Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze

Formularz UK 1

Sygnatura akt

III K 25/24

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

7.USTALENIE FAKTÓW

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

A. G.

I. dnia 3 grudnia 2023 roku w Z., woj. (...) zadał D. S. kilka ciosów nożem o długości ostrza 10 centymetrów m.in. w okolice głowy i uda, czym usiłował spowodować u niego ciężki uszczerbek na zdrowiu, godząc się ze spowodowaniem takiego skutku, który to skutek jednak nie wystąpił, m.in. wskutek reakcji obronnej pokrzywdzonego oraz towarzyszących mu osób, a w/w ciosy skutkowały obrażeniami ciała pokrzywdzonego w postaci rany ciętej okolicy zausznej i małżowiny ucha prawego drążącej do stawu żuchwowego prawego, rany kłutej w okolicy lędźwiowej prawej, dwóch ran kłutych okolicy biodra prawego drążących w kierunku pachwiny i uda, rany kłutej biodra lewego drążącej do stawu biodrowego, powodując tym samym naruszenie czynności narządów ciała D. S. na okres poniżej siedmiu dni.

A. G.

II. W dniu 07 listopada 2023 roku w Z., woj. (...), kierował groźby uszkodzenia ciała, pozbawienia życia i zniszczenia mienia wobec M. S., które to groźby wzbudziły u pokrzywdzonej uzasadnioną obawę ich spełnienia,

A. G.

III. W dniu 23 listopada 2023 r. w Z., woj. (...), znieważył używając słów powszechnie uznawanych za obelżywe funkcjonariuszy Komendy Powiatowej Policji w Z. - asp. M. B. (1) i sierż. M. G. (1) podczas i w związku z pełnieniem przez nich obowiązków służbowych, a następnie naruszył nietykalność cielesną sierż. M. G. (1) poprzez kopnięcie go w plecy i wypowiadał groźby pozbawienia życia wobec obu w/w funkcjonariuszy celem zmuszenia ich do zaniechania prawnej czynności służbowej w postaci zatrzymania A. G.,

A. G.

IV. W dniu 23 listopada 2023 r. w Z., woj. (...), w trakcie podjęcia interwencji przez pracownicę sklepu spożywczego B. W. celem ochrony porządku publicznego poprzez polecenie A. G. zaprzestania dokonania kradzieży kawy, naruszył jej nietykalność cielesną poprzez rzucenie w B. W. torebkami z kawą,

A. G.

V. W dniu 23 listopada 2023 r. w Z., woj. (...), spowodował uszczerbek na zdrowiu B. W. w ten sposób, że popchnął ją na regał sklepowy, w skutek czego pokrzywdzona doznała złamania dystalnego odcinka kości ogonowej co spowodowało naruszenie czynności narządu powyżej 7 dni,

A. G.

VI. W dniu 01 grudnia 2023 roku w Z., woj. (...), skierował groźbę pozbawienia życia wobec B. P. i M. S., przy czym groźba ta wzbudziła w nich uzasadnioną obawę jej spełnienia,

A. G.

VII. W dniu 03 grudnia 2023 roku w Z., woj. (...), skierował groźbę pozbawienia życia wobec D. S., T. B., B. P. i M. S., przy czym groźba ta wzbudziła w nich uzasadnioną obawę jej spełnienia,

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

M. S. jest właścicielem mieszkania przy ul. (...) w Z.. Od 01.07.2019r. w/w mieszkanie wynajmowane jest A. G.. Od miesiąca czerwca 2023r. A. G. przestał regularnie uiszczać należności czynszowe, jak i często nie reagował na próby kontaktu z nim ze strony właścicielki mieszkania. Na przełomie września i października 2023r. M. S. umówiła się na spotkanie z A. G. w w/w mieszkaniu i podczas tego spotkania dostrzegła, że mieszkanie jest zniszczone. W związku z powyższym 30 października 2023r. M. S. wraz ze swoją siostrą B. P. udały się do w/w mieszkania i ta pierwsza wręczyła A. G. wypowiedzenie umowy najmu oraz oznajmiła mu, że powinien wyremontować mieszkanie i doprowadzić je do stanu używalności. W trakcie rozmowy A. G. oświadczył, że nie zamierza remontować lokalu oraz nazwał M. S. „(...)”.

- zeznania świadków M. S., B. P.

k. 11-12, 72-73, 267-269,

k. 31-32, 269-271

Po w/w wizycie M. S. sms-em prosiła A. G. o podanie stanu liczników, na co ten nie odpowiadał wobec czego M. S. udała się w dniu 7 listopada 2023r. ponownie do mieszkania wynajmowanego A. G., tym razem w towarzystwie swojego znajomego A. Ś. (1), kolejnego znajomego o imieniu P. i D. S. – kolegi A. Ś. (1). W trakcie w/w spotkania A. G. groził M. S. pozbawieniem życia, pobiciem, jak również zniszczeniem mienia należącego do niej (samochodu i mieszkania).

- wyjaśnienia oskarżonego (częściowo),

- zeznania świadków M. S., A. Ś. (1), D. S.

k. 45-50, 56, 90-91, 112-113, 126-127, 265-266

k. 11-12, 72-73, 267-269

k. 19-20, 38-39, 271-273

k. 7-8, 297-298

W dniu 23 listopada 2023r. A. G. usiłował ukraść w sklepie „(...)” w Z. na ul. (...) w Z. kawę ukrywając ją pod kurtką i podchodząc do kasy, by zapłacić jedynie za chleb. Pracownik w/w sklepu B. W. widząc w/w próbę kradzieży powiedziała A. G., by wyjął skradziony przedmiot. A. G. odpowiedział, że wyżej wymieniona nie ma prawa rozpiąć mu kurtki, a gdy B. W. próbowała zatrzymać A. G. trzymając go za kurtkę, ten wyszedł wraz z nią na zewnątrz sklepu, gdzie wyszarpnął się trzymającej go B. W., a także m.in. nazwał ją „(...)”, powiedział, że ją załatwi i go popamięta, po czym rzucił w nią skradzionym wcześniej opakowaniem kawy. Po w/w sytuacji B. W. wróciła do pracy, a oskarżony udał się w swoją stronę, jednak po około 5 minutach wrócił do w/w sklepu, szukając B. W., a gdy ją zobaczył podszedł do niej i bez słowa pchnął ją na regał sklepowy. W wyniku upadku B. W. doznała złamania dystalnego odcinka kości ogonowej, co spowodowało naruszenie czynności narządów jej ciała na okres powyżej 7 dni.

- wyjaśnienia oskarżonego (częściowo),

-zeznania świadków B. W., M. G. (1), M. B. (1)

- karta informacyjna z leczenia B. W.

- opinia sądowo - lekarska

k. 45-50, 56, 90-91, 112-113, 126-127, 265-266

k. 117-118, 277-278

k. 100-101, 278-279,

k. 104-105, 279-281

k. 121

k. 184

W związku z atakiem na B. W. o którym mowa wyżej powiadomiona została policja, która przyjechała na miejsce zdarzenia ustalając, że sprawcą był A. G. i udając się do jego miejsca zamieszkania. Podczas zatrzymania A. G. ten stawiał czynny i bierny opór dokonującym czynności zatrzymania funkcjonariuszom policji tj. odpychał ich, wyrywał im się, a także od momentu zatrzymania do momentu osadzenia w izbie zatrzymań kierował wobec funkcjonariuszy policji M. G. (1) i M. B. (1) groźby pozbawienia życia, znieważał ich słowami obelżywymi, jak również podczas wyprowadzania go i schodzenia klatką schodową kopnął w plecy M. G. (1), mówiąc do niego wcześniej „mogę ci (...) z nogi”.

- wyjaśnienia oskarżonego (częściowo),

-zeznania świadków M. G. (1), M. B. (1)

k. 45-50, 56, 90-91, 112-113, 126-127, 265-266

k. 100-101, 278-279

k. 104-105, 279-281

W związku z upływem wypowiedzenia umowy najmu w dniu 1 grudnia 2023r. M. S. wraz z siostrą B. P. i jeszcze dwiema znajomymi osobami udały się do mieszkania zajmowanego przez A. G.. Na miejscu A. G. nie otworzył drzwi i nie wpuścił w/w osób do mieszkania, zaś zza drzwi krzyknął do nich „(...), bo was pozabijam”. Na miejsce wezwany został patrol policji, a funkcjonariusze również pukali w drzwi w/w mieszkania, jednak A. G. ich nie otworzył.

- zeznania świadków M. S., B. P.

k. 11-12, 72-73, 267-269,

k. 31-32, 269-271

Dnia 3 grudnia 2023r. M. S. podjęła kolejną próbę odbycia rozmowy z A. G. w celu ustalenia, kiedy ten się wyprowadzi i ureguluje zaległości czynszowe. Wobec wcześniejszego agresywnego zachowania A. G. i obawiając się iść na spotkanie samemu M. S. udała się w godzinach południowych na w/w spotkanie wraz z siostrą B. P., A. Ś. (1), D. S. oraz jego bratem T. B.. Wyżej wymienieni weszli na klatkę i wielokrotnie pukali do drzwi, a gdy mimo tego nikt im nie otworzył, wyszli z budynku i znajdując się przed nim rozmawiali na temat zaistniałej sytuacji. Po pewnym czasie z klatki schodowej wyszedł A. G. i kierując się w stronę w/w osób krzyczał „(...) bo was pozabijam”, a gdy D. S. spytał go „dlaczego jesteś agresywny, chcieliśmy tylko porozmawiać” A. G. w odpowiedzi użył gazu pieprzowego kierując jego strumień w kierunku D. S. i innych znajdujących się w jego pobliżu osób. Po w/w zachowaniu A. G. wbiegł do klatki schodowej, otworzył okno na półpiętrze klatki schodowej i ponownie skierował strumień gazu pieprzowego wobec osób znajdujących się przed klatką schodową, przy czym zużył cały pojemnik gazu, rzucił nim przez okno i następnie je zamknął. Osoby znajdujące się przez klatką wbiegły do klatki chcąc zatrzymać A. G. w kolejności jako pierwszy D. S., za nim A. Ś. (1) i T. B., a na końcu M. S. i B. P.. Gdy D. S. wbiegł na piętro na którym znajduje się mieszkanie zajmowane przez A. G. ten był przed drzwiami mieszkania i próbował je otworzyć kluczem. D. S. stanął przy A. G. i krzyknął do niego „co? skończył ci się gaz i teraz (...)?”, na co ten odwrócił się i zadał D. S. cios nożem o długości ostrza 10 centymetrów w okolice biodra, a ten z kolei chwycił A. G., by uniemożliwić mu dalszą agresję. W trakcie w/w sytuacji A. G. cały czas kierował ciosy nożem w stronę D. S.. Do obu mężczyzn dobiegli A. Ś. (1) i T. B. usiłując pomóc D. S. i zneutralizować ataki A. G., popychając go m.in. na skrzynki od instalacji gazowej, w którą głową uderzył A. G.. W pewnej chwili D. S. zorientował się, że z głowy cieknie mu strumień krwi, na co oskarżony wycofał się do zajmowanego przez siebie mieszkania, zaś D. S., T. B. i A. Ś. (1) zeszli na dół i wyszli z budynku. Na miejsce zdarzenia wezwano policję oraz służby medyczne. W wyniku trakcie w/w zdarzenia D. S. doznał obrażeń ciała w postaci rany ciętej okolicy zausznej i małżowiny ucha prawego drążącej do stawu żuchwowego prawego, rany kłutej w okolicy lędźwiowej prawej, dwóch ran kłutych okolicy biodra prawego drążących w kierunku pachwiny i uda, rany kłutej biodra lewego drążącej do stawu biodrowego, które naruszyły czynności narządów jego ciała na okres poniżej 7 dni.

- wyjaśnienia oskarżonego (częściowo),

- zeznania świadków M. S., B. P., A. Ś. (1), D. S., T. B.

- protokół oględzin osoby A. G.

- protokół oględzin miejsca zdarzenia

- dokumentacja fotograficzna – oględziny oskarżonego

- dokumentacja fotograficzna z oględzin miejsca zdarzenia

- dokumentacja medyczna dotycząca D. S.

- opinia sądowo - lekarska

k. 45-50, 56, 90-91, 112-113, 126-127, 265-266

k. 11-12, 72-73, 267-269,

k. 31-32, 269-271

k. 7-8,297-299,

k. 25-26, 281-282

k. 35-36

k. 16-17 (odpis k. 249)

k. 134

k. 144

k. 169

k. 170

- uprzednia karalność oskarżonego

- dane o karalności

k.289

Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

7.OCena DOWOdów

1.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

Wyjaśnienia oskarżonego

(częściowo)

Wyjaśnienia oskarżonego zasługiwały na przydanie im waloru wiarygodności w części w której nie stały w sprzeczności z ustaleniami poczynionymi przez sąd. Oskarżony nie przeczył w większości, że dochodziło do sytuacji o których mowa w a/o, lecz odmiennie przedstawiał ich przebieg tj. przerzucał odpowiedzialność na osoby biorące w nich udział (tj., że został sprowokowany, że nie kopnął policjanta, tylko dotknął go nogą, bo chciał pokazać, że byłby w stanie to zrobić, czy też w zakresie groźby na szkodę M. S., że został źle zrozumiany, bo powiedział, że „najwyżej zabije architekta i że ona mnie nie rozumie” k. 65v. et cetera). Jedynie w zakresie czynu z pkt. V s/o przyznał oskarżony, że wszedł do sklepu w którym pracowała pokrzywdzona z zamiarem, żeby ją popchnąć, by ją upokorzyć, tak jak ona upokorzyła jego wcześniej. Jak już nadmieniono wyjaśnienia oskarżonego w których nie przyznawał się do winy stały w sprzeczności z całością pozostałego materiału dowodowego, przede wszystkim z dowodami ze źródeł osobowych. W kontekście ostatniego zdania nadmienić wypada, że świadkowie potwierdzający winę oskarżonego to osoby w dużej części z różnych środowisk, nie powiązane w żaden sposób ze sobą. Jedną grupę stanowią świadkowie przestępstw związanych z kwestią wynajmu mieszkania od M. S., drugą funkcjonariusze policji, a trzecią B. W.. Wszyscy ci świadkowie niezależnie od siebie jednoznacznie zaprzeczali wersji oskarżonego, a jednocześnie podawali spójnie, że oskarżony w oczywisty sposób nie panował nad emocjami, agresją, był sfrustrowany i wyładowywał się na otoczeniu.

I.

zeznania świadków D. S., M. S., B. P., T. B., A. Ś. (2)-skiego

Oceniono, że relacje wszystkich świadków zasługiwały na wiarę – były to relacje logiczne, konsekwentne w toku postępowania i wzajemnie spójne. Świadkowie wymienieni w niniejszej części uzasadnienia to osoby związane ze zdarzeniami z pkt. I-II i VI –VII a/o, czyli zdarzeniami, których źródłem były nieporozumienia na linii M. S. – oskarżony. Powyższe nieporozumienia dotyczyły zachowania oskarżonego, który wynajmując mieszkanie od M. S. zalegał z płatnościami, dewastował jej mieszkanie, unikał kontaktu etc. Świadkowie logicznie opisali genezę problemu, ich związek z przedmiotowymi zdarzeniami, jak i przebieg poszczególnych zdarzeń. Dostrzegał sąd co prawda w zakresie przebiegu poszczególnych zdarzeń pewne niespójności w relacjach świadków (np. część świadków zeznawała, że po wyjściu z klatki schodowej oskarżony skierował strumień gazu pieprzowego w ich kierunku, a następnie krzyczał w ich kierunku „(...)”, a część – jak D. S. – że odwrotnie, oskarżony wyszedł z klatki schodowej wykrzykując groźby, a dopiero później użył gazu), jednak były to typowe niespójności wynikające z dynamiki zdarzenia i nie wpływające w żaden sposób na pozytywną wartość relacji osób od których te relacje pochodziły.

II.

zeznania świadków M. B. (3)-nowskiego, M. G. (1),

Zeznania obu świadków – funkcjonariuszy policji w pełni zasługiwały na wiarę. Analogicznie jak w przypadku poprzednich świadków relacje świadków były w przebiegu postępowania konsekwentne, wzajemnie spójne i logiczne. Podkreślić należy, że świadkowie bardzo precyzyjnie opisywali zachowanie oskarżonego i słowa gróźb jakie wypowiadał, zaś sam oskarżony, jak już nadmieniono, przyznał się, że „dotknął nogą” pleców funkcjonariusza policji, ale tylko po to, żeby pokazać, że mógłby to zrobić. Obaj funkcjonariusze spójnie opisywali agresywne i nieobliczalne zachowanie oskarżonego począwszy od jego zatrzymania, a skończywszy na osadzeniu go w izbie zatrzymań. Nie doszukano się powodów, by uznać relacje świadków za niewiarygodne.

III.

zeznania świadka B. W.

Zeznania pokrzywdzonej oceniono jako wiarygodne; świadek konsekwentnie i logicznie przedstawiła okoliczności, o których posiadała wiedzę. Jej zeznania korespondowały m.in. z dokumentem z jej leczenia, jak i opinią biegłego lekarza sądowego. Jak nadmieniano wyżej oskarżony de facto przyznał się do czynu z art. 157 § 1 k.k. na szkodę B. W..

I, V.

Opinie pisemne biegłego Z. K.

Przedmiotowe opinie dotyczące rodzaju i charakteru obrażeń odniesionych przez B. W. i D. S. ocenione został jako w pełni wartościowe opinie tj. jasne, pełne i pozbawione wewnętrznych sprzeczności.

I-VII

Pisemna opinia biegłych psychiatrów W. D. i P. M.

Opinia biegłych psychiatrów również oceniona została jako pełnowartościowy dowód w przedmiotowym postępowaniu mimo zastrzeżeń zgłaszanych przez obronę. Biegli zgodnie stwierdzili, że oskarżony jest chory psychicznie i cierpi na schizofrenię paranoidalną, natomiast nie znajdują żadnych podstaw do stwierdzenia, że przestępstwa, których się dopuścił były motywowane przeżyciami psychotycznymi. Stwierdzili biegli równocześnie, że u oskarżonego utrzymują się tzw. „objawy negatywne” choroby w postaci zubożenia treści myślenia, słabej modulacji afektu i zaburzenia funkcjonowania w relacjach społecznych. Obrona podnosiła, że biegli nie mieli podstaw do w/w wnioskowania, bowiem zachowanie oskarżonego podczas zarzucanych my czynów dowodzi, że nie znajdował się on w fazie remisji objawów wytwórczych rozpoznanej choroby. Jak podnosił obrońca agresywne zachowania oskarżonego, atak nożem na D. S. wynikał z typowej reakcji osoby cierpiącej na chorobę psychiczną, jaką stwierdzono u oskarżonego, która w takiej sytuacji czuje się zaszczuta i nie potrafi reagować inaczej. W ocenie sądu to jednak biegli psychiatrzy dysponują aparatem poznawczym i doświadczeniem pozwalającym na jednoznaczne stwierdzenie, czy są podstawy w niniejszej sprawie do stwierdzenia niepoczytalności oskarżonego – jednoznacznie dwóch biegłych tej specjalności powyższe wykluczyło na podstawie m.in. osobistego badania oskarżonego. Dodać ponadto należy, że o ile twierdzenie o „osaczeniu” oskarżonego z powodu dużej liczby osób zaangażowanych w pomoc M. S. może znajdować o tyle uzasadnienie, iż faktycznie podczas czynu z pkt. I a/o oskarżony był sam, a po drugiej stronie było kilka osób, tak już zupełnie traci takie wytłumaczenie sens w przypadku ataku na B. W. – drobną kobietę w średnim wieku, która dwukrotnie w sytuacji sam na sam zaatakowana została przez oskarżonego. Za pierwszym razem dlatego, że usiłowała zapobiec kradzieży przez oskarżonego w sklepie w którym pracuje, a chwilę później – jak się należy domyślać – w ramach nieco spóźnionego rewanżu za to, że to uczyniła, jak i że odpowiedziała oskarżonemu na wyzwisko (oskarżony nazwał ją (...), zaś ta powiedziała do niego „to twoja matka”, co potem oskarżony uczynił motywem swojego działania, pomijając jednocześnie swoje wcześniejsze zachowanie). Odnośnie w/w twierdzenia o osaczeniu spostrzeżenia wymaga ponadto, że M. S. początkowo sama usiłowała rozmawiać z oskarżonym, a dopiero w reakcji na jego agresywne i nieobliczalne zachowanie, obawiając się oskarżonego, zdecydowała się „załatwiać” sprawę swojego mieszkania z oskarżonym w towarzystwie innych osób, czemu trudno się dziwić. Jednocześnie sąd również miał kontakt z oskarżonym i ten – zgodnie z opinią biegłych – był w stanie samodzielnie prowadzić obronę, w swoich wystąpieniach był logiczny i bronił się podając racjonalne z punktu widzenia przyjętej linii obrony argumenty (co już czynił na etapie śledztwa).

I-VI

Dowody z dokumentów wskazanych w sekcji 1.1 niniejszego uzasadnienia oraz pozostałe dowody ujawnione w niniejszej sprawie.

Wszystkie dokumenty o których mowa w niniejszej części uzasadnienia nie były kwestionowane przez żadną ze stron – zostały sporządzone w odpowiedniej formie, ich treść nie była kwestionowana i uzupełniały one spójnie pozostały materiał dowodowy.

1.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

-----

-----------------------------------------------------------------------------------

7.PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☐

1.3.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

I-VI

A. G.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Na aprobatę zasługiwała przyjęta w a/o kwalifikacja prawna omawianych czynów.

Ad. I.

W zakresie czynu z pkt. I a/o uznał sąd, że oskarżony dopuścił się przestępstwa z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 156 § 1 pkt 2 k.k. i art. 157 § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. działając umyślnie w zamiarze ewentualnym. Sąd zmienił nieco opis czynu dokonując jego korekty i porządkując go. W realiach sprawy oskarżony – wbrew temu co wyjaśniał – swoją agresję kierował prawie wyłącznie pod adresem D. S., co jak się należy domyślać, było wynikiem faktu, że ten jako pierwszy pojawił się, gdy oskarżony usiłował wejść po uprzednim ataku na pokrzywdzonych do mieszkania, i wypowiedział do oskarżonego słowa „co? Skończył ci się gaz i teraz (...)?”. Powyższe słowa najprawdopodobniej wzbudziły w oskarżonym duże emocje (podobnie jak w przypadku czynu na szkodę B. W., gdy ta odpowiedziała oskarżonemu na obelgę). D. S. zeznawał, że ruszył za oskarżonym, by go zatrzymać przed mieszkaniem, jednak po wejściu na piętro i wypowiedzeniu w/w słów nie zainicjował kontaktu fizycznego z oskarżonym, a ten bezpośrednio potem (gdy pokrzywdzony wypowiedział cytowane wcześniej słowa) dokonał ataku m.in. z użyciem noża. W tym kontekście pokreślić należy to o czym zeznawał świadek Ś. (k. 298), że jak próbował odpychać oskarżonego od D. S., to oskarżony „jakby do D. lgnął”. Jednoznacznie świadczy to o tym, że nie była to sytuacja związana z obroną konieczną przed rzekomym atakiem na oskarżonego, tylko wyraźna intencja wyrządzenia D. S. krzywdy. Dodać należy, że oskarżony ciosy zadawał nożem o długości ostrza 10 cm i ciosów tych zadał kilka (świadkowie mówili o co najmniej 4-5) w okolice głowy i uda, a zatem w miejsca, których uszkodzenie może spowodować poważne konsekwencje. Oskarżony zadając w/w ciosy opisywanym narzędziem w opisywany przez świadków sposób godził się ze spowodowaniem skutku w postaci ciężkiego uszczerbku na zdrowiu (zamiar ogólny), który finalnie nie wystąpił, a w wyniku szczęśliwych dla pokrzywdzonego okoliczności (reakcja obronna zarówno samego pokrzywdzonego, jak i towarzyszących mu osób) skutek opisywanego działania ograniczył się do naruszenia narządu ciała i rozstroju zdrowia pokrzywdzonego na okres nie przekraczający 7 dni.

Ad. II, VI i VII

W zakresie omawianych czynów również zaaprobowano kwalifikację prawną wskazaną w a/o tj. art. 190 § 1 k.k. Słowa jakie kierował oskarżony pod adresem pokrzywdzonych jednoznacznie zakwalifikować można jako groźby karalne, zaś wzbudzenie uzasadnionej obawy ich spełnienia po stronie pokrzywdzonych nie powinno nastręczać żadnych wątpliwości. Przestępstwa dokonano umyślnie w zamiarze bezpośrednim.

Ad. V.

W zakresie czynu z pkt. V a/o również zaaprobowano kwalifikację prawną wskazaną w a/o tj. art. 157 § 1 k.k. W tym zakresie kierowano się przede wszystkim opinią biegłego z zakresu medycyny sądowej, jak i zeznaniami pokrzywdzonej i wyjaśnieniami oskarżonego powołanymi wcześniej. Przestępstwa dokonano umyślnie w zamiarze bezpośrednim.

Ad. III.

Czynem opisanym w pkt. III a/o oskarżony zrealizował znamiona przestępstwa z art. 222 § 1 k.k. i art. 224 § 2 k.k. i art. 226 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. – podczas zatrzymywania oskarżonego ten stawiał czynny i bierny opór, naruszył nietykalność cielesną jednego z funkcjonariuszy, wielokrotnie ich znieważał i wypowiadał wielokrotnie groźby m.in. pozbawienia ich życia w celu zmuszenia ich do odstąpienia od czynności zatrzymania go. Powyższe miało miejsce podczas i w związku z pełnieniem przez M. G. (1) i M. B. (1) obowiązków służbowych. Przestępstwa dokonano umyślnie w zamiarze bezpośrednim.

Ad. IV.

Kwalifikacja prawna analizowanego przestępstwa nie budzi w ocenie sądu wątpliwości. Naruszenie nietykalności cielesnej pokrzywdzonej nastąpiło w związku z podjętą przez nią interwencją mającą na celu zapobieżenie kradzieży sklepowej przez oskarżonego. Działanie powyższe, mające na celu przywrócenie stanu zgodnego z prawem poprzez zapobieżenie kradzieży, z pewnością zaliczyć należy do działania na rzecz ochrony porządku publicznego w rozumieniu przepisu art. 217 a k.k. Przestępstwo popełnione zostało umyślnie w zamiarze bezpośrednim.

☐

1.4.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

------------------------

-------------------------------------------------

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

☐

1.5.  Warunkowe umorzenie postępowania

---------------

------------------------------------------------

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

☐

1.6.  Umorzenie postępowania

------------------

---------------------------------------------------

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

☐

--------------------

------------------------------------------------

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

7.KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

A. G.

I, VII.

I.

Ocenił sąd, że wniosek oskarżyciela publicznego o wymierzenie oskarżonemu kary trzech lat i sześciu miesięcy pozbawienia wolności za przestępstwo z pkt. I a/o nie jest w pełni adekwatny do całości okoliczności przedmiotowego zdarzenia i wymierzył oskarżonemu karę 4 lat pozbawienia wolności.

Do takiej oceny skłoniły sąd okoliczności zdarzenia tj. natężenie przemocy (przynajmniej 4-5 ciosów, w tym skierowane bezpośrednio w głowę i powodujące ranę głowy), rodzaj użytego narzędzia tj. nóż o długości ostrza 10 cm, stopień zagrożenia zachowania oskarżonego dla zdrowia i życia pokrzywdzonego, jak i realne skutki jakie wywołało to zachowanie dla zdrowia pokrzywdzonego, które należy ocenić jako – szczęśliwie dla pokrzywdzonego - przeciętne.

Na niekorzyść oskarżonego wzięto pod uwagę jego uprzednią karalność.

Na podstawie art. 46 § 1 k.k. orzeczono wobec oskarżonego środek kompensacyjny – zadośćuczynienie w kwocie 10 000,- złotych płatnych na rzecz pokrzywdzonego D. S.. Wzięto pod uwagę przy wymiarze w/w środka kompensacyjnego, rodzaj i charakter obrażeń odniesionych przez pokrzywdzonego, jak również traumę związaną zarówno z samym zdarzeniem, jak i jego konsekwencjami w postaci leczenia.

A. G.

II, X.

II, VI, VII

W zakresie przestępstw z pkt. II, VI-VII z art. 190 § 1 k.k. wymierzono oskarżonemu karę roku pozbawienia wolności, uznając, że doszło do ich popełnienia w ramach ciągu przestępstw z art. 91 § 1 k.k. Uznano kierując się natężeniem przemocy słownej i rodzajem gróźb (groźby głównie pozbawienia życia, jak również uszkodzenia ciała i zniszczenia mienia), motywacją oskarżonego (gniew z powodu chęci uregulowania przez M. S. kwestii związanych z nieprawidłowościami w wynajmowaniu mieszkania przez oskarżonego), że kara roku pozbawienia wolności będzie karą adekwatną do wszystkich okoliczności czynu.

Wzięto pod uwagę również uprzednią karalność oskarżonego.

Na podstawie art. 41a § 1 i 4 k.k. orzeczono środek karny w postaci zakazu zbliżania się przez oskarżonego przez okres 5 lat do osób pokrzywdzonych groźbami karalnymi na odległość mniejszą niż 50 metrów. Przy wymiarze środka kierowano się okolicznościami wskazanymi wcześniej.

A. G.

III, VIII.

III.

W zakresie przestępstwa z art. 222 § 1 k.k. i art. 224 § 2 k.k. i art. 226 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. wymierzono karę roku pozbawienia wolności. Wzięto pod uwagę gwałtowność zachowania oskarżonego, nieustępliwość w zachowaniach przypisanych mu w ramach w/w czynu (oskarżony znieważał i groził funkcjonariuszom począwszy od jego zatrzymania po jego osadzenie w izbie zatrzymań), powoływane wyżej okoliczności uprzedniej karalności oskarżonego oraz naruszenie jednym czynem 3 różnych przepisów prawno - karnych.

Na podstawie art. 46 § 2 k.k. orzeczono nawiązki w kwocie 500 złotych płatne na rzecz pokrzywdzonych M. B. (1) i M. G. (1). Przy wymiarze w/w środka wzięto pod uwagę okoliczności wskazane wyżej.

A. G.

IV.

IV.

W odniesieniu do przestępstwa z art. 217a k.k. wymierzono oskarżonemu karę 6 miesięcy pozbawienia wolności. Wzięto pod uwagę wymierzając w/w karę przede wszystkim uprzednią karalność oskarżonego, motywację, którą się oskarżony kierował (złość po próbie uniemożliwienia mu kradzieży sklepowej), jak i natężenie agresji wobec pokrzywdzonej.

A. G.

V, IX.

V.

W odniesieniu do przestępstwa z art. 157 § 1 k.k. wymierzono oskarżonemu karę 10 miesięcy pozbawienia wolności. Wzięto pod uwagę wymierzając w/w karę przede wszystkim uprzednią karalność oskarżonego, natężenie agresji wobec pokrzywdzonej, stopień naruszenia czynności narządów jej ciała i dolegliwości z tym związane, motywację oskarżonego.

Na podstawie art. 46 § 1 k.k. orzeczono wobec oskarżonego środek kompensacyjny – zadośćuczynienie w kwocie 4 000,- złotych płatnych na rzecz pokrzywdzonej B. W.. Wzięto pod uwagę przy wymiarze w/w środka kompensacyjnego przede wszystkim rodzaj i charakter obrażeń odniesionych przez pokrzywdzoną, jak i konsekwencje zdarzenia w postaci leczenia.

A. G.

VI.

I-V.

Na podstawie art. 91 § 2 k.k. i art. 86 § 1 k.k. wymierzono oskarżonemu karę łączną 4 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności. Kara łączna została wymierzona na zasadzie asperacji, choć zbliżonej zdecydowanie w stronę absorpcji. Pomiędzy przestępstwami istnieją dość mocne związki o charakterze podmiotowo –przedmiotowym tj. wszystkie popełnione zostały w krótkim odstępie czasowym (około jednego miesiąca), wszystkie miały charakter umyślny i towarzyszył im – poza czynem z pkt. I a/o - zamiar bezpośredni, wszystkie również atakowały tożsame, bądź zbliżone dobra prawne (zdrowie, wolność).

Wymierzając karę łączną w w/w wysokości miał sąd na względzie również cele kary łącznej wskazane w art. 85a k.k.

7.1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

A. G.

XI.

I-VI.

Zaliczenie na poczet orzeczonej kary okresu zatrzymania i tymczasowego aresztowania.

7.6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

---------------------------------------------------------- ------------------------------------------------------------------

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

XII, XIII.

Na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zwolniono oskarżonego od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych – aktualnie oskarżony pozostaje pozbawiony wolności, nie posiada dochodów ani oszczędności.

Zasądzono od Skarbu Państwa na rzecz adwokat M. M. kwotę 1920 złotych oraz dalsze 441,60 złotych tytułem podatku VAT w związku z nieopłaconą pomocą prawną udzieloną oskarżonemu z urzędu. Podstawę prawną stanowił § 17 ust. 2 pkt 5 oraz § 20 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 14.05.2024r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa albo jednostki samorządu terytorialnego kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu.

7.1Podpis

Paweł Wyrzykowski