Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VI Ka 93/23

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

2

CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Lwówku Śląskim z dnia 24 listopada 2023 r., sygn. akt II K 702/20

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☒ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca oskarżonego

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

1  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

-----------------

-----------------------------------------

--------------------------

----------

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

-----------------

-----------------------------------------

--------------------------

----------

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

--------------

------------------------------

--------------------------------------------------------------

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

--------------

------------------------------

--------------------------------------------------------------

  3. STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1. Prokurator w wywiedzionej przez siebie apelacji zarzucił rażącą niewspółmierność orzeczonej wobec oskarżonego S. K. kary łącznej 1 roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby wynoszący 2 lata, przez co wymierzona kara nie jest adekwatna do wysokiego stopnia zawinienia oskarżonego i stopnia społecznej szkodliwości popełnionego przez niego przestępstwa.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

2. Obrońca oskarżonego zarzucił obrazę przepisów prawa procesowego: art. 2 § 2 k.p.k., art. 4 k.p.k., art. 7 k.p.k. w zw. z art. 92 k.p.k. i art. 410 k.p.k. poprzez dokonanie w sprawie ustaleń faktycznych z rażącym naruszeniem zarówno podstawowych zasad polskiego procesu karnego, tj. zasady obiektywizmu, swobodnej oceny dowodów oraz czynieniu prawdziwych ustaleń faktycznych, których podstawę mógł stanowić tylko całokształt okoliczności ujawnionych w postępowaniu w postaci dowodów w procesie zgromadzonych i ujawnionych, skutkiem czego dokonano ustaleń dowolnych, pozbawionych obiektywności, a zwłaszcza nie mających swego oparcia w zebranych w sprawie dowodach.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

3. Ponadto obrońca oskarżonego sformułował zarzut rażącego błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia i mający istotny wpływ na jego treść polegający na:

- zasadniczo chybionym uznaniu za udowodnione, że oskarżony udostępnił P. J. i N. W. pomieszczenie gospodarcze w R. nr (...) w celu ukrycia w nim dwóch samochodów, którymi mężczyźni ci tam przyjechali, czym to udzielił pomocy nieustalonej osobie;

- zasadniczo chybionym uznaniu za udowodnione, że oskarżony pomógł nieustalonej osobie w ukryciu samochodu R. (...) przez zaparkowanie go w pomieszczeniu gospodarczym w R. nr (...)

w sytuacji, gdy żaden ze zgromadzonych w sprawie dowodów takich okoliczności nie potwierdza, a wręcz ustalenia organów ścigania zaprzeczają takim ustaleniom przez ujawnienie osoby, która miała rzeczywisty i faktyczny dostęp do pomieszczeń gospodarczych w R. nr (...) dysponując kluczami do tych zamkniętych pomieszczeń i umożliwiając funkcjonariuszom straży granicznej przeszukanie ich.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Ad. 1

Odnosząc się do zarzutów prokuratora zawartych w wywiedzionej przez niego apelacji w pierwszej kolejności przypomnieć należy, iż dyrektywy wymiaru kary zawarte są w art. 53 k.k., zaś przesłanki warunkowego zawieszenia kary pozbawienia wolności określają art. 69 k.k. i 70 k.k. i kryteria te oceniane są niezależnie od dyrektyw wymiaru kary – o ile jej wymiar zgodnie z art. 69 § 1 (w. zw. z art. 4 § 1 k.k.) na to pozwala. Ponadto, zgodnie ze stanowiskiem utrwalonym w judykaturze, które podziela także Sąd Odwoławczy, do skutecznego podniesienia zarzutu rażącej niewspółmierności kary na gruncie art. 438 pkt 4 k.p.k. konieczne jest wykazanie, iż pomiędzy karą sprawiedliwą w ocenie skarżącego a karą orzeczoną zachodzi różnica tak zasadnicza, iż karę wymierzoną nazwać można byłoby - również w znaczeniu potocznym - rażąco niewspółmierną, tj. niewspółmierną w stopniu nie dającym się wręcz zaakceptować. Niewspółmierność rażąca to znaczna, zasadnicza, "bijąca w oczy" różnica między karą wymierzoną a karą sprawiedliwą. Zarzut rażącej niewspółmierności kary jako zarzut z kategorii ocen można zasadnie podnosić tylko wówczas, gdy kara jakkolwiek mieści się w granicach ustawowego zagrożenia, nie uwzględnia w sposób właściwy zarówno okoliczności popełnienia przestępstwa, jak i osobowości sprawcy ( por. m. in. wyrok SA w Poznaniu z dnia 4 lipca 2022r., sygn. akt II AKa 132/22, LEX nr 3402383, wyrok SA w Warszawie z dnia 13 maja 2022r., sygn. akt II AKa 32/22, LEX nr 3365140, wyrok SA w Warszawie z dnia 21 kwietnia 2022r., sygn. akt II AKa 91/22, LEX nr 3345888).

Tymczasem prokurator w uzasadnieniu wywiedzionego środka odwoławczego nie polemizował z wymiarem kary, podważał jednak prawidłowość oceny istnienia w stosunku do S. K. warunków do przyjęcia pozytywnej prognozy kryminologicznej.

Wbrew stanowisku skarżącego, Sąd Rejonowy prawidłowo zastosował dyrektywy wymiaru kary z art. 53 k.k., wymierzając oskarżonemu karę za czyn z pkt 1 części dyspozytywnej zaskarżonego wyroku (wobec uniewinnienia S. K. od czynu z pkt 2 części dyspozytywnej, Sąd Odwoławczy ustosunkuje się tylko do kary orzeczonej za czyn z art. 291 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k.) z uwzględnieniem bardzo wysokiego stopnia jego społecznej szkodliwości, rodzaju naruszonego dobra prawnego, a także okoliczności łagodzących, wśród których wskazał brak uprzedniej karalności oskarżonego w chwili popełnienia czynu oraz brak ujemnych następstw popełnionego przestępstwa. W ocenie Sądu Odwoławczego karę 1 roku pozbawienia wolności wymierzonej za ten czyn uznać należy za wyważoną i właściwie realizującą cele zapobiegawcze i wychowawcze, tak w zakresie prewencji indywidualnej, jak i generalnej. Podzielić należy także stanowisko dotyczące możliwości warunkowego zawieszenia wykonania orzeczonej kary w oparciu o art. 69 § 1 i 2 k.k. i art. 70 § 1 pkt. 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. Nie było w tym wypadku uchybieniem, iż Sąd Rejonowy oceniając prognozę kryminologiczną w stosunku do osoby oskarżonego wziął pod uwagę jego uprzednią niekaralność, choć kryterium to miało już wpływ na wymiar kary. Oceny tej nie zmienia także okoliczność, iż po popełnieniu czynu objętego przedmiotowym wyrokiem, S. K. dwukrotnie dopuścił się kradzieży na terenie Niemiec. Nawet jeżeli oskarżony na żadnym etapie postępowania nie przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów ani nie wyraził skruchy, nie stanowi to okoliczności obciążającej, przemawiającej za odstąpieniem od warunkowego zawieszenia wykonania orzeczonej wobec niego kary. Pamiętać bowiem należy, iż oskarżonemu przysługuje prawo do obrony, które realizować może zgodnie z obraną przez siebie strategią. O ile zatem przyznanie się i okazanie skruchy może stanowić okoliczność łagodzącą, to ich brak nie stanowi okoliczności obciążającej i nie może rzutować na wymiar orzeczonej kary czy na ocenę prognozy kryminologicznej. Na marginesie zauważyć należy, iż zawarte w uzasadnieniu apelacji wywody dotyczące konieczności surowego karania przestępczości seksualnej na szkodę małoletnich nie przystają do stanu faktycznego przedmiotowej sprawy.

Ad. 2

W ocenie Sądu Odwoławczego ustalenia faktyczne dotyczące popełnienia przez S. K. czynu z art. 291 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k., który został mu przypisany w pkt 1 części dyspozytywnej zaskarżonego wyroku, były poprzedzone pełną i całościową analizą zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, odpowiadającą zasadom z art. 7 k.p.k. Podkreślić należy, iż funkcjonariusze Straży Granicznej obserwowali posesję w R. nr (...) i widzieli, jak na jej teren wjechał najpierw S. K., poruszając się samochodem V. (...) o nr rej. (...), a następnie P. J.w samochodzie B. (...) o nr rej. (...) i N. W. poruszający się samochodem B. (...) o nr (...), które to zostały wcześniej skradzione na terenie Niemiec. Funkcjonariusze zaobserwowali następnie, iż S. K. wyjeżdża z tej posesji samochodem V. (...), wioząc P. J. i N. W. jako pasażerów i którzy zostali następnie w tym samochodzie zatrzymani. Ponadto w pojeździe tym ujawniono laptop, telefon komórkowy oraz okulary przeciwsłoneczne w etui, które znajdowały się wcześniej w skradzionych na terenie Niemiec samochodach. W tej sytuacji, wobec treści zarówno osobowych, jak i nieosobowych źródeł dowodowych zgromadzonych i ujawnionych w toku postępowania, sprawstwo i wina oskarżonego są oczywiste i nie budzą żadnych wątpliwości. Oceny tej nie zmieniają powoływane przez obrońcę zeznania G. Y., którym Sąd Rejonowy słusznie dał wiarę jedynie częściowo w przekonaniu, iż nie chciała obciążać S. K.. Wyciąganie wniosków odmiennych, aniżeli ustalenia faktyczne poczynione przez Sąd Rejonowy, stanowią wyraz dowolnej i wybiórczej interpretacji zgromadzonych i ujawnionych w sprawie dowodów.

Wobec powyższego zarzut naruszenia przepisów postępowania, tj. art. 2 § 2 k.p.k., art. 4 k.p.k., art. 7 k.p.k. w zw. z art. 92 k.p.k. i art. 410 k.p.k. w przypadku czynu objętego pkt 1 części dyspozytywnej zaskarżonego wyroku nie był zasadny.

Odnośnie zaś czynu z art. 291 § 1 k.k. z pkt 2 części dyspozytywnej zaskarżonego wyroku, Sąd Odwoławczy uznał dowód osmologiczny za niewystarczający do ustalenia sprawstwa i winy S. K., co skutkowało jego uniewinnieniem od popełnienia tego czynu, co zostało szczegółowo omówione w dalszej części uzasadnienia – pkt 5.2.

Ad. 3

Jak już wspomniano, oceniony w sposób całościowy i swobodny (nie zaś dowolny), zgodnie z zasadami wiedzy, logiki i doświadczenia życiowego materiał dowodowy pozwolił na przypisanie oskarżonemu S. K. czynu z art. 291 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. przypisanego mu w pkt 1 części dyspozytywnej zaskarżonego wyroku.

Co do zaś czynu z art. 291 § 1 k.k. objętego pkt 2 części dyspozytywnej, materiał dowodowy nie był wystarczający dla poczynienia nie budzących wątpliwości ustaleń faktycznych, iż S. K. się go dopuścił. Nie ma bowiem pewności co do czasu i okoliczności, w jakich oskarżony pozostawił swój ślad osmologiczny w samochodzie R. (...) i dowód ten uznać należało za niewystarczający dla stwierdzenia sprawstwa i winy oskarżonego, co skutkowało jego uniewinnieniem.

Wniosek

1. Prokurator wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez wymierzenie oskarżonemu S. K. kary 1 roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności bez warunkowego zawieszenia jej wykonania, a w pozostałym zakresie o utrzymanie zaskarżonego orzeczenia w mocy.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

2. Zmiana zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego od obu przypisanych mu wyrokiem czynów.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Ad. 1

Chociaż prokurator w wywiedzionym środku odwoławczym podniósł zarzut z art. 438 pkt 4 k.p.k., nie kwestionował wymiaru orzeczonej wobec S. K. kary, lecz domagał się uchylenia rozstrzygnięcia o warunkowym zawieszeniu wykonania orzeczonej kary. Zarzuty dotyczące braku możliwości przyjęcia w stosunku do oskarżonego pozytywnej prognozy kryminologicznej nie były zasadne i jako takie nie zasługiwały na uwzględnienie.

Ad. 2

Wniosek obrońcy uznać należało za częściowo zasadny, bowiem Sąd Odwoławczy uniewinnił S. K. od popełnienia czynu z art. 291 § 1 k.k. przypisanego oskarżonemu w pkt 2 części dyspozytywnej zaskarżonego wyroku, co zostało szczegółowo omówione w dalszej części uzasadnienia – pkt 5.2

Z kolei zarówno ustalenia dotyczące sprawstwa i winy dotyczące czynu z art. 291 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. przypisanego oskarżonemu w pkt 1 części dyspozytywnej zaskarżonego wyroku, jak i rozstrzygnięcie w przedmiocie kary wymierzonej oskarżonemu za ten czyn w ocenie Sądu Odwoławczego były prawidłowe, nie było zatem podstaw do uniewinnienia S. K. od popełnienia tego czynu.

4. OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

5. ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

Przedmiot utrzymania w mocy

Sąd Odwoławczy utrzymał w mocy zaskarżony wyrok w zakresie pkt 1 części dyspozytywnej.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

W ocenie Sądu Odwoławczego ustalenia dotyczące sprawstwa i winy S. K. dotyczące czynu z art. 291 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. były prawidłowe, a kara orzeczona za ten czyn wymierzona została z uwzględnieniem dyrektyw wynikających z art. 53 k.k., ze wskazaniem zarówno okoliczności łagodzących, jak i obciążających, uznać ją zatem należało za adekwatną do stopnia winy i społecznej szkodliwości popełnionego czynu i właściwie realizującą cele w zakresie prewencji indywidualnej oraz generalnej. Nie było także konieczności ingerowania w tę część orzeczenia z urzędu, dlatego też zaskarżony wyrok w powyższym zakresie podlegał utrzymaniu w mocy.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

Przedmiot i zakres zmiany

Sąd Odwoławczy zmienił zaskarżony wyrok wobec oskarżonego S. K. w ten sposób, że:

- uniewinnił oskarżonego od popełnienia czynu przypisanego mu w pkt 2
części dyspozytywnej i w tej części kosztami sądowymi w sprawie obciążył
Skarb Państwa;

- stwierdził, że orzeczenie o karze łącznej z pkt 3 części dyspozytywnej straciło moc;

- uchylił rozstrzygnięcie z pkt. 4 części dyspozytywnej;

- na podstawie art. 69 § 1 i 2 k.k. i art. 70 § 1 pkt. 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. wykonanie wymierzonej oskarżonemu kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesił na okres próby wynoszący 2 (dwa) lata;

- w pkt 5 części dyspozytywnej okres zatrzymania i tymczasowego aresztowania zaliczył na poczet kary pozbawienia wolności;

- w pkt 6 części dyspozytywnej wymierzoną opłatę obniżył do kwoty 120 złotych.

Zwięźle o powodach zmiany

Jedynym dowodem, jaki miał potwierdzać sprawstwo S. K. w zakresie czynu objętego pkt 2 części dyspozytywnej był ślad osmologiczny ujawniony na fotelu kierowcy pojazdu R. (...). Jednocześnie w toku postępowania ustalono, iż oskarżony S. K. miał dostęp do budynków gospodarczych używanych w charakterze garaży na posesji w R. nr (...), w których ukrywany był m. in. wymieniony samochód, w którym zabezpieczono ślad zapachowy oskarżonego. Dowód ten jednak jest niewystarczający dla poczynienia nie budzących wątpliwości ustaleń faktycznych, iż S. K. dopuścił się zarzucanego mu czynu z art. 291 § 1 k.k. Pozostawienie przez niego śladu osmologicznego w przedmiotowym pojeździe mogło nastąpić w innym czasie i okolicznościach i nie stanowi dowodu jego sprawstwa. Zgodnie z wyjaśnieniami S. K. złożonymi na rozprawie przed Sądem Rejonowym, mógł on wsiadać do R. (...) na podwórku przed garażem, jednak nie przemieszczał się nim (k. 533). Z tego względu oskarżonego należało uniewinnić od czynu z art. 291 § 1 k.k. przypisanego mu w pkt 2 części dyspozytywnej zaskarżonego wyroku, a kosztami postępowania w tym zakresie obciążyć Skarb Państwa. Konsekwencją powyższego rozstrzygnięcia było stwierdzenie, że orzeczenie o karze łącznej z pkt 3 części dyspozytywnej straciło moc oraz uchylenie pkt 4 części dyspozytywnej, który także odnosił się do orzeczonej kary łącznej. Podzielając stanowisko Sądu Rejonowego dotyczące możliwości przyjęcia w stosunku do S. K. pozytywnej prognozy kryminologicznej, Sąd Odwoławczy na podstawie art. 69 § 1 i 2 k.k. i art. 70 § 1 pkt. 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. wykonanie wymierzonej oskarżonemu kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesił na okres próby wynoszący 2 lata i następnie, w pkt 5 części dyspozytywnej okres zatrzymania i tymczasowego aresztowania zaliczył na poczet kary pozbawienia wolności. Ponadto, ponieważ utrzymaniu w mocy podlegało rozstrzygnięcie o karze z pkt 1 części dyspozytywnej w wymiarze 1 roku pozbawienia wolności, należało obniżyć wysokość opłaty wskazanej w pkt 6 części dyspozytywnej.

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

---------------------------------------------------------------------

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

4.1.

---------------------------------------------------------------------

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

--------------------------------------------------------------------------------------------

6  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

III

Sąd Odwoławczy, mając na względzie obecną sytuację materialną oskarżonego, na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. w zw. z art. 634 k.p.k. zwolnił go od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze, obciążając nimi Skarb Państwa.

PODPIS

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

oskarżyciel publiczny

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

rozstrzygnięcie w przedmiocie kary

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

2

Podmiot wnoszący apelację

obrońca oskarżonego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

przypisanie oskarżonemu odpowiedzialności za przestępstwa objęte zaskarżonym wyrokiem

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana