Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze

Formularz UK 1

Sygnatura akt

III K 65/20

Je ż eli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niekt ó rych czyn ó w lub niekt ó rych oskar ż onych, s ą d mo ż e ograniczy ć uzasadnienie do cz ęś ci wyroku obj ę tych wnioskiem. Je ż eli wyrok zosta ł wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo je ż eli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygni ę cie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, s ą d mo ż e ograniczy ć uzasadnienie do informacji zawartych w cz ęś ciach 3–8 formularza.

USTALENIE FAKTÓW

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1. 

E. S. (1)

B. B. (2)

w dniu 15 grudnia 2019 r. w L. przy ulicy (...), działając wspólnie i w porozumieniu wdarli się do mieszkania J. P. (1), a następnie w celu zmuszenia go do wskazania miejsca pobytu G. G. grozili pokrzywdzonemu zabraniem telewizora, tabletu, telefonu i użyciem przemocy demonstrując przy tym pałkę teleskopową i przedmiot przypominjący swym wyglądem paralizator wzbudzając u pokrzywdzonego uzasadnioną obawę spełnienia gróźb i mimo kilkukrotnych żądań pokrzywdzonego nie opuścili jego mieszkania

E. S. (1)

w dniu 15 grudnia 2019 r. w L. zabrał pokrzywdzonemu J. P. (1) należący do niego telefon komórkowy o wartości nieprzekraczającej 100 złotych, który wbrew jego woli używał

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

Ad. 1

- przyjazd oskarżonych w dniu 15 grudnia 2019r. samochodem do miejsca zamieszkania pokrzywdzonego J. P. (1), by spotkać się z G. G., znajomym pokrzywdzonego;

- działanie oskarżonych wspólnie i w porozumieniu;

- wdarcie się oskarżonych do mieszkania J. P. (1);

- kilkukrotne żądania pokrzywdzonego J. P. (1), by oskarżeni opuścili jego mieszkanie i niezrealizowanie tego żądania przez oskarżonych;

-groźby kierowane do pokrzywdzonego: zabrania telewizora, telefonu, tabletu, użycia przemocy poprzez demonstrowanie pałki teleskopowej oraz przedmiotu przypominającego swym wyglądem paralizator w celu zmuszenia pokrzywdzonego do wskazania miejsca pobytu G. G.;

zeznania świadka J. P. (1)

zeznania świadka M. S. (2)

zeznania świadka M. W. (2)

częściowo zeznania świadka G. G.

- k. 3-6, 123, 126-127, 291-293v.

k. 150-151, 283-284v.,

k.165-166, 284v.-286v.

k.115-116, 126-127,279v.-282

Ad. 2

-zabór telefonu stanowiącego własność J. P. (1) z zamiarem używania go - nawiązania kontaktu z G. G. i używanie tego telefonu wbrew woli pokrzywdzonego;

- wartość telefonu nieprzekraczająca 100 zł.;

- zwrócenie telefonu przez E. S. (1)

zeznania świadka J. P. (1)

zeznania świadka A. B.

zeznania świadka K. B.

częściowo wyjaśnienia oskarżonego E. S. (1)

k. 3-6, 123, 126-127, 291-293v.

k. 34v.-35, 293v.-294,

k. 77v., 294v.-295,

k. 41, k.55-56, k. 163-164, 270v.,289v.-290

Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.

E. S. (1) B. B. (2)

Czyn zarzucany:

w dniu 15 grudnia 2019r. w L. przy ul. (...) woj. (...), działając wspólnie i w porozumieniu po uprzednim wtargnięciu do mieszkania J. P. (1) posługując się środkiem obezwładniającym w postaci paralizatora i niebezpiecznym narzędziem w postaci pałki teleskopowej grozili pokrzywdzonemu użyciem pałki w celu pobicia go oraz użyciem wobec niego paralizatora oraz pomimo żądania pokrzywdzonego, aby opuścił jego mieszkanie tego nie uczynili, czym doprowadził go do stanu bezbronności i dokonał zaboru telefonu marki S. o wartości 20 złotych, czym działał na szkodę

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

1. nie doszło do wdarcia się oskarżonych do mieszkania pokrzywdzonego; nie doszło do gróźb ze strony oskarżonych przy jednoczesnym demonstrowaniu pałki teleskopowej i przedmiotu przypominającego wyglądem paralizator, nie było ze strony pokrzywdzonego żądań opuszczenia mieszkania przez oskarżonych

Wyjaśnienia oskarżonych E. S. (1) i B. B. (2)

k. 41, 55-56, 163-164, 270, 289v.-290v.,

k. 44, 63-65, 161-161v., 290v.-291,

2. doprowadzane pokrzywdzonego do stanu bezbronności poprzez posługiwanie się przez oskarżonych środkiem obezwładniającym w postaci paralizatora i niebezpiecznym narzędziem w postaci pałki teleskopowej w celu zaboru telefonu Samsung o wartości 20 zł.

brak

--

OCena DOWOdów

1.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.

Świadek J. P. (1) był w sprawie przesłuchany kilkukrotnie. Przebieg zdarzenia opisany przez świadka za każdym razem jest identyczny. W jego relacji nie ma rozbieżności, czy sprzeczności. Świadek dokładnie opisał, jak doszło do tego, że otworzył oskarżonym drzwi mieszkania, co wydarzyło się wewnątrz mieszkania, opisał zachowanie każdego z oskarżonych wskazując na poszczególne czynności, jakie wykonywali w mieszkaniu, wręcz na sali rozpraw wskazywał kolejno na oskarżonych i opisywał precyzyjnie zachowanie każdego z nich. Sąd mając okazję obserwować świadka podczas przesłuchania, gestykulację, wyrażane emocje, nie ma żadnych wątpliwości, że relacja tego świadka jest wiarygodna. Jest na przy tym konsekwentna i koresponduje z zeznaniami funkcjonariuszy policji M. S. (2) i M. W. (3), którzy przebyli na miejsce zdarzenia. Zaważyć jednak należy, że policjanci rozpytywali pokrzywdzonego na okoliczność przebiegu zdarzenia tuż po zdarzeniu i nie bez znaczenia dla jego relacji składanej policjantom, dokładności i precyzji wypowiedzi pozostaje jego stan emocjonalny: pokrzywdzony był wtedy roztrzęsiony i bardzo zdenerwowany. Stąd jego wypowiedzi mogły być chaotyczne. Niemniej jednak pokrzywdzony opisał policjantom na bieżąco taki przebieg zdarzenia, który konsekwentnie relacjonował przesłuchiwany jako świadek w postępowaniu przygotowawczym, następnie w postępowaniu sądowym. To, że Sąd uznał, że oskarżani nie dysponowali wówczas paralizatorem nie świadczy o braku wiarygodności zeznań pokrzywdzonego. Pokrzywdzony J. P. (1) był przekonany, że oskarżeni dysponowali paralizatorem, opisał to urządzenia przed Sądem, wskazał powody, dla których twierdził, że jest to paralizator, odniósł się przy tym do podobieństwa tego przedmiotu do zapalniczki, którą posiadał jego syn. Ta relacja złożona przez pokrzywdzonego przed Sądem jednoznaczne dowodzi, że świadek miał prawo być przekonany, że to opisane przez niego urządzenie było paralizatorem, choć jego wypowiedź o podobieństwie do zapalniczki, którą posiadał syn, nakazała Sądowi odstąpić od takiego kategorycznego ustalenia. Posługiwanie się w trakcie zdarzenia dwoma przedmiotami, by pokrzywdzonego przestraszyć, nie może być podważone faktem, że w efekcie przeszukania takich przedmiotów nie ujawniono. Oskarżeni mieli okazję i sposobność by ich się pozbyć, o czym świadczy to, co robili do mementu policyjnej kontroli, na co spójnie wskazali obaj oskarżeni oraz ich koleżanka, kierująca wówczas samochodem świadek E. K., której relacja jest zdaniem Sądu wiarygodna, Należy też zwrócić uwagę na to, że córka pokrzywdzonego poinformowała przez telefon E. S. (1), że zawiadomi policję o zaborze telefonu. Spodziewając się zatem kontroli policyjnej oskarżeni byli zainteresowani, by zanim podjadą ponownie do miejsca zamieszkania pokrzywdzonego, przedmioty te wyrzucić. Tego zachowania mogła natomiast nie zauważyć kierująca samochodem E. K.. Z konsekwentnych, a przy tym bardzo dokładnych zeznań świadka J. P. (1) wynika jednoznacznie cel wizyty u niego oskarżonych - poszukiwanie G. G., co koresponduje z wyjaśnienia obu oskarżonych, a także zeznaniami świadka G. G., po części J. G. i nagrania zgłoszenia na policję. Świadek G. G. nie był natomiast naocznym świadkiem zdarzenia, a wiedzę o zdarzeniu miał tylko od pokrzywdzonego. Zważywszy na konsekwencję i kategoryczność zeznań świadka J. P. (1) brak jest podstaw by w tej części, w której świadek G. G. odmiennie od pokrzywdzonego wskazywał na przebieg zajścia, dać mu wiarę. Brak jest dowodów na czynienie ustalenia, by oskarżeni kierując groźby zabrania telewizora, tabletu, telefonu demonstrowanie przedmiotów opisanych w wyroku doprowadzili pokrzywdzonego do stanu bezbronności, a był to sposób na dokonanie kradzieży. Zachowanie oskarżonych, jak wskazał kategorycznie pokrzywdzony J. P. (1) miało prowadzić do ujawnienia przez niego miejsca pobytu G. G. i wyłącznie taki był cel i zamiar sprawców. Także oskarżeni na tę okoliczność wskazali, podali też przyczyny poszukiwania tego mężczyzny u pokrzywdzonego, pokrzywdzony mówił o tym policjantom przesłuchanym jako świadkowie, a pośrednio potwierdza to w swych zeznaniach świadek G. G.. Sąd ze szczególną uwagą na tę okoliczność przesłuchał pokrzywdzonego i okoliczność ta nie pozostawia ona żadnych wątpliwości. Pokrzywdzony od razu na to wskazał policjantom, co jednoznacznie wyartykułował świadek podczas przesłuchania - M. W. (2) „…tutaj zamiaru kradzieży nie było…” - k. 286. Dodać wypada jedynie, że gdyby oskarżeni mieli faktycznie zamiar dokonać kradzieży, jak wynika z zarzutu aktu oskarżenia, to mieli ku temu sposobność. Mogli bez trudu splądrować mieszkanie, zabrać wartościowe i niewielkich rozmiarów rzeczy, jak choćby tablet, czego nie zrobili. To również dowodzi, obok zeznań w/w świadków, że nie taki był zamiar oskarżonych, nie w celu kradzieży podjęli przypisane w wyroku konkretne zachowania wobec pokrzywdzonego. Faktem jest, że oskarżony E. S. (1) zabrał pokrzywdzonemu telefon, jednak wyłącznie w celu nawiązania kontaktu z poszukiwanym przez niego G. G. i z zamiarem jego zwrotu po skorzystaniu z telefonu. Kierując się także zasadami logiki i doświadczania życiowego nie sposób przyjąć, by oskarżony dokonał kradzieży telefonu przy użyciu metod opisanych w zarzucie, skoro mógł, miał okazję ukraść rzeczy wartościowe, podczas gdy telefon przedstawiał niewielką wartość, był zniszczony. Odnosząc się do kwestii wejścia oskarżonych do mieszkania i żądań opuszczenia mieszkania, co pozostało bez reakcji oskarżonych - także i w tej części relacja pokrzywdzonego jest wiarygodna z przyczyn wskazanych powyżej, ale także w kontekście zwyczajów otwierania drzwi przez pokrzywdzonego opisanych przez świadka G. G.. Logicznym też jest, że wbrew twierdzeniom oskarżonych, pokrzywdzony chciał, by opuścili jego mieszkanie i takie żądania wystosował.

2.

zeznania świadków: J. P. (1), A. B., K. B., wyjaśnienia E. S. (1)

Świadek J. P. (1) w sposób kategoryczny wskazał na oskarżonego E. S. (1) jako tego, który zabrał należący do niego telefon komórkowy. Także oskarżony E. S. (1) tę okoliczność potwierdził i wskazał, w jakich okolicznościach i w jaki sposób telefon ostatecznie został pokrzywdzonemu zwrócony. Z żadnego dowodu nie wynika, by oskarżony B. B. (2) współdziałał w zaborze telefonu z oskarżonym E. S. (1). Oskarżony B. B. (2) był wręcz zaskoczony tym, że kolega jest w posiadaniu telefonu pokrzywdzonego. Na przestępcze współdziałanie w zaborze telefonu nie wskazał także oskarżony E. S. (1), zaś pokrzywdzony to na niego właśnie wskazał jako sprawcę zaboru telefonu i jak zeznał, nie wie, czy B. B. (2) widział, że jego kolega zabiera telefon. Tym samym brak było podstaw do przypisania oskarżonemu B. B. (2) współdziałania w tym czynie. Z zeznań A. B. i K. B. wynikają okoliczności zwrotu telefonu - są one w postępowaniu bezsporne, jak i bezsporne są okoliczności dotyczące osoby E. S. (1), który telefon zwrócił po kategorycznym wezwaniu go do zwrotu. Wartość telefonu nie była duża, telefon nosił ślady użytkowania, był zniszczony, jego wartość nie przekraczała kwoty 100 zł., co wynika z zeznań pokrzywdzonego i jego córki A. B..

1.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.2.1.

Wyjaśnienia oskarżonych E. S. (1) i B. B. (2)

Wyjaśnienia oskarżonych E. S. (1) i B. B. (2) w części, w której pozostają w sprzeczności z zeznaniami pokrzywdzonego J. P. (1) ale także pozostałym pozytywnie zweryfikowanym materiałem dowodowym, o czym wyżej, i z tego powodu zostały uznane za niewiarygodne.

PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☐

1.3.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

1.4.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

pkt I części dyspozytywnej

E. S. (1) B. B. (2)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Czyn z pkt I części dyspozytywnej:

Skoro, jak ustalono w oparciu o ocenę dowodów, oskarżani nie dokonali kradzieży, a celem ich działania poprzez groźby było zmuszenie pokrzywdzonego do wskazania miejsca pobytu G. G., to brak było podstaw do przypisania oskarżonym działania polegającego na rozboju (art. 280 § 1 lub 2 k.k.). Działanie oskarżonych podjęte w zamiarze bezpośrednim stanowi zmuszanie poprzez groźby bezprawne do określonego zachowania pokrzywdzonego (art. 191 § 1 k.k.). Wdarcie się do mieszkania bez zgody pokrzywdzonego, a następnie wbrew żądaniu pokrzywdzonego nie opuszczenie jego mieszkania wypełnia znamiona czynu z art. 193 k.k. w zw. z art. 12 § 1 k.k.

Czyn z pkt V części dyspozytywnej - oskarżony E. S. (1)

W granicach zarzutu ustalono, że oskarżony E. S. (1) zabrał telefon należący do pokrzywdzonego. Działanie to nie było nacechowane celem przywłaszczania, a używaniem telefonu bez zgody pokrzywdzonego J. P. (1), czyli nawiązaniem kontaktu z G. G.. Jest to wykroczenie z art. 127 § 1 k.w.

☐

1.5.  Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

1.6.  Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

1.7.  Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

E. S. (1)

B. B. (2)

I.  – IV.

I

Oskarżeni dość brutalnie weszli do mieszkania pokrzywdzonego, w którym pokrzywdzony miał prawo czuć się bezpiecznie.

Pokrzywdzony, osoba starsza, mieszkająca samotnie, był bardzo przestraszony; zdarzenie wewnątrz mieszkania trwało około 20 minut, zatem dość długo.

W trakcie pobytu w mieszkaniu oskarżani okazywali pokrzywdzonemu przedmioty, którymi mogliby zrobić dotkliwą krzywdę, co potęgowało strach u pokrzywdzonego. Posiadania owych przedmiotów świadczy o działaniu zaplanowanym, przygotowanym.

Mimo, że ustalili, że w mieszkaniu nie ma poszukiwanego przez nich mężczyzny, pozostawali w tym mieszkaniu, nie reagowali na kilkukrotne żądania opuszczenia mieszkania. Oskarżeni byli w swym działaniu nieustępliwi.

Byli wówczas pod działaniem alkoholu.

Oskarżeni są osobami młodymi, nie byli wcześniej karani.

Oskarżony E. S. (1) angażuje się społecznie, podejmuje działalność charytatywną.

Przeprosili pokrzywdzonego

Kary pozbawienia wolności odpowiadają stopniowi społecznej szkodliwości i winy. Z uwagi na młody wiek oskarżonych, ich uprzednią niekaralność, mając na względzie przede wszystkim to, by oddziaływać na oskarżonych wychowawczo poprzez karę pozbawienia wolności warunkowo zawieszono ich wykonanie na okres próby 2 lat. Długość okresów próby jest uzasadniona sposobem działania oskarżonych, zaplanowania czynu, co daje podstawy do wnioskowania o dość łatwym podejmowaniu przez oskarżonych decyzji o wchodzeniu w konflikt z prawem. Jako, że czyn został popełniony pod działaniem alkoholu, oskarżeni zostali zobowiązani do powstrzymywania się od nadużywania alkoholu, a oskarżony B. B. (2) także do powstrzymywania się od używania innych środków odurzających, zwłaszcza w związku jego problemami tej natury i podejmowanym leczeniem odwykowym.

Z uwagi na wyrządzoną pokrzywdzonemu krzywdę, by jej zadośćuczynić zasadzono od oskarżonych na jego rzecz zadośćuczynienie po 1 tys. zł., co będzie stanowiło kwotę odczuwalną dla pokrzywdzonego.

E. S. (1)

V.

V.

Mając na uwadze okoliczności popełnienia czynu, wartość telefonu, motywację sprawcy, cel działania, wymarzono oskarżonemu karę 300 zł grzywny.

1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

B. B. (2) E. S. (1)

VI-VII

I i V.

Zaliczono oskarżonym okres zatrzymania na poczet orzeczonych kar; oskarżonemu E. S. (1) na poczt kary efektywnie wykonywanej tj grzywny.

6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosowa ł określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

Zastosowano przypisując oskarżonym popełnienie czynu opisanego w pkt I części dyspozytywnej art. 4 § 1 k.k. z uwagi na to, że w dacie czynu zastosowanie art. 12 § 1 k.k. nie skutkowało obligatoryjnym obostrzeniem kary w jej dolnej i górnej granicy (art. 57b k.k.) .

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

VIII. – IX.

Oskarżony E. S. (1) korzystał z pomocy obrońcy ustanowionego z urzędu w postępowaniu sądowym. Koszty obrony nie zostały na rzecz obrońcy opłacone choćby w części, stąd wobec złożenia wniosku o ich zasądzenie należało koszty te zasądzić na rzecz obrońcy adw. M. S. (1). Na zasądzoną kwotę składa się 720 zł za udział w dwóch terminach rozprawy głównej (§ 17 ust. 5 i § 20 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 3.10.2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu. Kwota ta została podwyższona o podatek od towarów i usług zgodnie z § 4 ust. 3 cyt. wyżej rozporządzenia.

Oskarżeni są osobami młodymi, pracującymi, nie mają żadnych przeciwskazań do zarobkowania. Tym samym zostali obciążeni kosztami postępowania, tym opłatami od orzeczonych kar, w części od nich przypadającej.

1Podpis