Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 lipca 2013r.

Sąd Okręgowy w Jeleniej Górze w VI Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie:

Przewodniczący – Sędzia SO Waldemar Masłowski

Protokolant Małgorzata Dzieniszewska

po rozpoznaniu w dniu 30 lipca 2013r.

sprawy Z. B.

obwinionego z art. 96§3 kw

z powodu apelacji, wniesionej przez obwinionego

od wyroku Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze

z dnia 14 marca 2013r. sygn. akt II W 109/13

zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że uniewinnia obwinionego Z. B. od popełnienia zarzucanego mu czynu, a kosztami obciąża Skarb Państwa.

Sygn. akt VI Ka 320/13

UZASADNIENIE

Z. B. został oskarżony o to, że:

w dniu 22.02.2012r., jako właściciel pojazdu wbrew obowiązkowi nie udzielił Straży Miejskiej w B.odpowiedzi, kto w miejscowości B.ul. (...) w dniu 6.08.2011r. o godzinie 15.23,13 kierował pojazdem o nr rej (...), którym popełniono wykroczenie drogowe, tj. o wykroczenie z art. 96§3 kw.

Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze wyrokiem z dnia 14 marca 2013r. w sprawie II W 109/13:

I.  uznał obwinionego Z. B. za winnego popełnienia czynu opisanego w części wstępnej wyroku, tj. wykroczenia z art. 96§3 kw i za to na podstawie art. 96§3 kw wymierzył mu karę grzywny w wysokości 300 złotych;

II.  na podstawie art. 118§1 kpow w zw. z §1 pkt 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 10.10.2001r. w sprawie wysokości zryczałtowanych wydatków postępowania oraz wysokości opłaty za wniesienie wniosku
o wznowienie postępowania w sprawach o wykroczenia zasądził od obwinionego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 100 zł tytułem zryczałtowanych wydatków postępowania oraz na podstawie art. 3 ust. 1 w zw. z art. 21 pkt 1 ustawy z dnia 23.06.1973r. o opłatach w sprawach karnych wymierzył mu opłatę w wysokości
30 zł.

Powyższy wyrok zaskarżył obwiniony. W sporządzonej osobiście apelacji zarzucił, że nie został powiadomiony o terminie rozprawy, nie został przesłuchany i w ten sposób pozbawiony możliwości obrony, a nadto że nie był w stanie wskazać kto kierował pojazdem. Wniósł o zmianę wyroku poprzez uniewinnienie.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Nietrafny był zarzut apelacji o niezawiadomieniu obwinionego o terminie rozprawy i pozbawieniu go w ten sposób prawa obrony. Obwinionemu wysłano bowiem zawiadomienie o terminie rozprawy na właściwy adres i zawiadomiono go w sposób zastępczy, gdyż nie podjął on w terminie dwukrotnie awizowanej przesyłki.

W pozostałym zakresie apelacja obwinionego jest jednak zasadna. Prawdą jest, że przepisy prawa o ruchu drogowym zobowiązują właściciela pojazdu do wskazania osoby kierującej pojazdem, która prowadziła pojazd i popełniła wykroczenie. W rozpatrywanej sprawie stwierdzone wykroczenie polegające na przekroczeniu dopuszczalnej prędkości miało miejsce w dniu 6 sierpnia 2011r. Na fotografii wykonanej przez fotoradar widać jedynie tył pojazdu i nie widać kierowcy. Wezwanie o wskazanie kierującego właściciel pojazdu, tj. obwiniony Z. B., otrzymał dopiero po upływie 6 miesięcy, tj. w dniu 14 lutego 2012r. Ustosunkowując się do wezwania o wskazanie kierującego pismem z dnia 21 lutego 2012r. obwiniony oświadczył, że z uwagi na upływ czasu oraz fakt, że samochód użytkowany jest przez wiele osób (na rozprawie odwoławczej uzupełnił to oświadczenie i wskazał, że samochód użytkowany jest przez członków jego rodziny oraz w tamtym czasie pożyczył go kilku znajomym), że nie jest w stanie wskazać osoby kierującej, gdyż osoby tej nie widać na wykonanym przez fotoradar zdjęciu. Sąd Okręgowy stwierdza, że skoro obwiniony pismem z dnia 21 lutego 2012r. oświadczył, że nie jest w stanie z uwagi na upływ czasu wskazać kierowcy, a samochód użytkują różne osoby, to nie można obwinionemu temu, zważywszy na ponad sześciomiesięczny upływ czasu od popełnienia przez sprawcę wykroczenia do wezwania właściciela pojazdu o wskazanie kierującego, którego to kierującego przecież na fotografii nie widać, przypisać mu winy. To organ państwa winien działać w taki sposób, by obowiązek ustawowy właściciela pojazdu do wskazania kierującego był realny do spełnienia. Brak uwidocznionej osoby kierującej jak i nadmierny upływ czasu do wezwania właściciela pojazdu o wskazanie kierującego uniemożliwia temuż właścicielowi wypełnienie nałożonego przez ustawę na niego obowiązku.

W tym stanie rzeczy zaskarżony wyrok na podstawie art. 437§2 kpk w zw z art. 109§2 kpw zmieniono uniewinniając obwinionego od popełnienia zarzucanego mu czynu, a kosztami postępowania obciążono Skarb Państwa.