Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VI Ka 283/25

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Kamiennej Górze z dnia 17 marca 2025 r. w sprawie o sygn. akt II K 426/24

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca oskarżonego

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

------------------

--------------------------------------------------

----------------

---------

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

------------------

--------------------------------------------------

--------------

---------

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

------------------------------

--------------------------------------------------------------

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

---------------

------------------------------

--------------------------------------------------------------

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1.  Błąd w ustaleniach faktycznych mający wpływ na treść wydanego orzeczenia a sprawozdający się do uwzględnienia jako determinanty stanowiącej okoliczność obciążającą uprzedniej karalności podsądnego mającego w przeszłości być karanym „za różne rodzajowo przestępstwa” w sytuacji, gdy wobec zatarcia uprzednio orzeczonych prawomocny wyroków skazujących, w aktualnej informacji o karalności A. B. widnieć winno wyłącznie jedno prawomocne skazanie, a które to nieprawidłowe ustalenie faktyczne miało znaczący wpływ na zniekształcenie okoliczności warunkujących rodzaj i dolegliwość reakcji penalnej.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

2.  Rażącej niewspółmierności orzeczonej wobec oskarżonego kary w stosunku do stopnia społecznej szkodliwości przypisanego mu czynu oraz stopnia jego winy sprowadzają się do zignorowania perspektywicznego, zapobiegawczego
i wychowawczego celu kary w stosunku do sprawcy (który przyznał się do zarzucanego mu czynu) oraz w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa jak i do błędnej oceny uprzedniej karalności podsądnego (w karcie karnej widnieje aktualnie jedynie jeden wyrok skazujący) a także sprowadzają się do nadania zbyt małej wagi okolicznościom przedmiotowym i podmiotowy czynu, a to motywacji podsądnego, który działał w stanie silnego wzbudzenia, po powzięciu informacji o możliwej zdarzenie jego partnerki, z którą pozostawał w związku, a które to okoliczności oceniane kompleksowo i we wzajemnej kontaminacji z okolicznościami zdarzenia i treścią wyjaśnień samego oskarżonego co do krytycznego zdarzenia, winny prowadzić do wymierzenia podsądnemu ostatecznie kary pozbawienia wolności istotnie niższym wymiarze.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

W sprawie niniejszej nie ulega wątpliwości zarówno sprawstwo, jak i wina oskarżonego, ustalenia te nie były kwestionowane w toku postępowania, znajdują potwierdzenie w materiale dowodowym o jednoznacznej wymowie w tym również
w wyjaśnieniach oskarżonego, który przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu z art. 191 § 1 k.k. w zw. z art. 157 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

Apelację od wyroku sądu rejonowego wniósł obrońca oskarżonego ograniczając jej zakres do zakwestionowania prawidłowości orzeczenia o karze, podnosząc przy tym zarzut błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia
i mający wpływ na treść wyroku, jak i zarzut rażącej niewspółmierności orzeczonej kary. Zarzuty te niezależnie od sposobu sformułowania odnoszą się do tożsamego zagadnienia, obrońca oskarżonego zmierzał bowiem do podważenia stanowiska sądu I instancja w zakresie w jakim orzekł o karze eksponując błędne ustalenia w zakresie uprzedniej karalności oskarżonego. Stosownym jest zatem odnieść się do nich łącznie.

Na wstępie zaznaczyć należy, że ustalenia sądu rejonowego w zakresie uprzedniej karalności oskarżonego pozostawały w pełni prawidłowe, bowiem z danych o karalności oskarżonego jednoznacznie wynika, że zapadł wobec niego szereg wyroków skazujących za czyny godzące w różne dobra prawnie chronione. Bezpodstawnie apelujący przyjmuje, że w danych o karalności oskarżonego widnieć powinien jedynie wyrok Sądu Rejonowego w Kamiennej Górze z dnia 22 listopada 2023 r. w sprawie
o sygn. akt II K 349/23 w którym wymierzono karę roku pozbawienia wolności. Analiza danych o karalności prowadzi do wniosku, że wobec skazanego wydane zostały również inne wyroki, w których to orzekano kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania. Co prawda stosownie do treści art. 76 k.k. skazanie ulega zatarciu z mocy prawa z upływem roku od zakończenia okresu próby, jednak nie można tracić z pola widzenia, że przepis ten stanowi lex specialis do ogólnej zasady wyrażonej w art. 108 k.k. stanowiącej o jednoczesności zatarcia wszystkich skazań, którą należy każdorazowo stosować. Zauważyć należy, że oskarżony będąc skazanym wyrokiem Sądu Rejonowego w Kamiennej Górze z dnia 31 sierpnia 2020 r. w sprawie o sygn. akt II K 290/20 na karę roku pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby 3 lat oraz na karę grzywny i który to wyrok uprawomocnił się dnia 29 września 2020 r., został następnie skazany wyrokiem tego samego sądu z dnia
2 grudnia 2020 r. w sprawie o sygn. akt II K 564/19 na karę roku pozbawienia wolności z warunkowym zwieszeniem jej wykonania na okres próby 2 lat, a orzeczenie to stało się prawomocne z dniem 10 grudnia 2020 r. Następnie wobec oskarżonego zapadł kolejny wyrok Sądu Rejonowego w Kamiennej Górze z dnia 29 kwietnia 2022 r. w sprawie o sygn. akt II K 622/21 w którym został skazany na karę grzywny i który to uprawomocnił się dnia 7 maja 2022 r. Stosownie do art. 107 § 4a k.k. w przypadku skazania na karę grzywny, zatarcie skazania następuje z mocy prawa z upływem roku od wykonania lub darowania kary albo od przedawnienia jej wykonania. Ostatnia z wymienionych kara została wykonana 11 marca 2025 r., a zatem później niż zapadł wspominany przez apelującego wyrok Sądu Rejonowego w Kamiennej Górze z dnia 22 listopada 2023 r. w sprawie o sygn. akt II K 349/23. W realiach przedmiotowej sprawy oznacza to, że żadne ze wskazanych skazań nie uległo zatarciu z mocy prawa, zatem
w pełni trafne pozostają ustalenia sądu rejonowego odnośnie licznej uprzedniej karalności oskarżonego. Chybiony pozostawał pierwszy z podniesionych zarzutów apelującego.

Zaznaczyć należy, że rażąca niewspółmierność kary w rozumieniu art. 438 pkt 4 k.p.k. zachodzi wówczas, gdy orzeczona kara bądź suma zastosowanych kar zasadniczych i środków karnych wymierzonych przez sąd za przypisane oskarżonemu przestępstwo nie uwzględnia należycie stopnia szkodliwości społecznej czynów oraz nie realizuje w wystarczającej mierze celów kary w zakresie społecznego oddziaływania oraz celów zapobiegawczych i wychowawczych, jakie ma uczynić w stosunku do osoby skazanej. Innymi słowy, tylko wtedy można uznać, że przesłanka rażącej niewspółmierności kary jest spełniona, jeśli z punktu widzenia nie tylko sprawcy, ale i ogółu społeczeństwa, kara jawi się jako niesprawiedliwa, zbyt drastyczna, przynosząca nadmierną dolegliwość.

Rażąca niewspółmierność kary jest uchybieniem w zakresie konsekwencji prawnych czynu, a zatem realnie można o niej mówić wówczas, gdy suma zastosowanych kar i środków karnych, wymierzonych za popełnione przestępstwo, nie odzwierciedla należycie stopnia społecznej szkodliwości czynu oraz nie zapewnia spełnienia celów kary. Ponadto, orzeczona kara lub środek karny mogą być uznane za niewspółmierne, gdy nie uwzględniają w sposób właściwy zarówno okoliczności popełnionego czynu, jak i osobowości sprawcy (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 30 czerwca 2009 r. sygn. akt WA 19/09, OSNwSK 2009/1/1255).

W innym swoim wyroku Sąd Najwyższy stwierdza, że rażąca niewspółmierność kary występuje wtedy, gdy kara orzeczona nie uwzględnia w należyty sposób stopnia społecznej szkodliwości przypisywanego czynu oraz nie realizuje wystarczająco celu kary, ze szczególnym uwzględnieniem celów zapobiegawczych i wychowawczych. Pojęcie niewspółmierności rażącej oznacza znaczną, wyraźną i oczywistą, a więc niedającą się zaakceptować dysproporcję między karą wymierzoną a karą sprawiedliwą (zasłużoną). Przesłanka rażącej niewspółmierności kary jest spełniona tylko wtedy, gdy na podstawie ustalonych okoliczności sprawy, które powinny mieć decydujące znaczenie dla wymiaru kary, można przyjąć, iż zachodzi wyraźna różnica między karą wymierzoną a karą, która powinna zostać wymierzona w wyniku prawidłowego zastosowania dyrektyw wymiaru kary oraz zasad ukształtowanych przez orzecznictwo (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 22 października 2007 r. sygn. akt SNO 75/07, LEX nr 569073).

Nie budzi jakichkolwiek wątpliwości, iż zmiana kary w instancji odwoławczej nie może następować w każdym przypadku, lecz wyłącznie wówczas, gdy kara orzeczona nie daje się akceptować z powodu różnicy między nią a kara sprawiedliwą, różnicy o randze zasadniczej rażącej. Taka sytuacja w ocenie sądu okręgowego w rozpoznawanej sprawie nie ma miejsca w niniejszej sprawie, co czyni niezasadnym podniesiony
w apelacji przez jej autora zarzut rozpatrywany w kontekście wspomnianego art. 438 pkt 4 k.p.k.

W ocenie sądu odwoławczego w rozpoznawanej sprawie trafnie sąd rejonowy przeanalizował oraz wyeksponował wszystkie istotne okoliczności wpływające na wymiar orzeczonej kary. Słuszne pozostaje ustalenie odnośnie znacznego stopnia winy jak i społecznej szkodliwości przypisanego oskarżonemu czynu. Podkreślić należy, że oskarżony wyrządził dotkliwą krzywdę pokrzywdzonemu, obrażenia były poważne
i pokrzywdzony wymagał natychmiastowej hospitalizacji. Pokrzywdzony w toku procesu wskazywał ponadto, że w dalszym ciągu zmaga się z problemami zdrowotnymi będącymi następstwem przeprowadzonego ataku. Okolicznością istotnie obciążającą
w rozpoznawanej spawie pozostawała naganna postawa oskarżonego przed popełnieniem przypisanego oskarżonego czynu wyrażająca się jego uprzednią wielokrotną karalnością w tym również za przestępstwa podobne. Nie stracił również
z pola widzenia sąd rejonowy okoliczności łagodzących. Przyznanie się do winy oskarżonego jak i przeproszenie pokrzywdzonego zostały dostrzeżone przez sąd rejonowy i trafnie również sąd ten dostrzegł, że w niniejszej sprawie nie mogły one prowadzić do odmiennych ustaleń w zakresie doboru rodzaju i wymiaru kary. Nie można zgodzić się z obrońcą, że w rozpoznawanej sprawie zachowanie oskarżonego było spowodowane usprawiedliwionymi okolicznościami związanymi z podejrzeniem zdrady ze strony swojej partnerki, bowiem pozostawały one nieuzasadnione, atak został przeprowadzony po uprzedniej chęci przejrzenia korespondencji na urządzeniu pokrzywdzonego, który miał pełne prawo zatrzymać ją w tajemnicy. Przytoczona okoliczność w żadnym stopniu nie usprawiedliwia wzburzenia po stronie oskarżonego, który nie miał realnych powodów do zaatakowania pokrzywdzonego z ujawnioną w toku procesu intensywnością. Powyższa okoliczność w kontekście licznych skazań dobitnie pokazuje na wysoki stopień demoralizacji oskarżonego, słusznie zatem sąd rejonowy dostrzegł konieczność wymierzania w rozpoznawanej sprawie kary 3 lat pozbawienia wolności. Oczywistym jest, że cele prewencji indywidualnej - wychowawcze i zapobiegawcze - które kara ma osiągnąć w stosunku do skazanego mają zwykle prymat przed innymi, zwłaszcza negatywną prewencją generalną polegającą na wymierzaniu nadmiernie surowych sankcji. Sankcja sprawiedliwa nie powinna zatem wykraczać poza rzeczywistą potrzebę, właściwa reakcja karna to reakcja celowa, uwzględniająca wszystkie elementy decydujące o jej rodzaju i wymiarze, sprawiedliwa i akceptowana społecznie. Orzeczoną karę postrzegać należy jako surową, ale jednocześnie konieczną względem ustawowych celów kary i spełniającą wymogi określone w art. 53 k.k. Dotychczasowe wolnościowe środki represji karnej były niewystraczające do wdrożenia oskarżonego do przestrzegania porządku prawnego i po raz kolejny godził on w istotne dobra prawnie chronione jakimi są wolność oraz zdrowie innej osoby. Orzeczona kara z pewnością nie jest jednak surowa w rażącym stopniu i nie uzasadnia postulowanej przez apelującego konieczności obniżenia jej wymiaru. Słusznie sąd meriti w pisemnych motywach zaskarżonego wyroku wyeksponował okoliczności leżące po stronie oskarżonego, które musiały spowodować odpowiednio surowe jego ukaranie, zatem należało je w pełni zaaprobować, co jednoznacznie prowadzi do wniosku o niezasadności również drugiego z zarzutów apelacyjnych.

Wniosek

O zmianę wyroku w pkt 1 jego części dyspozytywnej poprzez wymierzenie oskarżonemu kary pozbawienia wolno.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wobec nietrafności zarzutów apelującego oraz uwzględniając argumentację wyrażoną w
poprzedniej części uzasadnienia wniosek o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez orzeczenie łagodniejszej kary uznać należało za niezasadny.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

5. 

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

6.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Wyrok wobec oskarżonego A. B. w całości utrzymany w mocy

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

W sytuacji, gdy zarówno ustalenia faktyczne przyjęte za podstawę zaskarżonego wyroku nie nasuwają zastrzeżeń co do ich prawidłowości, gdy wątpliwości nie budzi prawidłowość przyjętej przez Sąd Rejonowy kwalifikacji prawnej przypisanego czynu,
a orzeczona kara jest adekwatna do społecznej szkodliwości czynu i stopnia winy oskarżonego oraz zastrzeżeń nie budzą pozostałe rozstrzygnięcia zawarte w orzeczeniu, zaskarżony wyrok jako prawidłowy i słuszny należało w myśl art. 437 § 1 k.p.k. należało utrzymać w mocy. Ponadto, w sprawie brak jest okoliczności podlegających uwzględnieniu z urzędu.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

---------------

Zwięźle o powodach zmiany

-----------------------

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

---------------------------------------------------------------------

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

4.1.

---------------------------------------------------------------------

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

--------------

-------------------------------------------------------------------------------------------

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II.

Na podstawie art. 636 § 1 k.p.k. zasądzono od oskarżonego na rzecz oskarżyciela posiłkowego kwotę 840 złotych, stanowiącą zwrot kosztów działania ustanowionego pełnomocnika w postępowaniu odwoławczym.

III.

Uwzględniając sytuację materialną oskarżonego jak również orzeczenie wobec niego kary pozbawienia wolności sąd okręgowy kierując się względami słuszności na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. w zw. z art. 634 k.p.k zwolnił A. B. od zapłaty kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze, obciążając nimi Skarb Państwa.

7.  PODPIS

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

obrońca oskarżonego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

rażąco surowe orzeczenie o karze

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana