Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze

Formularz UK 1

Sygnatura akt

III K 101/22

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.USTALENIE FAKTÓW

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

D. J. (1)

W okresie od godzin wieczornych 24 lipca 2021 r. do godzin porannych 25 lipca 2021 r. w J. i M., woj. (...), usiłował udaremnić postępowanie karne
w sprawie zaistniałego dnia 24 lipca 2021 r. pozbawienia życia A. C. (1) w ten sposób, że mając świadomość, iż M. W. zadał pokrzywdzonemu ciosy nożem pomagał mu uniknąć odpowiedzialności karnej poprzez wywiezienie M. W. swoim samochodem z terenu należącej do oskarżonego posesji położonej przy ul. (...) w J. w okolice M., uniemożliwiając jego zatrzymanie bezpośrednio na miejscu popełnionego czynu oraz poprzez usuwanie i ukrycie obciążających go dowodów rzeczowych.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

A. C. (1) był bliskim znajomym M. W., który w okresie około 2019-2021 r. sprzedawał dla niego narkotyki. M. W. miał
u A. C. (1) stale rosnący dług z tytułu rozliczeń finansowych za handel narkotykami. Z tego powodu A. C. (1) zastraszał go i stosował względem niego przemoc. „Naliczał” zadłużenie z tego tytułu i rosnący dług M. W., który
w pewnym momencie miał wynosić nawet 12.000 zł.
W spłacie zadłużenia M. W. pomagała m.in. matka – D. W.. M. W. był osobą uzależnioną od metamfetaminy i zamiast ją sprzedawać dużą część sam zużywał, co było jednym
z powodów braku prawidłowego rozliczania się
z narkotyków przekazywanych mu przez A. C. (1).

częściowo wyjaśnienia oskarżonego D. J. (1) k. 144-150, 761-770 (odpis k. 795-798), 1146v.

częściowo wyjaśnienia/zeznania M. W. k. 125-129, 133, 187 - 188, 477 - 480, 483 – 485, 1199 oraz w sprawie III K 34/22

wyjaśnienia/zeznania K. S. k. 117 - 122, 737 – 738, 743, 1199v. oraz w sprawie III K 34/22

zeznania świadków: A. C. k. 739-740, 1260-1260v., D. Z. k. 510-511, 1261-1261v., W. W. (1) k. 506-507, 1247 – 1247v., N. S. k. 504-505, 1247, D. W. k. 508-509, 1247v.-1248, a nadto ich złożone w sprawie o sygn. III K 34/22

K. S. był kolegą M. W., który pracował od dnia 14 lipca 2021 r. na posesji D. J. (1) położonej przy ul. (...) w J.. W dniu 24 lipca 2021 r. M. W. za pośrednictwem K. S. rozpoczął pracę na posesji oskarżonego. Około tygodnia wcześniej D. J. (1) kontaktował się z A. C. (1) i przekazał mu, że będzie spłacał dług za M. W.. Prosił, aby ten zostawił go w spokoju i wskazał, że odda mu kwotę 2000 zł z tego tytułu.

częściowo wyjaśnienia oskarżonego D. J. (1) k. 144-150, 761-770 (odpis k. 795-798), 1146v.

częściowo wyjaśnienia/zeznania M. W. k. 125-129, 133, 187 - 188, 477 - 480, 483 – 485, 1199 oraz w sprawie III K 34/22

wyjaśnienia/zeznania K. S. k. 117 - 122, 737 – 738, 743, 1199v. oraz w sprawie III K 34/22

zeznania świadków: A. C. k. 739-740, 1260-1260v., D. Z. k. 510-511, 1261-1261v., a nadto ich zeznania złożone w sprawie o sygn. III K 34/22

W dniu 24 lipca 2021 r. podczas pracy na terenie posesji oskarżonego D. J. (1), M. W. skontaktował się telefonicznie z A. C. (1). Umówili się, że pokrzywdzony przyjedzie i otrzyma zwrot części długu oraz wypije z nimi wódkę. Do rozmowy włączył się oskarżony, który powiedział A. C. (1), aby przyjechał i że wszystko zostanie „obgadane” na miejscu. A. C. (1) przybył na posesję D. J. (1) o godzinie 19:11. Spod furtki odebrał go K. S.. K. S., M. W. i D. J. (1) spożywali tego dnia od godziny 14-15 wspólnie alkohol w domku o przeznaczeniu gospodarczym, znajdującym się na posesji D. J. (1). A. C. (1) przychodząc na posesję D. J. (1) miał przy sobie pałkę teleskopową.

częściowo wyjaśnienia oskarżonego D. J. (1) k. 144-150, 761-770 (odpis k. 795-798), 1146v.

częściowo wyjaśnienia/zeznania M. W. k. 125-129, 133, 187 - 188, 477 - 480, 483 – 485, 1199 oraz w sprawie III K 34/22

wyjaśnienia/zeznania K. S. k. 117 - 122, 737 – 738, 743, 1199v. oraz w sprawie III K 34/22

zeznania świadków: K. W. k. 109- 113, 465 – 466, 1199v.-1200, P. G. k. 251-254, 481, 1259-1259v., K. M. k. 255-258, 1258v.-1259, a nadto zeznania w/w w sprawie III K 34/22

zapisy z monitoringu - płyty DVD k. 41 oraz k. 1329, 1349 - koperty

protokół oględzin ujawnienia zwłok k. 24-28

2. W pewnym momencie w trakcie spożywana alkoholu doszło do kłótni pomiędzy A. C. (1)
a M. W. odnośnie długu z tytułu sprzedaży narkotyków. M. W. nie miał pieniędzy, które miał oddać A. C. (1).
O godzinie 20:09 A. C. (1) wybiegł z w/w domku, trzymając w ręku łopatę i zaczął uderzać w przednią szybę stojącego na posesji samochodu marki B. należącego do D. J. (1). Krzyczał wówczas „(...), (...) nie żyjesz”, „ty (...)”. Widząc to K. S. pobiegł za A. C. (1) i usiłował wyrwać mu łopatę, którą wcześniej ten uszkodził samochód. W trakcie szamotaniny podbiegł do nich M. W. i zadał A. C. (1) jeden cios w lewą część klatki piersiowej, zrobił dwa kroki w tył, po czym ponownie podszedł do A. C. (1) i bardzo szybkimi ruchami zadał A. C. (1) kilka kolejnych ciosów nożem
w lewą boczną część klatki piersiowej i tylną część tułowia, po czym odbiegł na odległość ok. pięciu metrów. W tym czasie K. S. odebrał już łopatę A. C. (1) mówiąc do niego „stój, (...)” a jeszcze wcześniej „uspokój się”. A. C. (1) krzyczał do M. W. „(...), (...)”. M. W. ponownie podbiegł do A. C. (1) i zadał mu kolejne uderzenie nożem w okolice szyi, po czym odbiegł w stronę budowanego domku. K. S. nie miał świadomości, że M. W. uderzał A. C. (1) nożem. W tym czasie A. C. (1) pobiegł w stronę ogrodzenia i bramy wyjściowej. Następnie przeszedł przez płot oddzielający posesję nr (...) od nr 23, zamieszkałą przez rodzinę C.. Kiedy pokrzywdzony przechodził przez płot wpadł za żywopłot znajdujący się w tym miejscu, wcześniej krzycząc „Ratunku”. K. S. wolnym krokiem podszedł do niego i powiedział: „(...) A., chodź tu (...), weź, ja cię nie gonię, chodź tu…A.”, po czym odszedł w stronę w którą udał się wcześniej M. W.. W trakcie w/w zdarzenia zarówno M. W., jak i A. C. (1) znajdowali się pod wpływem alkoholu, jak
i narkotyków.

częściowo wyjaśnienia oskarżonego D. J. (1) k. 144-150, 761-770 (odpis k. 795-798), 1146v.

częściowo wyjaśnienia/zeznania M. W. k. 125-129, 133, 187 - 188, 477 - 480, 483 – 485, 1199 oraz w sprawie III K 34/22

wyjaśnienia/zeznania K. S. k. 117 - 122, 737 – 738, 743, 1199v. oraz w sprawie III K 34/22

zapisy z monitoringu - płyty DVD k. 41 oraz k. 1329, 1349 - koperty

protokół oględzin miejsca ujawnienia zwłok k. 24-28

protokół odtworzenia zapisu z monitoringu k. 31-40, 270-297

zapisy z monitoringu - płyty DVD k. 41 oraz k. 1329, 1349 - koperty

sprawozdanie z badań na zawartość alkoholu – A. C. (1) k. 197

sprawozdanie z zawartości alkoholu – M. W. k. 198

sprawozdania z badań na zawartość narkotyków w organizmach M. W., K. S. i A. C. (1) k. 230-239

zapisy na płytach DVD
i protokół biegłego z treści nagrania k. 1317-1318

dokumentacja fotograficzna w osobnym tomie akt

1. K. S. w momencie, gdy odszedł od ogrodzenia
i A. C. (1) zwrócił uwagę, że M. W. ma w ręku nóż. K. S. podszedł do stojącego po lewej stronie oskarżonego D. J. (1), mówiąc, że „pokłócili się o coś”. Oskarżony zapytał, gdzie jest M. W., co robimy „nie wiem, idziemy”. Zapytał również, gdzie jest pokrzywdzony, na co K. S. odpowiedział, że „przez płot (...) (...)”. Oskarżony zapytał, gdzie jest telefon pokrzywdzonego
i czy go nie wyrzucił.

2. Następnie M. W. będąc pobudzony powiedział do D. J. (1) „(...), wywoź mnie, wywoź mnie”. D. J. (1) wraz z M. W. udali się samochodem D. J. (1) marki V. (...) w kierunku tzw. M., zostawiając K. S. na posesji. W trakcie jazdy samochodem M. W. na pytanie co zrobił zmiennie odpowiadał. Raz mówił, że pociął pokrzywdzonego, by za chwilę przysięgać na zdrowie swojej matki, że nic pokrzywdzonemu nie zrobił oraz, że on uciekł. M. W. w tym czasie skontaktował się ze swoim kolegą T. K. (1), który odebrał go od D. J. (1) na jednej z dróg leśnych.

częściowo wyjaśnienia oskarżonego D. J. (1) k. 144-150, 761-770 (odpis k. 795-798), 1146v.

częściowo wyjaśnienia/zeznania M. W. k. 125-129, 133, 187 - 188, 477 - 480, 483 – 485, 1199 oraz w sprawie III K 34/22

wyjaśnienia/zeznania K. S. k. 117 - 122, 737 – 738, 743, 1199v. oraz w sprawie III K 34/22

zeznania świadka A. D. k. 319-322, 1242v.-1243v. i w sprawie III k 34/22

zeznania świadka T. K. (1) k. 493 - 494, 1241v.-1242 i w sprawie III K 34-22

wykazy połączeń w aktach sprawy

protokół oględzin samochodu marki V. (...) k. 75-77

zapisy na płytach DVD
i protokół biegłego z treści nagrania k. 1317-1318

2. Oskarżony D. J. (1) wrócił na swoją posesję, przy czym dojechał do niej od tyłu. Spotkał tam K. S., który wsiadł do samochodu i następnie o godzinie 21:05 obaj mężczyźni podjechali na przód posesji D. J. (1), samochodem marki V. (...). Pojazd został zaparkowany został równolegle do żywopłotu, za który wpadł A. C. (1). Mężczyźni chwilę rozmawiali ze sobą, przeszukiwali pojazd, po czym K. S.
z plecakiem oddalił się w kierunku lasu, zaś D. J. (1) wszedł na teren swojej posesji. Po około 5 minutach K. S. wrócił z lasu i również udał się na posesję oskarżonego. Oskarżony, który w międzyczasie przebrał się i K. S. z plecakiem wsiedli do samochodu marki V. (...) ok. godziny 21:25 odjechali z posesji ulicą
w dół w kierunku tzw. M..

częściowo wyjaśnienia oskarżonego D. J. (1) k. 144-150, 761-770 (odpis k. 795-798), 1146v.

wyjaśnienia/zeznania K. S. k. 117 - 122, 737 – 738, 743, 1199v. oraz w sprawie III K 34/22

zapisy z monitoringu - płyty DVD k. 41 oraz k. 1329, 1349 - koperty

2. Będąc na (...) oskarżony D. J. (1) skontaktował się telefonicznie ze swoim znajomym K. W., który jeszcze wcześniej w innej sprawie był tego samego dnia na posesji oskarżonego. Poprosił go, aby ten przyjechał do niego. K. W. uczynił to podjeżdżając pod posesję D. J. (1)
o godzinie 21:32, gdzie odebrał połączenie telefoniczne od D. J. (1), który poinformował go, że są na (...) i żeby tam podjechał. K. W. podjechał swoim samochodem na (...), gdzie czekali na niego D. J. (1) i K. S.. K. W. będąc pod posesją D. J. (1) widział znajdujących się w pobliżu J. C. i M. C., zamieszkałych przy sąsiedniej posesji nr (...). Powiedział o tym D. J. (1), a ten myśląc, że tymi osobami mogą być m.in. A. C. (1), udał się zobaczyć kim są te osoby. W trakcie w/w rozmowy M. C. i J. C. wioząc taczki i wracając z lasu usłyszeli dźwięk telefonu A. C. (1) wydobywającego się zza żywopłotu. Po pewnej chwili odkryli, że za żywopłotem znajdują się zwłoki A. C. (1), co spowodowało, że zawiadomili
o powyższym fakcie odpowiednie służby, w tym ratunkowe.

częściowo wyjaśnienia oskarżonego D. J. (1) k. 144-150, 761-770 (odpis k. 795-798), 1146v.

wyjaśnienia/zeznania K. S. k. 117 - 122, 737 – 738, 743, 1199v. oraz w sprawie III K 34/22

zapisy z monitoringu - płyty DVD k. 41 oraz k. 1329, 1349 - koperty

zeznania świadków: M. C. k. 15-16, J. C. k. 13-14, 104-106, 1214-1215, I. C. k. 11-12, 99-101, 1215-1216, K. W. k. 109- 113, 465-466, 1199v.-1200 oraz zeznania w/w złożone w sprawie III K 34/22

wykazy połączeń telefonicznych w aktach sprawy

1. O godzinie 21:44 D. J. (1), K. S. i K. W. podjeżdżają samochodem marki V. (...) przed posesje nr (...). Wówczas stojący przed swoją posesją J. C. i I. C. informują ich o tym, że za żywopłotem znajduje się martwy człowiek. Mężczyźni odjeżdżają z w/w miejsca udając się w kierunku B. do lasu, gdzie przebywali dłuższy okres czasu. Następnie
w godzinach rannych 25 lipca 2021 r. pojechali do W. samochodem K. W., gdzie
w okolicy salonu (...) wysiadł D. J. (1). K. W. wraz z K. S. wrócili do J., gdzie udali się na komisariat tut. policji, a tam K. S. oddał się w ręce organów ścigania. W trakcie w/w zdarzeń K. S. kontaktował się również z M. W., który również w godzinach rannych 25 lipca 2021 r. oddał się w ręce policji.

częściowo wyjaśnienia oskarżonego D. J. (1) k. 144-150, 761-770 (odpis k. 795-798), 1146v.

wyjaśnienia/zeznania K. S. k. 117 - 122, 737 – 738, 743, 1199v. oraz w sprawie III K 34/22

zeznania świadków: M. C. k. 15-16, J. C. k. 13-14, 104-106, 1214-1215, I. C. k. 11-12, 99-101, 1215-1216, K. W. k. 109- 113, 465-466, 1199v.-1200, M. R. k. 495-496, 1246v.-1247 oraz zeznania w/w świadków złożone w sprawie III K 34/22

zapisy z monitoringu - płyty DVD k. 41 oraz k. 1329, 1349 - koperty

protokół zatrzymania M. W. k. 45

protokół zatrzymania K. S. k. 57

1. Pokrzywdzony A. C. (1) w wyniku odniesionych obrażeń zmarł. Zgon nastąpił w czasie rzędu kilkunastu minut po odniesionych obrażeniach.

protokół oględzin i otwarcia zwłok k. 88-97

zaświadczenie lekarskie k. 9

karta zgonu k. 138-140

Oskarżony D. J. (1) liczy 46 lat, jest żonaty, ma na utrzymaniu troje dzieci. Posiada wykształcenie podstawowe, nie ma zawodu, jest właścicielem pojazdu V.. Twierdzi, że pracuje w (...) Sp. z o.o. za wynagrodzeniem w wysokości 7.000 zł netto miesięcznie. Oskarżony pełnił funkcję sołtysa
w J.. Leczył się psychiatrycznie
|w 2018 r., obecnie jest pod opieką psychiatry, nie zażywa leków. D. J. (1) leczy się neurologicznie. W 2018 r. leczył się odwykowo z powodu uzależnienia od metamfetaminy. Od tamtego czasu nie zażywa narkotyków.

D. J. (1) nie jest upośledzony umysłowo ani chory psychicznie. Jest uzależniony od alkoholu i środków psychoaktywnych. Biegli rozpoznali u niego przebyte epizody psychotyczne w przebiegu uzależnienia mieszanego oraz cechy organicznego uszkodzenia CUN – bez wpływu na poczytalność tempore criminis. Oskarżony w czasie czynu nie miał zniesionej ani w znacznym stopniu ograniczonej poczytalności.

Oskarżony D. J. (1) był karany za występek z art. 263 § 2 k.k. wyrokiem Sądu Rejonowego Poznań – Grunwald i Jeżyce w Poznaniu z dnia 07.03.2017 r.
w sprawie VIII K 28/17 na karę 100 stawek dziennych grzywny po 30 zł każda, która została wykonana.

wyjaśnienia oskarżonego D. J. (1) k. 144-150, 761-770 (odpis k. 795-798), 1146v.

opinia sądowo-psychiatryczna k. 915-916

dokumentacja medyczna dot. oskarżonego znajdująca w aktach sprawy

sprawozdanie z wywiadu środowiskowego k. 1016-1018

aktualne dane o karalności k. 1354

Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

D. J. (1)

2. W dniu 24 lipca 2021 roku w J., woj. (...), na terenie posesji należącej do niego i położonej przy ulicy (...), działając wspólnie i w porozumieniu z innymi ustalonymi osobami, działając w zamiarze co najmniej ewentualnym, pozbawił życia A. C. (1) w ten sposób, iż po uprzednim zwabieniu pokrzywdzonego na teren swojej posesji, pod pozorem chęci zwrotu długu w wysokości 2.000 złotych za inną ustaloną osobę, a następnie po doprowadzeniu A. C. (1) do stanu bezbronności przez jednego ze współsprawców, tj. przewróceniu go i przytrzymywaniu za ręce po zadaniu ww. przez drugiego współsprawcę 7 ciosów narzędziem o ostrzu jednosiecznym o długości minimalnej 5 cm i szerokości do 2 cm, ukierunkowanych w lewą boczną część klatki piersiowej i tylną część tułowia, a także w szyję, w wyniku czego doszło do uszkodzenia powłok ściany klatki piersiowej oraz uszkodzenia tętnic międzyżebrowych, a w konsekwencji doprowadziło do gwałtownego krwotoku do jamy opłucnej lewej, co wywołało u pokrzywdzonego chorobę realnie zagrażającą życiu, w następstwie której ww. zmarł, pozostawiony bez jakiejkolwiek pomocy lekarskiej.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

Dopuszczenie się przez oskarżonego D. J. (1) wspólnie i w porozumieniu z M. W.
i K. S. zbrodni zabójstwa A. C. (1).

wyjaśnienia oskarżonego D. J. (1) k. 144-150, 761-770 (odpis k. 795-798), 1146v.

częściowo wyjaśnienia/zeznania M. W. k. 125-129, 133, 187 - 188, 477 - 480, 483 – 485, 1199 oraz w sprawie III K 34/22

wyjaśnienia/zeznania K. S. k. 117 - 122, 737 – 738, 743, 1199v. oraz w sprawie III K 34/22

zapisy z monitoringu - płyty DVD k. 41 oraz k. 1329, 1349 - koperty

zeznania w/w świadków

1.OCena DOWOdów

1.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

częściowo wyjaśnienia oskarżonego D. J. (1)

Zdaniem Sądu wyjaśnienia oskarżonego zasługiwały na częściowe uwzględnienie. Sąd przydał im walor wiarygodności
w zakresie, w jakim były one logiczne, przekonujące oraz znajdowały potwierdzenie w pozostałych dowodach, które zasługiwały na wiarę. Jako niewiarygodne oceniono wyjaśnienia oskarżonego, że bezpośrednio przed atakiem M. W. na A. C. (1) przysnął na skutek dużej ilości spożytego wcześniej alkoholu. Wprawdzie fakt spożywania alkoholu przez D. J. (1) oraz M. W., K. S. i A. C. (1) wynika z depozycji wymienionych trzech pierwszych oraz przeprowadzonych dowodów osobowych w postaci zeznań świadków m.in. K. M., P. G., ale dowód z wykazu połączeń telefonicznych D. J. (1) wskazuje na jego aktywność jeszcze o godzinie 20:08, zaś do zabójstwa A. C. (1) doszło o godzinie 20:09. Niewiarygodne były również wyjaśnienia D. J. (1), w których wskazywał, że o całej sytuacji
z długiem oskarżonego W. u A. C. (1) dowiedział się od K. S. bądź D. Z.. Tak złożone wyjaśnienia były niekonsekwentne oraz sprzeczne
z innymi dowodami. Z zeznań świadków D. Z. oraz A. C. wynika spójnie i jednoznacznie, że o długu D. J. (1) (opisywany przez świadka A. C. jako (...)) miał rozmawiać z A. C. (1) przez telefon, obiecując, że spłaci ten dług za M. W..
W pozostałej części wyjaśnienia oskarżonego D. J. (1) uznano za wiarygodne i mogące stanowić podstawę ustaleń faktycznych.

częściowo wyjaśnienia/zeznania M. W.

W ocenie Sądu wyjaśnienia/zeznania złożone przez M. W. mogły stanowić podstawę ustaleń faktycznych, ale co oczywiste – zostały one ocenione wnikliwie i ostrożnie,
w konfrontacji z pozostałym materiałem dowodowym. Najważniejszy w tym względzie był zapis monitoringu, na którym jasno i wyraźnie widać przebieg zdarzenia, podczas którego doszło do zabójstwa A. C. (1). Początkowo M. W. wyjaśniał, że jego dług wobec A. C. (1) wynosił 1000 zł i nie wspominał, że jest to dług z tytułu nierozliczania się z A. C. (1) z zakupu u niego narkotyków. Wręcz w/w zaprzeczał takiej okoliczności. Sąd na podstawie późniejszych jego wyjaśnień, w tym złożonych na rozprawie w sprawie tut. Sądu o sygn. III K 34/22, w których przyznał rzeczony fakt, który został potwierdzony przez spójne
i konsekwentne zeznania świadków: D. W., N. S., W. W. (1) i pośrednio A. C. ustalił w/w okoliczność nie tylko w zakresie długu „narkotykowego”, ale i stosowania wobec M. W. przemocy w celu odzyskania tego długu. Nie umknęło przy tym uwadze Sądu, że M. W. podawał w tym zakresie również niekorzystne dla siebie okoliczności, tj. fakt, że dług ten powstał z jego winy wskutek tego, że jako osoba uzależniona od metamfetaminy zażywał narkotyki przekazywane mu przez pokrzywdzonego zamiast je sprzedawać, co powodowało narastanie długu. Wskazać należy, że pośrednio o powiązaniu A. C. (1) z biznesem narkotykowym zeznał również świadek D. Z., co istotne - bardzo krytycznie nastawiony do oskarżonego D. J. (1) i przyjaciel zmarłego A. C. (1) („wiedziałem, że A. ma coś wspólnego z narkotykami, ale ja nie dopytywałem, bo to nie moja sprawa” ). O związku (...) z narkotykami zeznał również świadek obiektywny – funkcjonariusz policji M. R.. Dalej nie zasługiwały na wiarę wyjaśnienia M. W., że rzekomo bezpośrednio przed zdarzeniem pokrzywdzony miał wyjąć nóż sprężynowy. W tej mierze uznano za wiarygodne wyjaśnienia/zeznania K. S., który konsekwentnie nie wspominał, aby przed zdarzeniem pokrzywdzony miał nóż i to stało się powodem gwałtownej reakcji M. W.. Jak opisywali zgodnie zarówno K. S., jak i oskarżony D. J. (1), M. W.
w momencie ataku znajdował się w stanie opisywanym przez K. S.: „był taki dziwny, coś w niego wstąpiło…on wyglądał trudno mi to opisać, jakby szatan w niego wstąpił”. W ocenie Sądu to złe emocje związane z przeżyciami M. W. odnośnie A. C. (1), gwałtowna kłótnia, agresywne zachowanie pokrzywdzonego, znajdowanie się przez M. W. pod wpływem alkoholu
i amfetaminy doprowadziły do ataku na pokrzywdzonego, nie zaś nóż, który pokrzywdzony miał rzekomo wyjąć. Jako niewiarygodne oceniono także te wyjaśnienia/zeznania M. W.,
w których opisał swoją ucieczkę z posesji D. J. (1). Wyjaśniając przed sądem, zbieżnie z twierdzeniami oskarżonego, w/w przyznał, że z posesji wywiózł go oskarżony D. J. (1). Znajduje to również potwierdzenie w zeznaniach świadka T. K. (1), który w lesie odebrał M. W.. Świadek ten jednoznacznie zeznał, że w/w wysiadał z samochodu typu „j.”. Takim samochodem tego dnia, po zdarzeniu, poruszał się D. J. (1), co wynika wprost z nagrań z monitoringu. Nie zasługiwały na wiarę również wyjaśnienia/zeznania M. W. jakoby przyjazd pokrzywdzonego na posesję D. J. (1) był zaskoczeniem dla oskarżonego w niniejszej sprawie. Z pierwszych wyjaśnień/zeznań K. S. jasno
i wyraźnie wynika, że D. J. (1) nie tylko o tym wiedział, ale że przyłączył się do rozmowy telefonicznej M. W. z A. C. (1) i wskazał pokrzywdzonemu, że może przyjechać i zobaczyć, że M. W. rzeczywiście u niego pracuje, w co wątpił pokrzywdzony.

wyjaśnienia/zeznania K. S.

Wyjaśnienia/zeznania złożone przez K. S. zasługiwały na wiarę jako konsekwentne, logiczne i zbieżne z pozostałymi dowodami, w szczególności z zapisami z nagrań monitoringu. K. S. podawał szereg okoliczności, które były niekorzystne dla oskarżonego D. J. (1), jak również i M. W.. Jedyną okolicznością, o której wyjaśniał K. S., a która była nieścisła było to, co wynikało spójnie z nagrań z monitoringu i wyjaśnień D. J. (1), a mianowicie, że po tym jak D. J. (1) wyjechał z M. W., wracając spotkał K. S. z tyłu swojej posesji i obaj mężczyźni podjechali samochodem D. J. (1) pod przód posesji, gdzie następnie wysiedli, a co widać na nagraniach z monitoringu. Zdaniem Sądu, K. S. pomylił te okoliczności, co wynikało z dynamiki zdarzeń, a nie stanowiło świadomie nieprawdziwe twierdzenie w/w.

zeznania świadków: M. C., J. C. i I. C.

W ocenie Sądu zeznania tych świadków były wiarygodne jako logiczne, przekonujące, spójne i konsekwentne, a nadto znajdujące potwierdzenie w pozostałych dowodach. Wymienieni świadkowie jako bezpośredni sąsiedzi oskarżonego, mieli wartościową wiedzę w niniejszej sprawie. Ponadto zapisy monitoringu z ich posesji stanowiły istotny dowód, będąc ważną podstawą ustaleń faktycznych. Jedynie twierdzenia J. C., że
w samochodzie V. (...), którym kierował D. J. (1) i który podjechał pod posesję w momencie w którym nieco wcześniej świadkowie odkryli zwłoki A. C. (1), znajdował się M. W. nie zasługiwały na uwzględnienie. Z innych dowodów jednoznacznie bowiem wynika, że oprócz oskarżonego D. J. (1) i K. S. w pojeździe znajdował się świadek K. W.. Również myli się świadek I. C. zeznając, że w trakcie tragicznego zdarzenia słyszała głosy dwóch różnych osób z których jedna krzyczała „pomocy”, a druga wykrzykiwała groźby. Jak bezspornie wynika z nagrania
z monitoringu w trakcie zdarzenia nikt nie wypowiadał gróźb, zaś jedyną osobą wykrzykującą słowa wulgarne i wyzwiska był pokrzywdzony A. C. (1), który już po ataku krzyczał „Ratunku”. Najprawdopodobniej świadek uległ autosugestii, że skoro nastąpił atak na daną osobę to słowa wypowiadane agresywnym tonem musiały być wypowiadane przez napastnika, tymczasem – co bez trudu można zweryfikować – słowa „(...), ty (...)” wykrzykiwał pokrzywdzony. Powyższe rzecz jasna nie wpływało na ocenę wiarygodności zeznań świadków, którzy zeznawali zgodnie z tym, jak zapamiętali zdarzenie, a drobne nieścisłości wynikały z naturalnej zawodności pamięci i nie zaangażowania w wydarzenia.

zeznania świadków: N. S., W. W. (1), D. W..

Sąd ocenił zeznania świadków jako wiarygodne i mogące stanowić podstawę ustaleń faktycznych w sprawie. Opisywali oni logicznie, konsekwentnie i przekonująco przebieg zdarzeń,
w zakresie których posiadali wiedzę. Złożone przez tych świadków zeznania nie posiadały dyskwalifikujących je sprzeczności. Wskazać jedynie należy, iż M. W. sam wskazał, że A. C. (1) oddał do niego strzał z broni na kulki, a fakt posiadania przez pokrzywdzonego takiego właśnie pistoletu potwierdziła jego dziewczyna – świadek A. C. (2). Sytuacje opisywane przez wymienionych świadków były wiarygodne, zgodne z doświadczeniem życiowym, spójne odnośnie szczegółowych i konsekwentne. Podkreślić należy, że fakt posiadania długu z tytułu narkotyków przez M. W. u pokrzywdzonego, nierozliczania się z tego tytułu i opresjach jakie spotykały M. W. znajdowały spójne potwierdzenie w relacjach wszystkich trzech świadków, wyjaśnieniach oskarżonego D. J. (1), wyjaśnieniach/zeznaniach K. S. i M. W. oraz pośrednio - w zeznaniach A. C. i świadka D. Z..

zeznania świadków: K. W., T. K. (2), K. M., P. G., A. D.

Zeznania wymienionych świadków Sąd uznał w większości za wiarygodne, gdyż były one konsekwentne i zbieżne z pozostałym, wiarygodnym materiałem dowodowym. Pewne nieścisłości pojawiały się np. w relacji K. W. co do faktu kierowania samochodem D. J. (1) w momencie podjechania po raz drugi pod posesję. Świadek początkowo zeznawał, że to on był kierowcą, co jest sprzeczne z pozostałymi dowodami, tj. wyjaśnieniami samego oskarżonego D. J. (1), ale
i zeznaniami świadków J. C. i I. C.. Uznano, że jest to efekt zawodności ludzkiej pamięci, nie zaś celowej konfabulacji. Podkreślić należy, że relacje świadków dotyczyły okoliczności mających w sprawie znaczenie jedynie pośrednie, choć nierzadko w sposób istotny wpływający na ocenę zgromadzonego materiału dowodowego.

zeznania świadka T. K. (1)

Zdaniem Sądu zeznania tego świadka były wiarygodne, obiektywne i spójne z innymi dowodami m.in. w postaci wykazów połączeń telefonicznych. Podkreślić należy, że z zeznań świadka wynika wprost, że świadek podjeżdżając po M. W. i odbierając go w lesie uczynił to po tym, jak M. W. wysiadł z samochodu typu „j.” A takim samochodem bezspornie w tym czasie poruszał się oskarżony D. J. (1).

zeznania świadka M. R.

Zeznania tego świadka – funkcjonariusza policji, w pełni zasługiwały na wiarę. Świadek potwierdził m.in., że osoba zarówno M. W., jak i pokrzywdzonego A. C. (1) znana mu była z racji związków tych osób
z narkotykami.

zeznania świadków: D. Z. i A. C.

Zeznania obu świadków również oceniono jako wiarygodne, mimo, że świadek Z. nie ukrywał swojej niechęci do D. J. (1). Zdaniem Sądu fakt, że świadek A. C. (2) opisywała relacje zmarłego pokrzywdzonego i M. W. jako koleżeństwo itp. wcale nie musi stać w sprzeczności z tym, o czym wyjaśniał sam M. W.
i zeznawali świadkowie: W. W. (1), N. S. i D. W. oraz oskarżony D. J. (1)
i mający w tej sprawie status świadka – K. S.. Niewykluczone jest przecież, że w obecności swojej ówczesnej konkubiny pokrzywdzony zachowywał się wobec oskarżonego
w sposób normalny. Nie ma w tym niczego dziwnego, że osoby dopuszczające się czynów zabronionych, w szczególności związane z przestępczością narkotykową, starają się oddzielić swoją przestępczą działalność od życia rodzinnego. Na marginesie jedynie zaznaczyć wypada, że jak wynika z zeznań A. C. A. C. (1) był zezłoszczony na M. W. tym, że nie oddaje mu on pieniędzy. Podnieść należy, że prokurator opierając się na zeznaniach świadka D. Z. z postępowania przygotowawczego, gdzie świadek zeznał, że odradzał pokrzywdzonemu wizytę u D. J. (1), bo jest to „oszust, krętacz” etc. budował tezę, że przestępstwo zostało zaplanowane. Tymczasem jak wynika z relacji świadka D. Z. złożonej przed sądem podstawowym zarzutem wobec D. J. (1) ze strony świadka było to, że współpracował on z organami ścigania i że przez niego karę pozbawienia wolności odbywa kolega świadka – A. A.. A. A. jest osobą wielokrotnie karaną, w tym za poważne przestępstwa, jedną z bardziej znanych osób związanych z (...) światem przestępczym.

w/w dowody z dokumentów

Wszystkie dokumenty pochodziły od uprawnionych podmiotów, zostały sporządzone w odpowiedniej formie, ich treść nie była kwestionowana i uzupełniały one spójnie pozostały materiał dowodowy. Były jasne, pełne i pozbawione wewnętrznych sprzeczności. Strony z części tych dokumentów wywodziły odmienne wnioski, lecz żaden z tych dokumentów, jak
i okoliczności w nich wskazane, co do zasady nie były kwestionowane.

nagrania z monitoringów, w szczególności nagranie z tragicznego zabójstwa pokrzywdzonego

Zadaniem Sądu ważnym dowodem w sprawie są zapisy
z monitoringu, jako dowód obiektywny, bezwpływowy. Monitoring pochodzi z posesji sąsiadującej z posesją oskarżonego D. J. (1), należącej do J. i I. C.. W aktach sprawy znajduje się płyta z wyodrębnionym zdarzeniem – atakiem na pokrzywdzonego, ujętym z dwóch kamer. Dodatkowo Sąd uzyskał i dołączył do akt niniejszej sprawy płyty DVD
z nagraniami z całego praktycznie dnia zdarzenia. Odtwarzając te zapisy należy pamiętać, że czas na rejestratorze przesunięty jest godzinę wstecz w stosunku do realnego.

w/w opinie wydane w sprawie przez biegłych

Mając na uwadze profesjonalizm powołanych biegłych, wydanie opinii w oparciu o analizę akt sprawy, ich wiedzę i wieloletnie doświadczenie zawodowe, brak było podstaw do kwestionowania w jakiejkolwiek części tych dowodów. Wnioski poszczególnych biegłych były stanowcze i jednoznaczne oraz nie były kwestionowane przez żadną ze stron.

opinia sądowo – psychiatryczna dot. oskarżonego

Opinia została sporządzona przez biegłych lekarzy psychiatrów posiadających wiedzę specjalistyczną i doświadczenie zawodowe, po analizie materiałów dowodowych i badaniu oskarżonego D. J. (1). Wnioski w niej zawarte są logiczne
i przekonywujące, stąd zostały uznane za rzetelne.

protokoły czynności, dane o karalności, wywiad środowiskowy

Pozostałe zgromadzone w sprawie dowody, zważywszy na ich obiektywny charakter, fachowość i profesjonalizm zostały uznane za dowody wiarygodne, stąd stanowiły podstawę czynienia ustaleń faktycznych. Nadto przez żadną ze stron procesu nie były one kwestionowane. Dokumenty zostały sporządzone przez podmioty do tego uprawnione, w przewidzianej formie i brak jest jakichkolwiek podstaw, aby kwestionować ich rzetelność
i obiektywizm. Protokoły przeprowadzonych w sprawie czynności zostały sporządzone przez podmioty fachowe, mające duże doświadczenie zawodowe. Są pełne, jasne, nie zawierają sprzeczności.

1.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

zeznania świadków: V. L., M. B., R. Ć., K. J.

Zeznania wymienionych świadków nie miały znaczenia dla ustalenia faktów w sprawie, miarodajnych do oceny prawnej zarzucanego i ostatecznie przypisanego oskarżonemu D. J. (1) czynu.

1.PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☐

1.3.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

---------------------

------------------------------------------

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

1.-------------------------------------------------------------------------------------------------------

☐

1.4.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

I.

D. J. (1)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Zdaniem Sądu w sprawie w świetle dokonanych ustaleń i oceny przeprowadzonych dowodów nie było żadnych wątpliwości co do sprawstwa i winy M. W. w zakresie zbrodni z art. 148 § 1 k.k., implikującej zgonem A. C. (1). Sprawca ten zresztą został za to przestępstwo skazany wyrokiem tutejszego Sądu Okręgowego z dnia 11 października 2023 r.
w sprawie o sygn. III K 34/22, który obecnie jest prawomocny na skutek utrzymania w mocy wyrokiem Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 21 czerwca 2024 r., sprawa o sygn. akt II AKa 10/24. Oczywiście rozstrzygnięcia te nie wiążą Sądu rozpoznającego sprawę oskarżonego D. J. (1) – w myśl zasady wyrażonej w art. 8 § 1 k.p.k. – sąd nie jest związany ani wyrokiem uniewinniającym, ani też nawet wyrokiem skazującym sprawcę (wyrok SN z 5.08.2009 r., II KK 136/09), ale i Sąd Okręgowy w niniejszej sprawie nie ma co do powyższego żadnych wątpliwości, tj. że M. W. jest sprawcą przypisanego mu przestępstwa zabójstwa A. C. (1).

Ustalony w rozpoznawanej sprawie stan faktyczny uniemożliwia zaś przyjęcie sprawstwa (współsprawstwa) K. S. za przestępstwo z art. 148 § 1 k.k., skoro K. S. - po wyrwaniu pokrzywdzonemu łopaty - nie zadawał mu jakichkolwiek ciosów ani nie przejawiał wobec niego żadnej agresji. Obiektywnie wyrwanie A. C. (1) łopaty, szarpanie się z nim uniemożliwiło pokrzywdzonemu opuszczenie posesji i ułatwiło drugiemu oskarżonemu dobiegnięcie do ofiary i zadanie jej ciosów nożem. Sam fakt, że K. S. nie podjął próby rozbrojenia M. W. nie znaczy, że współuczestniczył w zabójstwie. Rzecz w tym, że K. S. zaprzecza by widział nóż w rękach M. W., kiedy ten zadawał ciosy pokrzywdzonemu. Nie ma dowodów, które podważałyby te wyjaśnienia/zeznania. Nie ma też dowodowych podstaw do ustalenia, że K. S. miał świadomość tego, co zamierza zrobić M. W. i to akceptował. W szczególności teza przeciwna nie wynika z zapisu monitoringu. Twierdzenie prokuratora o tym, że K. S. planował z M. W. i oskarżonym D. J. (1) pozbawienie życia pokrzywdzonego i realizując ten plan zwabili go do posesji D. J. (1) w J. jest tylko hipotezą o możliwym przebiegu zdarzenia.

Zdaniem Sądu teza oskarżyciela publicznego, że doszło do planowanego zwabienia pokrzywdzonego na posesję oskarżonego D. J. (1), gdzie następnie z premedytacją dokonano egzekucji na pokrzywdzonym, jest tezą nie do obrony i żaden dowód niniejszej sprawy, oceniany zgodnie z regułami art. 7 k.p.k. nie dawał do takiego założenia żadnych podstaw. Po pierwsze, oskarżony D. J. (1), jak i K. S. nie mieli żadnego motywu, by dokonywać jakiegokolwiek, a tym bardziej tak poważnego przestępstwa na pokrzywdzonym A. C. (1). Nie mieli oni zatargu ani nawet konfliktowej sytuacji z pokrzywdzonym. Sprzeczne
z elementarnymi zasadami doświadczenia życiowego byłoby przyjęcie, że wyżej wymienieni działali w związku z chęcią uzyskania korzyści majątkowej. Bezspornie całość długu M. W. u pokrzywdzonego wynosiła około 14.000 zł, zaś w dniu zdarzenia odebrać miał kwotę około 2.000 zł. Nie można pominąć, że w przypadku oskarżonego D. J. (1) mowa jest o osobie doświadczonej życiowo, właścicielu domu i posesji wartej kwotę rzędu kilku milionów złotych. Założenie, że kwota ok. 2.000 zł miałaby stać się podstawą najcięższego przestępstwa pozbawienia człowieka życia jest oczywiście niewiarygodna. Z dowodów nie wynika inny, przekonujący motyw, w tym sugerowany przez prokuratora – wyeliminowanie konkurencji narkotykowej. Oskarżony D. J. (1) – abstrahując od nie w pełni wiarygodnych jego wyjaśnień co do kontaktowania się z pokrzywdzonym przed zdarzeniem – podawał wiarygodny motyw dlaczego chciał spłacić część długu za M. W.. Potrzebny był mu pracownik fizyczny i jest to w ocenie Sądu całkowicie racjonalne umotywowanie zaangażowania D. J. (1) w kwestię spłaty w/w długu. Zbieżnie z w/w twierdzeniami D. J. (1) zeznawał świadek D. Z., na którego powoływało się oskarżenie. Na rozprawie świadek ten podawał, że w czasie rozmowy z pokrzywdzonym, ten mówił mu, że D. J. (1) chce spłacić ten dług za oskarżonego W. z tego powodu, żeby ten u niego pracował.

Dalej zwrócić należy uwagę, że nielogicznym, nieracjonalnym i nierozsądnym byłoby wybranie jako miejsca planowanego zabójstwa posesji jednego ze sprawców – oskarżonego D. J. (1) i to najbardziej znaczącego, posesji, która jest monitorowana, tak jak i sąsiadująca obok o czym wiedział co najmniej D. J. (1). Mężczyźni mieliby więc aprobować sytuację, że wykonanie zaplanowanego zabójstwa może być zapisane w pamięci urządzeń rejestrujących D. J. (2) lub jego sąsiadów niwelując szanse uniknięcia odpowiedzialności. Zdarzenie miało przecież miejsce w dzień - pod koniec lipca około godz. 20.00 dodatkowo przy dobrej pogodzie
i widoczności stąd i mogli liczyć, że ewentualny zapis pozbawiania życia będzie wyraźny. Jak bezspornie wynika z zeznań m.in. świadka I. C., oskarżony D. J. (1) wiedział, że na posesji sąsiadów znajduje się monitoring. Wynikało to zarówno z przyczyn zamontowania tego monitoringu, tj. kłótnia sąsiedzka z D. J. (1), jego umiejscowienia, widocznego z posesji D. J. (1), jak i tego, że na bramie wjazdowej na posesję przy ul. (...) umieszczony jest napis „monitoring”. Prokurator nie negował tego faktu, podnosząc, że co prawda D. J. (1) wiedział o tym monitoringu, ale nie wiedział, jaki jest jego zasięg. W tym momencie należy zadać retoryczne pytanie: czy ktokolwiek planując tak poważną zbrodnię, zagrożoną karą dożywotniego pozbawienia wolności dopuściłby się tego czynu nie mając pewności, czy miejsce zbrodni nie będzie objęte monitoringiem? Ponadto na swojej posesji D. J. (1) również posiadał monitoring, który co prawda nie zarejestrował zdarzenia, ale nie wynikało to z przyczyn leżących po stronie D. J. (1), co również wprost wynika z materiału dowodowego. Z opinii biegłego K. B. bowiem wynika, że brak zarejestrowania zdarzenia przez monitoring oskarżonego D. J. (1) wynikał z zapełnienia dysku nagrywającego, a sam monitoring nie był poddawany manipulacjom. Powyższe potwierdzają również zeznania świadka T. K. (2), tj. osoby zakładającej monitoring, który zeznał, że po zabójstwie pokrzywdzonego D. J. (1) dzwonił do niego zadając pytania o monitoring. Kluczowe jest to, że wedle relacji świadka D. J. (1) pytał, czy na fakt działania monitoringu miał ewentualny wpływ odłączony Internet, czyli D. J. (1) - co najmniej - nie był pewny, czy monitoring działa, czy też nie. Prokurator prezentował tezę, że monitoring nie działał, ponieważ D. J. (1) wyciągnął z niego wtyczkę, jednak jest to ustalenie nie znajdujące potwierdzenia w dowodach. Motyw wyciągniętej wtyczki pojawia się w materiale dowodowym jedynie raz, tj. w zeznaniach z postępowania przygotowawczego wspomnianego T. K. (2), gdy podaje on potencjalne przyczyny dla których monitoring mógłby nie działać. W toku wstępnych czynności śledczych w/w monitoring został zabezpieczony, ale w żadnej mierze z protokołu zatrzymania rzeczy nie wynika, aby wtyczka zasilająca była odłączona. Brak tam w ogóle opisu stanu w jakim znajdowało się urządzenie rejestrujące. Co więcej, jak już wspomniano w opinii biegłego wyraźnie nadmieniono, że monitoring ten nie był przedmiotem manipulacji, kasowania zapisów itp. W konsekwencji należałoby przyjąć, że sprawcy zaplanowali zbrodnię i dopuszczali, że miejsce zbrodni będzie objęte monitoringiem znajdującym się na posesji na której miało zostać popełnione przestępstwo
i może być objęte monitoringiem znajdującym się na sąsiedniej posesji. Dodać należy, że zbrodni dopuszczono się co prawda o godzinie 20:09, ale w lipcu, kiedy o tej porze jest jeszcze jasno, zatem oskarżony D. J. (1) oraz M. W. i K. S. musieli widzieć znajdujących się na sąsiedniej posesji sąsiadów. W tych warunkach założenie o planowanej zbrodni jest całkowicie oderwane od realiów dowodowych sprawy.

Oskarżony D. J. (1) oraz w/w mieliby też realizować zaplanowane zabójstwo mimo, że
w domu D. J. (1) była jego żona i córka, które mogły zobaczyć (usłyszeć) podejmowane przez nich działania. Z uwagi na miejsce i porę działania D. J. (1), M. W. i K. S. mogły być dostrzeżone przez osoby mieszkające lub przebywające w sąsiedniej posesji. Fakt skłócenia D. J. (1) z małżeństwem C. tylko wzmagał zagrożenie, że zwrócą uwagę na to co dzieje się na posesji sąsiedniej i będą reagować np. wzywając policję. Na nieracjonalność hipotezy prokuratora o wcześniejszym porozumieniu, zwabieniu pokrzywdzonego by go zabić, a następnie przystąpieniu do działania by cel ten zrealizować wskazuje też fakt, że w tym czasie na posesji małżonków C. trwało rodzinne spotkanie towarzyskie przy grillu. Oskarżeni (i D. J. (1)) mieliby więc przystąpić do realizacji przestępczego zamiaru i go kontynuować mimo, że w bliskiej odległości na sąsiedniej posesji przebywa kilka osób, które mogą usłyszeć, lub zobaczyć co robią napastnicy. Zapis monitoringu dobrze obrazuje jak niewielka to była odległość. Ponadto K. S. działał - w późniejszym czasie - w przekonaniu, że A. C. (1) „uciekł” (po tym jak zniknął mu z oczu po przeskoczeniu nad żywopłotem), i że nie znajduje się w położeniu grożącym bezpośrednim niebezpieczeństwem utraty życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu. Uzasadnia to, dlaczego nie podjął on próby kontaktu ze służbami ratunkowymi, których reakcja mogłaby dać szansę na uniknięcie śmierci A. C. (1). Takie zachowanie – pozostawienie pokrzywdzonego w gęstym żywopłocie na sąsiedniej posesji (przez rzekomych współsprawców) przeczy istnieniu porozumienia co do pozbawienia życia A. C. (1). Oskarżony i w/w wiedzieli, że pokrzywdzony przeskoczył przez płot
i schronił się w żywopłocie. Nie wiedzieli natomiast, czy stracił życie. Ani nie upewniali się czy tak się stało, ani nie kontynuowali ataku. Nie zajęli się próbami usunięcia ciała, które zostało ujawnione przez J. C. i jego syna około półtorej godziny później i którego położenie jasno wskazywało na związek z tą śmiercią osób przebywających na posesji D. J. (1). Gdyby istotnie oskarżony oraz M. W. i K. S. porozumieli się, że pozbawią życia A. C. (1), to przecież nie trzeba dużej wyobraźni by ustalić takie miejsce i sposób działania by ryzyko dostrzeżenia przez inne osoby było niewielkie, a nie podejmowaliby działania w biały dzień, na monitorowanej posesji, gdy są na niej obecni inni domownicy, a na posesji sąsiedniej, także monitorowanej, odbywa się spotkanie rodzinne przy grillu.

Zważyć wreszcie wymaga, że nagranie z monitoringu pozwala dokładnie przyjrzeć się zdarzeniu w czasie którego zamordowany został A. C. (1) i jego przebieg dla Sądu wskazuje jednoznacznie, że zdarzenie było chaotyczne, niezaplanowane i nie było w nim żadnej premedytacji. K. S. podszedł do pokrzywdzonego, ponieważ ten bezspornie wcześniej trzymając w ręku łopatę uszkodził samochód należący do oskarżonego D. J. (1) i od początku kontaktu
z A. C. (1) zainteresowany był jedynie tym, by wyrwać łopatę trzymaną przez pokrzywdzonego. Pokrzywdzony przy tym kierował wyzwiska w stronę jedynie M. W., zaś K. S. mówił do niego m.in. „uspokój się”, co również jasno pokazuje jego intencje. Po tym jak K. S. wyrwał pokrzywdzonemu łopatę, a M. W. zadał ciosy nożem K. S. szedł za A. C. (1) mówiąc „A. chodź tu, ja cię nie gonię” i istotnie, gdy A. C. (1) zniknął za żywopłotem K. S., najwyraźniej nie zdając sobie sprawy z powagi sytuacji spokojnie poszedł w drugą stronę. Ponownie należy zadać sobie retoryczne pytanie, czy taką reakcję przejawiałaby osoba, która razem z innymi osobami planowała morderstwo na pokrzywdzonym? Oczywiście może na pierwszy rzut oka budzić zdziwienie fakt, że K. S. mimo ataku M. W. nie zareagował na ten atak, tylko kontynuował wyrywanie mu łopaty, ale nie sposób tej okoliczności prawidłowo ocenić, nie umieszczając jej
w kontekście opisywanego wyżej zachowania K. S. przed i po zdarzeniu, jak i tego, że cała sytuacja miała przebieg bardzo dynamiczny, zaś wszyscy uczestnicy zdarzenia bezspornie byli pod wpływem alkoholu, a M. W. i pokrzywdzony ponadto pod wpływem narkotyków – odpowiednio metamfetaminy i marihuany. Wskazują na to oprócz wyjaśnień/zeznań w/w zeznania świadków K. M. i P. G., a także wyniki badań toksykologicznych i na zawartość alkoholu. Stąd też w ocenie Sądu wiarygodne jest twierdzenie K. S., że nóż w ręku M. W. zobaczył dopiero po zdarzeniu, mimo tego, że był bezpośrednim świadkiem tego ataku. Nawet na nagraniu z monitoringu widać, że nóż, którym posługiwał się oskarżony W. nie był dużych rozmiarów. Ponadto zwraca Sąd uwagę na specyficzne zachowanie M. W., który podczas ataku nie wypowiadał żadnych słów, a jedynie błyskawicznie podbiegał, jak i odbiegał od pokrzywdzonego. Wyraźnie widoczna w tym zachowaniu była nie tylko agresja, ale z drugiej strony obawa przed pokrzywdzonym. Być może M. W. nie zaatakowałby pokrzywdzonego, gdyby nie reakcja K. S. na wcześniejsze zachowanie pokrzywdzonego i wyrwanie mu łopaty. Jednak w ocenie Sądu nie sposób stwierdzić pomiędzy tymi dwiema osobami, a tym bardziej oskarżonym D. J. (1), choćby dorozumianego i sytuacyjnego porozumienia w zakresie chęci zabójstwa pokrzywdzonego. Końcowo już zaznaczyć należy, że gdyby K. S. miał wobec pokrzywdzonego złe zamiary mógł z łatwością wyrządzić mu również krzywdę, gdy w pewnym momencie pokrzywdzony leżał, a K. S. nad nim stał, jednak po wyrwaniu mu łopaty, nie zadawał mu ciosów, nie kopał go. Nie przejawiał wobec niego żadnej agresji.

Nawet zakładając, że obie w/w okoliczności nie mają miejsca, tj. dom jest pusty, sąsiadów nie ma w domu i w żadnym z domów nie ma monitoringu, to trudno sobie wyobrazić, by trzech dorosłych mężczyzn nie było sobie w stanie poradzić z jednym mężczyzną na obcym terenie w inny sposób niż ten, który bezspornie wynika z monitoringu. Istniało wiele różnorakich sposobów, by unieszkodliwić pokrzywdzonego, oskarżeni spożywali z nim alkohol, byli w stanie dosypać coś pokrzywdzonemu, w każdym momencie mogli uśpić jego czujność, zaś jeden z nich mógł np. z zaskoczenia go uderzyć, zaatakować, zrobić krzywdę pokrzywdzonemu, tak, by nie odbyło się w tak jawny i głośny sposób, a szybko, cicho i skutecznie. Wymyślenie w/w planu nie wymagałoby szczególnie dużo wyobraźni; wydaje się, że – zakładając chęć morderstwa w opisanych wyżej realiach – taki pomysł mógł z łatwością zostać stworzony przez osoby o bardzo przeciętnej inteligencji.

W dalszej kolejności należało odnieść się do ewentualnego przypisania oskarżonemu D. J. (1) przestępstwa nieudzielenia pomocy A. C. (1) z art. 162 § 1 k.k. Przestępstwa tego można dopuścić się jedynie umyślnie, tj. z zamiarem bezpośrednim, bądź wynikowym. Oznacza to, że sprawca musi mieć co najmniej świadomość, że drugi człowiek znajduje się w położeniu grożącym bezpośrednim niebezpieczeństwem utraty życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu oraz, że może mu udzielić pomocy bez narażenia siebie lub innej osoby na niebezpieczeństwo utraty życia lub ciężkiego uszczerbku na zdrowiu i nie chcieć udzielić zagrożonemu pomocy albo na nieudzielenie pomocy się godzić (vide np. wyrok SA we Wrocławiu z dnia 30.11.2006 r., II AKa 299/06, wyrok SA w Szczecinie z dnia 4.02.2016r., II AKa 220/15). W realiach sprawy oznaczałoby to konieczność udowodnienia, że w momencie, gdy K. S. odszedł od pokrzywdzonego, a ten przechodził przez płot oddzielony żywopłotem (z posesji D. J. (1) na posesję państwa C.) miał świadomość, że pokrzywdzony znajduje się w położeniu grożącym bezpośrednim niebezpieczeństwem utraty życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu, po czym powiedział o tym również oskarżonemu w sprawie D. J. (1). Tymczasem z materiału dowodowego wynika, że K. S. był przekonany, że A. C. (1) „uciekł”. Wynika to nie tylko z wyjaśnień/zeznań samego K. S., ale jest również zbieżne z zeznaniami świadka P. G., który zeznał, że tak właśnie mówiła mu B. J. po zdarzeniu, tj. że pokrzywdzony uciekł. Na nagraniu z monitoringu rejestrującym moment, gdy po wywiezieniu M. W., oskarżony D. J. (1) z K. S. wsiadają do samochodu D. J. (1), widać, że samochód ten został zaparkowany dokładnie naprzeciwko miejsca w którym znajdował się jeszcze w tym momencie, najprawdopodobniej nieżyjący już A. C. (1). Widać na w/w nagraniu, że zarówno K. S., jak i D. J. (1) nie wykazują żadnego zainteresowania tym miejscem. Z pewnością byłoby inaczej, gdyby mieli cień przypuszczeń, że pokrzywdzony może znajdować się właśnie w tym miejscu. Podkreślić już w tym miejscu należy, że zarówno D. J. (1), jak i K. S. z pewnością wiedzieli, że miał miejsce atak na pokrzywdzonego. Widzieli m.in. krew na posesji, wiedzieli, że M. W. miał nóż w ręce, ale nie wiedzieli oni co się dokładnie stało i nie ułatwiał im tego sam M. W., który zmiennie mówił, co właściwie zrobił pokrzywdzonemu. W tym zakresie m.in. zeznawał świadek A. D., który był świadkiem poprzez telefon rozmowy oskarżonego D. J. (1) z M. W.. Samo miejsce, w którym znajdował się pokrzywdzony było tak gęsto zarośnięte, że nie sposób było go tam dostrzec, co wynika również bezpośrednio
z monitoringu, jak i zeznań świadków M., J. i I. C., którzy przechodząc koło miejsca na swojej w końcu posesji nie widzieli w miejscu w którym znajdował się pokrzywdzony niczego podejrzanego, a ciało pokrzywdzonego odkryli dopiero wtedy, gdy usłyszeli dźwięk telefonu pokrzywdzonego dobywający się zza żywopłotu. To właśnie sąsiedzi oskarżonego D. J. (1) poinformowali go, że za żywopłotem znajduje się martwy człowiek i to wtedy dopiero zarówno K. S., jak i D. J. (1) zrozumieli, co się naprawdę wydarzyło. Dodać jeszcze należy, że przed zdarzeniem D. J. (1) i K. S. spożywali alkohol w niemałych ilościach, co z pewnością nie sprzyjało jasności umysłu i procesowi podejmowania odpowiednich decyzji.

W ocenie Sądu nie budziły zaś wątpliwości sprawstwo i wina oskarżonego D. J. (1)
w zakresie przypisanego mu występku poplecznictwa w formie usiłowania, tj. czynu z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 239 § 1 k.k.

Występek poplecznictwa jest szczególną postacią pomocnictwa, charakteryzującą się tym, że ma miejsce już po dokonaniu przestępstwa. Tylko gdy pomoc w uniknięciu odpowiedzialności za dane przestępstwo została sprawcy obiecana i stanowiła ułatwienie w popełnieniu tego przestępstwa, to w takim przypadku czyn wypełnia znamiona pomocnictwa w rozumieniu art. 18 § 3 k.k., co nie zaistniało w sprawie oskarżonego D. J. (1), gdyż brak jest na to dowodów.

Istota przestępstwa z art. 239 § 1 k.k. polega na utrudnianiu lub udaremnianiu postępowania karnego przez udzielanie sprawcy przestępstwa pomocy w celu uniknięcia odpowiedzialności karnej, a więc objęte poplecznictwem zachowanie polegać może na ukrywaniu sprawcy, zacieraniu śladów etc. Poplecznictwo jest przestępstwem myślowym, co oznacza, że sprawca musi obejmować swoją świadomością, iż udziela pomocy sprawcy przestępstwa i że pomoc ta powoduje lub może spowodować utrudnianie albo udaremnianie postępowania karnego (zamiar bezpośredni lub ewentualny). Świadomość sprawcy poplecznictwa, że osoba, której udziela pomocy, dopuściła się przestępstwa, nie musi mieć charakteru pewności ani dokładnej wiedzy o rodzaju i okolicznościach tego czynu (wyrok SN z dnia 5 lutego 1973 r. - OSNKW 1973, poz. 98). Wystarczy więc ogólna wiedza, że w grę wchodzi pomoc udzielona sprawcy przestępstwa. Przestępstwo to może być popełnione nie tylko w jednej z postaci wymienionych przykładowo („w szczególności”) w tym artykule, ale także w innej postaci, np. przez ułatwienie ucieczki z miejsca przestępstwa, o ile osoba udzielająca pomocy do ucieczki działa w zamiarze utrudnienia lub udaremnienia postępowania karnego i nie współdziała w przestępstwie popełnionym przez uciekającego (wyrok SN z dnia 30.11.1978 r., IV KR 327/78, OSNPG 1979/11, poz. 154). Zacieranie śladów przestępstwa to każda czynność, która uniemożliwia ujawnienie przestępstwa lub udowodnienie winy sprawcy; w grę wchodzi nie tylko całkowite usunięcie tych śladów, ale również ich zniekształcenie (Szewczyk, Zontek, Wojtaszczyk [w:] Wróbel, Zoll II/2, s. 358; por. też wyrok SN z 21.10.2021 r., IV KK 401/21, LEX nr 3342189). „Zacieranie śladów” przestępstwa oznacza usunięcie, unicestwienie lub zniekształcenie znaków lub przedmiotów mogących przyczynić się do ujawnienia jego przebiegu oraz osoby sprawcy, w tym udowodnienia mu winy.

Poplecznictwo jest przestępstwem materialnym, a jego skutkiem - należącym do ustawowych znamion tego czynu - jest wywarcie rzeczywistego wpływu na postępowanie karne dotyczące konkretnego przestępstwa lub przestępstwa skarbowego przez utrudnienie lub udaremnienie takiego postępowania. Skutek w postaci utrudnienia postępowania polega na stworzeniu takiej sytuacji, która rzutuje negatywnie na bieg postępowania niwecząc je, bądź też czyni je trudniejszym, żmudniejszym, wymagającym od organów ścigania przedsięwzięcia dodatkowych czynności dla wszechstronnego wyjaśnienia okoliczności popełnionego przestępstwa (vide: uchwała SN z dnia 08.02.2023 r., I Zo 25/22).

Przenosząc powyższe na grunt rozpoznawanej sprawy stwierdzić należy, że oskarżony D. J. (1) usiłował udaremnić postępowanie karne w sprawie zaistniałego dnia 24 lipca 2021 r. pozbawienia życia A. C. (1) w ten sposób, że mając świadomość, iż M. W. zadał pokrzywdzonemu ciosy nożem pomagał mu uniknąć odpowiedzialności karnej poprzez wywiezienie M. W. swoim samochodem z terenu należącej do oskarżonego posesji położonej przy ul. (...) w J. w okolice M., uniemożliwiając jego zatrzymanie bezpośrednio na miejscu popełnionego czynu oraz poprzez usuwanie i ukrycie obciążających go dowodów rzeczowych. D. J. (1) dysponował samochodem, którym został wywieziony M. W., pomagając mu w ucieczce bądź ukryciu się. Wbrew twierdzeniom obrony, D. J. (1) w żaden sposób nie przyczynił się do faktu, że M. W. i K. S. zgłosili się następnego dnia po zdarzeniu z samego rana na policję. Wreszcie to oskarżony był właścicielem posesji, na której doszło do tragicznego zdarzenia. To D. J. (1) podejmował zatem decyzję co do usunięcia środków i przedmiotów tam się znajdujących, czym chciał co najmniej uniemożliwić poczynienie rzetelnych ustaleń w sprawie rzeczywistego przebiegu zdarzeń.

☐

1.5.  Warunkowe umorzenie postępowania

---------------

------------------------------------------------

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

☐

1.6.  Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

☐

1.7.  Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

1.KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

D. J. (1)

I

I

Sąd Okręgowy wymierzył oskarżonemu za przypisany mu występek karę 10 miesięcy pozbawienia wolności, uznając ją za adekwatną i zasadną oraz spełniającą dyrektywy wymiary kary z art. 53 k.k. Wymierzona kara uwzględnia z jednej strony znaczny stopień społecznej szkodliwości popełnionego czynu, z drugiej zaś – popełnienie przestępstwa
w reakcji na sytuację nagłą, wyrażenie żalu z powodu zaistniałej tragedii, pozytywny wywiad środowiskowy dotyczący D. J. (1). Kara w takim wymiarze jest karą odpowiednią do stopnia winy oskarżonego
i społecznej szkodliwości przypisanego przestępstwa, a nadto czyni zadość społecznemu poczuciu sprawiedliwości oraz spełnia swoje zadania w zakresie prewencji generalnej, polegające na kształtowaniu
w społeczeństwie postawy poszanowania prawa.

D. J. (1)

II, III

I

Mając na uwadze aktualną jednokrotną karalność oskarżonego, za co wymierzona została mu kara grzywny, Sąd Okręgowy zdecydował o warunkowym zawieszeniu wykonania wymierzonej mu kary pozbawienia wolności. Wyraził w tym względzie nadzieję, że zachowanie objęte niniejszym postępowaniem, było zachowaniem incydentalnym. Uznał, że wystarczające dla osiągnięcia wobec D. J. (1) celów kary, a w szczególności dla zapobieżeniu powrotowi do przestępstwa, jest wymierzenie kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszenie jej wykonania. Sąd ocenił, że wydaje się, iż obecnie oskarżony nie jest osobnikiem na tyle zdemoralizowanym, aby zastosować wobec niego środki resocjalizacyjne w zakładzie zamkniętym. Długość okresu próby jest uzasadniona faktem znacznej społecznej szkodliwości popełnionego przez oskarżonego przestępstwa i dużym stopniem jego winy. Wobec tego konieczny jest dwuletni okres próby celem stwierdzenia, czy wyrażona przez Sąd pozytywna prognoza kryminologiczna okaże się trafna. Celom wychowawczym kary,
w ocenie Sądu, będzie również służyć orzeczony środek probacyjny w postaci zobowiązania do informowania sądu o przebiegu okresu próby w formie pisemnej co sześć miesięcy, począwszy od dnia prawomocności wyroku.

1.Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

1.inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------

1.KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

IV

Na podstawie art. 627 § 1 k.p.k. zasądzono od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe, w tym na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych wymierzono mu opłatę
w wysokości 180 zł.

1.Podpis

Elżbieta Jeżak – Juszko Karin Kot