Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze

Formularz UK 1

Sygnatura akt

III K 66/24

Je ż eli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niekt ó rych czyn ó w lub niekt ó rych oskar ż onych, s ą d mo ż e ograniczy ć uzasadnienie do cz ęś ci wyroku obj ę tych wnioskiem. Je ż eli wyrok zosta ł wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo je ż eli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygni ę cie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, s ą d mo ż e ograniczy ć uzasadnienie do informacji zawartych w cz ęś ciach 3–8 formularza.

USTALENIE FAKTÓW

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.

P. C. (1)

w dniu 20 marca 2022 r. w B., rejonu (...) mogąc przewidzieć skutek w postaci śmierci M. B. uderzył go pięścią w twarz powodując obrażenia w postaci rany policzka/wargi górnej po stronie prawej z obrzękiem tej okolicy, które naruszyły czynności narządu ciała pokrzywdzonego na okres poniżej dni 7 oraz upadek M. B. na chodnik i uderzenie okolicą potyliczną w twarde podłoże, tj. w kostki brukowe, na skutek którego doznał on krwiaka podczepcowego w okolicy skroniowo-ciemieniowej prawej (nad szczeliną złamania), szerokości do 1,5 cm, złamania kości sklepienia czaszki: kości ciemieniowej prawej, przechodzącego nieznacznie na kość ciemieniową lewą oraz sięgającego łuski kości skroniowej prawej (jest to złamanie linijne, tzw. „satelitarne"), krwiaka przymózgowego ostrego w prawej okolicy czołowo-skroniowej, szerokości do 0,8 cm, krwotoku podpajęczynówkowego półkul mózgu, głównie po stronie prawej, ukrwotocznionego stłuczenia mózgowia: podstawy płatów czołowych mózgu (większego po stronie prawej), pod sklepistością prawej okolicy ciemieniowej mózgu oraz w okolicy prawego wzgórza (niewielkiego) skutkujących jego zgonem w dniu 19 kwietnia 2022r.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

W dniu 20 marca 2022r. około godz. 6:00 rano P. C. (1) wraz z R. S. (1) i K. K. wracali do domów po imprezie urodzinowej P. C. (1) podczas której spożywali alkohol. Podczas drogi powzięli zamiar udania się do sklepu aby zakupić w nim piwo.

W tym samym dniu w godzinach porannych M. B. zatelefonował do T. M., z którym poprzedniego dnia spożywał alkohol, informując go, że go suszy w związku z czym zaproponował wspólne spożywanie piwa. Mężczyźni spotkali się w okolicy sklepu ogólnospożywczego położonego przy ulicy (...) w B., w którym T. M. kupił 250 ml wódki oraz dwa piwa. Następnie mężczyźni udali się za garaże, które znajdują się nieopodal sklepu gdzie rozpoczęli spożywanie alkoholu. W pewnym momencie T. M. postanowił nabyć dodatkowo 250 ml wódki. Poinformował wówczas M. B., że idzie do sklepu i polecił mu aby pozostał za garażami.

Kiedy szedł w stronę sklepu M. B. wyszedł zza garaży i utykając skierował się w stronę ulicy.

Kiedy T. M. wszedł do wnętrza sklepu od ulicy (...) obok siebie rozmawiając szli P. C. (1), R. S. (1) i K. K., przy czym pośrodku znajdował się K. K., po którego prawej stronie szedł R. S. (1) natomiast P. C. (1) znajdował się po lewej stronie K. K.. W tym czasie na ulicy nie było innych osób poza idącym w kierunku mężczyzn od strony garaży M. B.. Mężczyzn początkowo dzieliła odległość około 50-60 metrów.

W pewnym momencie M. B. powiedział głośno: „Co powiedziałeś gnoju?”. P. C. (1) odpowiedział mu „na pewno nic do ciebie". M. B. idąc wkładał i wyciągał ręce z kieszeni spodni oraz kurtki. Mężczyzna nie miał niczego w rękach.

Wówczas ze sklepu wyszedł T. M.. W tym czasie M. B. mówiąc głośno: „który to powiedział” szedł w kierunku P. C. (1), R. S. (1) i K. K..

M. B. był zdenerwowany. T. M. poszedł za M. B.. W tym czasie P. C. (1), R. S. (1) i K. K. niczego nie mówili.

W pewnym momencie kiedy M. B. znajdował się w pobliżu P. C. (1) w gwałtowny sposób przesunął ciało do przodu w jego stronę. Wówczas P. C. (1) uderzył pięścią w twarz M. B. powodując obrażenia w postaci rany policzka/wargi górnej po stronie prawej z obrzękiem tej okolicy, które naruszyły czynności narządu ciała pokrzywdzonego na okres poniżej dni 7 .

Na skutek uderzenia pięścią w twarz M. B. upadł do tyłu na chodnik i uderzył okolicą potyliczną w twarde podłoże, tj. w kostki brukowe. Po upadku M. B. nie ruszał się i stracił przytomność.

P. C. (1) zadzwonił na numer alarmowy i poinformował, że znaleźli pijaną zakrwawioną osobę, która leży.

W następstwie zdarzenia M. B. doznał krwiaka podczepcowego w okolicy skroniowo-ciemieniowej prawej (nad szczeliną złamania), szerokości do 1,5 cm, złamania kości sklepienia czaszki: kości ciemieniowej prawej, przechodzącego nieznacznie na kość ciemieniową lewą oraz sięgającego łuski kości skroniowej prawej (jest to złamanie linijne, tzw. „satelitarne"), krwiaka przymózgowego ostrego w prawej okolicy czołowo-skroniowej, szerokości do 0,8 cm, krwotoku podpajęczynówkowego półkul mózgu, głównie po stronie prawej, ukrwotocznionego stłuczenia mózgowia: podstawy płatów czołowych mózgu (większego po stronie prawej), pod sklepistością prawej okolicy ciemieniowej mózgu oraz w okolicy prawego wzgórza (niewielkiego) skutkujących jego zgonem w dniu 19 kwietnia 2022r.

M. B. był szczupłym mężczyzną mierzącym 181 centymetrów.

P. C. (1) w dniu zdarzenia ważył 86 kilogramów i mierzył 185 centymetrów. Z kolei K. K. ważył 75 kilogramów i mierzył 181 centymetrów, zaś R. S. (1) przy wadze 88 kilogramów mierzył 176 centymetrów.

Oskarżony P. C. (1) nie był dotychczas karany.

wyjaśnienia oskarżonego P. C. (1)

zeznania świadka R. S. (1)

zeznania świadka K. K.

zeznania świadka T. M.

zapis monitoringu

zeznania świadka T. M.

wyjaśnienia oskarżonego P. C. (1)

zeznania świadka R. S. (1)

zeznania świadka K. K.

zeznania świadka T. M.

zeznania świadka T. M.

częściowo wyjaśnienia oskarżonego P. C. (1)

częściowo zeznania świadka R. S. (1)

częściowo zeznania świadka K. K.

zeznania świadka T. M.

opinia sądowo – lekarska uzupełniająca wydana na podstawie dokumentacji

opinia ustna

częściowo wyjaśnienia oskarżonego P. C. (1)

częściowo zeznania świadka R. S. (1)

częściowo zeznania świadka K. K.

zeznania świadka T. M.

wyjaśnienia oskarżonego P. C. (1)

zeznania świadka R. S. (1)

zeznania świadka K. K.

świadka T. M.

nagranie na telefon alarmowy

protokół sądowo – lekarskich oględzin zewnętrznych i wewnętrznych zwłok ludzkich

protokół sądowo – lekarskich oględzin zewnętrznych i wewnętrznych zwłok ludzkich

wyjaśnienia oskarżonego P. C. (1)

zeznania świadka R. S. (1)

zeznania świadka K. K.

dane o karalności oskarżonego P. C. (1)

k. 74-75, k. 108-109, k. 252-253, k. 298-299

k. 38-39, k. 110-111, k. 116, k. 254, k. 299

k. 46-47, k. 111-113, k 117, k. 253-254, k. 314-315

k. 28-29, k. 113-114, k. 115-117, k. 260-261, k. 359-360

k. 31

k. 28-29, k. 113-114, k. 115-117, k. 260-261, k. 359-360

k. 74-75, k. 108-109, k. 252-253, k. 298-299

k. 38-39, k. 110-111, k. 116, k. 254, k. 299

k. 46-47, k. 111-113, k 117, k. 253-254, k. 314-315

k. 28-29, k. 113-114, k. 115-117, k. 260-261, k. 359-360

k. 28-29, k. 113-114, k. 115-117, k. 260-261, k. 359-360

k. 74-75, k. 108-109, k. 252-253, k. 298-299

k. 38-39, k. 110-111, k. 116, k. 254, k. 299

k. 46-47, k. 111-113, k 117, k. 253-254, k. 314-315

k. 28-29, k. 113-114, k. 115-117, k. 260-261, k. 359-360

k.133-134, k. 263-264

k. 307-309

k. 74-75, k. 108-109, k. 252-253, k. 298-299

k. 38-39, k. 110-111, k. 116, k. 254, k. 299

k. 46-47, k. 111-113, k 117, k. 253-254, k. 314-315

k. 28-29, k. 113-114, k. 115-117, k. 260-261, k. 359-360

k. 74-75, k. 108-109, k. 252-253, k. 298-299

k. 38-39, k. 110-111, k. 116, k. 254, k. 299

k. 46-47, k. 111-113, k 117, k. 253-254, k. 314-315

k. 28-29, k. 113-114, k. 115-117, k. 260-261, k. 359-360

k. 2

k. 55-61

k. 55-61

k. 74-75, k. 108-109, k. 252-253, k. 298-299

k. 38-39, k. 110-111, k. 116, k. 254, k. 299

k. 46-47, k. 111-113, k 117, k. 253-254, k. 314-315

Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

OCena DOWOdów

1.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.

częściowo wyjaśniania oskarżonego P. C. (1)

częściowo zeznania świadka R. S. (1)

częściowo zeznania świadka K. K.

zeznania świadka T. M.

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego P. C. (1) w zakresie w jakim pozostawały one w zgodzie ze spontanicznymi, szczerymi, precyzyjnymi, konsekwentnymi i logicznymi a co za tym idzie w pełni wiarygodnymi zeznaniami świadka T. M. oraz zeznaniami świadków: R. S. (1) i K. K. a przede wszystkim z zasadami wiedzy i doświadczenia życiowego. W realiach niniejszej sprawy brak było bowiem powodów aby kwestionować relację oskarżonego w tej części, w której zgodnie ze świadkami w osobach R. S. (1) i K. K. przedstawił okoliczności poprzedzające wejście mężczyzn w ulicę (...). Także upadek pokrzywdzonego do tyłu na chodnik na równą powierzchnię i utrata przez niego przytomności znalazły potwierdzenie w informacjach pochodzących od wszystkich uczestniczących w zajściu mężczyzn.

W będącej przedmiotem osądu sprawie nie można było jedna tracić z pola widzenia, że zarówno oskarżony, jak i świadkowie R. S. (1) oraz K. K., którzy w dniu zdarzenia znajdowali się po przeciwnej stronie M. B. i towarzyszącego mu w ostatniej fazie zajścia T. M. po raz pierwszy w sprawie przesłuchani zostali po upływie kilku miesięcy od śmierci pokrzywdzonego co umożliwiło im poczynienie uzgodnień w zakresie przebiegu zajścia. Co istotne w początkowej fazie śledztwa zarówno świadek R. S. (1) jak i świadek K. K. odmówili odpowiedzi na pytanie co dokładnie wydarzyło się kiedy podszedł do nich M. B. co także jest symptomatyczne w sytuacji gdy, jak ustalono, jedynie towarzyszyli oskarżonemu. Dokonując oceny zeznań wskazanych świadków, które w toku postępowania podtrzymywali, w powiązaniu z informacjami podawanymi przez oskarżonego Sąd miał na względzie istotne rozbieżności zachodzące pomiędzy wypowiadanymi przez wskazanych mężczyzn treściami.

I tak świadek R. S. (1) słuchany w dniu 30 sierpnia 2022r. zeznał, że idąc widzieli jak M. B. z kolegą szli w drugą stronę przeciwną do nich po czym odwrócili się do nich i pokrzywdzony zaczął krzyczeć w ich kierunku niezrozumiałe treści po czym krzyknął „co powiedziałeś gówniarzu”. Na co oskarżony zareagował słowami: „nic do ciebie”. Dodał, że M. B. później krzyczał: „(...) cię” do P. po czym pokrzywdzony i towarzyszący mu mężczyzna zaczęli iść w ich stronę.

K. K. natomiast podczas przesłuchania w dniu 16 września 2022r. stwierdził, że w pewnym momencie kiedy szli w kierunku sklepu na końcu ulicy przy garażach zobaczyli dwóch mężczyzn, spośród których jeden zaczął do nich coś krzyczeć jednakże oni nie zwracali na to uwagi po czym ruszył w ich kierunku a następnie zaczął biec. Dopiero na pytanie swojego pełnomocnika wskazał, że dokładnie pamięta, że ten agresor kiedy biegł w ich stronę to krzyczał do nich, że że ich zabije chociaż nie był w stanie powiedzieć czy krzyczał bezpośrednio do któregoś z nich czy ogólnie do wszystkich.

Z kolei oskarżony wyjaśnił, że M. B. po tym jak krzyczał „ co ty powiedziałeś gnoju” na co oskarżony miał zareagować słowami „na pewno nic do ciebie” miał odkrzyknąć :„no to teraz cię (...)” po czym idąc w stronę mężczyzn „ciągle krzyczał, że nas zabije”.

W ocenie Sądu gdyby w rzeczywistości pokrzywdzony groził mężczyznom, że ich „(...)” z pewnością każdy z nich zapamiętałby te słowa. Tymczasem świadek R. S. (1) wyraźnie wskazał, że komunikat skierowany był do oskarżonego, zaś K. K., który początkowo w ogóle nie podnosił tej kwestii ostatecznie dopytywany przez pełnomocnika nie był w stanie przypomnieć sobie do kogo pokrzywdzony miał kierować groźbę. Całkowicie nielogicznym jest także aby wielokrotnie powtarzał groźbę albowiem z pewnością wówczas utkwiła by ona w pamięci wszystkich towarzszących oskarżonemu mężczyzn i to właśnie ona byłaby wskazywana w pierwszej kolejności podczas składania zeznań przez świadków. Nie bez znaczenia w sprawie pozostawało, że oskarżonemu, który jest postawnym mężczyzną (w dniu zdarzenia ważył 86 kilogramów i mierzył 185 centymetrów) w chwili zajścia towarzyszyli ważący 88 kilogramów i mierzący 176 centymetrów R. S. (1) oraz K. K., który w czasie zdarzenia ważył 75 i mierzył jak pokrzywdzony 181 centymetrów. Wprawdzie bezsprzecznie w ostatnie fazie zajścia pokrzywdzony był w obecności świadka T. M. co potwierdzają wszystkie uczestniczące w nim osoby, chociaż moment, w którym dołączył do M. B. inaczej relacjonuje oskarżony i towarzyszący mu mężczyźni jednakże wszyscy oni zgodnie wskazywali, że udział T. M. ograniczał się wyłącznie do obecności w pobliżu M. B. podobnie jak R. S. (1) i K. K. przy oskarżonym. O ile jednak obecność T. M. nie była w realiach sprawy istotna o tyle fakt, że oskarżonemu towarzyszyli wskazani mężczyźni z pewnością nie pozostawała bez wpływu na przebieg zajścia w tym zwłaszcza treści wypowiadane przez pokrzywdzonego. Całkowicie nieprzekonującym jest bowiem aby M. B. idąc w kierunku trzech rosłych mężczyzn nie licząc na wsparcie T. M. groził wielokrotnie im wszystkim pozbawieniem życia. Także analiza zabezpieczonego monitoringu utwierdza w przekonaniu o prawdziwości wersji zdarzenia przedstawionej w zeznaniach świadka T. M.. Obrazuje on bowiem udanie się T. M. do sklepu i wyjście zza garaży M. B. a następnie wejście w ulicę oskarżonego oraz R. S. (1) i K. K.. W pełni przekonujące, zdaniem Sądu, jest, iż świadek T. M. opuszczając sklep usłyszał jedynie wypowiedziane głośno przez M. B. słowa; „który to powiedział” co w ocenie Sądu stanowiło już odpowiedź na słowa oskarżonego, który stwierdził: „na pewno nic do ciebie” po tym jak M. B. zwrócił się do niego słowami: „co powiedziałeś gnoju” co przemawia za uznaniem, że żadne inne słowa później nie padły a przecież zgodnie z informacjami pochodzącymi od oskarżonego, które jak powyżej wskazano, nie korelowały z treściami pochodzącymi od K. K. i R. S. (1), dopiero po tych słowach miał on wypowiadać groźby. Co istotne za prawdziwością zeznań świadka T. M. przemawia dodatkowo okoliczność, że w żadnym miejscu nie starał się on dodatkowo obciążać oskarżonego pomimo, że był kolegą pokrzywdzonego. Wprost przeciwnie przedstawił jedynie zaobserwowany obraz zdarzeń podając także okoliczności korzystne dla oskarżonego jak to, że M. B. idąc był zdenerwowany. Wprawdzie podał również, że „oni w tym czasie nic do niego nie mówili” co w ocenie Sądu także należało potraktować na korzyść oskarżonego w tym znaczeniu, że świadek nie wskazywał na jakiekolwiek niewłaściwe zachowania oskarżonego i towarzyszących mu mężczyzn bezpośrednio przez zdarzeniem chociaż ostatecznie, mając na względzie przyjętą przez oskarżanego linię obrony kiedy twierdził: „On do nas doszedł ciągle krzycząc i ja mu powiedziałem nie podchodź do mnie stanowczym tonem” nie mogła zostać za taką uznana. Powołanie tej okoliczności przez świadka T. M., zdaniem Sądu pośrednio wskazuje jednak na to, że świadek w swoich wypowiedziach był spontaniczny i szczery.

Z uwagi na to, że z analizy zapisu monitoringu jednoznacznie wynika, że T. M., jak zresztą sam zeznał, w początkowej fazie zajścia przebywał w sklepie, brak było możliwości zakwestionowania wyjaśnień oskarżonego, w których podał, że M. B. idąc w ich kierunku wkładał i wyciągał ręce z kieszeni, zwłaszcza że okoliczność tę potwierdzili towarzyszący mu mężczyźni chociaż jedynie R. S. (1) twierdził, że M. B. czegoś szukał po kieszeniach spodni i kurtki natomiast K. K. zeznał, iż z tego co pamięta mężczyzna jedynie trzymał rękę w kieszeni. Mając jednak na uwadze powołane przez oskarżonego w dalszej części jego wyjaśnień stwierdzenie, że pokrzywdzony nie miał niczego w rękach Sąd stanął na stanowisku, że w rzeczywistości musiał on idąc wkładać i wyciągać ręce z kieszeni co umożliwiło oskarżonemu zaobserwowanie powołanej okoliczności.

Brak było przyczyn by kwestionować wartość dowodową zgromadzonych w sprawie dokumentów. Pochodzą one od podmiotów uprawnionych do ich wydania, sporządzone zostały w przepisanej formie, brak jest podstaw, by zarzucić im nierzetelność lub nieprawdziwość. Jako w pełni wiarygodne należało także ocenić rzetelne i jasne opinie biegłego R. P.. Wyprowadzane przez biegłego wnioski, w ocenie Sądu, odpowiadały prawidłowości logicznego rozumowania.

1.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.1

wyjaśniania oskarżonego P. C. (1)

Sąd nie dał wiary naiwnym i całkowicie nieprzekonującym, z podanych wyżej względów, wyjaśnieniom oskarżonego P. C. (1) w zakresie w jakim utrzymywał, iż kiedy pokrzywdzony „gwałtowanie przesunął ciało do przodu nie ruszając się z miejsca i ja wyciągnąłem rękę w geście zasłonienia się przed ewentualnym atakiem (…) ten mężczyzna nadział się na moją rękę i upadł do tyłu na chodnik”(k. 75) podnosząc następne podczas rozprawy w dniu 25 listopada 2024r. na pytanie swojego obrońcy: „Ja bardziej chciałem zatrzymać atak, jak wyciągnąłem tą rękę to nie chciałem patrzeć na pokrzywdzonego. Ta wyciągnięta ręka była w geście obrony. W tym czasie kiedy wyciągnąłem rękę to obróciłem głowę, odchyliłem ją aby się zasłonić. Skuliłem się obronnie” (k. 299). Słuchany podczas rozprawy w dniu 3 stycznia 2025r. biegły R. P. szczegółowo podając powody swojej opinii w tym zakresie wykluczył z prawdopodobieństwem graniczącym z pewnością aby rana powłok twarzy M. B. powstała wskutek urazu biernego polegającego na „nadzianiu się” na wyciągniętą otwartą dłoń. Stanowisko biegłego Sad w pełni aprobuje i przyjmuje jako swoje.

Sąd dał wiarę zeznaniom pozostałych słuchanych w toku postępowania świadków, którzy jednakże nie uczestniczyli w zderzeniu w związku z czym ich relacje nie posłużyły Sądowi do rekonstrukcji stanu faktycznego niniejszej sprawy.

PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☐

3.1 Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

I

P. C. (1)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Oceniając krytycznie wyjaśnienia oskarżonego, a także zeznania świadków oraz dokumenty stanowiące dowód w sprawie pod kątem ich wiarygodności, czyniąc w oparciu o nie ustalenia faktyczne, Sąd uznał, że oskarżony P. C. (1) w dniu 20 marca 2022 r. w B., rejonu (...) mogąc przewidzieć skutek w postaci śmierci M. B. uderzył go pięścią w twarz powodując obrażenia w postaci rany policzka/wargi górnej po stronie prawej z obrzękiem tej okolicy, które naruszyły czynności narządu ciała pokrzywdzonego na okres poniżej dni 7 oraz upadek M. B. na chodnik i uderzenie okolicą potyliczną w twarde podłoże, tj. w kostki brukowe, na skutek którego doznał on krwiaka podczepcowego w okolicy skroniowo-ciemieniowej prawej (nad szczeliną złamania), szerokości do 1,5 cm, złamania kości sklepienia czaszki: kości ciemieniowej prawej, przechodzącego nieznacznie na kość ciemieniową lewą oraz sięgającego łuski kości skroniowej prawej (jest to złamanie linijne, tzw. „satelitarne"), krwiaka przymózgowego ostrego w prawej okolicy czołowo-skroniowej, szerokości do 0,8 cm, krwotoku podpajęczynówkowego półkul mózgu, głównie po stronie prawej, ukrwotocznionego stłuczenia mózgowia: podstawy płatów czołowych mózgu (większego po stronie prawej), pod sklepistością prawej okolicy ciemieniowej mózgu oraz w okolicy prawego wzgórza (niewielkiego) skutkujących jego zgonem w dniu 19 kwietnia 2022r. Swoim zachowaniem oskarżony wyczerpał znamiona przestępstwa z art. 157 § 2 k.k. i art. 155 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy nie pozostawia wątpliwości, że oskarżony chcąc naruszyć nietykalność cielesną pokrzywdzonego doprowadził w konsekwencji do jego śmierci. Między działaniem oskarżonego a zaistniałym skutkiem niewątpliwie zachodzi związek przyczynowy. Mając możliwość odepchnięcia czy też obezwładnienia pokrzywdzonego w inny sposób, zwłaszcza, że towarzyszyli mu koledzy, zaś znajdujący się w pobliżu M. B. T. M. nie wykazywał jakiejkolwiek agresji, oskarżony mógł zapobiec niebezpieczeństwu. W tym stanie rzezy niewątpliwe w zachowaniu oskarżonego urzeczywistniło się niebezpieczeństwo, któremu miało zapobiec zachowanie naruszonego obowiązku ostrożności, ogólnego obowiązku dbałości o życie ludzkie lub przewidywania skutków własnych działań. Oskarżony miał możliwość przewidzenia następstwa podjętego działania, zwłaszcza jeśli zważyć, że nierzadkie są zdarzenia, kiedy po uderzeniu pokrzywdzony upada i uderza głową o twarde podłoże, doznając obrażeń, których skutkiem bywa nawet jego zgon. W tym miejscu wskazać jedyne należy, że możliwość (zdolność) przewidzenia następstwa podjętego działania, jako element sine qua non nieumyślności zdefiniowanej w art. 9 § 2 in fine k.k., a zatem tzw. niedbalstwa bądź nieumyślności nieświadomej, dotyczy - z istoty rzeczy - zdarzeń przyszłych i niepewnych, tj. takich, które mogą, ale nie muszą nastąpić (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 16 października 2007 r., wydany w sprawie o sygn. akt II AKa 307/07 oraz Marek Mozgawa (red.), Kodeks karny. Komentarz aktualizowany).

Sąd Okręgowy w składzie rozpoznającym niniejszą sprawę opowiada się za dominującym w orzecznictwie poglądem, że w wypadku kiedy po uderzeniu pokrzywdzony upada i uderza głową o twarde podłoże, doznając obrażeń, których skutkiem jest jego zgon prawidłowe jest zakwalifikowanie takiego czynu jako występku z art. 157 § 2 k.k. i art. 155 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. Umyślne jest bowiem tylko zachowanie polegające na uderzeniu w twarz i tylko obrażenia stąd powstałe objęte są taką postacią winy. Ciężkie obrażenia ciała prowadzące do śmierci są tu pochodną upadku i uderzenia ofiary głową o twarde podłoże" (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 26 kwietnia 2006 r., wydany w sprawie o sygn. akt II AKa 59/06 oraz wyrok Sądu Najwyższego z dnia 23 listopada 2011 r., wydany w sprawie o sygn. akt II KK 124/23, postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 23 listopada 2011 r., wydane w sprawie o sygn. akt V KK 220/11, wyrok Sądu Okręgowego w Łodzi z dnia 30 maja 2016 r., wydany w sprawie o sygn. akt IV K 5/16, wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 29 maja 2007 r. wydany w sprawie o sygn. akt II AKa 81/07 Ii inne). Obecnie także w nauce prawa karnego (por. A. Zoll Przestępstwa przeciwko życiu i zdrowiu. Rozdział XIX Kodeksu karnego. Komentarz, Warszawa wydanie z roku 2000, ,J. Majewski: Zbieg przepisów oraz zbieg przestępstw w polskim prawie karnym, Toruń wydanie z roku 2006, W. Górowski, Charakter prawny aberratio ictus, Państwo i Prawo 2006, A. Spotowski, Pomijalny (pozorny) zbieg przepisów ustawy i przestępstw, Warszawa wydanie z roku 1976, K. Daszkiewicz, Przestępstwa przeciwko życiu i zdrowiu. Rozdział XIX Kodeksu karnego. Komentarz, Warszawa wydanie z roku 2000) nie budzi sprzeciwu uznanie, że sprawca, który działając umyślnie, niejako na uboczu powoduje skutek objęty nieumyślnością tym samym realizuje jeden czyn, którego kwalifikacja, oparta na kumulatywnym zbiegu przepisów ustawy, jest złożona. Strona podmiotowa takiego czynu ma charakter mieszany.

W realiach niniejszej sprawy Sąd w celu odzwierciedlenia pełnej kryminalnej zawartości bezprawia w zachowaniu oskarżonego, uznał za zasadne przyjęcie kwalifikacji kumulatywnej. W sprawie nie można było bowiem tracić z pola widzenia tego, że oskarżony umyślnie zrealizował znamiona przestępstwa z art. 157 § 2 k.k. Zadał on bowiem pokrzywdzonemu silny cios pięścią w twarz, który spowodował u pokrzywdzonego ranę policzka/wargi górnej po stronie prawej wymagającą interwencji chirurgicznej i założenia szwów z obrzękiem tej okolicy, a następnie upadek mężczyzny i uderzenie przez niego potylicą o twarde podłoże. O umyślności w działaniu oskarżonego świadczy przede wszystkim skierowanie ataku na głowę pokrzywdzonego z niewielkiej odległości oraz jego duża siła. Na skutek upadku i uderzenia głową w twarde podłoże tj. w kostki brukowe M. B. doznał nadto opisanych powyżej obrażeń ciała skutkujących jego zgonem w dniu 19 kwietnia 2022r.

Z ustaleń poczynionych w toku postępowania, jak wskazano powyżej, wynika, że oskarżonemu można przypisać winę. Oskarżony P. C. (1) rozpoznawał znaczenie swojego czynu i miał możliwość kierowania swoim postępowaniem a społeczna dezaprobata jego zachowania była mu znana zarówno w chwili podjęcia decyzji o działaniu jak i w trakcie jej realizacji. Oskarżony nie znajdował się przy tym w żadnej nadzwyczajnej sytuacji motywacyjnej, która zniewalałaby go do podjęcia działania sprzecznego z normą prawną. Mogąc zachować się zgodnie z nią świadomie postąpili wbrew niej. W realiach niniejszej sprawy nie można było bowiem tracić z pola widzenia tego, że pokrzywdzony, który niewątpliwie przed tym jak został uderzony będąc zdenerwowany i agresywnie, konfrontacyjnie nastawiony do oskarżonego, który jako jedyny spośród trójki mężczyzn zmierzających w kierunku pokrzywdzonego zareagował na wypowiedziane przez niego słowa stwierdzeniem: „nic do ciebie”, był nieuzbrojony w jakikolwiek przedmiot czego oskarżony, jak wyjaśnił, miał świadomość. Co więcej M. B., mężczyzna szczupły i mierzący 181 centymetrów szedł w kierunku oskarżonego, który ważył wówczas 86 kilogramów i mierzył 185 centymetrów, zaś towarzyszący mu K. K. i R. S. (1) ważyli odpowiednio 75 i 88 kilogramów oraz mierzyli odpowiednio 181 centymetrów i 176 centymetrów. W tych okolicznościach jedyną adekwatną reakcją na zachowanie pokrzywdzonego, który, jak ustalono, w pewnym momencie kiedy znajdował się w pobliżu P. C. (1) w gwałtowny sposób przesunął ciało do przodu w jego stronę (co w żadnej mierze nie może zostać ocenione jako bezpośredni bezprawny zamach) winno być odepchnięcie mężczyzny, nie zaś zadanie mu na tyle silnego ciosu w twarz, którego następstwa wymagały interwencji chirurgicznej. Na marginesie powyższych rozważań wskazać należy jedynie, że wprawdzie przyjęcie bezpośredniości nie wymaga, aby atak na dobro prawne już się rozpoczął albo żeby nastąpiło uszkodzenie dobra, bowiem zamach jest bezpośredni już wtedy, gdy z zachowania napastnika w konkretnej sytuacji jednoznacznie można wnioskować, że przystępuje on do ataku na określone dobro prawne już zindywidualizowane, oraz że istnieje wysoki stopień prawdopodobieństwa natychmiastowego podjęcia ataku (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 11 lutego 2015 r., wydany w sprawie o sygn. akt II AKa 247/1, KZS 2015/4/81), jednakże w niniejszej sprawie nie sposób uznać aby owo przesunięcie ciała, nawet gwałtowane, stanowiło w istocie atak.

☐

1.3.  Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

1.4.  Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

1.5.  Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

P. C. (1)

punkt I

punkt I

Przy wymiarze kary Sąd miał na uwadze, że przypisany oskarżonemu czyn zagrożony jest karą pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5 co świadczy o wadze, jaką ustawodawca przykłada do ochrony życia przed podobnymi zachowaniami.

Za złagodzeniem względem oskarżonego kary przemawiało w pewnym zakresie naganne zachowanie samego pokrzywdzonego oraz niespodziewany charakter całego zajścia. Czyn oskarżonego niewątpliwie nie miał bowiem charakteru planowanego, a wyniknął z przebiegu zdarzenia, faktycznie zainicjowanego przez M. B.. Przy wymiarze kary Sąd uwzględnił niekaralność oskarżonego, której jednak nie można przeceniać z racji stosunkowo młodego wieku oskarżonego oraz tego, że winna ona być normą w społeczeństwie.

Za zaostrzeniem kary przemawiała z kolei okoliczność, że oskarżony, który wprawdzie zawiadomił służby ratunkowe o potrzebie udzielenia pomocy pokrzywdzonemu jednakże w rozmowie telefonicznej utrzymywał, że nieznane osoby pobiły mężczyznę , którego on i towarzyszący mu koledzy jedynie znaleźli, co przemawia za uznaniem, że przynajmniej w pierwszym momencie nie towarzyszyła oskarżonemu należyta refleksja odnośnie całej sytuacji. Także działanie oskarżonego pod wpływem alkoholu stanowiło okoliczność obciążającą.

Mając na względzie powołane powyżej okoliczności, a także uwzględniając tragiczny charakter zdarzenia, Sąd nie znalazł podstaw do wymierzenia oskarżonemu kary grzywny, kary ograniczenia wolności czy też kary pozbawienia wolności w wymiarze poniżej roku uznając, że w realiach niniejszej sprawy byłoby to rozstrzygnięcia nadmiernie łagodne.

Kara roku pozbawienia wolności, w ocenie Sądu Okręgowego, należycie uwzględnia stopień społecznej szkodliwości i zawinienia oskarżonego, spełni ona także wszystkie stawiane jej cele. Zdaniem Sądu będzie ona w stanie powstrzymać oskarżonego przed kolejnymi podobnymi zachowaniami. Także w odczuciu społecznym nie będzie nosić cech nadmiernej pobłażliwości czy zbytniej surowości, tym bardziej w stopniu, który można by ocenić jako rażący. Uwzględnia ona bowiem z jednej strony tragiczne skutki zdarzenia, ale również istotne przyczynienie się do zajścia samego pokrzywdzonego.

Jednocześnie mając na względzie, że czyn oskarżonego, którego strona podmiotowa miała wprawdzie charakter mieszany jednakże nieumyślny w zakresie przypisanych ciężkich obrażeń ciała prowadzących do skutku śmiertelnego, podjęty został z zamiarem nagłym, zaś sam oskarżony został do jego popełnienia sprowokowany przez uprzednie zachowanie pokrzywdzonego wymierzenie oskarżonemu kary pozbawienia wolności jako kary izolacyjnej byłoby w ocenie Sądu rozstrzygnięciem nadmiernie represyjnym.

Uwzględniając wagę czynu Sąd wyznaczył okres próby na trzy lata, który będzie wystarczający, i jednocześnie niezbędny dla prawidłowej weryfikacji zachowania oskarżonego, którą ułatwi nałożony na niego obowiązek informowania Sądu raz na sześć miesięcy o przebiegu okresu próby.

P. C. (1)

punkt I

punkt IV i V

Zdaniem Sądu zasadnym było orzeczenie względem oskarżonego zadośćuczynienia w kwocie 20 000 złotych na rzecz jego ojca W. B. oraz 30 000 zł na rzecz małoletniej córki pokrzywdzonego J. B.. Sąd określając kwoty zadośćuczynienia miał na uwadze fakt, że strona podmiotowa czynu przypisanego oskarżonemu miała charakter mieszany, że to pokrzywdzony zainicjował zajście, które jednakże miało tragiczne skutki prowadzące do tego, że M. B. nie będzie już nigdy wsparciem dla swojego ojca a także nie będzie mógł uczestniczyć w życiu córki a co za tym idzie naprawić ich relacji. Podkreślić też należy, że tak orzeczone kwoty zadośćuczynienia będą oddziaływać na oskarżonego w kierunku stabilizacji właściwej postawy wobec wartości i dóbr chronionych prawem.

1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosowa ł określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

1.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

VI

VII

O kosztach zastępstwa procesowego oskarżyciela posiłkowego orzeczono w oparciu o przepis art. 627 k.p.k. i § 11 ust. 2 pkt 4 w zw. z ust. 7 w zw. z § 15 ust. 3 w zw. z § 17 ust. 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności adwokackie

Orzeczenie o kosztach znajduje oparcie w treści przepisu art. 627 k.p.k. w zw. z art. 634 k.p.k. oraz art. 2 ust. 1 pkt 3 Ustawy z dnia 23 czerwca 1973r. o opłatach w sprawach karnych.

1Podpis

Beata Chojnacka Kucharska Karin Kot