Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze

w UZASADNIENIE

Formularz UK 2

Sygnatura akt

1

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

VI Ka 50/20

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Zgorzelcu z dnia 4 listopada 2019 r. sygn. akt II K 308/18

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

1.

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1.błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę zaskarżonego wyroku i mającego wpływ na jego treść a polegającego na uznaniu S. B. za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu tj. udzielenia pomocy w ukryciu skradzionego na terytorium N. samochodu o znacznej wartości poprzez skontaktowanie się z Ł. C. najpierw w zakresie wynajmu stodoły a następnie jej otwarcia celem wstawienia tam skradzionego samochodu na podstawie:

- wyjaśnień Ł. C. złożonych przez niego w dniu 23 stycznia 2018 r. przed prokuratorem prowadzącym sprawę oraz konfrontacji Ł. C. z oskarżonym S. B., a także wcześniejszych zeznań Ł. C. złożonych w dniu 10 i 15 stycznia 2018 r. przed funkcjonariuszem policji P. D., które są sprzeczne z pierwotnymi zeznaniami Ł. C. złożonymi w dniu 24 października 2017 r. przed innym funkcjonariuszem policji L. G., w których nie obciążył on S. B. lecz wskazywał na udział w przestępstwie obywatela U.o nazwisku O. V. które widniało na sporządzonej umowie wynajmu stodoły;

- zeznań funkcjonariusza policji P. D. w których wyjaśnił on że informacja przekazana mu przez Ł. C. o jego współpracy z S. B. była wiarygodna w świetle jego ustaleń operacyjnych, gdzie różne osoby wskazywały, że widywały ich wspólnie w towarzystwie osób poruszających się czerwonym (...)gdy tymczasem zeznania te należy uznać za niewiarygodne bowiem świadek w trakcie przesłuchania nie potrafił wskazać konkretnie z imienia i nazwiska osoby które przekazywały mu w/w informacje, a także nie podał ich miejsca zamieszkania, co pozwoliłoby zweryfikować to czy istotnie istnieją takie osoby i czy rzeczywiście posiadają one wiedzę na temat kontaktów Ł. C. z S. B., którym oskarżony kategorycznie zaprzeczył;

- zeznań funkcjonariusza policji P. D. w których wyjaśnił on że przestępcza współpraca Ł. C. z S. B. wpędziła tego pierwszego w kłopoty, w tym rodzinne i dlatego też mimo że początkowo złożył on nieprawdziwe zeznania chcąc uniknąć odpowiedzialności, postanowił o wszystkim opowiedzieć organom ścigania i dalej prowadzić uczciwe życie „nie czując na plecach oddechu policji” które to zeznania należy uznać jako niewiarygodne, bowiem P. D. będąc długoletnim i doświadczonym funkcjonariuszem policji w ogóle nie ujawnił tych jakże istotnych okoliczności w protokole przesłuchania Ł. C., jak również nie potrafił logicznie i precyzyjnie wyjaśnić przyczyn, dlaczego uczynił to dopiero w trakcie rozprawy na zadane mu w tym zakresie pytanie przez obrońcę oskarżonego;

- zeznań Ł. B. który na prośbę przypadkowych osób zakupił i zarejestrował na siebie kartę telefoniczną na nr telefonu (...), za pośrednictwem którego S. B. miał rzekomo kontaktować się z Ł. C., gdy tymczasem świadek wyraźnie wskazał, iż nie zna S. B., nigdy go nie widział i nie był on tą osobą, która miała przejąć od niego telefon;

- zeznań D. D. (3) na którego zarejestrowany był kolejny wykorzystany w przedmiotowej sprawie nr telefonu i który w sposób niewiarygodny wyjaśnił fakt zgubienia telefonu i niezgłoszenia tego organom ścigania, także zaprzeczył temu aby miał złożyć za namową innych osób zeznania obciążające S. B., o czym oskarżony miał dowiedzieć się przed rozprawą;

- uznania że z faktu iż ani opinia biologiczna, ani opinia osmologiczna nie potwierdziły obecności w kradzionym samochodzie S. B. nie świadczy o jego niewinności w tej sprawie, albowiem z wyjaśnień Ł. C. od samego początku nie wynikało wcale że S. B. miał jakikolwiek fizyczny kontakt z kradzionym samochodem, a jedynie że pośredniczył w jego ukryciu, gdy tymczasem z powoływanych przez Sąd I instancji wyjaśnień Ł. C. wynika, iż tylko S. B. i O. V. wiedzieli gdzie znajduje się stodoła, w której mieli pozostawić skradziony samochód, a ponadto według Ł. C. S. B. miał wysłać mu sms o treści „ zostaw w bramie otwartą kłódkę a klucze koło tego kowadła”, co by musiało oznaczać że S. B. znajdował się w samochodzie w chwili jego wstawiania do stodoły, a wykluczenie tego faktu mogło nastąpić jedynie w wyniku stwierdzenia, że pozostawione w samochodzie ślady nie pochodzą od niego, do czego nie doszło w wyniku zaniechań organów ścigania gdyż nie zaistniały żadne przeszkody ku temu aby przeprowadzić skuteczną identyfikację śladów w chwili kiedy Ł. C. złożył na S. B. obciążające zeznania, a następnie wyjaśnienia i w/w przedstawiono zarzut popełnienia przestępstwa, a także w wyniku opóźnionego dowodu z opinii biologicznej i osmologicznej przez Sąd I instancji, który początkowo oddalił wniosek w tym zakresie złożony przez obrońcę oskarżonego i dopuścił go dopiero w końcowej fazie postępowania;

- uznania, że fakt sporządzenia umowy wynajmu stodoły nie miał miejsca z uwagi na okoliczności i czas jej sporządzenia oraz niezarejestrowania jej w Urzędzie Skarbowym a miała ona posłużyć jedynie do uniknięcia odpowiedzialności karnej w tej sprawie, obciążając jedynie fikcyjnego najemcę mimo iż z relacji zarówno Ł. C. jak i K. C. wynika w sposób nie budzący wątpliwości iż taka umowa sporządzona została przez osobę podająca się za O. V. i dokument ten jest jak najbardziej wiarygodny;

- uznania, że zeznania świadków K. C. i E. S. są niewiarygodne i mają one zapewnić jedynie potwierdzenie linii obrony realizowanej przez oskarżonego a w przypadku zeznań K. C. jej postawa może wynikać z obawy przed pozostałymi współsprawcami czynu, którzy nie zostali dotychczas wykryci, jak tez jej ewentualną odpowiedzialnością karną za działania związane z ukrywaniem na ich posesji kradzionych samochodów, gdy tymczasem K. C. takich obaw nie wyrażała i nie potwierdziła faktu, aby S. B. znał jej męża i kontaktował się z nim w sprawie ukrycia samochodów, zaś konkubina oskarżonego E. S. wyraźnie zaprzeczyła temu, aby oskarżony miał coś wspólnego z zarzucanym mu czynem, a ponadto zeznała ona, iż oskarżony nie znał Ł. C., lecz tylko jego żonę, z którą chodził do szkoły podstawowej i gdyby miał dopuścić się ukrycia samochodu o wartości 400000 złotych to niewątpliwie musiałby uzyskać z tego znaczne przysporzenie pozwalające w diametralny sposób ich sytuację życiową i finansową;

- zanegowania wyjaśnień oskarżonego S. B. zaprzeczającego temu aby dopuścił się on popełnienia zarzucanego mu czynu, a w szczególności aby znał on Ł. C. z którym pierwszy raz zetknął się w trakcie konfrontacji w Prokuraturze Rejonowej w Z.i nigdy nie prowadził z nim pertraktacji zmierzających do ukrycia skradzionego samochodu po uprzednim wynajęciu od niego stodoły i oferowaniu mu z tego tytułu gratyfikacji pieniężnej oraz nie dysponował telefonem z którego miał wysłać sms do Ł. C. o treści wskazanej jak wyżej;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

2.obrazy przepisów prawa procesowego mającej wpływ na treść orzeczenia, a w szczególności art. 170 § 1 pkt 1 k.p.k. i art. 192a § 1 i 2 k.p.k. poprzez oddalenie wniosku obrońcy oskarżonego S. B. o jego przesłuchanie przy użyciu urządzenia technicznego mającego na celu sprawdzenie jego wiarygodności, albowiem w ocenie Sądu I instancji dowód ten jest niedopuszczalny gdyż przepis art. 192a § 1 k.p.k. mówi o badaniach eliminacyjnych które są poszukiwawczym środkiem dowodowym a nie prawem oskarżonego gdy tymczasem w świetle niemożności sądowej weryfikacji wyjaśnień i zeznań zmarłego Ł. C. stanowiących podstawę rozstrzygnięcia koniecznym jest przesłuchanie S. B. za pomocą tzw. wariografu celem ustalenia wartości dowodowej zarówno wyjaśnień oskarżonego jak i czynności procesowych z udziałem Ł. C..

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Ad. 1

Zarzut niezasadny w całości, w każdym z aspektów wskazywanych w jego treści. Sąd I instancji swobodnie, nie popadając w dowolność ocenił zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, nie popełniając błędów przy ustalaniu stanu faktycznego.

Sąd Okręgowy dostrzega, że podstawowym i w zasadzie jedynym bezpośrednim dowodem na sprawstwo i winę oskarżonego S. B. odnośnie popełnienia zarzucanego mu czynu są wyjaśnienia współoskarżonego L. C. z postępowania przygotowawczego, ten oskarżony bowiem nie złożył wyjaśnień na etapie postępowania sądowego gdyż zmarł w sposób gwałtowny, śmiercią samobójczą po wpłynięciu aktu oskarżenia do Sądu. Niemniej złożone przez L. C. wyjaśnienia przed prokuratorem ( co eliminuje zarzuty o wpływaniu na treść zeznań przez policję ) w dniu 23.01.2018 r. ( k.83 ) a następnie w trakcie konfrontacji z S. B. w tym samym dniu ( k. 90 – 91 ) ponad wszelką wątpliwość wskazują na sprawstwo i winę oskarżonego w niniejszej sprawie. Faktem jest, że L. C. był wcześniej przesłuchiwany w postępowaniu przygotowawczym w charakterze świadka i podczas pierwszego przesłuchania nie powiedział o udziale S. B. w przechowaniu na jego posesji kradzionego M. ( k. 7 – 10 ), składając kolejne zeznania już jednak oskarżonego obciążał ( k. 57 – 58 , k.61 – 62 ). W ocenie Sądu Okręgowego nie ma istotnego znaczenia, że przesłuchanie podczas tych ostatnich zeznań prowadził funkcjonariusz policji – świadek P. D. a za pierwszym razem przesłuchiwał L. C. inny funkcjonariusz policji, skoro zeznania obciążające S. B. zbieżne są z wyjaśnieniami L. C. złożonymi następnie przed prokuratorem.

W przekonaniu Sądu Okręgowego Sąd I instancji słusznie uznał zeznania świadka P. D. za wiarygodne. Sąd ten dostatecznie i przekonywująco wskazał powody takiej oceny ( str. 5 uzasadnienia, k.269 akt ). Polemika z tą oceną zawarta w apelacji zdaniem Sądu Okręgowego nie przekonuje i nie zasługuje na uwzględnienie.

Zdaniem Sądu Okręgowego trafna jest także ocena zeznań świadków Ł. B. i D. D. (3) dokonana przez Sąd I instancji. Ł. C. jednoznacznie zeznał , że zanim samochód M. wstawiony został do jego stodoły S. B. wysłał mu sms – a z numeru telefonicznego (...), z informacją aby zostawił otwartą bramę i klucze ( k.83 ). Okoliczność, że osoba na którą zarejestrowany był ten telefon na kartę – świadek Ł. B. twierdził ze nie zna Ł. C. nie zmienia faktu, że połączenie to z tego telefonu mogło zostać zrealizowane.

Nie sposób zgodzić się także ze skarżącym obrońcą, że z faktu iż opinie biegłych: biologiczna i osmologiczna nie wykazały obecności oskarżonego w odzyskanym samochodzie M. S. B. należy wyciągnąć wniosek o niewinności oskarżonego. Rozumowanie skarżącego zaprezentowane w apelacji jest z gruntu błędne. Z faktu iż tylko S. B. i obywatel U. O. V. który zawarł umowę najmu wiedzieli gdzie znajduje się stodoła L. C. nie wynika że M. do niej nie mogła przywieźć i wstawić inna osoba. Nie można przecież wykluczyć sytuacji, że S. B. przekazał owej innej osobie informację o miejscu położenia stodoły a następnie sms – em przesłał Ł. C. wiadomość o potrzebie jej otwarcia i pozostawienia kluczy, zaś owy inny sprawca przyprowadził tam samochód. S. B. zgodnie z opisem przypisanego mu przestępstwa paserstwa współdziałał bowiem w jego popełnieniu nie tylko z Ł. C. ale także z innymi nieustalonymi osobami. Twierdzenia skarżącego jakoby S. B. musiał znajdować się w samochodzie w chwili wstawiania go do stodoły są gołosłowne, nie poparte materiałem dowodowym.

Nie ulega wątpliwości, że umowa najmu przedmiotowej stodoły, złożona do akt sprawy ( k.5a – 5d ) zawarta pomiędzy K. C. a osobą posługującą się danymi O. V. nie została zarejestrowana w Urzędzie Skarbowym i fakt ten świadczy w ocenie Sądu Okręgowego, że stodoła mogła służyć do celów przestępczych. Niniejsza sprawa nie dotyczy odpowiedzialności karnej O. V., drugorzędna jest więc okoliczność czy jego dane są prawdziwe, istotne jest to, że z propozycją jej wynajęcia obywatelowi U.wyszedł S. B..

Sąd I instancji działając w ramach zasady swobodnej oceny dowodów, dysponując na rozprawie głównej walorem bezpośredniości władny był – dając wiarę wyjaśnieniom i zeznaniom Ł. C. – odmówić wiarygodności dowodom przeciwnym tj. wyjaśnieniom S. B. i zeznaniom K. C. oraz E. S.. Swoje stanowisko Sąd ten przekonywująco argumentował w uzasadnieniu wyroku, zaś argumenty skarżącego w tym zakresie zawarte w apelacji są nietrafne.

Ad 2

Zarzut nieuzasadniony, choć rację ma skarżący, że badania wariografem zgodnie z kodeksem postępowania karnego mogą być przeprowadzone nie tylko w celu eliminacyjnym na podstawie art. 192a § 1 k.p.k., ale także na zasadach ogólnych za zgodą badanej osoby ( którą może być oskarżony ) zgodnie z art. 199a k.p.k. ( zob. post. SN z 25.08.2015 r., III KK 51/15, Prok. i Pr. 2015 Nr 12 poz. 7, Kodeks Postępowania Karnego pod red. A. Sakowicza wyd. C.H. Beck 2016 str.521 ). Jednakowoż Sąd Okręgowy nie znajduje powodów do dopuszczenia takiego dowodu w niniejszej sprawie, dowód z badania wariografem nie może być bowiem sam w sobie dowodem przesądzającym o wiarygodności wyjaśnień, potrzeba jego przeprowadzenia musi wynikać z całokształtu dowodów już w sprawie przeprowadzonych. W niniejszej sprawie wniosek dowodowy w tym zakresie powinien zostać oddalony przez Sąd I instancji na podstawie art. 170 § 1 pkt 3 i 5 k.p.k. , nie zaś art. 170 § 1 pkt 1 k.p.k. Niemniej to uchybienie nie miało wpływu na treść wyroku Sądu Rejonowego.

Wniosek

1.o zmianę wyroku poprzez uniewinnienie S. B. od popełnienia zarzucanego mu czynu

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

2.uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Ad. 1

Mając na uwadze powyższą argumentację dotyczącą stawianych w apelacji zarzutów, wniosek o zmianę wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego jest niezasadny.

Ad. 2

Mając na uwadze powyższą argumentację dotyczącą stawianych w apelacji zarzutów, wniosek o uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania jest niezasadny.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Sąd Okręgowy utrzymał w całości wyrok Sądu I instancji wobec oskarżonego S. B..

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Mając na uwadze argumentację przedstawioną powyżej, zważywszy ponadto że kwalifikacja prawna czynu przypisanego oskarżonemu jest prawidłowa a wymierzona mu kara tzw. sekwencyjna, orzeczona przy zastosowaniu art. 37b k.k. nie razi surowością, Sąd Okręgowy utrzymał w mocy zaskarżony wyrok w całości.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II

Na podstawie art. 636 § 1 k.p.k. w zw. z art. 627 k.p.k. Sąd Okręgowy zasądził od oskarżonego S. B. na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe za postępowanie odwoławcze w kwocie 320 zł, w tym 300 zł opłaty za II instancję. Kwotę 20 zł. stanowi ryczałt za doręczenia.

7.  PODPIS

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Całość rozstrzygnięcia o sprawstwie, winie i karze.

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana