 630 k.p.k. w zw. z art. 634 k.p.k. Sąd Okręgowy zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe za postępowanie odwoławcze w kwocie 385 zł na którą składa się opłata w kwocie 375 zł. za obie instancje i ½ ryczałtu za doręczenia w kwocie 10 zł.

7.  PODPIS

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Całość rozstrzygnięcia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☒

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana