Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VI Ka 210/20

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z 24 stycznia 2020 r., sygn. akt II K 357/20

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☒ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☐ obrońca oskarżonego

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☐

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

--------------------

-------------------------------------------------------

--------------

-------------

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

--------------------

-------------------------------------------------------

--------------

-------------

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

--------------------------------

----------------------------------------------------------------

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

-----------------

--------------------------------

--------------------------------------------------------------------------

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1.  błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, a mający wpływ na jego treść, polegający na błędnym ustaleniu przez Sąd I instancji, że oskarżony D. D. (1) nie popełnił zarzucanego mu czynu z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. co nastąpiło pomimo rozpoznania w/wym. oskarżonego jako sprawcy czynu przez świadka I. T. (1) i wbrew treści złożonych przez nią zeznań nie pozostających w sprzeczności z zeznaniami innych świadków.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Ad. 1

Nietrafny był zarzut błędu w ustaleniach faktycznych zawarty apelacji prokuratora. Sąd Odwoławczy podziela stanowisko Sądu I instancji, iż analiza zeznań świadków, jak również ich ocena w kontekście całokształtu materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie nie pozwoliła na kategoryczne przyjęcie, że oskarżony D. D. (1) popełnił zarzucany mu czyn. Sąd Rejonowy prawidłowo ocenił, iż zeznania I. T. (1) nie mogą zostać uznane za wiarygodne w zakresie, w jakim miałyby dowodzić sprawstwa oskarżonego. Relacje pokrzywdzonej przedstawiane najpierw organom ścigania a potem sądowi są zmienne na poszczególnych etapach postępowania a nadto sprzeczne z zeznaniami drugiego naocznego świadka zdarzenia – M. F. (1).

Przede wszystkim zauważyć należy, że I. T. (1) podczas pierwszego przesłuchania opisała dwóch sprawców usiłowania kradzieży z włamaniem. Pierwszy z nich jak usłyszał, że dzwoni na policję zaczął uciekać po dachu i zeskoczył z tyłu budynku; drugi mężczyzna, który też był na dachu również zaczął uciekać. Po jakimś czasie sąsiad przyprowadził jednego z tych mężczyzn (D. D. (2)), by następnie przekazać go policji (k. 5 – 6). Te same okoliczności opisała w swoich zeznaniach M. F. (1) bezpośrednio po zdarzeniu (k. 2v – 3). W kolejnych zeznaniach I. T. wskazała, że w dniu 10 lipca 2017 r. około godziny 10.00 do jej mieszkania przybiegła M. F. i powiedziała, że z jej okna widać jednego ze sprawców. Podała, że rozpoznała tego mężczyznę jako sprawcę usiłowania kradzieży z włamaniem po twarzy i charakterystycznym tatuażu pajęczyny na lewej ręce po wewnętrznej stronie (k. 43). Wątpliwości budzą kolejne zeznania I. T. jakoby oskarżonego D. D. widziała w dniu zdarzenia na daszku bardzo długo, około 10 min, gdyż „on stał przy mnie i M. jak dzwoniłam jak dzwoniłam po Policję, wcale nie uciekał” (k. 76). Powyższe sprzeczne jest z wcześniejszymi zeznaniami I. T.. Okoliczności tej nie potwierdziła także świadek M. F.. M. F. przyznała, że widziała dokładnie D. D. (2) i szczegółowo opisała jego zachowanie w trakcie zdarzenia i bezpośrednio po nim. Dodała, że drugiego ze sprawców widziała w czasie zdarzenia z odległości około trzech metrów a jego dokładną obserwację utrudniało jej to, że była noc (k. 78 – 80). W swoich zeznaniach złożonych na rozprawie głównej wprost podała, że nie widziała dokładnie drugiego ze sprawców (k. 236v). Tak więc relacje złożone przez I. T. i M. F. nie korespondują ze sobą co do okoliczności pozwalających na identyfikację D. D. (1) jako drugiego ze sprawców usiłowania kradzieży z włamaniem z dnia 8 lipca 2017 r. Wątpliwości budzi również opis drugiego ze sprawców zdarzenia przez I. T.. Początkowo świadek podawała, że rozpoznała go po charakterystycznym tatuażu po wewnętrznej stronie lewej ręki oraz po twarzy, by później wskazać, że drugi ze sprawców, rozpoznany przez nią w dniu 10 lipca 2017 r., miał na sobie ciemną bluzę zapinaną na zamek, spodnie dresowe i czapkę z daszkiem (k. 76). Sąd Rejonowy oceniając zeznania wymienionych wyżej świadków trafnie dostrzegł, że choć D. D. (1) posiada tatuaż w miejscu wskazanym przez I. T. (1), to jednak nie sposób uznać, że pokrzywdzona byłaby go w stanie dostrzec w dniu zdarzenia. W uzasadnieniu zaskarżonego wyroku trafnie wskazano, że tatuaż nie zajmował całej powierzchni ręki, umiejscowiony był w pobliżu zgięcia grzbietowego ręki (k. 266). Gdy zważyć, że w miejscu zdarzenia nie było żadnego dodatkowego oświetlenia, a sprawca zgodnie z opisem podawanym przez pokrzywdzoną ubrany był w bluzę zapinaną z kapturem, to nie sposób uznać, że istniała możliwość dostrzeżenia tatuażu na ręce D. D. (1). Nie sposób przy tym pominąć, że D. D. (2), który został zatrzymany bezpośrednio po zdarzeniu z dnia 8 lipca 2017 r. również posiada tatuaż pajęczyny na lewej ręce, jednakże znajdujący się po jej zewnętrznej stronie. Co istotniejsze tatuaż ten zajmuje całą powierzchnię jego ręki (k. 255). Dostrzec należy, że D. D. (2) w chwili zatrzymania ubrany był w koszulkę na ramiączkach, na co wskazywali w swoich zeznaniach E. C. i M. C. (1), którzy dokonali jego zatrzymania w dniu 8 lipca 2017 r. Tatuaż ten był zatem widoczny dla wszystkich uczestników zdarzenia, w tym dla I. T.. Na koniec dodać warto, iż pokrzywdzona w swoich zeznaniach złożonych na rozprawie głównej w sposób kategoryczny wskazała, że rozpoznaje siedzącego na ławie oskarżonych jako sprawcę przestępstwa popełnionego na jej szkodę. Podała jednak, że sprawca ten został złapany przez M. C., a więc opisywała okoliczności związane z czynem i osobą D. D.. D. D. (2) ( którego sprawę wyłączono do odrębnego postępowania ) w swoich wyjaśnieniach złożonych przed Sądem Rejonowym w Jeleniej Górze w sprawie II K 250/18 wskazał, że czynu na szkodę pokrzywdzonej dopuścił się z osobą bliżej mu nie znaną, którą spotkał w niedługim czasie przed zdarzeniem. Nie rozpoznał D. D. (1), kategorycznie oświadczając, że nie zna oskarżonego (k. 17 – 20). Sąd Odwoławczy podziela argumentację zawartą w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku w zakresie oceny relacji świadka D. D. (2), który w chwili zdarzenia znajdował się pod wpływem narkotyków, kontakt z nim był utrudniony i zamiast uciec z miejsca zdarzenia, chodził w pobliżu garaży, gdzie następnie został pochwycony przez M. C. (1). Powyższe okoliczności wynikające z zeznań świadków nie pozwalały więc na kategoryczne rozpoznanie D. D. (1) jako sprawcy usiłowania kradzieży z włamaniem z dnia 8 lipca 2017 r.

Również prawidłowo Sąd Rejonowy ocenił zeznania M. C. (1) i E. C.. Świadkowie ci zgodnie wskazywali na to, że widzieli w miejscu zdarzenia jedynie D. D., którego pochwycił w dniu 8 lipca 2017 r. M. C. (1). Zeznania te nie mogą stanowić podstawy jakichkolwiek ustaleń faktycznych w zakresie sprawstwa oskarżonego. Są oni wyłącznie świadkami ze słuchu i ich zeznania stanowią jedynie pochodną relacji I. T. i M. F..

Zgromadzony w toku postępowania materiał dowodowy wskazuje jednoznacznie na trudności w relacjonowaniu zajścia przez jego uczestników. Zeznania I. T. (1) – choć konsekwentne co do wskazania osoby sprawcy z imienia – nie mogą z uwagi na powyższe okoliczności, zostać uznane za dowód, który w sposób nie budzący wątpliwości dowodzi sprawstwa D. D. (1).

Sąd Okręgowy podkreśla, że zgodnie z aktualnym orzecznictwem Sądu Najwyższego tylko potrzeba skazania oskarżonego uniewinnionego w pierwszej instancji (a nie tylko sama możliwość wydania takiego wyroku) daje podstawę Sądowi Odwoławczemu wydania wyroku kasatoryjnego, którego domagał się w apelacji prokurator (zob. uchwała składu 7 sędziów SN z 20 września 2018 r. I KZP 10/18; także m.in. wyrok SN z 28 listopada 2018 r. V KS 24/18). Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy w przekonaniu Sądu Okręgowego nie pozwala na wyartykułowanie Sądowi Rejonowemu jednoznacznych wskazań co do wydania wyroku skazującego w sprawie.

Wniosek

1. O uchylenie zaskarżonego orzeczenia i przekazanie Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Ad. 1

Wobec uznania za niezasadny zarzutu apelacji brak było podstaw do uchylenia zaskarżonego orzeczenia i przekazania sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Wyrok został wobec oskarżonego utrzymany w mocy w całości.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Mając na względzie wszystkie przedstawione powyżej okoliczności, Sąd Odwoławczy nie znajdując uchybień określonych w art. 439 k.p.k. lub art. 440 k.p.k., podlegających uwzględnieniu z urzędu i powodujących konieczność zmiany bądź uchylenia zaskarżonego wyroku na podstawie art. 437 § 1 k.p.k. utrzymał go w mocy w całości.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

--------------------------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach zmiany

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

-----------------------------------------------------------------------------------

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

4.1.

Uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

1.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II i III

1.  Na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy prawo o adwokaturze Sąd Okręgowy zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw. G. A. kwotę 516,60 zł w tym 96,60 zł podatku od towarów i usług tytułem zwrotu kosztów obrony oskarżonego z urzędu w postępowaniu odwoławczym.

2.  Na podstawie art. 632 pkt 2 k.p.k. Sąd Okręgowy stwierdził, że koszty sądowe w sprawie ponosi Skarb Państwa.

3.  PODPIS

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Prokurator

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

uniewinnienie oskarżonego od zarzucanego mu czynu

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☐

zmiana