Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze

Formularz UK 1

Sygnatura akt

III K 117/19

Je ż eli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niekt ó rych czyn ó w lub niekt ó rych oskar ż onych, s ą d mo ż e ograniczy ć uzasadnienie do cz ęś ci wyroku obj ę tych wnioskiem. Je ż eli wyrok zosta ł wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo je ż eli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygni ę cie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, s ą d mo ż e ograniczy ć uzasadnienie do informacji zawartych w cz ęś ciach 3–8 formularza.

USTALENIE FAKTÓW

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

G. B. (1)

czyn z punktu I aktu oskarżenia

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

obecność oskarżonego i pokrzywdzonej w budynku położonym w B. (...)

atak oskarżonego na pokrzywdzoną i ugodzenie jej nożem w szyję

spowodowanie rany kłutej powierzchni przedniej szyi, o głębokości 7 cm, której bezpośrednim skutkiem było naruszenie czynności narządu ciała na czas dłuższy niż 7 dni

ponowne usiłowanie zadania pokrzywdzonej ciosu nożem, w tym w okolice brzucha

podjęcie przez pokrzywdzoną obrony i wyrwanie oskarżonemu z ręki noża

spowodowanie u pokrzywdzonej rany ciętej ręki prawej u nasady kciuka, długości 3 cm, drążącej w kierunku kości śródręcza, dwóch powierzchownych i drobnych ran ciętych przyśrodkowej powierzchni kciuka lewego, otarcia naskórka tylnej powierzchni łokcia lewego 14x15 cm oraz podbiegnięć krwawych okolicy lewobocznej szyi, 7x2 cm i tylnej powierzchni przedramienia lewego 6x0,5 cm, 2x1 cm, 2x1 cm, które to obrażenia spowodowały naruszenie czynności narządu ciała na czas nie dłuższy niż 7 dni

uprzednie skazanie wyrokiem Sądu Rejonowego w Bolesławcu z dnia 15 lutego 2006r. wydanym w sprawie o sygn. akt VI K 978/05 za czyn z art. 207 § 1 k.k. na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności, którą odbył w okresie od dnia 6 lipca 2006r. do dnia 6 stycznia 2007r., wyrokiem Sądu Rejonowego w Bolesławcu z dnia 10 czerwca 2009r. wydanym w sprawie o syn. akt II K 691/09 za czyn z art. 207 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. i inne na karę łączną 1 roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności, wyrokiem Sądu Rejonowego w Bolesławcu z dnia 23 września 2009r. wydanym w sprawie o sygn. akt II K 1104/09 zmienionym wyrokiem Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze z dnia 29 grudnia 2009. wydanym w sprawie o sygn. akt VI Ka 674/09 za czyn z art. 207 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. i inne na karę łączną 1 roku i 8 miesięcy pozbawienia wolności, które następnie zostały objęte wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Bolesławcu z dnia 28 stycznia 2011r. wydanym w sprawie o sygn. akt II K 573/10, na podstawie którego wymierzono mu karę 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności, którą odbył w całości w okresie od dnia 14 sierpnia 2012r. do dnia 20 lutego 2013r., wyrokiem Sądu Rejonowego w Bolesławcu z dnia 9 lutego 2015r. wydanym w sprawie o sygn. akt II K 780/14, zmienionym wyrokiem Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze z dnia 26 maja 2015r. wydanym w sprawie o sygn. akt VI Ka 194/15, za czyn z art. 207 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. na karę łączną 1 roku i 8 miesięcy pozbawienia wolności, którą odbył w okresie od dnia 18 września 2014r. do dnia 12 lutego 2016r. oraz od dnia 19 lipca 2016r. do dnia 20 października 2016r.

wyjaśnienia oskarżonego G. B. (1), zeznania świadka E. B., zeznania świadka D. W.

częściowo wyjaśnienia oskarżonego G. B. (1), zeznania świadka E. B., zeznania świadka D. W.

częściowo wyjaśnienia oskarżonego G. B. (1), zeznania świadka E. B., zeznania świadka D. W.

informacja o osobie z Krajowego Rejestru Karnego

informacja o pobytach oskarżonego w aresztach i zakładach karnych

odpis wyroku Sądu Rejonowego w Bolesławcu z dnia 10 czerwca 2009r. wydanego w sprawie o syn. akt II K 691/09

odpis wyroku Sądu Rejonowego w Bolesławcu z dnia 23 września 2009r. wydanego w sprawie o sygn. akt II K 1104/09

odpis wyroku Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze z dnia 29 grudnia 2009. wydanego w sprawie o sygn. akt VI Ka 674/09

odpis wyroku Sądu Rejonowego w Bolesławcu z dnia 9 lutego 2015r. wydanego w sprawie o sygn. akt II K 780/14

odpis wyroku Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze z dnia 26 maja 2015r. wydanego w sprawie o sygn. akt VI Ka 194/15

k. 93-96, k. 99-100, k. 154-155, k. 219-221; k. 10-13, k. 123-124, k. 230-231 k. 28-30, k. 73-78, k. 163-164, k. 221-223

k. 93-96, k. 99-100, k. 154-155, k. 219-221; k. 10-13, k. 123-124, k. 230-231 k. 28-30, k. 73-78, k. 163-164, k. 221-223

k. 93-96, k. 99-100, k. 154-155, k. 219-221; k. 10-13, k. 123-124, k. 230-231 k. 28-30, k. 73-78, k. 163-164, k. 221-223

k. 167-168

k. 58-60

k. 112

k. 113

k. 114

k. 119-120

k. 121

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.2

G. B. (1)

czyn z punktu II aktu oskarżenia

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

obecność oskarżonego i pokrzywdzonej przed budynkiem położonym w B. (...)

wypowiedzenie przez oskarżonego pod adresem pokrzywdzonej groźby pozbawienia życia, która wzbudziła u pokrzywdzonej uzasadnioną obawę, że zostanie spełniona

uprzednie skazanie za czyn z art. 190 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Bolesławcu z dnia 24 maja 2016r. wydanym w sprawie o sygn. akt II K 166/16 na karę 1 roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności, którą odbył w wymiarze co najmniej sześciu miesięcy, tj. w okresie od dnia 20października 2016r. do dnia 23 lipca 2017r.

wyjaśnienia oskarżonego G. B. (1), zeznania świadka D. W., zeznania świadka E. B., zeznania świadka A. P.

częściowo wyjaśnienia oskarżonego G. B. (1), zeznania świadka D. W., zeznania świadka E. B., zeznania świadka A. P.

odpis wyroku Sądu Rejonowego w Bolesławcu z dnia 24 maja 2016r. wydanego w sprawie o sygn. akt II K 166/16

informacja o osobie z Krajowego Rejestru Karnego

informacja o pobytach oskarżonego w aresztach i zakładach karnych

k. 93-96, k. 99-100, k. 154-155, k. 219-221; k. 28-30, k. 73-78, k. 164, k. 221-223, k. 10-13, k. 123-124, k. 230-231 k. 80-81, k. 223

k. 93-96, k. 99-100, k. 154-155, k. 219-221; k. 28-30, k. 73-78, k. 163-164, k. 221-223, k. 10-13, k. 123-124, k. 230-231 k. 80-81, k. 223

k. 117

k. 167-168

k. 58-60

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.3

G. B. (1)

czyn z punktu III aktu oskarżenia

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

orzeczenie zakazu kontaktowania się oskarżonego z pokrzywdzonymi E. B. i D. W. oraz zakazu zbliżania się do wymienionych pokrzywdzonych na odległość mniejszą niż 100 metrów na okres 3 lat prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Bolesławcu z dnia 24 maja 2016r. o sygn. akt II K 166/16

zamieszkanie oskarżonego w budynku położonym w B. (...) w okresie od dnia 27 lutego 2019r. do dnia 17 sierpnia 2019r.

uprzednie skazanie wyrokiem Sądu Rejonowego w Bolesławcu z dnia 9 lutego 2015r. wydanym w sprawie o sygn. akt II K 780/14, zmienionym wyrokiem Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze z dnia 26 maja 2015r. wydanym w sprawie o sygn. akt VI Ka 194/15, za czyn z art. 207 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. na karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności oraz za występek z art. 244 k.k. na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności, którym wymierzono mu karę łączną 1 roku i 8 miesięcy pozbawienia wolności, którą odbył w okresie od 18 września 2014r. do 12 lutego 2016r. oraz od 19 lipca 2016r. do 20 października 2016r.,

odpis wyroku Sądu Rejonowego w Bolesławcu z dnia 24 maja 2016r. wydanego w sprawie o sygn. akt II K 166/16, odpis wyroku Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze z dnia 10 października 2016. wydanego w sprawie o sygn. akt VI Ka 365/16, informacja o pobytach oskarżonego w aresztach i zakładach karnych

wyjaśnienia oskarżonego G. B. (1), zeznania świadka D. W., zeznania świadka E. B.

odpis wyroku Sądu Rejonowego w Bolesławcu z dnia 9 lutego 2015r. wydanego w sprawie o sygn. akt II K 780/14

odpis wyroku Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze z dnia 26 maja 2015r. wydanego w sprawie o sygn. akt VI Ka 194/15

k. 117

k. 118

k. 58-60

k. 93-96, k. 99-100, k. 154-155, k. 219-221; k. 28-30, k. 73-78, k. 163-164, k. 221-223, k. 10-13, k. 123-124, k. 230-231

k. 119-120

k. 121

Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

OCena DOWOdów

1.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1.-1.1.3.

1.1.2.

1.1.1-1.1.3

1.1.1-1.1.3

zeznania pokrzywdzonej D. W.

zeznania świadka, pokrzywdzonej E. B.

zeznania świadka A. P.

wyjaśnienia oskarżonego G. B. (1)

Protokół oględzin miejsca zdarzenia, dokumentacja fotograficzna miejsca zdarzenia, dokumentacja medyczna, opinie sadowo- lekarskie i sadowo – psychiatryczne pisemne oraz ustne uzupełniające, odpisy wyroków, wywiad środowiskowy

relacja pokrzywdzonej jest konsekwentna, nie zmierza do nadmiernego obciążania oskarżonego (kobieta przyznała, że od chwili przyjęcia oskarżonego do domu- od dnia 27 lutego 2019r.- „był z nim spokój, on nadużywał alkoholu ale jak był pijany to spał w wiacie i nie robił nam awantur „(k. 28); „jak wychodził z więzienia to starał się być lepszy, chodził na mitingi, odwyki miał” „…chwalił mnie do mamy, że ze wszystkim w domu sobie radzę” (k. 75); „do wczorajszego zdarzenia G. B. (1) mieszkał u nas około sześciu miesięcy. ..Tolerowałyśmy łamanie zakazu. Mama go przyjęła. W tym czasie nic się nie działo. Nie było awantur ani interwencji policyjnych. Były tylko drobne sprzeczki. Nie rzucał się . Był spokój. Na początku gdy u nas zamieszkał to nie pił” „…nie był jednak agresywny aż do wczoraj” (k. 76). „na początku traktowałam go jak ojca” (k. 222-223)), pozostaje w zgodzie z twierdzeniami innych świadków - E. B. oraz dokumentacją fotograficzną miejsca zdarzenia wskazującą na umiejscowienie śladów krwi w miejscu wskazanym przez pokrzywdzoną D. W. oraz świadka E. B., obrażenia jakich doznała pokrzywdzona były od razy badane przez lekarza, podano wówczas te same okoliczności, w jakich miało do nich dojść, pewne nieścisłości w reakcji pokrzywdzonej dotyczące zwłaszcza czasu przybycia do miejsca zamieszkania, okoliczności „turlania się”, chwili wyrzucenia noża ale także słów wypowiedzianych pod jej adresem przez oskarżonego bezpośrednio przed zadaniem ciosu w szyję oraz w trakcie szamotaniny w żadnej mierze nie mogą przesądzać o niewiarygodności podawanych przez pokrzywdzoną treści, wprost przeciwnie wskazują na to, iż starała się ona każdorazowo przedstawiać zapamiętany obraz zdarzeń, w których uczestniczyła. Jako w pełni przekonujące Sąd ocenił twierdzenia pokrzywdzonej, że dopiero wówczas gdy składała zeznania po raz drugi w obecności Prokuratora „to wszystko sobie powoli przypominałam” podnosząc, iż pierwsze przesłuchanie „było takie żeby cokolwiek powiedzieć…ja ledwo uszłam z życiem dlatego znajdowałam się w takim stanie, że ciężko mi było zeznawać’ (k. 222). W tym stanie rzeczy Sąd przyjął, iż oskarżony kiedy trzymał nóż przy szyi pokrzywdzonej wypowiedział słowa: „ja cię k. (...) zabiję” czego kobieta , jak zeznała podczas przesłuchania w dniu 16 grudnia 2019r., była pewna zwłaszcza, że podobnej treści reakcję złożyła w dniu 18 sierpnia 2019r. podając, iż oskarżony wypowiedział wówczas słowa: „ja cię zabiję”. Jednocześnie rozstrzygając wątpliwości na korzyść oskarżonego Sąd nie przyjął aby w dalszej fazie zdarzenia podczas szarpaniny oskarżony użył sformułowania: „ja cię dopiero zabiję” albowiem pokrzywdzona, jak ostatecznie zeznała, nie pamiętała by tak mówił. Kategoryczna wypowiedź pokrzywdzonej w zakresie tego, iż podczas zajścia, które miało dynamiczny przebieg, nie turlała się z oskarżonym a jedynie obijali się o ścianę, skutkowała uznaniem, iż w rzeczywistości w trakcie zdarzenia nie doszło do takiej sytuacji. Wprawdzie świadek E. B. w złożonych przed Sądem zeznaniach na zadane jej przez Prokuratora pytanie podała, że w ten sposób to zapamiętała, że „oni się przewrócili… że tak się szarpali” jednakże wcześniej wyraźnie wskazała, że nie pamięta szczegółów, ma to wszystko przed oczami, jednakże nie jest w stanie tego odtworzyć, jak to przebiegało ze szczegółami, bo to trwało sekundy. Co więcej świadek od początku podawała, że znajdowała się wówczas w takim szoku, że nawet nie pamięta kto wyrwał nóż oskarżonemu. Spontaniczność i szczerość relacji pokrzywdzonej, która nie była w stanie podczas rozprawy w dniu 16 grudnia 2019r. opanować emocji i płakała, dodatkowo utwierdza w przekonaniu o prawdziwości podawanych przez nią treści. Jako wiarygodne Sąd ocenił także zeznania pokrzywdzonej, w których wskazuje, iż ze względu na mamę nie sprzeciwiała się aby oskarżony w okresie od dnia 27 lutego 2019r. do dnia 17 sierpnia 2019r. przebywał w zajmowanym przez nie domu położonym w B. (...). Znamienne przy tym były słowa pokrzywdzonej kiedy podała, iż wydaje jej się, że „mama w dalszym ciągu coś do niego czuje”. (k. 223). Rzeczowe, jasne i spójne były także zeznania pokrzywdzonej w zakresie w jakim wskazuje na wypowiedzianą pod jej adresem przez oskarżonego groźbę pozbawienia życia. Zeznania pokrzywdzonej były zgodne z relacjami świadka E. B. oraz A. P., który wprawdzie wskazał, iż oskarżony użył słów: „z tobą już jest amen”(k. 80) jednakże mając na uwadze treść informacji pochodzącej od pokrzywdzonej, która stwierdziła, iż oskarżony widząc ją zaczął krzyczeć: „jak wyjdę i tak cię zabiję” (k. 30) oraz świadka E. B., która zeznała, że oskarżony uciekł ale wrócił i powiedział: „wrócę i tak cię zabiję” (k. 12) oraz uwzględniając wyartykułowane przez świadka A. P. sformułowanie nie ulega wątpliwości, iż oskarżony groził D. W. pozbawieniem życia. Rozbieżności pomiędzy zeznaniami świadków wynikają, zdaniem Sądu, z dynamiki zdarzenia oraz tego, iż świadek A. P. jako osoba postronna nie przykładał tak dużej wagi do zasłyszanych treści. W świetle zeznań świadka A. P. i korespondującej z nimi relacji świadka H. K. uznać należało, iż pokrzywdzona przybiegła do nich zaopatrzona w nóż, który rzuciła na żywopłot po tym jak powróciła do miejsca zamieszkania. Wprawdzie D. W. konsekwentnie twierdziła, iż wyrzuciła go bezpośrednio po tym jak opuściła dom jednakże mając na uwadze kategoryczne w swej wymowie zeznania powołanych świadków dojść należało do przekonania, iż w rzeczywistości dokonała tego dopiero po tym jak powróciła do miejsca zamieszkania wraz z A. P. i H. K.. Okoliczność ta jednakże w żadnej mierze nie może wskazywać na nieprawdziwość podawanych przez pokrzywdzoną treści w pozostałym zakresie a jedynie dodatkowo potwierdza stan zdenerwowania w jakim kobieta znajdowała się bezpośrednio po dokonanym przez oskarżonego ataku.

relacja świadka, pokrzywdzonej jest logiczna, spójna i konsekwentna, wyraźnie wskazuje na fragmenty stanu faktycznego , w których brała udział podając z jakiego powodu nie była w stanie zaobserwować całego przebiegu zdarzenia oraz usłyszeć wszystkich wypowiadanych słów podnosząc, iż w chwili ugodzenia nożem pokrzywdzonej w szyję przez oskarżonego oglądała program w telewizji, nie słuchała też rozmowy oskarżonego z pokrzywdzoną dodając, iż ma problemy ze słuchem i kiedy chce coś usłyszeć musi nadstawiać prawe ucho, zaś bezpośrednio przez zajściem oskarżony i pokrzywdzona stali z lewej jej strony. Odnosząc się z kolei do słów wypowiadanych przez oskarżonego przed budyniem kiedy groził D. W. pozbawieniem życia wskazała, że oskarżony wypowiedział te słowa głośno co umożliwiło jej usłyszenie ich. W złożonych zeznaniach świadek podaje okoliczności korzystne dla oskarżonego (pomagał w domu, nie awanturował się, nawet wówczas gdy wracał pod wpływem alkoholu, „trzymał rękę, pięść nade mną jakby chciał mnie uderzyć ale nic mi nie zrobił”, „G. mi nie groził” (k. 12), „Jak nie pije, to jest naprawdę w porządku, chciałabym żyć z takim człowiekiem” (k. 231 ), co jednoznacznie wskazuje na obiektywizm świadka, który starał się przedstawić pełny wizerunek oskarżonego. W złożonych zeznaniach świadek potwierdziła podawane przez oskarżonego okoliczności dotyczące jego zamieszkania w budynku położonym w B. (...) w okresie od dnia 27 lutego 2019r. do dnia 17 sierpnia 2019r.wskazaując, iż w rzeczywistości wyraziła na to zgodę a także, iż pomimo orzeczonego względem oskarżonego zakazu kontaktowania i zbliżania się do niej za „każdym razem kiedy był w zakładzie karnym kontaktował(am) się z nim i do W. jeździł(am), dawała(m) pieniądze, kupowała(m)różne rzeczy” (k.231). Nie bez znaczenia pozostawała jednak wypowiedź świadka, który stwierdził: „ Ja mam sklep w (...), wszyscy mnie znają, prezydent przychodził i mówił, że mój mąż leży pijany pod ławką. Ja wstydziłam się tego i z litości zgodziłam się na to aby on zamieszkał z nami”, na pytanie obrońcy szczerze dodając: „Ja zaproponowałam żeby oskarżony zamieszkał z nami” oraz spontanicznie na pytanie Prokuratora wskazując: „Miałam chyba nadzieję, że on się zmieni”.

jako osoba obca dla stron postępowania nie miał żadnego interesu w składaniu nieprawdziwej treści relacji. Wprawdzie konsekwentnie utrzymywał, iż oskarżony w jego obecności użył względem D. W. słów: „ z tobą już jest amen” jednakże, jak wskazano, z uwagi na to, że wypowiedź oskarżonego nie dotyczyła go bezpośrednio nie przykładał on tak dużej wagi do zasłyszanych treści. Sąd dał wiarę konsekwentnym i kategorycznym zeznaniom świadka w zakresie w jakim utrzymuje, iż w chwili przybycia przed ogrodzenie zajmowanego przez niego budynku pokrzywdzona w prawej ręce trzymała nóż albowiem pozostawały one w tym zakresie w zgodzie w relacją świadka H. K.. Wprawdzie pokrzywdzona w toku postępowania wskazywała, że bezpośrednio po opuszczeniu domu wyrzuciła nóż w żywopłot jednakże mając na uwadze stan w jakim znajdowała się kobieta w chwili gdy poszukiwała pomocy nie sposób wykluczyć, iż wyrzucenie noża w żywopłot nastąpiło po wizycie w domu zajmowanym między innymi przez A. P. i H. K. i jej powrocie na teren posesji położonej w B. (...).

jako prawdziwe Sąd ocenił wyjaśnienia oskarżonego w tej części, w której potwierdza swoją obecność w dniu 17 sierpnia 2019r. na terenie posesji położonej w B. (...) albowiem pozostawały one w zgodzie z informacjami podanymi przez powołanych powyżej świadków, których zeznania Sąd z podanych wyżej względów uznał za wiarygodne. W świetle zebranych dowodów jako prawdziwe należało ocenić twierdzenia oskarżonego, iż przed zdarzeniem spożył on alkohol w postaci dwóch piw. Brak było podstaw aby kwestionować prawdziwość wyjaśnień oskarżonego, w których utrzymywał, iż w okresie od dnia 27 lutego 2019r. do dnia 17 sierpnia 2019r. za zgodą E. B. zamieszkał w budynku położonym w B. (...) albowiem pokrzywdzona podczas rozprawy w dniu 27 stycznia 2019r. jednoznacznie wskazała, że zaproponowała aby oskarżony zamieszkał wraz z nią oraz jej córką, która wprawdzie początkowo była temu przeciwna jednakże ostatecznie tolerowała ten stan. Jak przy tym zeznała, ze względu na mamę nie sprzeciwiała się aby oskarżony przebywał w zajmowanym przez nie domu położonym w B. (...) okresie od dnia 27 lutego 2019r. do dnia 17 sierpnia 2019r.

nie kwestionowano ich rzetelności, zostały one sporządzone przez uprawnione podmioty, w przewidzianej formie, opinie pochodzą od osób dysponujących wiedzą fachową, nie są niejasne, niepełne lub wewnętrznie niespójne

1.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.1.1-1.1.3

wyjaśnienia oskarżonego G. B. (1)

zeznania świadka A. I.

zeznania świadka H. K.

zeznania świadka G. M.

Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonego, w których utrzymuje, iż „pasierbica sama nadziała się na ten nóż” (k. 95) albowiem pozostawały one w tym zakresie w rażącej sprzeczności z zeznaniami pokrzywdzonych D. W. i E. B. oraz z rzeczową, jasną i spójną oraz wyczerpującą a przez to wiarygodną pisemną oraz ustną uzupełniającą opinią biegłego patomorfologa R. P., który uwzględniając zebrany w sprawie materiał dowodowy wskazał, iż stwierdzona u pokrzywdzonej D. W. rana kłuta szyi powstała wskutek urazu czynnego – pchnięcia nożem trzymanym w ręce; powstanie takiej rany wskutek nadziania się na nóż nie jest prawdopodobne w świetle zeznań pokrzywdzonej i oskarżonego. Przy ocenie prawdziwości wyjaśnień oskarżonego w tej części nie można było tracić z pola widzenia dokumentacji fotograficznej z oględzin miejsca zdarzenia obrazującej między innymi wskazane przez pokrzywdzoną oraz świadka E. B. miejsce zadania ciosu, a zatem opisane przez kobiety pomieszczenie we wnętrzu budynku położonego w B. (...) nie zaś podawane przez oskarżonego w toku śledztwa okolice żywopłotu. Jako naiwne i nieprzekonujące, w świetle zeznań świadków D. W., E. B. oraz A. P., którzy zasadniczo zgodnie opisali zachowanie oskarżonego po tym jak opuścił budynek w B. (...), po czym powrócił by wypowiedzieć pod adresem pokrzywdzonej D. W. cytowane przez świadków słowa, Sąd uznał wyjaśnienia oskarżonego w tej części, w której na pytanie obrońcy stwierdził, że krzyczał do żony : „będziesz jeszcze tego żałowała” mając na myśli swoją nieobecność po tym jak „tym razem stała się rzecz bardzo poważna” w związku z czym nie będzie się mógł zająć działką.

nie posłużyły do czynienia ustaleń faktycznych w niniejszej sprawie

nie posłużyły do czynienia ustaleń faktycznych w niniejszej sprawie

nie posłużyły do czynienia ustaleń faktycznych w niniejszej sprawie

PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☐

1.3.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

III

G. B. (1)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

z ustaleń faktycznych wynika, że w dniu 17 sierpnia 2019r. w B. gmina B. groził D. W. pozbawieniem życia, która to groźba wzbudziła u pokrzywdzonej uzasadnioną obawę, że zostanie spełniona. Swoim zachowaniem oskarżony oddziaływał na psychikę pokrzywdzonej przedstawiając jej zło, które ją spotka z jego strony. Z uwagi na to, że przypisanego czynu oskarżony dopuścił się będąc uprzednio skazanym prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Bolesławcu z 24 maja 2016r. wydanym w sprawie o sygn. akt II K 166/16 za czyn z art. 190 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. na karę roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności, którą odbył w okresie od 20 października 2016r. do 23 lipca 2017r. Sąd przyjął, że działał on w warunkach powrotu do przestępstwa opisanych w art. 64 § 1 k.k.

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☐

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

IV

G. B. (1)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

z ustaleń faktycznych wynika, że w okresie od 27 lutego 2019r. do 17 sierpnia 2019r. nie stosował się do orzeczonego prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Bolesławcu z dnia 24 maja 2016r. o sygn. akt II K 166/16 zakazu kontaktowania się z pokrzywdzonymi E. B. i D. W. oraz zakazu zbliżania się do wymienionych pokrzywdzonych na odległość mniejszą niż 100 metrów na okres 3 lat, co stanowiło umyślne naruszenie orzeczonych względem niego zakazów. Rolą oskarżonego było bowiem zadbanie o to aby nie naruszyć obowiązujących go zakazów albowiem każde nieusprawiedliwione zbliżenie się oskarżonego do pokrzywdzonych i kontaktowanie się z nimi przełamujące orzeczone zakazy stanowi przestępstwo kwalifikowane z przepisu art. 244 k.k.

☐

1.4.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

I.

G. B. (1)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Związek przyczynowy pomiędzy zachowaniem oskarżanego zadającego pokrzywdzonej rany nożem, a obrażeniami jakich doznała D. W. i ich następstwem w postaci zagrożenia dla życia D. W. nie nasuwa wątpliwości. Jak wnika z wiarygodnej, z powołanych powyżej względów, opinii sądowo – lekarskiej, na przebiegu kanału zadanej D. W. rany kłutej szyi nie doszło wprawdzie do uszkodzenia dużych naczyń krwionośnych lub innych struktur życiowo ważnych jednakże oskarżony swoim zachowaniem godził w życiowo ważną okolicę - w szyję, zaś jego działanie bezpośrednio narażało pokrzywdzoną na skutki, o których mowa w art. 156 k.k. albo utratę życia. Z kolei noszące cechy obrażeń obronnych rany cięte ręki i kciuka oraz otarcie i podbiegnięcia, jakich doznała D. W. próbując wyrwać oskarżanemu z ręki nóż, naruszyły czynności narządów ciała pokrzywdzonej na czas nie dłuższy niż siedem dni.

Jak wynika z informacji pochodzącej od samego oskarżonego jago zamiarem było pozbawienie D. W. życia, który to zamiar zadeklarował wprost podczas zajścia zwracając się do pokrzywdzonej słowami: „ja cię zabiję” a następnie po opuszczeniu domu i powrocie do niego mówiąc do niej: „jak wyjdę i tak cię zabiję”. Nie bez znaczenia w sprawie pozostawało, że oskarżony już wcześniej kierował pod adresem D. W. groźby, w tym przy użyciu noża za co został prawomocnie skazany między innymi wyrokiem Sadu Rejonowego w Bolesławcu z dnia 10 czerwca 2009r. wydanym w sprawie o sygn. akt II K 691/09. Dalszymi okolicznościami wskazującymi na bezpośredni zamiar pozbawienia życia D. W. jest rodzaj użytego narzędzia, zachodząca pomiędzy oskarżonym a pokrzywdzoną dysproporcja oraz umiejscowienie rany. Oskarżony, będący silnym mężczyzną, posłużył się nożem o dość długim (trzynastoipółcentymetrowym –k. 47-50) ostrzu. Jest on zdatny do spowodowania bardzo poważnych obrażeń w tym i prowadzących do śmierci. Rana została zadana w ważną dla funkcjonowania część ciała a mianowicie w szyję, na której znajdują się narządy życiowo ważne jak na przykład pnie naczyniowe, krtań i tchawica, tarczyca. Jak dodatkowo wskazał biegły patomorfolog w złożonej podczas rozprawy w dniu 27 stycznia 2019r. opinii, przecięcie dużego naczynia mogło spowodować krwotok lub powstanie zatoru powietrznego płuc w wyniku których może nastąpi śmierć. Oskarżony zadając pokrzywdzonej ranę ciętą szyi spowodował u D. W. obrażenia w postaci rany kłutej powierzchni przedniej szyi o głębokości 7 cm. Nie bez znaczenia w sprawie pozostawało, iż jak wynika z wiarygodnej z powołanych wyżej względów opinii biegłego patomorfologa, siła pchnięcia była średnia do dość dużej (nóż kończysty, powłoki w okolicy rany cienkie, a przy tym pokrzywdzona, jak podała, odskoczyła ku tyłowi w trakcie pchnięcia nożem). Także dalsze działanie oskarżonego, który ponownie usiłował uderzyć D. W. nożem, w tym w okolice brzucha, wskazuje na konsekwentne zmierzanie oskarżonego do pozbawienia życia pokrzywdzonej. Jedynie w wyniku podjętej przez pokrzywdzoną obrony i wyrwania oskarżonemu z ręki noża, do jego utarty nie doszło.

W ocenie Sądu w realiach niniejszej sprawy nie sposób uznać aby był to zamiar przemyślany a zatem aby jego realizację poprzedzało planowanie. Powstał on nagle kiedy oskarżony po tym jak zamierzał przygotować kanapki stał z nożem w ręku skierowanym w stronę E. B. i w momencie gdy w jego pobliżu pojawiła się D. W. uderzył ją nożem w szyję powodując ranę kłutą powierzchni przedniej szyi a następnie kiedy pokrzywdzona próbowała wyrwać mu nóż z ręki w trakcie szamotaniny stojąc za nią ponownie próbował uderzyć ją tym nożem w okolicę brzucha. Przemawia za tym jawny sposób działania oskarżonego, który zaatakował D. W. w sytuacji gdy w pokoju znajdowała się E. B., która mogła spowodować jego zatrzymanie. Gdyby oskarżony zaplanował działanie postąpiłby w sposób jak najmniej narażający go na odpowiedzialność.

Zasadniczym powodem ataku była niechęć oskarżonego do będącej córką jego żony D. W., która wspierała matkę, w tym wówczas kiedy kobieta nie zezwalała znajdującemu się pod wpływem alkoholu oskarżonemu na przebywanie w znajdujących się na piętrze pomieszczeniach domu.

Biegli lekarze psychiatrzy po zapoznaniu się z aktami sprawy i przeprowadzeniu jednorazowego badania stanu psychicznego oskarżonego nie rozpoznali u G. B. (1) choroby psychicznej w sensie rozumienia procesu psychotycznego ani upośledzenia umysłowego. Rozpoznali natomiast u niego uzależnianie od alkoholu. Po wykluczeniu upojenia patologicznego i stanu pomrocznego związanego z napadem padaczki zgodnie stwierdzili, że zaburzoną pamięć z okresu obejmującego ugodzenie pokrzywdzonej nożem można tłumaczyć objawami dysocjacyjnymi. Wskazali przy tym, iż w okresie występowania tego rodzaju objawów upośledzony jest proces zapamiętywania bieżących zdarzeń oraz osłabiona jest kontrola zachowań impulsywnych. W złożonej opinii podali, że dysocjacja pojawia się najczęściej na skutek silnego napięcia psychicznego, które w tym przypadku było efektem długotrwałego konfliktu z pokrzywdzoną oraz prawdopodobnie „głodu alkoholowego”. W złożonej podczas rozprawy w dniu 27 stycznia 2019r. ustnej opinii wskazali, iż oskarżony podczas zdarzenia mógł się znajdować pod wpływem małego stężenia alkoholu (co Sąd ustalił opierając się na treści wyjaśnień G. B. (1)) i wówczas odczuwałby ten sam głód, który jednakże w żaden sposób nie znosi świadomości. G. B. (1) jest osobą dorosłą i dojrzałą. W trakcie popełniania zarzucanych mu czynów nie miał on zniesionej ani ograniczonej w stopniu znacznym zdolności rozpoznania znaczenia czynów i pokierowania swoim postępowaniem. W tym stanie rzeczy Sąd uznał, iż oskarżony jest osobą zdatną do zawinienia. W świetle powołanych powyżej okoliczności wątpliwości nie budzi także świadomość oskarżonego, że jego zachowanie jest bezprawne. Zakaz pozbawiania życia człowieka jest normą znaną powszechnie, podobnie jak zagrożenie karą takiego zachowania. Oskarżony nie znajdował się przy tym w żadnej nadzwyczajnej sytuacji motywacyjnej, która determinowałaby jego procesy motywacyjne w kierunku naruszenia zakazu pozbawienia życia. Mogąc postąpić zgodnie z tą normą, wykroczył wbrew niej. Umyślność działania oskarżonego i jego wina nie budzą zatem wątpliwości.

☐

1.5.  Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

1.6.  Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

1.7.  Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

G. B. (1)

G. B. (1)

G. B. (1)

G. B. (1)

I

III

IV

V

1

2

3

Łagodzące:

Sąd nie dopatrzył się istnienia w sprawie okoliczności łagodzących

Obciążające:

- oskarżony godził w podstawowe dobro chronione prawem – życie ludzkie

- działanie oskarżonego bez powodu, za taki nie może zostać uznana niechęć oskarżonego do córki żony spowodowana zachowaniem zmierzającym do dopomożenia matce w sytuacji gdy znajdujący się pod wpływem alkoholu oskarżony nie akceptował reguł postępowania wprowadzonych przez E. B. po tym jak zaproponowała mu zamieszkanie w domu położonym w B. (...),

- działanie oskarżonego pod wpływem alkoholu,

- bezpośredni zamiar, wprawdzie był to zamiar nagły jednakże wskazuje to jednoznacznie na łatwość popełniania przez oskarżonego przestępstw,

-fakt popełnienia przestępstwa w domu, w którym pokrzywdzona powinna czuć się bezpiecznie,

- jawny sposób działania oskarżonego,

- wprawdzie zachowanie oskarżonego zakończyło się na etapie usiłowania to jednak jedynie podjęta przez pokrzywdzoną akcja obronna, podczas której doznała ona dalszych obrażeń a następnie udzielenie specjalistycznej pomocy lekarskiej doprowadziły do zapobieżenia poważniejszym następstwom działania oskarżonego,

- zachowanie oskarżonego bezpośrednio po popełnieniu przestępstwa kiedy los pokrzywdzonej był mu obojętny,

-uprzednia karalność oskarżonego, która znacznie wykracza poza ramy zakreślone przepisem art. 64 § 1 k.k.

Łagodzące:

Sąd nie dopatrzył się istnienia w sprawie okoliczności łagodzących

Obciążające:

- oskarżony swoim postępowaniem godził w tak istotne dobro chronione prawem jakim jest wolność,

- działanie oskarżonego pod wpływem alkoholu,

- jawny sposób działania oskarżonego,

-uprzednia karalność oskarżonego, która znacznie wykracza poza ramy zakreślone przepisem art. 64 § 1 k.k.

Łagodzące:

- propozycja ze strony E. B. aby oskarżony zamieszkał wraz z nią oraz jej córką i przyzwolenie obu pokrzywdzonych na zbliżanie się do nich oraz kontaktowanie z nimi,

Obciążające:

-uprzednia karalność oskarżonego, która znacznie wykracza poza ramy zakreślone przepisem art. 64 § 1 k.k.

- popełnił trzy przestępstwa godzące w różne dobra prawem chronione,

- dwa z nich na szkodę tej samej pokrzywdzonej,

- w niewielkich odstępach czasu

1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

G. B. (1)

II

I

- rodzaj doznanych przez pokrzywdzoną D. W. cierpień,

- konieczność rehabilitacji dłoni

6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosowa ł określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

w zakresie czynu przypisanego oskarżonemu w pkt I części dyspozytywnej wyroku Sąd przyjął, że działał on w warunkach powrotu do przestępstwa określonych w przepisie art. 64 § 1 k.k. albowiem został wcześniej skazany między innymi wyrokiem Sądu Rejonowego w Bolesławcu z dnia 9 lutego 2015r. wydanym w sprawie o sygn. akt II K 780/14, który został zmieniony wyrokiem Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze z dnia 26 maja 2015r. wydanym w sprawie o sygn. akt VI Ka 194/15, za czyn z art. 207 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. na karę łączną 1 roku i 8 miesięcy pozbawienia wolności, którą odbył w okresie od dnia 18 września 2014r. do dnia 12 lutego 2016r. oraz od dnia 19 lipca 2016r. do dnia 20 października 2016r. Pomimo, iż w toku postępowania w sprawie o sygn. akt II K 780/14 G. B. (1) oskarżony został o czyn z art. 207 § 1 k.k. i art. 157 § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. ostatecznie został on skazany za przestępstwo z art. 207 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. w związku z czym dopuszczając się przestępstwa z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 148 § 1 k.k. i art. 157 § 1 i 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. nie popełnił on ponownie umyślnego przestępstwa przeciwko życiu i zdrowiu skoro czyn, którego się dopuścił w okresie od 20 kwietnia 2014r. do 17 września 2014r. skierowany był przeciwko rodzinie i opiece.

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

VI

VII

O kosztach nieopłaconej obrony z urzędu oskarżonego orzeczono na podstawie przepisu art. 29 ust.1 ustawy – Prawo o adwokaturze.

Biorąc pod uwagę sytuację finansową oskarżonego - brak majątku, oraz uwzględniając okoliczność, iż wobec oskarżonego orzeczona została bezwzględna kara pozbawienia wolności Sąd, na podstawie przepisu art. 624 § 1 k.p.k. i art. 17 ust. 1 Ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych, zwolnił go w całości od obowiązku ponoszenia kosztów sądowych, w tym od opłaty.

1Podpis

Karin Kot Daniel Strzelecki