Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VI Ka 94/20

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Bolesławcu z dnia 31 października 2019r., sygn. akt II K 1016/17

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca oskarżonego

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

1.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

------------------

----------------------------------------------------

------------

------------

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

------------------

----------------------------------------------------

------------

------------

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

-------------

------------------------------

--------------------------------------------------------------

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

---------------

------------------------------

--------------------------------------------------------------

​  3. STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1.  Obraza przepisu postępowania, mająca wpływ na treść orzeczenia, a to art. 7 k.p.k. przez dokonanie dowolnej, sprzecznej z zasadami logiki i doświadczenia życiowego oceny zgromadzonego materiału dowodowego, polegającej na przyjęciu, iż oskarżeni mieli świadomość, że ich psy przebywały w niewłaściwych warunkach bytowych, a tym bardziej działali z zamiarem znęcania się nad zwierzętami, podczas gdy zgromadzone dowody odnoszą się jedynie do jednostkowych sytuacji, w których psy przebywały na powietrzu, zaś z tego samego materiału dowodowego wynika, iż oskarżeni regularnie zapewniali zwierzętom pokarm oraz dostęp do wody, a także opiekę weterynaryjną.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

1.  2. Obraza przepisów postępowania mająca wpływ na treść orzeczenia, a to art. 193 k.p.k. mająca wpływ na treść zapadłego orzeczenia poprzez niezaciągnięcie przez Sąd I instancji dowodu z opinii biegłego z zakresu weterynarii, pomimo iż stwierdzenie okoliczności mających istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia w sprawie wymagało wiadomości specjalnych w zakresie oceny warunków bytowania psów oskarżonych.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Ad. 1

W pierwszej kolejności zaznaczyć należy, iż nie można skutecznie podnieść zarzutu naruszenia przez Sąd orzekający art. 7 k.p.k. przy dokonaniu oceny zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego jedynie w oparciu o stwierdzenie, iż ocena ta różni się od subiektywnych zapatrywań oskarżonych co do oceny warunków, w jakich przebywały posiadane przez nich psy. Poczynione przez Sąd I instancji ustalenia faktyczne, wbrew stanowisku oskarżonych, poprzedzone były prawidłową i przeprowadzoną zgodnie z wymogami art. 7 k.p.k. oceną zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego. W oparciu bowiem o zasady wiedzy, logiki i doświadczenia życiowego, mając na względzie okoliczności ujawnione w wyniku przeprowadzonych przez (...) Inspektorat (...)interwencji nie sposób przyjąć, iż oskarżeni nie mieli świadomości, iż stworzone przez nich warunki bytowe, w jakich przebywały ich psy domagają się reakcji prawnokarnej, zaś ujawnione w toku przeprowadzonych kontroli zaniedbania miały charakter jedynie incydentalny. Zwierzęta były bowiem skrajnie zaniedbane, wychudzone i odwodnione, a wynik tej obserwacji stoi w oczywistej sprzeczności z twierdzeniami oskarżonych, jakoby zapewniali zwierzętom odpowiednią karmę i wodę. Także stan kojców, w których zwierzęta przebywały na świeżym powietrzu, bez możliwości schronienia się przed niekorzystnymi warunkami atmosferycznymi oraz ilość zgromadzonych w ich obrębie odchodów świadczy jednoznacznie o tym, iż zwierzęta były przetrzymywane w takich warunkach przez dłuższy czas, nie zaś jak twierdzili oskarżeni – incydentalnie. Ponadto w wyniku przeprowadzonej kontroli ujawniono u psów liczne, nieleczone choroby, w tym zapalenie skóry, zapalenie pęcherza, zapalenie przewodów słuchowych, zapalenie górnych dróg oddechowych, zanik tkanki tłuszczowej oraz redukcję tkanki mięśniowej świadczące o niedożywieniu, co potwierdzone zostało w trakcie badania weterynaryjnego. Stan ten stanowił bezpośrednie zagrożenie życia zwierząt (k. 64v, 67v), które pozbawione były opieki weterynaryjnej, a oskarżeni poddawali je jedynie okresowym, obowiązkowym szczepieniom przeciwko wściekliźnie. Takiego stanu zarówno zwierząt, jak i przeznaczonych dla nich kojców nie sposób tłumaczyć, jak starał się wywodzić skarżący, wyłącznie złymi warunkami pogodowymi w dniu podjętej interwencji i powstałym w wyniku opadów zabłoceniem. Bardzo zły stan zdrowia zwierząt, jak i warunki w jakich przebywały dały podstawę do odebrania zwierząt właścicielom w trybie art. 7 ust. 3 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ochronie zwierząt. Nie sposób również przyjąć, aby oskarżeni nie mieli świadomości skali zaniedbań, jakich się dopuścili, skoro interwencja (...) Inspektoratu (...)zakończona odebraniem psów poprzedzona była wielokrotnymi wizytami społecznego inspektora do spraw ochrony zwierząt M. F. (1), podczas których oskarżeni byli informowani o konieczności poprawy warunków bytowych, w jakich zwierzęta te przebywały. Nie stosując się do tych zaleceń, A. i T. G. w sposób umyślny dopuścili się zarzucanych im czynów. Co więcej, przez cały czas postępowania negowali oni zasadność podjętej interwencji starając się wykazać, iż posiadane przez nich psy miały zapełnione dobre – w ich ocenie – warunki bytowe.

Ad. 2

W realiach przedmiotowej sprawy nie sposób zgodzić się z twierdzeniami obrońcy oskarżonych, iż dokonanie prawidłowej oceny warunków bytowych posiadanych przez nich psów wymagało wiadomości specjalnych i powodowało konieczność zasięgnięcia opinii z zakresu weterynarii. Przepis art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997r. o ochronie zwierząt penalizuje znęcanie się nad zwierzętami polegające m.in. na utrzymywaniu zwierząt w niewłaściwych warunkach bytowania, w tym utrzymywanie ich w stanie rażącego zaniedbania lub niechlujstwa, bądź w pomieszczeniach albo klatkach uniemożliwiających im zachowanie naturalnej pozycji (pkt 10), wystawianie zwierząt na działanie warunków atmosferycznych, które zagrażają ich zdrowiu lub życiu (pkt 17) oraz utrzymywanie zwierzęcia bez odpowiedniego pokarmu lub wody przez okres wykraczający poza minimalne potrzeby właściwe dla gatunku (pkt 19). Tak rażące naruszenie zasad właściwego traktowania zwierząt poprzez niezaspokojenie ich podstawowych potrzeb bytowych oraz okrutne traktowanie jest oczywiste dla każdej osoby dysponującej podstawową wiedzą i doświadczeniem życiowym, a ocena naganności takiego zachowania nie wymaga posiadania wiadomości specjalnych. Za słusznością takiego stwierdzenia przemawia także okoliczność, iż postępowanie w przedmiotowej sprawie zostało zainicjowane przez społecznego inspektora ochrony zwierząt M. F. (2), która przejeżdżając obok domu oskarżonych, przypadkowo zauważyła rażące zaniedbania wobec zwierząt na ich posesji i po odbyciu nieskutecznej rozmowy dyscyplinującej z A. G., zaniepokojona warunkami bytowymi posiadanych przez nią psów, zawiadomiła o tym (...) Inspektorat (...). Skoro sposób ich traktowania został zauważony przez osobę postronną, to nie jest prawdopodobnym, aby z warunków tych nie zdawał sobie sprawy oskarżony T. G., nawet jeśli – jak twierdzi – przebywał w domu sporadycznie. Ponadto zły stan zwierząt wskazujący na ich skrajne zaniedbanie potwierdzają nie tylko dokumenty z przeprowadzonych interwencji, ale też znajdujące się w aktach sprawy karty informacyjne z wizyty weterynaryjnej (k. 10-15) oraz zeznania świadków, w szczególności K. K., K. P., E. M., K. F. oraz M. A. i J. A..

Wniosek

Uniewinnienie oskarżonych od popełnienia zarzucanych im czynów.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Dokonana przez Sąd I instancji całościowa i – wbrew zarzutom skarżącego – odpowiadająca wymogom art. 7 k.p.k. analiza zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego prowadzi do przyjęcia, iż oskarżeni dopuścili się zarzucanego im czynu. Wyjaśnienia oskarżonych stojące w sprzeczności z poczynionymi przez Sąd Rejonowy ustaleniami faktycznymi uznać należy za realizację przyjętej przez nich linii obrony, zmierzającej do uniknięcia lub chociażby zminimalizowania grożącej im odpowiedzialności karnej. Tym samym brak jest podstaw do uniewinnienia oskarżonych od popełnienia zarzucanych im czynów.

4. OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

5. ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Sąd Odwoławczy utrzymał w całości w mocy zaskarżony wyrok Sądu Rejonowego w Bolesławcu z dnia 31 października 2019 r. w sprawie II K 1016/17.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Sąd Odwoławczy nie uwzględnił zarzutów podniesionych w wywiedzionej apelacji i podzielił stanowisko Sądu I instancji zarówno w zakresie winy, jak kary oraz środków karnych wymierzonych oskarżonym. Sąd Rejonowy, prawidłowo stosując dyspozycję art. 4 § 1 k.k., wymierzył za popełnione przestępstwo karę grzywny jako łagodniejszą, zgodnie ze stanem prawnym obowiązującym w chwili popełnienia czynu i mając na względzie dyrektywy wymiaru kary zawarte w art. 53 k.k. Nie było również konieczności ingerowania w wydane orzeczenie z urzędu, dlatego też zaskarżony wyrok, jako trafny i prawidłowy, podlegał utrzymaniu w mocy.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach zmiany

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

---------------------------------------------------------------------

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

4.1.

---------------------------------------------------------------------

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

--------------------------------------------------------------------------------------------

1.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II

Sąd Odwoławczy na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. w zw. z art. 634 k.p.k. zwolnił oskarżonych od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze, obciążając nimi Skarb Państwa.

6.  PODPIS

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

obrońca oskarżonych

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

całość rozstrzygnięcia wydanego w stosunku do oskarżonych A. i T. G.

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana