Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VI Ka 306/22

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 22 marca 2022 r., sygn. akt II K 762/21

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca oskarżonego

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

1  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

T. L.

Opinie na temat oskarżonego

Opinia na temat oskarżonego Prezydenta Miasta J. z dnia 9 marca 2021 r.

Opinia na temat oskarżonego Posłanki na Sejm Rzeczypospolitej Polskiej Z. C. z dnia 25 marca 2021 r.

129-130

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

-----------------

----------------------------------------------

--------------------

----------

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.

Opinie na temat oskarżonego Prezydenta Miasta J. z dnia 9 marca 2021 r. oraz Posłanki na Sejm Rzeczypospolitej Polskiej Z. C. z dnia 25 marca 2021 r.

Przedłożone przez obrońcę oskarżonego opinie wskazują, iż przed wkroczeniem na drogę przestępstwa T. L. był sumiennym i cenionym pracownikiem bankowości, prowadził uporządkowany i społecznie akceptowalny tryb życia.

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

--------------

------------------------------

--------------------------------------------------------------

  3. STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1. Obraza przepisów postępowania, która mogła mieć wpływ na treść orzeczenia, a to art. 7 k.p.k. przez dokonanie dowolnej i sprzecznej z zasadami logiki oraz doświadczenia życiowego, a nie swobodnej oceny dowodów z:

a) zeznań świadków – funkcjonariuszy Straży Miejskiej: P. K. i P. B., z których treści wynika, że oskarżony T. L. był w czasie popełnienia przypisanego mu czynu trochę szczuplejszy, niż w chwili dokonywania przez świadków naocznej oceny aparycji oskarżonego na terminie rozprawy z dnia 8 marca 2022 r., w sytuacji z danych medycznych ZK dotyczących T. L., który przebywał w jednostce penitencjarnej w okresie pomiędzy 23 listopada 2020 r., a 8 marca 2022 r. wynika, że oskarżony jest obecnie 10 kilogramów szczuplejszy, niż w dniu rzekomego popełnienia przez niego przypisanego czynu zabronionego;

b) płyty CD z utrwalonych zdarzeniem z dnia 23 listopada 2020 na ul. (...) w J., z którego zdaniem Sądu wynika, że osobą kierującą pojazdem marki M. nr rej. (...) jest oskarżony, w sytuacji jakość nagrania (było ono czarno-białe) oraz różnica w aparycji T. L., o której mowa w ppkt. a wyklucza możliwość uznania, że osobą zatrzymaną do kontroli powyższego krytycznego dnia był oskarżony;

c) materiału fotograficznego i notatek urzędowych Straży Miejskiej, które rzekomo wskazują, że osobą kierującą pojazdem marki M. nr rej. (...) jest oskarżony, w sytuacji, gdy różnica w aparycji T. L., o której mowa w ppkt. a wyklucza możliwość uznania, że osobą zatrzymaną do kontroli powyższego krytycznego dnia był oskarżony,

co w konsekwencji doprowadziło do poczynienia przez Sąd błędnych ustaleń faktycznych, co do sprawstwa T. L. w zakresie przypisanego mu czynu.

2. Ewentualnie, z ostrożności procesowej:

a) rażąca niewspółmierność kary orzeczonej wobec T. L., poprzez orzeczenie jej w wymiarze roku pozbawienia wolności, w sytuacji gdy przy wymiarze kary Sąd nie uwzględnił przewidzianej w art. 58 § 1 k.k. dyrektywy prymatu kar wolnościowych, podczas gdy ustawa karna materialna przewiduje w art. 37a możliwość zastosowania kar o charakterze nie izolacyjnym, w sytuacji gdy kara pozbawienia wolności została orzeczona wobec T. L. w wymiarze roku pozbawienia wolności (stąd ipso facto jej abstrakcyjny wymiar mieścił się w granicach przewidzianych w art. 37a k.k., umożliwiających orzeczenie przewidzianych tam kar o charakterze wolnościowym), a czyn przypisany oskarżonemu, tj. z art. 244 k.k. zawiera sankcję jednorodzajową w wymiarze do lat 8;

b) rażąca niewspółmierność środka karnego w postaci zakazu prowadzenia pojazdów orzeczonego w wymiarze 6 lat, w sytuacji, gdy orzeczenie środka karnego w takim wymiarze nie stanowi słusznej reakcji karnej na popełniony przez oskarżonego czyn, stanowiąc jednocześnie narzędzie represji, której nie sposób uznać za sprawiedliwą.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -- - - - - - - - - - -

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Ad. 1

Funkcjonariusze Straży Miejskiej już na etapie postępowania przygotowawczego, po okazaniu im wizerunku T. L. (k. 13), rozpoznali go jako osobę kierującą samochodem marki M. o nr rej. (...) na ul. (...) w J. w dniu 23 listopada 2020 r. (k. 15, k. 18, k. 63, k. 65). Chociaż istotnie na dalszym etapie postępowania w zeznaniach świadków ujawniły się rozbieżności dotyczące utraty wagi czy przybrania na wadze oskarżonego w okresie od dnia popełnienia zarzucanego mu czynu do dnia rozprawy, to jednak nie wpływa to na ocenę ich wiarygodności – zwłaszcza iż świadkowie rozpoznali oskarżonego przede wszystkim po rysach twarzy, a jego sprawstwo w zakresie przypisanego mu czynu potwierdza także zapis monitoringu. Rozważania dotyczące jego wagi mają charakter drugorzędny – zmiana wagi, na którą wskazywał obrońca oskarżonego, nie jest w przypadku dorosłego mężczyzny zmianą na tyle znaczącą, aby wpłynęła na możliwość rozpoznania jego osoby przez świadków, którzy podczas podjętej interwencji rozmawiali z oskarżonym, aż do momentu jego ucieczki. Co istotne funkcjonariusze Straży Miejskiej podczas rozprawy, na której obecny był oskarżony, potrzymali swoje zeznania złożone w postępowaniu przygotowawczym co do rozpoznania T. L. jako osoby, wobec której podjęli interwencję przy ul. (...) w J. dnia 23 listopada 2020 r. Chociaż rzeczywiście nagranie z monitoringu nie jest wysokiej jakości, a zapis jest czarno-biały, to pozwala on na rozpoznanie osoby kierującej samochodem marki M., co w połączeniu z konsekwentnymi zeznaniami świadków P. K. i P. B. pozwoliło na ustalenie, iż T. L. dopuścił się zarzucanego mu przestępstwa. Wobec powyższego w przekonaniu Sądu Odwoławczego zgromadzony w badanej sprawie materiał dowodowy został oceniony w sposób prawidłowy, zgodnie z wymogami art. 7 k.p.k., a zatem z zachowaniem wskazań wiedzy, logiki i doświadczenia życiowego. Wątpliwości nie budzi więc prawidłowość poczynionych przez Sąd Rejonowy ustaleń faktycznych.

Ad. 2

Odnosząc się do zarzutu rażącej surowości wymierzonej oskarżonemu kary oraz środka karnego przypomnieć należy, zgodnie z dyrektywami wymiaru kary określonymi w art. 53 k.k. Sąd wymierza karę według swojego uznania, w granicach przewidzianych przez ustawę, bacząc, by jej dolegliwość nie przekraczała stopnia winy, uwzględniając stopień społecznej szkodliwości czynu oraz biorąc pod uwagę cele zapobiegawcze i wychowawcze, które ma osiągnąć w stosunku do skazanego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa (§ 1). Wymierzając karę, Sąd uwzględnia w szczególności motywację i sposób zachowania się sprawcy, zwłaszcza w razie popełnienia przestępstwa na szkodę osoby nieporadnej ze względu na wiek lub stan zdrowia, popełnienie przestępstwa wspólnie z nieletnim, rodzaj i stopień naruszenia ciążących na sprawcy obowiązków, rodzaj i rozmiar ujemnych następstw przestępstwa, właściwości i warunki osobiste sprawcy, sposób życia przed popełnieniem przestępstwa i zachowanie się po jego popełnieniu, a zwłaszcza staranie o naprawienie szkody lub zadośćuczynienie w innej formie społecznemu poczuciu sprawiedliwości, a także zachowanie się pokrzywdzonego (§ 2).

Odnosząc te dyrektywy do realiów przedmiotowej sprawy zauważyć należy, że oskarżony prezentował dotychczas lekceważącą postawę wobec obowiązującego porządku prawnego i był uprzednio wielokrotnie karany, w tym za występki z art. 244 k.k. Z karty karnej wynika, że popełniając przestępstwo z art. 244 k.k. w dniu 23 listopada 2020r. którego dotyczy niniejsza sprawa, oskarżony dokonał je niespełna miesiąc po uprawomocnieniu poprzedniego wyroku skazującego za taki sam czyn w sprawie II K 164/20 Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze (k. 35). Sąd Rejonowy słusznie przyjął przy tym, iż stopień winy i społecznej szkodliwości przypisanego czynu był wysoki – T. L. zachowywał się w sposób uporczywy, nie respektując wcześniejszych wyroków wydanych w stosunku do jego osoby.

Akcentowany przez obrońcę oskarżonego prymat kar wolnościowych, o którym mowa w art. 58 § 1 k.k. ma zastosowanie w sytuacji, kiedy ustawa przewiduje możliwość wyboru rodzaju kary, a przestępstwo jest zagrożone karą pozbawienia wolności nieprzekraczającą 5 lat. Tymczasem przypisany T. L. występek z art. 244 k.k. zagrożony jest karą jednorodzajową: pozbawienia wolności w wymiarze od 3 miesięcy do lat 5. W badanej sprawie nie było także podstaw do wymierzenia oskarżonemu kary łagodniejszego rodzaju w oparciu o art. 37a § 1 k.k., bowiem oskarżony prezentował lekceważący stosunek do obowiązującego porządku prawnego, a wymierzane mu uprzednio kary – w tym kary pozbawienia wolności – nie skutkowały zrewidowaniem jego postawy i nie powstrzymały przed dalszym wchodzeniem w konflikt z prawem.

Biorąc pod uwagę postawę oskarżonego, który pomimo wydanych w stosunku do jego osoby wcześniejszych wyroków skazujących nie zrewidował w 2020r. swojego postępowania, wymierzony mu środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 6 lat również nie jawi się jako niewspółmiernie i rażąco surowy – zwłaszcza, iż zgodnie z regulacją art. 43 § 1 k.k. zakaz ten może zostać orzeczony w wymiarze od roku do lat 15.

Sąd Okręgowy nie kwestionuje, że oskarżony - jak twierdził w trakcie postępowania odwoławczego – zmienił w ostatnim czasie swoje postępowanie starając się przestrzegać porządku prawnego. Dobre opinie o oskarżonym sporządzone przez osoby godne zaufania – Prezydenta J. i posłanki na Sejm –zdają się świadczyć, że jego wcześniejsze negatywne zachowania spowodowane było „złożoną sytuacją rodzinną”. Niemniej zasadnie Sąd Rejonowy wskazał na znaczny stopień społecznej szkodliwości czynu oskarżonego i jego niejednokrotne wcześniejsze skazania, nie sposób także nie zauważyć, że domniemana zmiana postawy zachowania oskarżonego nastąpiła w ciągu ostatnich kilkunastu miesięcy i nie sposób przesądzić, że jest ona trwała.

Wniosek

Zmiana skarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego T. L. od czynu przypisanego w części dyspozytywnej wyroku, ewentualnie o zmianę skarżonego wyroku poprzez orzeczenie wobec oskarżonego, przy zastosowaniu art. 37a § 1 k.k. kary ograniczenia wolności w wymiarze 3 miesięcy oraz zmianę skarżonego wyroku poprzez orzeczenie na podstawie art. 42 § 1a pkt 2 k.k. wobec oskarżonego środka karnego w postaci zakazu prowadzenia pojazdów na okres jednego roku.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Jak już wspomniano, Sąd Odwoławczy nie znalazł podstaw do uniewinnienia oskarżonego od popełnienia przypisanego mu czynu z art. 244 k.k. ani do złagodzenia wymierzonej mu kary i środka karnego. Przypomnieć należy, iż immanentną cechą kary jest jej dolegliwość, zaś subiektywne przekonanie oskarżonego co do nadmiernej surowości wymierzonej mu kary oraz środka karnego nie stanowi dostatecznej postawy do zmiany zaskarżonego orzeczenia, dlatego też wniosek obrońcy oskarżonego w tym przedmiocie nie zasługiwał na uwzględnienie.

4. OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

5. ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

Przedmiot utrzymania w mocy

Sąd Odwoławczy utrzymał w mocy zaskarżony wyrok wobec oskarżonego T. L..

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Sąd Odwoławczy nie uwzględnił zarzutów podniesionych w apelacji obrońcy oskarżonego, aprobując ustalenia i oceny Sądu I instancji leżące u podstaw wydanego orzeczenia – zarówno co ustalenia sprawstwa i winy, jak i wymiaru kary oraz środka karnego orzeczonych wobec oskarżonego. Nie było również konieczności ingerowania w jego treść z urzędu, dlatego też zaskarżony wyrok jako trafny i prawidłowy podlegał utrzymaniu w mocy.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

Przedmiot i zakres zmiany

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach zmiany

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

---------------------------------------------------------------------

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

4.1.

---------------------------------------------------------------------

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

--------------------------------------------------------------------------------------------

6  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II

Sąd Odwoławczy w oparciu o art. 636 § 1 k.p.k. zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe za postępowanie odwoławcze w kwocie 200 złotych, w tym wymierzył mu opłatę w kwocie 180 złotych za drugą instancję, której wysokość określono na podstawie art. 8 w zw. z art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. opłatach w sprawach karnych oraz ryczałt za doręczenie wyzwań innych pism w postępowaniu odwoławczym w wysokości 20 złotych, zgodnie z regulacją zawartą w § 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 czerwca 2003 r. w sprawie wysokości i sposobu obliczania wydatków Skarbu Państwa w postępowaniu karnym.

PODPIS

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

obrońca oskarżonego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

przypisanie oskarżonemu odpowiedzialności za zarzucane mu przestępstwo oraz wymiar kary i środka karnego

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana