Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze

Formularz UK 1

Sygnatura akt

III K 60/22

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.USTALENIE FAKTÓW

1.1.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

D. A.

w dniu 4 grudnia 2021 roku w J., usiłował dokonać rozboju na P. I. w ten sposób, że bezpośrednio po użyciu przemocy w postaci pchnięcia nożem w okolice klatki piersiowej żądał wydania przez P. I. telefonu komórkowego marki H. (...) S. o wartości 200,- złotych, lecz zamierzonego celu nie osiągnął, z uwagi na ucieczkę pokrzywdzonego do wnętrza galerii handlowej (...), powodując u pokrzywdzonego uszkodzenie ciała w postaci rany ciętej o długości 1,5-2 cm, drążącej w powłoki jamy brzusznej okolicy lewego nadbrzusza pomiędzy łukiem żebrowym, a rękojeścią mostka na poziomie VI żebra i VII przestrzeni międzyżebrowej, uszkadzającej przednią blaszkę pochewki lewej mięśnia prostego brzucha, uszkadzającej włókna mięśniowe biegnące stycznie przez włókna mięśniowe, ślepo kończącej się na głębokości około 10 cm, uszkadzającej duże naczynie tętnicze, powodujące czynne obfite krwawienie, które to obrażenia spowodowały ciężki uszczerbek na zdrowiu w postaci choroby realnie zagrażającej życiu, przy czym czynu tego dopuścił się będąc skazanym wyrokiem Sądu Rejonowego w Wałbrzychu z dnia 16 października 2018 roku o sygnaturze III K 1264/18 za przestępstwo podobne, między innymi na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności, którą odbył w okresie 1 marca do 30 sierpnia 2021 roku, czyli w warunkach powrotu do przestępstwa opisanych w art. 64 § 1 kk;

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

1. P. I. jest osobą bezdomną, która w okresie kilku miesięcy przed miesiącem grudniem 2021r. spędzał w schronisku Towarzystwo (...) w J.. W tym samym czasie w w/w miejscu mieszkali D. A. i D. P. – obu tych mężczyzn P. I. znał z widzenia.

- wyjaśnienia oskarżonego (częściowo)

- zeznania świadka P. I.

k. 87-88, 96, 294

k. 53-56, 70-71, 108-109, 119-121

2. W dniu 4 grudnia 2021r. kiedy P. I. przebywał w galerii (...) w J., siedząc na ławce i przeglądając telefon, ok. godz. 10:30 podeszli do niego D. A. i D. P.. Na prośbę obu mężczyzn P. I. wyszedł razem z nimi przed budynek galerii handlowej, gdzie użyczył telefonu D. P. który do tego telefonu przełożył swoją kartę SIM, a następnie przeprowadził rozmowę telefoniczną.

- wyjaśnienia oskarżonego (częściowo)

- zeznania świadków : P. I., D. P.

-protokół odtworzenia zapisu z monitoringu z wydrukiem zdjęć

-płyta CD – monitoring

k. 87-88, 96, 294

k. 53-56, 70-71, 108-109, 119-121

k. 82-83, 93, 124-125, 395-396

k. 47-52

k. 39

3. Po przeprowadzonej rozmowie telefonicznej D. P. schował telefon należący do P. I. do kieszeni, na co ten ostatni chwycił D. P. za ramiona i zaczął się z nim przepychać, żądając zwrotu telefonu. Gdy D. P. oddał telefon P. I., stojący przy nich D. A. zadał P. I. cios nożem w okolice klatki piersiowej.

- wyjaśnienia oskarżonego (częściowo)

- zeznania świadków : P. I., D. C.), P. M. (1), D. M.

-protokół odtworzenia zapisu z monitoringu z wydrukiem zdjęć

-płyta CD – monitoring

- protokół oględzin miejsca ugodzenia nożem pokrzywdzonego z materiałem poglądowym

- protokół oględzin miejsca znalezienia noża oraz płyta CD

k. 87-88, 96, 294

k. 53-56, 70-71, 108-109, 119-121

k. 82-83, 93, 124-125, 395-396

k. 22-23, 324-325,

k. 18-19, 295

k. 47-52

k. 39

k. 3-5

k. 16—17, 17a

4. Po otrzymaniu w/w ciosu P. I. udał się przez drzwi obrotowe do wnętrza galerii handlowej, a za nim udali się D. P. oraz D. A.. Ten ostatni w momencie, gdy P. I. znajdował się blisko drzwi, podszedł do niego szybkim krokiem zadając mu uderzenie w tylną część ciała. Wskutek tego uderzenia P. I. nie odniósł obrażeń.

- wyjaśnienia oskarżonego (częściowo)

- zeznania świadków : P. I., D. P. (częściowo),

- protokół odtworzenia zapisu z monitoringu z wydrukiem zdjęć

-płyta CD – monitoring

k. 87-88, 96, 294

k. 53-56, 70-71, 108-109, 119-121

k. 82-83, 93, 124-125, 395-396

k. 22-23, 324-325,

k. 47-52

k. 39

5.Gdy P. I. wszedł do budynku galerii handlowej skierował się na ławkę położoną przy sklepie (...), za nim szli D. P. i D. A., przy czym D. P. chciał, żeby P. I. oddał mu stanowiącą jego własność kartę SIM znajdującą się wciąż w telefonie P. I.. W pewnym momencie D. A. odszedł od P. I. i wyszedł z budynku galerii handlowej, a w chwilę później uczynił to D. P..

- wyjaśnienia oskarżonego (częściowo)

- zeznania świadków : P. I., D. P. (częściowo),

protokół odtworzenia zapisu z monitoringu z wydrukiem zdjęć

-płyta CD – monitoring

k. 87-88, 96, 294

k. 53-56, 70-71, 108-109, 119-121

k. 82-83, 93, 124-125, 395-396

k. 22-23, 324-325,

k. 47-52

k. 39

6. Po wyjściu D. P. i D. A. P. I. usiadł na ławce, a następnie wezwane zostało pogotowie ratunkowe, które udzieliło mu pomocy z uwagi na krwawienie.

- zeznania świadków : P. I., P. M. (1), D. M.

- protokół odtworzenia zapisu z monitoringu z wydrukiem zdjęć

-płyta CD – monitoring

k. 53-56, 70-71, 108-109, 119-121

k. 22-23, 324-325,

k. 18-19, 295

k. 47-52

k. 39

7. W wyniku ciosu nożem zadanemu przez D. A. P. I. ten ostatni odniósł obrażenia ciała w postaci rany ciętej o długości 1,5-2 cm, drążącej w powłoki jamy brzusznej okolicy lewego nadbrzusza pomiędzy łukiem żebrowym, a rękojeścią mostka na poziomie VI żebra i VII przestrzeni międzyżebrowej, uszkadzającej przednią blaszkę pochewki lewej mięśnia prostego brzucha, uszkadzającej włókna mięśniowe biegnące stycznie przez włókna mięśniowe, ślepo kończącej się na głębokości około 10 cm, uszkadzającej duże naczynie tętnicze, powodujące czynne obfite krwawienie, które to obrażenia spowodowały ciężki uszczerbek na zdrowiu w postaci choroby realnie zagrażającej życiu.

- opinie biegłego R. M. (1)

- dokumentacja medyczna

k. 30, 221, 295-296

k. 138

Brak zniesienia czy ograniczenia poczytalności oskarżonego tempore criminis i tempore procedendi

- opinie pisemna biegłych psychiatrów W. D. i P. M. (2)

k. 154-158

Uprzednia karalność oskarżonego

- dane o karalności

k.382

D. A. został skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w Wałbrzychu z dnia 16 października 2018 roku w sprawie o sygnaturze III K 1264/18 za przestępstwo z art. 280 § 1 k.k. na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności, którą odbył w okresie od 1 marca 2021r. do 30 sierpnia 2021 roku

- odpis wyroku

- wydruk z NOE - SAD

k. 151

k. 152

1.2.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

------

------------------------------------------------------------------------------------

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

1.OCena DOWOdów

1.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

Wyjaśnienia oskarżonego

(częściowo)

Wyjaśnienia oskarżonego, które złożył na etapie postępowania przygotowawczego ocenione zostały jako wiarygodne; oskarżony dwukrotnie przesłuchiwany (pierwszy raz w prokuraturze, drugi podczas posiedzenia aresztowego przed sądem) przyznał się do zarzucanego mu czynu i wyjaśnił, czym się kierował, jakie były jego motywy i zamiary (k. 87-88). Wyjaśnienia powyższe w świetle pozostałych dowodów tj. przede wszystkim zeznań pokrzywdzonego, wyjaśnień i zeznań D. P., nagrania z monitoringu oraz dokumentacji lekarskiej oceniono, jako wiarygodne, a przez to miarodajne w procesie dokonywania ustaleń faktycznych.

Na rozprawie sądowej oskarżony zmienił swoje wyjaśnienia, twierdząc, że nie miał zamiaru zaboru telefonu pokrzywdzonemu, a odmienność wersji tłumacząc tym, że w czasie składania wyjaśnień w postępowaniu przygotowawczym znajdował się pod wpływem narkotyków – amfetaminy. Oceniono, że wyjaśnienia oskarżonego złożone przed sądem nie są wiarygodne i stanowią jedynie jego linię obrony mającą na celu umniejszenie odpowiedzialności za popełnione przestępstwo. Jest to dla sądu dalece oczywiste i spostrzec jedynie w tym kontekście wymaga, że D. A. zatrzymany został 4.12.2021r. o godz. 16:00, zaś posiedzenie aresztowe podczas którego składał wyjaśnienia odbyło się 6.12.2021r., w godzinach 16:35-17:00, zatem dwie doby później.

zeznania świadka P. I.

W ocenie sądu zeznania pokrzywdzonego P. I. stanowią pełnowartościowy dowód niniejszego postępowania i jako takie winny były stać się podstawą poczynionych w sprawie ustaleń faktycznych. Zeznania pokrzywdzonego były konsekwentne, logiczne i stanowiły spójną całość z innymi dowodami sprawy tj. początkowymi wyjaśnieniami oskarżonego, zeznaniami i wyjaśnieniami D. P. (choć występowały pomiędzy tymi dowodami pewne różnice), nagraniami z monitoringu, zeznaniami świadków P. M. (3) i D. M., dokumentacją lekarską. Podkreślić należy, że duża część relacji świadka znajduje swoje potwierdzenie w nagraniach z monitoringu, co ułatwia ocenę tego dowodu. Co więcej analiza nagrań z monitoringu jednoznacznie wskazuje, że pokrzywdzony opisując zachowanie oskarżonego pominął (najprawdopodobniej wskutek szoku spowodowanego zdarzeniem) np. kolejny atak na jego osobę, który miał miejsce bezpośrednio przed wejściem do galerii handlowej (chwilę po tym jak doszło do szamotaniny z D. P. i pierwszym ataku oskarżonego). Trudno zatem przypisywać pokrzywdzonemu np. chęć pomówienia oskarżonego.

wyjaśnienia-zeznania D. P.

Dowód ten oceniany był ostrożnie, lecz w części i on był przydatny w niniejszej sprawie. Początkowo D. P. przedstawiono zarzut współudziału w przestępstwie, o które oskarżono D. A., lecz ostatecznie skarga oskarżyciela publicznego nie objęła nikogo poza tą drugą osobą. Jak już nadmieniono wyżej pomiędzy relacją D. P., a zeznaniami P. I. istniały pewne różnice (inaczej opisywał pokrzywdzony, a sąd dał temu wiarę, zachowanie P. bezpośrednio po tym, jak użyczył mu telefon), jednak nie miały one przełożenia na ustalenia dotyczące oskarżonego D. A.. Wobec wyjaśnień tego ostatniego złożonych w śledztwie z których wynikało, że zamiar zaboru mienia towarzyszył jedynie jemu, nie zaś D. P., decyzja o nieobejmowaniu tego ostatniego aktem oskarżenia wydaje się oczywista.

Zeznania świadków P. M. (1), D. M.

W ocenie sądu relacje obu świadków, pracowników firmy (...) – agencji ochrony, którzy podejmowali działania w miejscu popełnienia przestępstwa zasługiwały na wiarę. Były to relacje spójne z pozostałym materiałem dowodowym sprawy i w zasadzie nie dotyczyły żadnej okoliczności, która budziłaby wątpliwość, czy spór w niniejszej sprawie.

Opinia pisemna i ustna biegłego R. M. (1)

W ocenie sądu opinie biegłego (pisemna i dwie ustne, w tym jedna złożona jeszcze na etapie śledztwa) były opiniami jasnymi, pełnymi i pozbawionymi wewnętrznych sprzeczności. Powyższego nie negował fakt, że nieco odmienne opinie wydali biegli R. P. i Z. K.. W przypadku ostatniego biegłego (k. 163) trudno zweryfikować zakres rozbieżności pomiędzy tą opinią, a opinią biegłego M., bowiem opinia Z. K. w swojej części sprawozdawczej nie odnosi się do meritum rozbieżności i nie uzasadnia dlaczego biegły ten przyjmuje, że nie doszło w realiach sprawy do skutku wskazanego w art. 156 § 1 pkt 2 k.k.

Odmiennie przedstawia się sytuacja z opinią biegłego R. P., który w swojej opinii uzasadnił swój wniosek wykluczający, że doszło u pokrzywdzonego P. I. do powstania choroby realnie zagrażającej życiu, a tym samym, że w niniejszej sprawie założyć należy jedynie skutek o którym mowa w art. 157 § 1 k.k. (k. 195). Biegły P. w/w wniosek uzasadniał tym, że gdyby pokrzywdzonemu nie udzielono pomocy wówczas „najpewniej” doszłoby do samoistnego zatrzymania krwawienia i wytworzenia skrzepu, a następnie zagojenia rany powłok etc. Już na etapie postępowania przygotowawczego skonfrontowano biegłego M. z w/w opinią biegłego P. i biegły ten jednoznacznie wykluczył, aby w odniesieniu do pokrzywdzonego istotnie miał zajść taki proces przebiegu leczenia, jaki opisał biegły P.. Biegły M. jednoznacznie wskazał, że podczas rewizji rany okazało się, że pomimo narastającego krwiaka naczynie tętnicze nadal krwawiło, zaś pozostawienie tego krwawienia nie rokowało samoistnego ustąpienia krwawienia i stanowiłoby poważne ryzyko dla życia pokrzywdzonego. Swoje wnioski w pełnej okazałości biegły podtrzymał podczas rozprawy sądowej (k. 295-296).

Nie sposób analizując w/w rozbieżnych opinii nie uwzględnić również tego, że biegły M. jest lekarzem o specjalności chirurg, zaś biegły P. patomorfologiem, jak i kierując się dokumentacją lekarską nie dostrzec, że P. I. po przewiezieniu z SOR na oddział chirurgii został w trybie pilnym zakwalifikowany do zabiegu rewizji rany. Wątpliwym wydaje się, aby wobec pokrzywdzonego w razie, gdyby istotnie nie było konieczności przeprowadzania zabiegu tamującego krwawienie, wdrożono w/w leczenie i procedury. W odniesieniu do krwawienia ponadto spostrzeżenia wymaga, że intensywność tego krwawienia widoczna jest w dokumentacji zdjęciowej z miejsca zdarzenia, jak również zwraca uwagę zachowanie pokrzywdzonego bezpośrednio po zdarzeniu, kiedy początkowo był on w stanie iść, następnie usiadł, by po kilku minutach położyć się obok ławki na którą się udał po tym, jak został zaatakowany.

Dowody z dokumentów wskazanych w sekcji 1.1 niniejszego uzasadnienia

Żaden z dokumentów nie był kwestionowany przez żadną ze stron – zostały one sporządzone w odpowiedniej formie, ich treść nie była kwestionowana i uzupełniały one spójnie pozostały materiał dowodowy.

Opinie pisemna biegłych psychiatrów W. D. i P. M. (2)

Opinia biegłych również była jasna, pełna i pozbawiona wewnętrznych sprzeczności. Biegli nie mieli żadnych wątpliwości co do tego, że nie zachodzą żadne okoliczności stanowiące przeszkodę do przypisania oskarżonemu działania w warunkach całkowitej poczytalności. Żadna ze stron w toku postepowania nie kwestionowała przedmiotowego dowodu.

1.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

-----------------

-----------------------------------------------------------------------------------

1.PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☐

1.3.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

I.

D. A.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Nie budziło wątpliwości sądu, że oskarżony dopuścił się przestępstwa z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 280 § 2 k.k. i art. 156 § 1 pkt 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. i w zw. z art. 64 § 1 k.k. przy czym czynu tego dopuścił się umyślnie, w zamiarze bezpośrednim.

Nie sposób podzielić oceny obrony, że atak oskarżonego na pokrzywdzonego i zadanie mu ciosu nożem nie był ukierunkowany na zabór telefonu pokrzywdzonego oraz, że z żadnego dowodu nie wynika w/w konstatacja. Powyższe założenie bowiem całkowicie pomija dowód w postaci wyjaśnień oskarżonego złożonych przez niego w postępowaniu przygotowawczym. To, że oskarżony podczas rozprawy sądowej odwołał w/w wyjaśnienia nie sprawia, że w/w dowód ten z procesowego punktu widzenia nie istnieje, zatem twierdzenie, że nie istnieje dowód umożliwiający ustalenie zamiaru zaboru telefonu nie jest zgodne ze stanem dowodowym sprawy. Oskarżony jednoznacznie wskazał, że powodem jego działania i ataku na pokrzywdzonego była chęć zaboru telefonu stanowiącego jego własność (k. 87 verte). Za powyższym przemawiają również zasady doświadczenia życiowego i prawidłowego rozumowania. Jak przyznał sam oskarżony w tym czasie był osobą uzależnioną od substancji psychoaktywnych, zaś wśród osób bezdomnych bardzo często jedyną wartościową rzeczą, jaką posiadają takie osoby i które można spieniężyć, to telefony o niewielkiej wartości. Chęć zaboru telefonu uzasadnia zachowanie oskarżonego i przestępstwo, jakiego się dopuścił. W innym przypadku jego działanie staje się całkowicie irracjonalne.

W odniesieniu do art. 156 § 1 pkt 2 k.k. sąd odnosił się w poprzedniej części niniejszego uzasadnienia, a dotyczącej oceny dowodów (konkretnie opinii biegłego R. M.).

☐

1.4.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

----------------------

------------------------------------------------

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

☐

1.5.  Warunkowe umorzenie postępowania

---------------

------------------------------------------------

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

☐

1.6.  Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

☐

1.7.  Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

1.KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

D. A.

I, II.

I.

Ocenił sąd, że wniosek oskarżyciela publicznego o wymierzenie oskarżonemu kary 6 lat pozbawienia wolności nie zasługuje na uwzględnienie, zaś kara 4 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności będzie karą adekwatną do wszystkich okoliczności sprawy.

Do takiej oceny skłoniły sąd okoliczności zdarzenia tj. działanie w miejscu publicznym świadczące o dużym stopniu determinacji. Wzięto pod uwagę również natężenie przemocy, stopień zagrożenia zachowania oskarżonego dla zdrowia i życia pokrzywdzonego, jak i realne skutki jakie wywołało to zachowanie dla zdrowia pokrzywdzonego, które należy ocenić jako przeciętne dla tego rodzaju przestępstw. Miał sąd baczenie również na uprzednią karalność oskarżonego i skazanie w warunkach art. 64 § 1 k.k. (przestępstwa w niniejszej sprawie dopuścił się ledwie kilka miesięcy po opuszczeniu zakładu karnego w którym odbywał karę pozbawienia wolności za czyn z art. 280 § 1 k.k.).

Sam przedmiot zaboru posiadał niewielką wartość, ale powyższe musi być oceniane w przytaczanym już wcześniej kontekście tj. do przestępstwa doszło w środowisku osób bezdomnych dla których tego rodzaju rzecz jak telefon, nawet jeśli małowartościowy, stanowi często jedyną posiadającą jakąkolwiek wartość rzecz materialną.

Miał sąd również na względzie wyrażenie przez oskarżonego skruchy i przeproszenia pokrzywdzonego podczas rozprawy sądowej.

Na podstawie art. 46 § 1 k.k. orzeczono wobec oskarżonego środek kompensacyjny – zadośćuczynienie w kwocie 5000 złotych płatne na rzecz pokrzywdzonego P. I.. Wysokość zadośćuczynienia podyktowana była rozmiarem krzywdy wyrządzonej pokrzywdzonemu przestępstwem.

1.1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

D. A.

IV.

I.

Zaliczenie na poczet orzeczonej kary okresu tymczasowego aresztowania.

D. A.

III.

I.

Na podstawie art. 44 § 2 k.k. orzeczono przepadek narzędzia przestępstwa (noża).

1.6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

1.KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

V, VI.

Na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zwolniono oskarżonego od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych; oskarżony przed pozbawieniem wolności pozostawał osobą bezdomną, nie posiadającą dochodów.

Na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy Prawo o adwokaturze oraz § 17 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 pkt 5 oraz § 20 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3.10.2016r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu zasądzono od Skarbu Państwa na rzecz adw. A. K. kwotę 1.200 zł oraz dalsze 276 zł tytułem podatku VAT w związku z nieopłaconą pomocą prawną udzieloną oskarżonemu z urzędu.

1.1Podpis

Paweł Wyrzykowski