Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 kwietnia 2015 r.

Sąd Okręgowy w Jeleniej Górze w VI Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie:

Przewodniczący – Sędzia SO Tomasz Skowron

Protokolant Konrad Woźniak

przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej w Jeleniej Górze Macieja Prabuckiego

po rozpoznaniu w dniu 21 kwietnia 2015r.

sprawy V. M.

oskarżonego z art. 244 kk

z powodu apelacji wniesionej przez prokuratora

od wyroku Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze VIII Zamiejscowy Wydział Karny w Kamiennej Górze

z dnia 22 grudnia 2014 r. sygn. akt VIII K 427/14

I.  zmienia zaskarżony wyrok wobec oskarżonego V. M. w ten sposób, że podstawę wymiaru kary uzupełnia o art. 58 § 3 kk,

II.  w pozostałej części zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy,

III.  zwalnia oskarżonego od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze obciążając nimi Skarb Państwa.

Sygn. akt VI Ka 128/15

UZASADNIENIE

V. M. został oskarżony o to, że w dniu 14 lipca 2014 roku, w miejscowości P., woj. (...), na drodze wojewódzkiej nr (...), prowadził w ruchu lądowym samochód marki V. (...) nr rej. (...) wbrew zakazowi sądowemu orzeczonemu prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 12.12.2013 roku, sygn. akt II K 1542/13 zakazującemu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres jednego roku od 28.07.2013 roku do 27.07.2014 roku, tj. o czyn z art. 244 k.k.

Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze VIII Zamiejscowy Wydział Karny z siedzibą
w Kamiennej Górze wyrokiem z dnia 22 grudnia 2014r., sygn. akt. VIII K 427/14 uznał V. M. za winnego zarzucanego mu czyny opisanego w części wstępnej wyroku, eliminując z opisu czynu zapis „od 28.07.2013 roku do 28.07.2014 roku”, to jest czynu stanowiącego występek z art. 244 k.k. i za to na podstawie art. 244 k.k. wymierzył oskarżonemu karę grzywny w wysokości 50 (pięćdziesięciu) stawek dziennych, określając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 10 (dziesięć) złotych. Ponadto na podstawie art. 627 k.p.k. i art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23.06.1973 r. o opłatach w sprawach karnych zasądził od V. M. koszty sądowe w kwocie 120 zł na rzecz Skarbu Państwa, w tym wymierzył mu opłatę w wysokości 50 zł.

Apelację na niekorzyść oskarżonego wniósł Prokurator Prokuratury Rejonowej w Jeleniej Górze zarzucając obrazę przepisów prawa materialnego, tj. art. 58 § 3 k.k. poprzez jego błędne niezastosowanie jako podstawy prawnej zawartego w punkcie 1 części dyspozytywnej zaskarżonego wyroku orzeczenia o karze zapadłego wobec oskarżonego V. M., w sytuacji w której za przypisany temu oskarżonemu czyn zabroniony wymierzono mu karę grzywny, co wobec jej wyjątkowego charakteru powoduje, iż podstawą prawną jej orzeczenia winien być także przepis art. 58 § 3 k.k. zezwalający na orzekanie takiego rodzaju kary względem sprawcy m.in. występku z art. 244 k.k.

Skarżący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uzupełnienie w punkcie 1 jego części dyspozytywnej podstawy prawnej orzeczonej tam kary grzywny i wskazanie, że stanowią ją art. 244 k.k. w zw. z art. 58 § 3 k.k. i jednocześnie utrzymanie go w mocy w pozostałym zakresie.

Sąd Okręgowy zważył co następuje.

Apelacja zasługuje na uwzględnienie.

W pierwszej kolejności zaznaczyć należy, że wobec dyspozycji przepisu art. 413 § 2 pkt 1 i 2 k.p.k. wyrok skazujący powinien zawierać dokładne określenie przypisanemu oskarżonemu czynu oraz jego kwalifikację prawną.

Sąd Okręgowy podzielił zarzut apelacji, iż podstawa wymiaru kary wymaga uzupełnienia o wskazanie art. 58 § 3 k.k. bowiem bez wątpienia orzeczenie wymierzające na podstawie art. 244 k.k. karę grzywny bez połączenia z art. 58 § 3 k.k. zapadło w oparciu o niepełną podstawę prawną, gdyż na podstawie przepisu art. 244 k.k. sprawcy występku można wymierzyć tylko i wyłącznie karę pozbawienia wolności do lat 3. Dopiero art. 58 § 3 k.k. pozwala na modyfikacje rodzaju orzeczonej wobec sprawcy kary, w ten sposób, że jeżeli sprawca czynu został skazany za przestępstwo zagrożone karą pozbawienia wolności nie przekraczającą 5 lat, sąd może zamiast kary pozbawienia wolności orzec grzywnę albo karę ograniczenia wolności do lat 2.

Na marginesie należy zauważyć, iż zarzut apelacji został sformułowany w sposób niewłaściwy. W niniejszej sprawie bowiem nie nastąpiła obraza prawa materialnego – art. 58 § 3 kk gdyż przecież ten przepis został zastosowany, Obraza prawa materialnego ma miejsce wtedy, gdy sąd nie zastosuje przepisu, do stosowania którego był zobligowany, bądź zastosuje go w sytuacji, w której dany przepis zastosowany zostać nie mógł. Wada zaskarżonego wyroku zaś ( o czym wyżej była mowa) polegała jedynie na braku wskazania przepisu art. 58 § 3 kk (który został zastosowany) w podstawie wymiaru kary.

Z powyższych względów Sąd Okręgowy na podstawie art. 437 § 1 kpk zmienił zaskarżony wyrok w ten sposób, że podstawę wymiaru kary uzupełnił o art. 58 § 3 k.k. , w pozostałej części zaskarżony wyrok utrzymał w mocy. Na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zwolnił oskarżonego od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych obciążając nimi Skarb Państwa, gdyż przemawiały za tym względy słuszności.