Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VI Ka 62/25

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

2

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Lwówku Śląskim z dnia 18 czerwca 2024 r. w sprawie o sygn. akt II K 437/23

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☒ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca oskarżonego

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

M. T., M. M.

Pokrzywdzona poniosła w wyniku popełnionego na jej szkodę przestępstwa wyższe straty niż ustalił to sąd rejonowy.

Zeznania świadek I. W.

297

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

------------------

--------------------------------------------------

--------------

---------

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

Zeznania świadek I. W.

Zeznania świadek I. W. były spójne
w toku całego procesu, logicznie podawała, że w toku procesu ujawniła kolejne utracone składniki mienia i zniszczenia, o których nie wiedziała w chwili składania pierwszych zeznań w postępowaniu przygotowawczym. Podała przy tym spis utraconych przedmiotów i kosztorys napraw, który co to zasady nie budził zastrzeżeń odnośnie wskazanych w nim przedmiotów i kosztów. Z tego powodu jej relację uznać należało uznać za wiarygodną.

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

---------------

------------------------------

--------------------------------------------------------------

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

W apelacji obrońcy oskarżonego M. T. podniesiony został następujący zarzut:

- Rażącej niewspółmierności wymierzonej oskarżonemu kary w stosunku do popełnionego przez oskarżonego czynu zabronionego z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k. i z art. 279 § 1 k.k. w szczególności poprzez nie uwzględnienie w sposób należyty przez Sąd okoliczności łagodzących w postaci bardzo młodego wieku oskarżonego, który w momencie popełnienia czynów miał skończone jedynie 17 lat, zatem sąd winien przy wymierzeniu kary mieć na uwadze w pierwszej kolejności zgodnie z art. 54 § 1 k.k. i art. 60 § 1 k.k. cele wychowawcze, nie uwzględnienie oświadczenia oskarżonego złożonego na rozprawie o chęci gotowości naprawieniu szkody pokrzywdzonym w tym pokrzywdzonej I. W., nie uwzględnienie okoliczności przemawiających na korzyść oskarżonego jak okazana skrucha, konsekwentne przyznanie się do winy i złożenie obsadzanych wyjaśnień opisujących przebieg zdarzenia, dotychczasowej niekaralności, braku demoralizacji oskarżonego zgodnego z prawem trybu życia przed popełnieniem przestępstwa i niesłuszne wymierzeni oskarżonemu kary rażąco surowej tj. wymierzonych kary jednostkowych jak i łącznej kary 1 roku pozbawienia wolności z warunkowym jej zawieszeniem na okres próby 3 lat zamiast kary grzywny lub kary ograniczenia wolności.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

W osobiście sporządzonej apelacji oskarżycielka posiłkowa nie sprecyzowała zarzutów stawianych zaskarżonemu wyrokowi. Wskazała, że orzeczenie zaskarża w całości.
Z treści wniesionego środka odwoławczego wynika, że kwestionuje ona ustalenia w zakresie szkody popełnionego na jej szkodę przestępstwa kradzieży z włamaniem. Pokreśliła, że
w toku procesu przedstawiała spis strat i poniesionych wydatków zabezpieczenia nieruchomości, jednak sąd rejonowy nie uwzględnił należycie zawartych w nim informacji. Uwzględniając uzasadniony brak fachowości w zakresie sporządzania apelacji jak i samą jej treść przyjąć należy, że w istocie zmierzała do zarzucenia zaskarżonemu wyrokowi błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, mających wpływ na treść wyroku w zakresie powstałej szkody.

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Wyrok sądu rejonowego zaskarżony został w całości na niekorzyść obu oskarżonych przez oskarżycielkę posiłkową, jak również na korzyść w zakresie orzeczenia o karze wymierzonej wobec oskarżonego M. T. przez jego obrońcę. Najdalej idąca była zatem pierwsza z wymienionych apelacji, stosownym zatem jest odnieść się do niej w pierwszej kolejności zwłaszcza, że wyrażone w niej argumenty były trafne, co w konsekwencji doprowadziło do zmiany zaskarżonego orzeczenia.

Wskazać należy, że oskarżycielka posiłkowa słusznie zakwestionowała ustalenia faktyczne w zakresie szkody powstałej w wyniku popełnionego na jej szkodę przestępstwa. Jak wynika z pisemnych motywów zaskarżonego wyroku sąd rejonowy odrzucił wiarygodność złożonych przez nią zeznań w zakresie w jakim w dalszej fazie procesu wskazywała wyższy rozmiar szkody zwłaszcza w zakresie utraconej gotówki. Ustalenie to oparte zostało o okoliczność, że w pierwszych spontanicznych zeznaniach wskazała ujawnioną stratę zakresie ukradzionych pieniędzy i nielogiczne pozostaje dalsze podawanie wyższej wartości utraconego mienia, zwłaszcza że okoliczności tej zaprzeczył oskarżony M. T., konsekwentnie przyznający się do wszystkich zarzucanych mu czynów. Nie można tracić z pola widzenia, że omawiane przestępstwo popełnił on wspólnie i w porozumieniu ze współoskarżonym M. M.. Zauważyć należy, że oskarżeni działali z podziałem na role, a współoskarżony w toku procesu zaprzeczał winie i sprawstwu. Nie można zatem wykluczyć, że w wyniku zdarzenia utracone zostały inne składniki mienia pokrzywdzonej, o których oskarżony M. T. nie wie, zwłaszcza, że jak wskazał w chwili zdarzenia głównie obserwował otoczenie. Jego wyjaśnienia nawet przy założeniu ich całkowitej wiarygodności nie mogą zatem skutecznie podważyć prawdziwości twierdzeń pokrzywdzonej. Sąd rejonowy nie wskazuje przy tym podstaw, dla których nie uwzględnił przy ustaleniu szkody pozostałych strat wskazanych w piśmie oskarżycielki posiłkowej, gdzie podała szereg utraconych przedmiotów jak i koszty zabezpieczenia nieruchomości. Mając na względzie, że sąd I instancji odmówił wiarygodności jej twierdzeniom przyjąć należy, że również pozostałe szkody uznał za nieudowodnione. Ze stanowiskiem takim nie można się jednak zgodzić.

Twierdzenia oskarżycielki posiłkowej były logiczne i spójne. W składanych zeznaniach na etapie postępowania przygotowawczego pokreśliła, że nie ma pewności, czy w wyniku przestępstwa nie zostały skradzione kolejne składniki jej mienia, odnośnie których będzie czynić dodatkowe ustalenia na miejscu zdarzenia. Ponadto wniesionym pismem już po złożeniu pierwszych zeznań przedstawiła dokładny spis utraconych przedmiotów oraz gotówki jak i powstałych zniszczeń. Również w postępowaniu odwoławczym konsekwentnie podtrzymywała twierdzenia, że w wyniku kradzieży
z włamaniem poniosła ujawnione we wspomnianym piśmie straty. Co istotne
w postępowaniu odwoławczym w składanych zeznaniach wskazała, że po kradzieży
z włamaniem zabezpieczyła nieruchomość i nie ujawniła kolejnych włamań, zatem wiarygodne pozostaje, że wskazywanie mienie zostało utracone w wyniku zdarzenia rozpoznawanego w przedmiotowej sprawie. Ponadto przesłuchiwana w charakterze świadka została pouczona o odpowiedzialności za składanie fałszywych zeznań, zatem zupełnie nieopłacalne z jej perspektywy byłoby celowe zawyżanie strat operując przy tym relatywnie niewielkimi kwotami. Wykluczyć należy aby miała interes w podawaniu nieprawdziwych informacji, a deklarowana przez nią suma szkód nie odbiega znacząco od tego co ustalił sąd rejonowy.

Brak jest zatem podstaw do kwestionowania wiarygodności twierdzeń oskarżycielki posiłkowej w zakresie w jakim powoływała się na ujawnienie kolejnych utraconych składników majątku i poniesionych kosztów. Błędnie zatem sąd rejonowy odmówił wiarygodności jej dalszych twierdzeń odnośnie rozszerzenia ujawnionej szkody, opierając się w tym zakresie na jej pierwotnej relacji, w której zaznaczała brak pewności czy w wyniku przestępstwa nie dokonano zaboru innych przedmiotów. Deklarowana wartość utraconych przedmiotów jak i szkód co do zasady pozostaje logiczna, zastrzeżenia sądu odwoławczego budzi jedynie deklarowane zabezpieczenie zniszczeń, w zakresie w jakim wskazywała 120 zł wydane w związku z uszkodzonymi lampkami. Poza tym w pełni wiarygodnie i rzetelnie dokonała spisu i wyceny ujawnionych w dalszej fazie procesu poniesionych strat. Podawane wartości utraconych przedmiotów i poniesionych kosztów nie są przy tym wygórowane i ich wartość odpowiada cenom rynkowym.

Z tego względu apelacja oskarżycielki posiłkowej pozostawała zasadna
i w konsekwencji doprowadziła do zmiany wyroku na niekorzyść obu oskarżonych, co szerzej opisane zostało w dalszej części uzasadnienia.

Odnosząc się natomiast do drugiej z wniesionych apelacji zauważyć należy, że obrońca oskarżonego M. T. nie kwestionował winy
i sprawstwa oskarżonego w zakresie przypisanych mu czynów, które w świetle zgromadzonych dowodów, a zwłaszcza wyjaśnień oskarżonego pozostawały
w niniejszej sprawie bezsporne. Podniesiony w apelacji zarzut odnosił się jedynie
do zakwestionowania słuszności rozstrzygnięcia w zakresie kary, koncentrując się przy tym na wykazaniu stosowności orzekania w niniejszej sprawie kary grzywny lub ograniczenia wolności. Apelacja ta nie była jednak zasadna.

Zaznaczyć należy, że zarzut niewspółmierności kary, aby był zasadny, musi dotyczyć rażącej niewspółmierności, a więc nienadającej się do zaakceptowania. Niewspółmierność rażąca to znaczna, "bijąca w oczy" różnica między karą wymierzoną a karą sprawiedliwą, zasłużoną. (por. wyr. SN z 1.12.1994 r., III KRN 120/94, OSP 1995, Nr 6, poz. 138; wyr. SA we Wrocławiu z 14.3.2001 r., II AKA 55/01, OSProk. i Pr. 2001, Nr 10, poz. 21; wyr. SA w Krakowie z 14.9.2005 r., II AKA 165/05, KZS 2005, Nr 10, poz. 32; wyr. SA w Lublinie z 16.1.2007 r., II AKA 350/06, KZS 2007, Nr 9, poz. 51; wyr. SN z 20.3.2007 r., WA 12/07, OSNwSK 2007, Nr 1, poz. 652). Okoliczność taka zaistniała w przedmiotowej sprawie.

Oskarżonemu w zaskarżonym wyroku przypisano winę i sprawstwo w zakresie dwóch kradzieży popełnionych w ramach ciągu przestępstw, za które to sąd rejonowy orzekł karę 4 miesięcy pozbawienia wolności. Przestępstwo kradzieży z art. 278 § 1 k.k. zagrożone jest karą pozbawienia wolności od 3 miesięcy do 5 lat pozbawienia wolności, zatem orzeczony wymiar kary jedynie o miesiąc przekracza ustawowe minimum.
W zakresie natomiast przypisanego oskarżonemu przestępstwa kradzieży z włamaniem sąd rejonowy dostrzegł stosowność zastosowania nadzwyczajnego złagodzenia kary. Zgodnie bowiem z art. 279 § 1 k.k. minimalny wymiar kary za to przestępstwo wynosi rok pozbawienia wolności. Sąd rejonowy orzekając o karze nie stracił z pola widzenia, że oskarżony jest osobą młodocianą dostrzegając stosowność orzekania kary poniżej dolnej granicy ustawowego zagrożenia mając na względzie wychowawczy charakter kary, wymierzając oskarżonemu za omawiane przestępstwo karę 10 miesięcy pozbawienia wolności. Powyższe jednoznacznie wyklucza aby orzeczone wobec oskarżonego kary jednostkowe cechowały się rażącą surowością. Również orzeczenie o karze łącznej trafnie uwzględniło bliskość czasową i podmiotową czynów przypisanych oskarżonemu i wymierzona została na zasadach asperacji zbliżonej do zasady absorpcji, co również nie może zostać uznane za surowe rozwiązanie. Sąd rejonowy dostrzegł pozytywną prognozę kryminologiczną ze względu na wiek oskarżonego jak i jego uprzednią niekaralności warunkowo zawieszając wykonanie orzeczonej kary łącznej roku pozbawienia wolności, co również wyklucza całościowe postrzeganie orzeczeń w zakresie kar jako rozwiązanie cechujące się nieakceptowalną surowością. Zaaprobować przy tym należy stanowczość sądu rejonowego w doborze kary.

Apelujący wskazywał, że w realiach przedmiotowej sprawy stosownym jest orzec wobec oskarżonego karę ograniczenia wolności lub grzywny, jednak ze stanowiskiem tym nie można się zgodzić. Oczekiwane przez obrońcę oskarżonego rozwiązanie stanowiłoby nieuzasadniony przejaw pobłażliwości nieadekwatny względem ujawnionych okoliczności sprawy. Oskarżony kilkukrotnie naruszył dobro prawne jakim jest cudze mienie, również pokonując w tym celu zabezpieczenia. Trafnie zatem sąd rejonowy ocenił szkodliwość czynów przypisanych oskarżonemu jako bardzo wysoką. Nie można tracić z pola widzenia, że okolicznościami obciążającymi
w przedmiotowej sprawie pozostawały zaplanowane działania oskarżonego z pomocą innej osoby, co słusznie dostrzegł sąd rejonowy w pisemnych motywach zaskarżonego orzeczenia. Ponadto w toku postępowania odwoławczego ustalono, że szkoda powstała w wyniku popełnionego przestępstwa kradzieży z włamaniem była wyższa niż wskazano to w treści zaskarżonego orzeczenia. Ilość przypisanych mu czynów wskazuje na wysoki stopień winy oskarżonego, który świadomie lekceważył porządek prawny i dokonał zamachów na cudzą własność. Wyklucza to zasadność orzekania w niniejszej sprawie kary grzywny lub ograniczenia wolności. W ocenie sądu odwoławczego kara pozbawienia wolności z warunkowym zwieszeniem jej wykonania na okres 3 lat próby połączona z dozorem kuratora stanowi adekwatny środek represji karnej wobec nagannej postawy oskarżonego i jednocześnie prawidłowo realizuje cele kary względem osoby młodocianej. Nie pominął sąd rejonowy w jej doborze uprzedniej niekaralności oskarżonego dostrzegając u niego pozytywną prognozę kryminologiczną. Okoliczności przyznania się oskarżonego do popełniania zarzucanych mu czynów jak i wyrażenie skruchy w toku procesu zostały prawidłowo uwzględnione przy orzekaniu o karze, która w przedmiotowej sprawie w żadnym stopniu nie pozostaje surowa. Ponadto warunkowe zawieszenie wykonania orzeczonej kary pozbawienia wolności uzmysłowi oskarżonemu naganność jego postawy, natomiast w okresie próby możliwe będzie zweryfikowanie jego postawy. Dozór kuratora stanowił będzie realne wsparcie procesu resocjalizacji oskarżonego oraz wesprze przestrzeganie warunków zawieszenia wykonania kary. Zastosowane rozwiązanie realizuje zatem w prawidłowy sposób cele kary, zwłaszcza jej wychowawczy aspekt względem oskarżonego będącego w młodym wieku.

Mając na względzie powyższe okoliczności zaskarżone orzeczenie o karze uznać należy za słuszne, co czyni stawiany w apelacji zarzut niezasadnym.

Wniosek

W apelacji obrońcy oskarżonego M. T.:

O zmianę zaskarżonego wyroku poprzez wymierzenie oskarżonemu kary grzywny ewentualnie ograniczenia wolności w najniższym możliwym wymiarze.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

W apelacji oskarżycielki posiłkowej nie wskazano wniosków.

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Mając na względzie argumentację wyrażoną w poprzedniej części uzasadnienia skutkującą uznaniem za chybiony zarzutu obrońcy M. T. oraz aprobując słuszność w zakresie orzeczenia o karze wniosek apelacyjny uznać należało za niezasadny.

Ponadto wskazać należy, ze oskarżycielka posiłkowa w osobiście sporządzonej apelacji nie wskazała jakichkolwiek wniosków. Mając jednak na względzie, że w środku odwoławczym skutecznie podniosła uchybienie sądu rejonowego w zakresie ustaleń odnośnie wysokości szkody powstałej w wyniku popełnionego przestępstwa jej apelacja przyniosła oczekiwany rezultat w postaci zmiany zaskarżonego orzeczenia.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Pozostały zakres wyroku niewymieniony w pkt 5.2 niemniejszego uzasadnienia

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Rozstrzygnięcia w tym zakresie były prawidłowe, ustaleń w tym zakresie nie były podważane w treści środka odwoławczego, brak było ponadto podstaw do ingerencji w treść wyroku z urzędu.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zmiana zaskarżonego wyroku poprzez:

- przyjęcie w pkt 2 i 9 części dyspozytywnej, że oskarżeni dokonali zaboru gotówki w kwocie 800 zł, 100 m kabla elektrycznego, smartfona marki S. (...), dwóch siekier, saperki, plecaka, dwóch toreb podróżnych, listwy, przedłużacza, piły elektrycznej, kluczy francuskich i innych narzędzi oraz biżuterii o łącznej wartości 4.792 zł,

- podwyższenie wysokość orzeczonego w pkt 12 części dyspozytywnej solidarnego obowiązku naprawienia szkody na rzecz I. W. do kwoty 4.951 zł.

Zwięźle o powodach zmiany

W przedmiotowej sprawie zaszła konieczność zmiany zaskarżonego wyroku
z niekorzyścią dla obu oskarżonych. Sąd okręgowy uznał za wiarygodne twierdzenia oskarżycielki posiłkowej I. W. w zakresie w jakim wykazywała, że w wyniku popełnionej na jej szkodę kradzieży z włamaniem utraciła mienie w postaci: gotówki w kwocie 800 zł, 100 m kabla elektrycznego, smartfona marki S. (...), dwóch siekier, saperki, plecaka, dwóch toreb podróżnych, listwy, przedłużacza, piły elektrycznej, kluczy francuskich i innych narzędzi oraz biżuterii o łącznej wartości 4.792 zł. Skutkowało to koniecznością zmiany opisu czynów przypisanych oskarżonym uzupełniając je o kolejne przedmioty jak i na nowo określając ich łączną wartość. Ponadto oskarżycielka posiłkowa wiarygodnie wykazała, że w wyniku zdarzenia poza utraconym mieniem poniosła szkodę w wyniku której poniosła wydatki w łącznej kwocie 159 zł na co złożyły się taśmy, kłódki i wkładka do zamka. W związku z powyższym koniecznym była zmiana orzeczenia o środku kompensacyjnym ustalając wartość szkody na kwotę 4.951 zł, na którą złożyły się wyżej wymienione utracone przedmioty jak i koszty zabezpieczenia nieruchomości po włamaniu.

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

---------------------------------------------------------------------

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

4.1.

---------------------------------------------------------------------

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

--------------

-------------------------------------------------------------------------------------------

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

III.

Na podstawie art. 29 ustawy – Prawo o adwokaturze Sąd Okręgowy zasądził od Skarbu Państwa na rzecz obrońcy oskarżonego z urzędu adw. M. S. kwotę 840 złotych tytułem kosztów nieopłaconej obrony z urzędu
w postępowaniu odwoławczym powiększoną o kwotę 193,20 złotych należnego podatku od towarów i usług.

IV.

Uwzględniając sytuację materialną M. T. i M. M. przejawiającą się brakiem stałych dochodów jak i wartościowych składników majątku sąd okręgowy kierując się względami słuszności na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. w zw. z art. 634 k.p.k zwolnił oskarżonych od zapłaty kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze, obciążając nimi Skarb Państwa.

7.  PODPIS

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego M. T.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Rażąco surowy wymiar kary

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

2

Podmiot wnoszący apelację

oskarżycielka posiłkowa

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

błędne ustalenia w zakresie szkody powstałej w wyniku czynu zabronionego

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☐

Zmiana