Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze

Formularz UK 1

Sygnatura akt

III K 64/23

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

USTALENIE FAKTÓW

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.

S. R.

Czyn przypisany oskarżonej:

w dniu 28 marca 2023 r. w S., województwa (...), działając w zamiarze spowodowania
u pokrzywdzonego O. W. ciężkiego uszczerbku na zdrowiu w postaci choroby realnie zagrażającej życiu, przewidując możliwość i godząc się na nastąpienie takiego uszczerbku, co jednak nie nastąpiło, oblała pokrzywdzonego substancją łatwopalną w postaci benzyny silnikowej po głowie, twarzy i innych częściach ciała, a następnie podpaliła go używając zapalniczki, przy czym zamierzonego celu nie osiągnęła z uwagi na niezwłoczne ugaszenie pokrzywdzonego przez inną osobę, w wyniku czego spowodowała
u pokrzywdzonego O. W. obrażenia ciała w postaci oparzeń termicznych II-ego stopnia twarzy, okolic krocza i rąk oraz III-ego stopnia grzbietu ręki lewej, obejmujące 10 % powierzchni całego ciała, czym doprowadziła do naruszenia czynności narządów ciała i rozstroju zdrowia trwającego dłużej niż 7 dni.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

S. R. i O. W. byli
w konkubinacie od czerwca 2022 r. Zamieszkiwali oni wspólnie w wynajmowanym przez O. W. od A. M. mieszkaniu w S., ul. (...). Mieszkanie znajdowało się na parterze, zaś właściciel z żoną mieszka na górze. Od października 2022r. pomiędzy S. R. a O. W. dochodziło do kłótni, nieporozumień, wyzwisk
i rękoczynów. S. R. w dniu 21 marca 2023r. złożyła zawiadomienie dotyczące znęcania się nad nią przez partnera poprzez wszczynanie awantur, znieważanie i wyzywanie jej, krytykowanie, ośmieszanie, niszczenie mienia, grożenie. Podała, że partner w dniu 9 marca 2023r. rzucił w nią telefonem, w wyniku czego doznała rany
w okolicy prawego podudzia, zaś w dniu 20 marca 2023 r. – wszczął po raz kolejny awanturę, w trakcie której groził jej, uderzał drewnianym kijem w głowę, plecy, rękę
i spowodował otwartą ranę powłoki głowy.

W sprawie z aktu oskarżenia z dnia 16 czerwca 2023 r. Prokuratury Rejonowej w Zgorzelcu toczy się przed Sądem Rejonowym w Zgorzelcu, II Wydział Karny, pod sygn. akt II K 576/23 sprawa przeciwko O. W.
o czyn z art. 207 § 1 k.k. na szkodę S. R..

wyjaśnienia oskarżonej S. R. k. 32, 101, 258, 440v., 441v.-442v.

częściowo zeznania pokrzywdzonego/świadka O. W. k. 128v.-130

zeznania świadka R. Ż. k. 98, 445v., 446

zeznania świadka A. M. k. 214v.-215 (odpis k. 423), 443-444

protokół przyjęcia ustnego zawiadomienia o przestępstwie

i przesłuchania świadka osoby zawiadamiającej S. R. z dnia 21.03.2023r. k. 46-49, 75-82

karty informacyjne z SOR dot. S. R. z dnia 09.03.2023 r. i z dnia 20.03.2023 r. k. 50-51, 59-60, 79-82

protokół przesłuchania podejrzanego O. W. z dnia 23.03.2023 r. k. 56-58, 83-85

wydruk z ERŚiD KP w P. sprawy RSD-80/2023 k. 71

niebieska karta – A z dnia 20.03.2023 r. k. 74

kserokopie dokumentów z akt SR w Zgorzelcu – sprawa o sygn. II K 576/23 k. 515-533v.

Pomimo, iż S. R. i O. W. planowali ślub, w dniu 28 marca 2023 r. kobieta postanowiła wyprowadzić się od O. W. i w celu zabrania swoich rzeczy przyszła do wymienionego. O. W. przebywał wówczas u R. Ż.. Zaoferował jej odwiezienie do domu, ale ponownie wspólnie pojechali do w/w znajomego, zam. w S., ul. (...), gdzie spożywali alkohol. Pokrzywdzony wcześniej zażywał też narkotyki. Po godz. 22, S. R. po krótkiej kłótni z partnerem wyszła z mieszkania R. Ż. udając się w stronę zaparkowanego przed posesją samochodu pokrzywdzonego V. (...). Oskarżona wyjęła z pojazdu kanister z benzyną i oblała karoserię samochodu. Zdarzenie to zauważył R. Ż. i powiadomił o tym O. W.. Ten wyszedł z mieszkania
i podszedł do partnerki, chcąc zmusić ja do zaprzestania. Kłócili się i wzajemnie szarpali. O. W. chciał zabrać oskarżonej bańkę – kanister. W pewnej chwili poczuł on, że został oblany cieczą. S. R. oblała pokrzywdzonego substancją łatwopalną w postaci benzyny silnikowej po głowie, twarzy i innych częściach ciała. Wówczas z uwagi na pieczenie oczu O. W. odwrócił się od S. R. udając się
w stronę wołającego go kolegi. W pewnym momencie oskarżona używając posiadaną zapalniczkę podpaliła pokrzywdzonego. Jego ciało i elementy ubioru natychmiast zajęły się ogniem. Niezwłocznej pomocy udzielił O. W. R. Ż. pomagając zdjąć mu odzież oraz gasząc ogień.

S. R. oddaliła się z miejsc zdarzania
i powiadomiła Policję, że została pobita przez partnera. Po drodze spotkała bratanka R. Ż. – K. Ż. (1), który szedł do wujka. Oskarżona powiedziała do niego, że O. ją pobił a ona go za to podpaliła.

K. Ż. (1) w pobliżu posesji przy ul. (...) zobaczył leżącego na ziemi O. W., którego gasił jego wujek R.. Zabrał on wujkowi telefon
i zadzwonił po pogotowie. Pokrzywdzony powiedział K. Ż. (1), że S. go podpaliła. Nadto R. Ż. powiedział bratankowi, iż wiedział jak S. polała pokrzywdzonego benzyną i podpaliła.

Na miejsce zdarzenia przyjechało wezwane pogotowie oraz patrol Policji w osobach M. G. i O. M.. Funkcjonariuszowi M. G., znajdujący się w karetce O. W. powiedział, że
w trakcie sprzeczki jego partnerka S. R. oblała go benzyną, a następnie przy pomocy n/n przedmiotu podpaliła. Mówiąc to pokrzywdzony był jeszcze komunikatywny i znajdował się pod opieką załogi pogotowia. Był poparzony i uskarżał się na silne bóle. O. W. został zabrany przez pogotowie do WS-SPZOZ Z., a następnie do dalszego leczenia
w Oddziale Oparzeniowym (...) Szpitala SP ZOZ w N., gdzie przebywał do dnia 3 kwietnia 2023 r., wpisując się na własne żądanie wbrew zaleceniom lekarzy.

S. R. w niedługim czasie, jak przyjechała Policja, przyszła od strony ulicy na miejsce zdarzenia. Interweniujący policjanci rozpytali oskarżoną co się stało. S. R. powiedziała, że to ona oblała benzyną O. W.. Nie podawała konkretów odnośnie podpalenia, ale stwierdziła, że ona to zrobiła. Funkcjonariusze Policji o godz. 23:30 dokonali zatrzymania oskarżonej oraz przeszukania jej osoby, odzieży i podręcznych przedmiotów. Przy zatrzymanej zabezpieczono m.in. 7 sztuk zapalniczek oraz odzież
w postaci: spodni, swetra i kurtki, na których biegły
z zakresu chemii stwierdził obecność pozostałości wrzących składników charakterystycznych dla benzyny silnikowej.

Oględziny miejsca podpalenia O. W. zostały przeprowadzone od godz. 02:25 do godz. 02:40 w dniu 29 marca 2023 r. W wyniku ponownych oględzin miejsca zdarzenia w tym dniu od godz. 10:40 do godz. 10:55 ujawniono bańkę – kanister koloru białego, pojemności nominalnej 5 dm ³, w której na dnie znajdowała się ciecz (190 cm ³) koloru czerwonego o zapachu charakterystycznym dla produktów ropopochodnych. Biegły z zakresu chemii stwierdził, iż ciecz zabezpieczona w kanistrze stanowi substancję łatwopalną w postaci benzyny silnikowej. Natomiast oględziny w/w pojazdu pokrzywdzonego wraz z zabezpieczeniem śladów – wymazów z pokryw silnika i bagażnika auta zostały dokonane w dniu 31 marca 2023r., od godz. 11:50 do godz. 12:40. W śladach tych biegły wprawdzie nie stwierdził obecności substancji łatwopalnych, ale w okresie pomiędzy zdarzeniem objętym zarzutem a momentem przeprowadzenia oględzin samochodu występowały silne opady deszczu.

częściowo wyjaśnienia oskarżonej S. R. k. 31-33, 63v.-64, 101-101v., 258-259, 440v.-442v., 545

zeznania pokrzywdzonego/świadka O. W. k. 130-131v.

zeznania świadka R. Ż. k. 172v.-173 (odpis k. 179), 97-98, częściowo k. 444-446v.

zeznania świadka K. Ż. (1) k. 176-178 (odpis k. 178), częściowo k. 499-500

zeznania świadka A. M. k. 214v.-215 (odpis k. 423), 443-443v.

zeznania świadka K. B. k. 217v.-218 (odpis k. 421), 500-501

zeznania świadka M. G. k. 13v., 501-502

zeznania świadka O. M. k. 544v.-545

protokół zatrzymania osoby S. R. k. 5

protokoły oględzin k. 6-7, 36-37, 67-70, 121-122, 168-169, 181-185, 186-190, 191-195, 205-210

protokół przeszukania osoby S. R. z dnia 28.03.2023 r. k. 8-10

protokół badania stanu trzeźwości S. R. z dnia 29.03.2023 r. k. 12

zaświadczenie lekarskie z dnia 29.03.2023 r. k. 38

karta medyczna czynności ratunkowych k. 40-41

karta informacyjna hospitalizacji O. W. k. 86-90

dokumentacja medyczna dot. O. W. k. 136-167

dwie płyty zawierające nagrania zgłoszenia S. R. oraz zgłoszenia przez K. Ż. (1) podpalenia O. W. k. 315 (koperta)

opinia z przeprowadzonych badań z zakresu chemii k. 382-384

W efekcie powyżej opisanego celowego zachowania oskarżonej S. R., pokrzywdzony O. W. doznał obrażeń ciała w postaci oparzeń termicznych II-ego stopnia twarzy, okolic krocza i rąk oraz III-ego stopnia grzbietu ręki lewej, obejmujących 10 % powierzchni całego ciała, powodujących naruszenie czynności narządów ciała i rozstrój zdrowia trwający dłużej niż 7 dni. Gdyby O. W. niezwłocznie nie ugaszono i nie udzielono mu pomocy, doszłoby do oparzenia dróg oddechowych, tj. choroby realnie zagrażającej życiu. Z uwagi na przerwanie przez pokrzywdzonego leczenia szpitalnego i brak informacji dotyczących leczenia ambulatoryjnego, nie można określić jednoznacznie trwałych następstw oparzenia, głównie ręki, a mogących spowodować powstanie blizn przykurczających i ograniczających czynności chwytne ręki.

opinie sądowo-lekarskie biegłego K. T. k. 272, 554v.-555

opinie sądowo-lekarskiego biegłego Z. K. k. 320, 321, 555-555v.

Oskarżona S. R. ma 28 lat, wykształcenie podstawowe, nie ma zawodu. Jest bezdzietną panną. Przed zatrzymaniem utrzymywała się z renty socjalnej
w wysokości 719 zł i zasiłku socjalnego w wysokości 150 zł miesięcznie. Częściowo pozostawała na utrzymaniu partnera. Oskarżona posiada orzeczenie
o niepełnosprawności, ma stomię. Może wykonywać pracę w warunkach chronionych. Nie była leczona psychiatrycznie ani neurologicznie. W przeszłości zażywała narkotyki, leczyła się odwykowo w trakcie odbywania kary pozbawienia wolności od grudnia 2019 r. do maja 2020 r. W środowisku lokalnym S. R. ma negatywną opinię. Postrzegana jest jako osoba utrzymująca kontakty z osobami o ujemnej opinii społecznej, karanymi sądownie. Z relacji lokalnych mieszkańców wynika, że w/w jest osobą konfliktową
i porywczą.

Biegli psychiatrzy nie stwierdzili u oskarżonej S. R. upośledzenia umysłowego ani choroby psychicznej w rozumieniu czynnego procesu psychotycznego. Stwierdzili natomiast u niej uzależnienie od środków psychoaktywnych (metamfetaminy) oraz zaburzenia osobowości i zachowania co demonstruje się: zwiększoną drażliwością, skłonnością do działań
i zachowań impulsywnych, obniżeniem kontroli emocji, spłyceniem krytycyzmu. Oskarżona zna i rozumie podstawowe zasady współżycia społecznego, prawidłowo ocenia proste sytuacje społeczne i potrafi ocenić skutki prawnego zarzucanego jej czynu. Biegli nie stwierdzili innych zakłóceń czynności psychicznych. W trakcie popełnienia zarzucanego jej czynu oskarżona S. R. nie miała z przyczyn chorobowych zniesionej ani ograniczonej w stopniu znacznym zdolności rozpoznawania znaczenia czynu i pokierowania swoim postępowaniem, a warunki art. 31 § 1 i 2 k.k. nie znajdują zastosowania. Obecnie nie zachodzi wysokie prawdopodobieństwo popełnienia w przyszłości przestępstwa związanego z już jej zarzucanym. Oskarżona może odbywać terapię odwykową w warunkach zakładu karnego.

S. R. była uprzednio wielokrotnie karana sądownie za przestępstwa umyślne oraz odbywała kary pozbawienia wolności.

Pokrzywdzony O. W. nie odczuwa krzywdy, nie ma obecnie pretensji do oskarżonej i jej wybaczył.

wyjaśnienia oskarżonej S. R. k. 30-31, 63-63v., 101v., 257, 440v., 442

kwestionariusze wywiadów środowiskowych k. 392-393, 431-432v.

opinia sądowo-psychiatryczna k. 327-328

dane o karalności k. 42-43, 223-224, 262-264v.

odpisy wyroków skazujących i łącznych znajdujące się w aktach sprawy

wydruki korespondencji k. 552-553

Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.

S. R.

Czyn przypisany oskarżonej:

w dniu 28 marca 2023 r. w S., województwa (...), działając w zamiarze spowodowania
u pokrzywdzonego O. W. ciężkiego uszczerbku na zdrowiu w postaci choroby realnie zagrażającej życiu, przewidując możliwość i godząc się na nastąpienie takiego uszczerbku, co jednak nie nastąpiło, oblała pokrzywdzonego substancją łatwopalną w postaci benzyny silnikowej po głowie, twarzy i innych częściach ciała, a następnie podpaliła go używając zapalniczki, przy czym zamierzonego celu nie osiągnęła z uwagi na niezwłoczne ugaszenie pokrzywdzonego przez inną osobę, w wyniku czego spowodowała
u pokrzywdzonego O. W. obrażenia ciała w postaci oparzeń termicznych II-ego stopnia twarzy, okolic krocza i rąk oraz III-ego stopnia grzbietu ręki lewej, obejmujące 10 % powierzchni całego ciała, czym doprowadziła do naruszenia czynności narządów ciała i rozstroju zdrowia trwającego dłużej niż 7 dni.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

- Oskarżona S. R. broniła się przed fizycznym atakiem ze strony pokrzywdzonego O. W. i nie oblała go benzyną, a jedynie przypadkowo „ochlapała”.

- Oskarżona S. R. nie podpaliła pokrzywdzonego zapalniczką.

- Oskarżona S. R. działając z zamiarem ewentualnym usiłowała pozbawić życia pokrzywdzonego O. W..

wyjaśnienia oskarżonej S. R. k. 32-33, 63v.-64, 101-101v., 259, 440v.-442v.

OCena DOWOdów

1.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

wyjaśnienia oskarżonej S. R.

Sąd uznał za wiarygodne wyjaśnienia oskarżonej w części,
w której były one logiczne i przekonywujące oraz znalazły potwierdzenie w zeznaniach świadków, opiniach biegłych
i dowodach nieosobowych, tj. pozytywnie zweryfikowanym materiałem dowodowym. Dlatego dał wiarę S. R., że od października 2022 r. pomiędzy nią a pokrzywdzonym dochodziło do kłótni, nieporozumień, wyzwisk
i rękoczynów, że w dniu 21 marca 2023 r. złożyła ona zawiadomienie dotyczące znęcania się nad nią przez partnera poprzez wszczynanie awantur, znieważanie i wyzywanie jej, krytykowanie, ośmieszanie, niszczenie mienia, grożenie. Uwzględniono również, że oskarżona w dniu 9 i 20 marca 2023 r. doznała obrażeń ciała, które prawdopodobnie spowodował O. W., a co będzie przedmiotem osądu przez Sąd Rejonowy
w Z. w sprawie o sygn. II K 576/23 przeciwko oskarżonemu O. W. o czyn z art. 207 § 1 k.k. na szkodę S. R..

Nie budziło też wątpliwości, iż w dniu 28 marca 2023 r. oskarżona podjęła decyzję o wyprowadzeniu się od O. W. oraz że zabrała z mieszkania i samochodu swoje rzeczy. Bezsporne było, iż w/w wspólnie pojazdem pokrzywdzonego pojechali do mieszkania R. Ż., z którego oskarżona po krótkiej kłótni z partnerem wyszła po godz. 22:00. Na podstawie kategorycznych, konsekwentnych i zbieżnych zeznań pokrzywdzonego O. W. i świadka R. Ż. Sąd ustalił, nie dając w tym zakresie wiary oskarżonej, że następnie S. R. udała się w stronę zaparkowanego przed posesją samochodu pokrzywdzonego V. (...), po czym wyjęła z pojazdu kanister
z benzyną i oblała karoserię samochodu. Zdarzenie to zauważył R. Ż. i powiadomił o tym O. W.. Dodać jedynie należy, iż wprawdzie na zabezpieczonych z w/w pojazdu śladach biegły z zakresu chemii nie stwierdził obecności substancji łatwopalnych, ale w okresie pomiędzy zdarzeniem objętym zarzutem a momentem przeprowadzenia oględzin samochodu występowały silne opady deszczu, co wynika z zapisu w protokole oględzin tego samochodu z dnia 31 marca 2023 r. (k. 121v.).

Uwzględniając relację pokrzywdzonego, która w pełni znalazła potwierdzenie w zeznaniach naocznego świadka R. Ż., O. W. wyszedł z mieszkania i podszedł do partnerki, po czym kłócili się oni i wzajemnie szarpali, a pokrzywdzony chciał zabrać oskarżonej kanister. W świetle zgromadzonego materiału dowodowego w postaci zeznań pokrzywdzonego i zeznań bezpośredniego świadka R. Ż. (zwłaszcza z postępowania przygotowawczego, ale i sądowego, o czym będzie mowa przy okazji dokonywania ich oceny), które w pełni znajdowały potwierdzenie i korespondowały z zeznaniami pozostałych świadków, w szczególności w osobach: K. Ż. (1), M. G. i O. M., a nadto z wynikami przeszukania oskarżonej, dokonanych oględzin i opinii z przeprowadzonych badań z zakresu chemii, nie ulega wątpliwości, że w pewnym momencie S. R. oblała pokrzywdzonego substancją łatwopalną w postaci benzyny silnikowej po głowie, twarzy
i innych częściach ciała. Za przypadkowym „ochlapaniem” nie przemawia również umiejscowienie oparzeń u pokrzywdzonego w obrębie głowy, krocza i rąk. Oskarżona ewidentnie polała benzyną pokrzywdzonego od przodu, na twarz i stąd przeniosła się na niższe partie ciała.

Następnie bezspornym jest, że pokrzywdzony zaczął płonąć.
Z osobowych źródeł dowodowych jasno i jednoznacznie wynika zaś, że to oskarżona S. R. podpaliła go używając zapalniczki, co zaobserwował świadek R. Ż. oraz co znalazło także potwierdzenie w zeznaniach K. Ż. (1)
i interweniujących policjantów. Dowody te jednoznacznie stwierdzają fakt podpalenia i użycia zapalniczki przy podpaleniu.

Dodatkowo zauważyć jeszcze należy na zmienności
i niekonsekwencję wyjaśnień oskarżonej złożonych w toku postępowania oraz ich sprzeczność nie tylko z zeznaniami przesłuchanych świadków, ale i dowodami nieosobowymi. Przesłuchana w charakterze podejrzanej S. R. nie przyznawała się do stawianego jej zarzutu i w złożonych wyjaśnieniach początkowo twierdziła, iż oblała pokrzywdzonego przypadkowo, broniąc się przed jego agresją znalezionym baniakiem z cieczą, a do zapłonu doszło, ponieważ posiadała wówczas zapalonego papierosa. W kolejnych wyjaśnieniach podała, iż to pokrzywdzony prawdopodobnie posiadał papierosa,
a ona sama nigdy nikogo by nie skrzywdziła. Natomiast na rozprawie oskarżona wskazała, że nie wie kto palił papierosa
w chwili tego zajścia, czy ona czy pokrzywdzony. Obiektywne dowody w postaci nagrania ze zgłoszenia S. R.
i zgłoszenia K. Ż. (1) nie potwierdziły również wyjaśnień oskarżonej, że to ona zadzwoniła po pogotowie i policję oraz poinformowała, iż jej partner płonie, jest ciężko ranny.

zeznania pokrzywdzonego/świadka O. W.

Sąd uznał za wiarygodne zeznania pokrzywdzonego, które złożył on w postępowaniu przygotowawczym. Były one logiczne
i przekonujące, a co najważniejsze zbieżne z pozostałymi dowodami, którym Sąd przydał walor wiarygodności. O. W. opisał zachowania oskarżonej, swoje zachowanie
i świadka R. Ż.. Zbieżnie z ostatnim z wymienionych wskazał na fakt, że S. R. oblewała jego samochód benzyną z kanistra, który był w jego samochodzie, że kłócili się oni a oskarżona oblała go benzyną na twarz, po czym obrócił się on
i szedł w kierunku R. Ż., który chciał mu pomóc. Dalej relacjonował, że zrobiło mu się gorąco, bo oskarżona go podpaliła. Pokrzywdzony podczas składanych zeznań podał, że nie widział jak oskarżona wyciąga zapalniczkę, ale później, gdy był w szpitalu, R. Ż. powiedział mu, iż ona podpaliła go zapalniczką.

Oceniając zeznania pokrzywdzonego O. W. Sąd oczywiście uwzględnił, że w chwili zdarzenia był on pod wpływem alkoholu oraz narkotyków (por. już karta informacyjna k. 87). Jednak stan ten nie ograniczał jego zdolności zapamiętywania
i odtwarzania spostrzeżeń, co jasno wynika z zeznań interweniujących funkcjonariuszy Policji. Nie wskazywali oni bowiem na jakiekolwiek trudności z nawiązaniem
z pokrzywdzonym kontaktu, przeprowadzeniem jego rozpytania. Wręcz przeciwnie, świadek M. G. jasno, jednoznacznie
i konsekwentnie podawał, że O. W. powiedział, iż
w trakcie sprzeczki partnerka oblała go benzyną z kanistra
a następnie przy pomocy nieznanego przedmiotu podpaliła. Po czym miała uciec z miejsca zdarzenia. Świadek zeznał, że mówiąc to O. W. był komunikatywny.

zeznania świadków R. Ż. i K. Ż. (1)

Zeznania naocznego świadka zdarzenia R. Ż. oraz świadka K. Ż. (1), który nadszedł bezpośrednio po zdarzeniu, w szczególności złożone przez nich w postępowaniu przygotowawczym, zasługiwały na wiarę. W zasadniczych dla rozstrzygnięcia kwestiach były one kategoryczne i konsekwentne oraz spójne z innymi dowodami, zarówno osobowymi, jak
i nieosobowymi. W świetle ich treści nie budzi żadnych wątpliwości, iż oskarżona S. R. oblała pokrzywdzonego benzyną, po czym go popaliła.

Sąd dostrzegł, że zeznając na rozprawie w/w świadkowie nie bardzo chcieli relacjonować o okolicznościach zdarzenia, zasłaniali się niepamięcią i de facto – nie chcieli obciążać oskarżonej. Zdaniem Sądu wynikało to z długoletniej znajomości z oskarżoną
i chęci umniejszenia jej roli w zdarzeniu. Jednak nawet zeznając przed sądem, świadek R. Ż. jasno i jednoznacznie podał, że oskarżona oblewała golfa pokrzywdzonego benzyną, że partnerzy się kłócili a w pewnym momencie S. R. oblała O. W. benzyną. Wskazał, że widział, iż on był oblany, „O. miał benzynę na głowie, miał całą oblaną buzię, twarz”. Ponownie, zbieżnie z relacją z postępowania przygotowawczego, zeznał również, iż widział to podpalenie, a z pewnością widział, że oskarżona miała w ręce zapalniczkę i nią pstryknęła w stronę O.. Natomiast świadek K. Ż. (1) na początku przesłuchania na rozprawie powoływał się na swoją niepamięć, lecz podtrzymał zeznania, które złożył w śledztwie oraz wskazał, że jak je składał, to lepiej pamiętał. Jednoznacznie również zeznał, iż: „Jak mijałem się z oskarżoną, to ona do mnie powiedziała, „on mnie uderzył, a ja go podpaliłam”. Nie przypominam sobie, aby oskarżona wtedy powiedziała, że nie wie jak to się stało, ale O. płonie”. Mając to na uwadze, sprawstwo oskarżonej nie budzi wątpliwości.

Oceniając zeznania w/w świadków Sąd miał na uwadze, że byli oni pod wpływem alkoholu, którego woń było od nich czuć. Niemniej jednak nie wpłynęło to na ich zdolność zapamiętywania
i odtwarzania zaistniałych faktów. Wynika to jasno z zeznań przybyłych na miejsce zdarzenia policjantów, którzy wykonali ich rozpytanie.

zeznania świadków M. G. i O. M.

Nie budziła wątpliwości Sądu wiarygodność zeznań złożonych przez wskazanych świadków. Świadkowie są funkcjonariuszami policji, podejmowali czynności służbowe, zatrzymania, przeszukania, opisali przebieg przeprowadzonych czynności oraz zachowanie i wypowiedzi pokrzywdzonego O. W. oraz oskarżonej S. R.. Ich relacje są spójne, logiczne
i konsekwentne, korespondują ze sobą nie zawierając sprzeczności. Są też zbieżne z pozostałymi dowodami przeprowadzonymi
w sprawie, którym Sąd przydał walor wiarygodności. Brak jest podstaw do kwestionowania zeznań tych świadków, którzy nie mieli żadnych powodów, aby pomawiać, czy dodatkowo obciążać oskarżonej. Zeznali oni, że pokrzywdzony wskazał na S. R. jako osobę, która spowodowała jego poparzenia oraz że oskarżona po zatrzymaniu powiedziała, że to ona oblała benzyną O. W.. Nie podawała konkretów odnośnie podpalenia, ale stwierdziła, że ona to zrobiła.

zeznania świadków A. M., K. B.

Sąd zeznania złożone przez tych świadków ocenił jako wiarygodne, choć miały one drugorzędne znaczenia dla czynienia ustaleń w niniejszej sprawie. Niemniej jednak również ci świadkowie wskazali, że ze słyszenia wiedzą, iż S. R. oblała benzyną O. W. i podpaliła go. Świadek A. M. potwierdził nadto burzliwy charakter ich związku. Zeznania świadków są spójne, logiczne
i konsekwentne, a nadto korespondują z wyjaśnieniami oskarżonej, opisanymi wyżej jako wiarygodne, a także z dowodami
z dokumentów.

opinie sądowo – lekarskie

Sąd w pełni podzielił ustalania poczynione w opiniach przez biegłych lekarzy K. T. i Z. K. co do charakteru powstałych u pokrzywdzonego obrażeń ciała. Biegli wydali pisemne, następnie ustne uzupełniające opinie, które są
w swej treści przekonywujące oraz zbieżne. Sąd nie znalazł podstaw do ich kwestionowania, w szczególności, że biegli
w sposób logiczny, szczegółowy i profesjonalny wyjaśnili powody swego stanowiska. Dlatego Sąd zaakceptował opinie w zakresie ustalania spowodowania u pokrzywdzonego obrażeń ciała powyżej 7 dni. Zgodnie z ustnymi opiniami biegłych, wydanymi przez nich na rozprawie, ustalono nadto, że gdyby O. W. niezwłocznie nie ugaszono i nie udzielono mu pomocy, doszłoby do oparzenia dróg oddechowych, tj. choroby realnie zagrażającej życiu. Z uwagi na przerwanie przez pokrzywdzonego leczenia szpitalnego i brak informacji dotyczących leczenia ambulatoryjnego, nie można określić jednoznacznie trwałych następstw oparzenia, głównie ręki, a mogących spowodować powstanie blizn przykurczających i ograniczających czynności chwytne ręki.

opinia z przeprowadzonych badań z zakresu chemii

Opinia odpowiada wymogom prawa, jest jasna, pełna i nie zawiera sprzeczności. Została sporządzona przez biegłego, posiadającego specjalistyczną wiedzę i stanowiła pełnowartościowy materiał dowodowy.

opinia sądowo- psychiatryczna

Sąd podzielił konkluzje opinii biegłych psychiatrów co do stanu zdrowia psychicznego oskarżonej, stwierdzenia u niej uzależnienia od środków psychoaktywnych (metamfetaminy) oraz zaburzeń osobowości i zachowania co demonstruje się: zwiększoną drażliwością, skłonnością do działań i zachowań impulsywnych, obniżeniem kontroli emocji, spłyceniem krytycyzmu. Opinia jest rzetelna, jasna, pełna i odpowiada zasadom logicznego rozumowania. Biegli sporządzili opinię po uprzednim badaniu oskarżonej oraz zapoznaniu się z aktami sprawy. Wnioski końcowe biegłych są logiczne i stanowcze.

protokoły zatrzymania, oględzin, przeszukań, dokumentacje medyczne, kwestionariusze wywiadów środowiskowych, opisy wyroków, dane o karalności, oraz pozostałe dokumenty zgromadzone w sprawie

Pochodzą one od podmiotów uprawnionych do ich wydania. Sporządzone zostały w przepisanej formie, brak jest podstaw, aby kwestionować ich wiarygodność i rzetelność.

1.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.

wyjaśnienia oskarżonej S. R.

Wyjaśnienia oskarżonej w istotnej, decydującej dla przypisania S. R. odpowiedzialności za spowodowanie
u pokrzywdzonego obrażeń ciała, zostały uznane za niewiarygodne, a ich ocenę w kontekście pozostałych zgromadzonych w sprawie dowodów Sąd przedstawił powyżej.

Okoliczności czynu, tło zdarzenia, charakterystyka osoby oskarżonej oraz relacje wiążące ją z pokrzywdzonym nie dawały podstaw do ustalenia, że oskarżona działała w zamiarze pozbawienia życia pokrzywdzonego.

PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☐

1.3.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☒

1.4.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

W ocenie Sądu zebrany w sprawie materiał dowodowy nie pozwolił na uznanie oskarżonej S. R. za winną popełnienia zarzuconego jej w akcie oskarżenia czynu.

W pierwszej kolejności wskazać należy, iż brak jest podstaw do przypisania S. R. zbrodni usiłowania zabójstwa, nawet w zamiarze ewentualnym, jak to wynika z zarzutu aktu oskarżenia. Odpowiedzialności karnej na podstawie art. 148 § 1 k.k. podlega sprawca, który zabija człowieka. Przestępstwo zabójstwa wymaga do realizacji znamion opisanego w nim czynu zabronionego umyślności w postaci zamiaru bezpośredniego albo w postaci zamiaru ewentualnego. Ze stanowiska doktryny i judykatury wynika, że godzenie się sprawcy na spowodowanie skutku śmiertelnego nie można domniemywać, lecz należy wykazać, że godzenie się na skutek śmiertelny stanowiło realny proces zachodzący w psychice sprawcy. Aby poczynić ustalenia co do zamiaru sprawcy niezbędna jest ocena całokształtu okoliczności przedmiotowych popełnienia czynu
i podmiotowych charakteryzujących sprawcę, jego stosunek do pokrzywdzonego przed popełnieniem czynu. Jak wskazał Sąd Apelacyjny w Szczecinie w wyroku z dnia 15 maja 2019 r., sygn. akt II AKa 22/19 (LEX nr 2719373), do okoliczności, na podstawie których należy poczynić ustalenia w zakresie zamiaru sprawcy, zalicza się godzenie w ważne dla życia ludzkiego organy, siłę ciosu, ich wielokrotność, rodzaj i rozmiary użytego narzędzia, głębokość i kierunek ran, rodzaj uszkodzeń ciała, stopień zagrożenia dla życia ludzkiego, lecz również stosunek sprawcy do pokrzywdzonego, jego właściwości i dotychczasowy tryb życia, zachowanie przed popełnieniem przestępstwa, a także pobudki, motywy oraz tło zdarzenia i stopień zagrożenia dla życia pokrzywdzonego. Dla przyjęcia, że sprawca działał w zamiarze zabójstwa człowieka nie wystarczy ustalenie, że działał on umyślnie, chcąc zadać nawet ciężkie uszkodzenie ciała lub godząc się z ich zadaniem, lecz konieczne jest ustalenie objęcia zamiarem także skutku w postaci śmierci (tak: wyrok SA w Katowicach z dnia 31.1.2002 r. sygn. akt II AKa 478/01, LEX nr 75068). Jak stwierdził Sąd Najwyższy w wyroku z 21 stycznia 1985 r. sygn. I KR 320/84 (OSNPG 1986 nr 2 poz. 17): „dla przyjęcia zamiaru sprawcy usiłowania zabójstwa nie są wystarczające tylko przesłanki przedmiotowe, lecz niezbędne jest także rozważenie przesłanek natury podmiotowej, jak tła
i powodów zajścia, pobudek działania sprawcy, stosunku do pokrzywdzonego, osobowości
i charakteru sprawcy, jego dotychczasowego trybu życia, zachowania przed i po popełnieniu czynu oraz innych okoliczności, z których niezbicie wynikałoby, że oskarżony chcąc spowodować uszkodzenie ciała, swą zgodą stanowiącą realny proces psychiczny, towarzyszący czynowi, obejmował tak wyjątkowo ciężki możliwy skutek, jakim jest śmierć ofiary”. Zgodnie z utrwalonym już w tej mierze orzecznictwem sprawca działa z zamiarem ewentualnym pozbawia życia pokrzywdzonego wtedy, gdy ma on świadomość możliwości nastąpienia śmierci pokrzywdzonego i na to się godzi, to znaczy wprawdzie nie chce, aby śmierć pokrzywdzonego nastąpiła, ale zarazem nie chce, żeby nie nastąpiła, a więc gdy wykazuje całkowitą obojętność wobec uświadomionej sobie możliwości nastąpienia śmierci pokrzywdzonego.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy stwierdzić należy, iż brak było podstaw do jednoznacznego ustalenia, że oskarżona S. R. przewidywała możliwość pozbawienia życia O. W. i godziła się na taki skutek. Wskazać w pierwszym rzędzie trzeba, że oskarżona w początkowym etapie zdarzenia polała benzyną samochód pokrzywdzonego, prawdopodobnie w celu jego podpalenia. O. W. pojawił się przy niej niejako przypadkowo, gdyż zawołał go R. Ż.. Bezsprzecznie oskarżona była zdenerwowana, działał w emocjach, partnerzy głośno się kłócili. Nadto była już noc i było ciemno. Oskarżona nie widziała ile benzyny wcześniej wylała na pojazd partnera, a ile zostało jej w kanistrze. Nie wiedziała zatem na pewno jaką ilością benzyny oblała pokrzywdzonego. Nadto co najmniej niedokładnie widziała, na jakie konkretnie jego części ciała leje benzynę. Dodatkowo S. R. była świadoma obecności na miejscu zdarzenia świadka R. Ż.. Sam fakt podpalenia O. W. nie może automatycznie przesadzać o tym, że oskarżona działała z zamiarem ewentualnym pozbawienia życia pokrzywdzonego. Trzeba mieć przy tym również na uwadze, że ich związek, wcześniejsze relacje były burzliwe, nie pozbawione emocji i przemocy. Mimo to, partnerzy zamierzali się pobrać i drugi termin ślubu był wyznaczony na 15 kwietnia 2023r. Niemniej jednak ostatecznie S. R. złożyła zawiadomienie o znęcaniu się nad nią przez O. W., konkubenci się rozstali, a oskarżona zabrała swoje rzeczy. Nie miała zatem powodu, by chcieć śmierci pokrzywdzonego. W przedstawionych okolicznościach trudno kategorycznie przyjąć, że oskarżona przewidywała możliwość pozbawienia życia pokrzywdzonego, a już
z pewnością – nie godziła się na jego śmierć. Nie można też pominąć, iż oskarżona nie oddaliła się daleko, była przy kościele, w pobliżu miejsca zdarzenia. W krótkim czasie została zatrzymana, jak wróciła na podwórko. Ponadto, aby przypisać oskarżonej zamiar ewentualny pozbawienia życia partnera musiałby wystąpić wysoki stopień prawdopodobieństwa nastąpienia tego skutku. A tak nie było w świetle stwierdzonych obrażeń i opinii sądowo-lekarskich. Powstałe u pokrzywdzonego obrażenia ciała nie zagrażały jego życiu, nie były bardzo poważne, o czym dodatkowo przekonuje duża intensywność z jaką O. W. wychodził przed szpital palić papierosy oraz fakt, iż wypisał się na własne żądanie wbrew zaleceniom lekarzy. Opiniujący w sprawie biegli lekarze wykluczyli skutek w postaci oparzenia dróg oddechowych, co skutkowałoby zagrożeniem życia. Możliwość nastąpienia tego skutku nie była zatem na tyle wysoka, aby uznać, że oskarżona S. R. przewidywała taką możliwość, ani tym bardziej godziła się na nią. Należy mieć wreszcie na uwadze stanowisko i przekonanie pokrzywdzonego, że oskarżona nie chciała go zabić. Z tych wszystkich względów Sąd wykluczył, że zamiarem S. R. było pozbawienie O. W. życia.

Uwzględniając okoliczności zdarzenia, motywy działania oskarżonej, sposób popełnienia przestępstwa oraz zachowanie S. R. bezpośrednio po zajściu, Sąd przyjął, iż działała ona z zamiarem ewentualnym spowodowania u pokrzywdzonego O. W. ciężkiego uszczerbku na zdrowiu, choroby realnie zagrażającej życiu. Nie potrzeba przecież dużego doświadczenia życiowego, aby przewidzieć i godzić się na to, że oblanie innego człowieka benzyną i jej podpalenie może doprowadzić do ciężkiego uszkodzenia ciała. Taki skutek z pewnością oskarżona przewidywała i godziła się na to. Stąd też jej zachowanie należy kwalifikować jako stadialną formę usiłowania spowodowania ciężkiego uszczerbku na zdrowiu w postaci choroby realnie zagrażającej życiu, a z uwagi na spowodowane u pokrzywdzonego skutki, zasadnym było ostateczne zakwalifikowanie przypisanego oskarżonej czynu jako zbrodni z art. 13 § 1 k.k. w zw.
z art. 156 § 1 pkt 2 k.k. i art. 157 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

Zważyć jeszcze należy, iż w ocenie Sądu brak było podstaw do przyjęcia działania oskarżonej
w stanie silnego wzburzenia usprawiedliwionego okolicznościami.

S. R. w czasie czynu miała w pełni zachowaną świadomość i zdolność pokierowania swoim postępowaniem. Sporządzona pisemna opinia o stanie zdrowia psychicznego oskarżonej (k. 327-328) nie wykazuje na występowanie jakichkolwiek dysfunkcji w psychice oskarżonej spowodowanych czy to chorobą psychiczną, upośledzeniem umysłowym, czy stwierdzonym uzależnieniem od środków psychoaktywnych. Oskarżona tempore criminis miała w pełni zachowaną zdolność rozpoznania znaczenia czynu i pokierowania swoim postępowaniem. Warunki art. 31 § 1 i 2 k.k. nie znajdują zastosowania. Biegli psychiatrzy natomiast rozpoznali u oskarżonej zaburzenia osobowości i zachowania co demonstruje się: zwiększoną drażliwością, skłonnością do działań i zachowań impulsywnych, obniżeniem kontroli emocji, spłyceniem krytycyzmu. Inkryminowane zachowanie było zatem zgodne z rysem charakterologicznym charakterystycznym dla funkcjonowania osobowości S. R..

Gdyby nawet uznać, do czego nie ma podstaw, że istotnie oskarżona działała pod wpływem silnego wzburzenia, to w żaden sposób nie można uznać, iż stan taki był usprawiedliwiony okolicznościami zdarzenia. Wszak złożyła ona w dniu 21 marca 2023 r. zawiadomienie dotyczące znęcania się nad nią przez O. W., partnerzy się rozstali, S. R. wyprowadziła się i zabrała swoje rzeczy od pokrzywdzonego. Oskarżona zachowała się zatem emocjonalnie
i impulsywnie oraz nieadekwatnie w zaistniałych okolicznościach.

☐

1.5.  Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

1.6.  Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

1.7.  Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

S. R.

I

I

Obciążające:

- wysoki stopień społecznej szkodliwości czynu oskarżonej i jej winy; oskarżona godziła w zdrowie pokrzywdzonego;

- uprzednia karalność oskarżonej za przestępstwa umyślne oraz odbywanie kar pozbawienia wolności.

Łagodzące:

- postać stadialna czynu oskarżonej polegającego na dopuszczeniu się przez oskarżoną jedynie usiłowania spowodowania ciężkiego uszczerbku na zdrowiu;

- rozmiar wyrządzonej szkody, który w realiach niniejszej sprawy nie okazał się zbyt duży;

- wyrażenie żalu i skruchy oraz przeproszenie za zaistniałe zdarzenie;

- wcześniejsze relacje między partnerami, burzliwy charakter ich związku, złożenie przez oskarżoną zawiadomienia o znęcaniu się nad nią przez konkubenta;

- postawa pokrzywdzonego, który nie odczuwa krzywdy, wybaczył oskarżonej i nie ma do niej pretensji, a co więcej nadal deklaruje on bliską relację uczuciową do oskarżonej i chęć podtrzymywania ich związku.

Uwzględniając powyższe, w ocenie Sądu kara bezwzględna 4 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności za przypisaną S. R. zbrodnię jest adekwatne do stopnia winy
i wszystkich okoliczności czynu oraz celowa
i zasadna. Wymierzając oskarżonej karę Sąd kierował się dyrektywami wymiaru kary określonymi w art. 53 k.k., bacząc by dolegliwość kary nie przekraczała stopnia winy, uwzględniając stopień społecznej szkodliwości czynu oraz biorąc pod uwagę cele zapobiegawcze i wychowawcze, które ma osiągnąć w stosunku do oskarżonego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Kara
w wyższym wymiarze byłaby nazbyt surowa,
a w wymiarze niższym – za łagodna. Czyn popełniony przez oskarżoną wymagał właściwej reakcji prawnokarnej, aby z jednej strony wywołać skutki w zakresie prewencji szczególnej - wyrobić w oskarżonej wreszcie przekonanie, że popełnianie przestępstw się nie opłaca i każdego spotka za nie surowa kara. Kara pozbawienia wolności zapewni przewartościowanie hierarchii wyznawanych priorytetów i szacunek dla obowiązujących norm społecznych, a także skutki w zakresie prewencji ogólnej, a zatem spełni, zdaniem Sądu, cele kary. Wymierzona w wyroku oskarżonej kara pozbawienia wolności jednocześnie nie izoluje jej na nadmiernie długi czas, wciąż dając oskarżonej szansę na zmianę swojego życia, przestrzeganie na wolności obowiązującego porządku prawnego oraz poszanowanie chronionych dóbr i wartości.

Dodać należy, iż z uwagi na postawę pokrzywdzonego, tj. deklarowanie nie odniesienia przez niego krzywdy nie zasądzono na jego rzecz zadośćuczynienia.

Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

S. R.

II

I

Oskarżona była zatrzymana i tymczasowo aresztowana. Dlatego na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności zaliczono jej dotychczasowy okres tego rzeczywistego pozbawienia wolności.

S. R.

III, IV

I

Sąd orzekł zwrot pokrzywdzonemu
i oskarżonej wymienionych dowodów rzeczowych, jako zbędnych dla postępowania.

inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

Z uwagi na to, że w chwili wyrokowania obowiązywały mniej korzystne dla oskarżonej S. R. przepisy kodeksu karnego niż w dacie popełnienia czynu, Sąd zastosował regułę wynikającą z art. 4 § 1 k.k.

KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

V

Oskarżona występowała z obrońcą ustanowionym z urzędu w postępowaniu przygotowawczym i sądowym. Obrońca złożył wniosek o zasądzenie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu oświadczając, iż nie zostały one pokryte w żadnej części. Stąd, na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy z 26 maja 1982 r. Prawo o adwokaturze w zw. z § 4 ust. 1 i 3, § 17 ust. 2 pkt. 5 i § 20 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata
z urzędu, z uwzględnieniem wyroków Trybunału Konstytucyjnego z dnia 20 grudnia 2022 r. (sygn. akt SK 78/21) oraz z dnia 23 kwietnia 2020 r. (sygn. akt SK 66/19), Sąd zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw. A. K. kwotę 2.760 zł,
w tym należny podatek od towarów i usług, tytułem nieopłaconej obrony udzielonej oskarżonej z urzędu w postępowaniu przygotowawczym i sądowym. Sąd Okręgowy w niniejszym składzie uznaje za niezasadne różnicowanie wynagrodzenia należnego adwokatowi ustanowionemu z urzędu z wynagrodzeniem adwokata w przypadku ustanowienia go obrońcą z wyboru. Dlatego mając na uwadze orzecznictwo Trybunału Konstytucyjnego stawki wynagrodzenia ustalono na podstawie rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz.U. poz. 1800 ze zm.). Jednocześnie uwzględniono, że w tym przypadku brak jest podstaw do podwyższenia opłaty o kwotę podatku od towarów i usług.

VI

Orzeczenie o kosztach oparto o przepis art. 624 § 1 k.p.k. Oskarżona przebywa
w izolacji więziennej, nie ma żadnego majątku, nie uzyskuje dochodów, a więc nie jest w stanie uiścić kosztów sądowych. Stąd koszty te zostały w całości przejęte na rachunek Skarbu Państwa.

Podpis

Elżbieta Jeżak – Juszko Beta Chojnacka Kucharska