Serwis Internetowy Portal Orzeczeń używa plików cookies. Jeżeli nie wyrażają Państwo zgody, by pliki cookies były zapisywane na dysku należy zmienić ustawienia przeglądarki internetowej. Korzystając dalej z serwisu wyrażają Państwo zgodę na używanie cookies , zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki.

VI Ka 53/15 - wyrok z uzasadnieniem Sąd Okręgowy w Jeleniej Górze z 2015-03-03

Sygn. akt VI Ka 53/15

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 3 marca 2015 r.

Sąd Okręgowy w Jeleniej Górze w VI Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie :

Przewodniczący – Sędzia SO Klara Łukaszewska

Protokolant Konrad Woźniak

po rozpoznaniu w dniu 3 marca 2015r.

sprawy D. K.

obwinionego z art. 119 § 1 kw

z powodu apelacji, wniesionej przez obwinionego

od wyroku Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze

z dnia 27 listopada 2014 r. sygn. akt II W 1110/14

I.  zmienia zaskarżony wyrok wobec obwinionego D. K. w ten sposób, że stosownie do art. 39 § 1 kw odstępuje od wymierzenia obwinionemu kary,

II.  w pozostałej części zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy,

III.  zwalnia obwinionego od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze obciążając nimi Skarb Państwa.

Sygn. akt VI Ka 53/15

UZASADNIENIE

D. K. został oskarżony o to, że w dniu 12 marca 2014r. około godz. 12:00 w J. na ul. (...) przy płocie Szkoły Podstawowej nr (...) dokonał przywłaszczenia telefonu komórkowego marki H. o wartości 200 zł na szkodę K. K.,

tj. o wykroczenie z art. 119 § 1 k.w.

Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze wyrokiem z dnia 27 listopada 2014r. w sprawie o sygn. akt II W 1110/14:

I.  uznał obwinionego D. K. za winnego popełnienia czynu opisanego w części wstępnej wyroku, tj. wykroczenia z art. 119 § 1 k.w. i za to na podstawie art. 119 § 1 k.w. wymierzył mu karę 50 (pięćdziesięciu) złotych grzywny;

II.  na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. w zw. z art. 119 k.p.o.w. zwolnił obwinionego od ponoszenia kosztów postępowania w niniejszej sprawie, obciążając nimi Skarb Państwa.

Z wyrokiem tym nie zgodził się obwiniony D. K.. W osobiście sporządzonej apelacji zarzucił rażącą surowość orzeczonej wobec niego kary grzywny, nieadekwatnej zarówno do okoliczności popełnionego przez niego czynu, jak i jego sytuacji materialnej oraz osobistej. Stawiając powyższy zarzut skarżący domagał się zmiany zaskarżonego wyroku poprzez „umorzenie zapłaty”.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja obwinionego okazała się zasadna.

Mając na uwadze kierunek i granice zaskarżenia Sąd Okręgowy na wstępie stwierdza, że dokonane przez Sąd Rejonowy i niekwestionowane w istocie przez skarżącego ustalenia faktyczne co do jego sprawstwa i winy odnośnie przypisanego mu wykroczenia z art. 119 § 1 k.w., zostały poczynione prawidłowo, zgodnie ze zgromadzonym i ujawnionym w sprawie materiałem dowodowym, a ocena dowodów jest trafna i nie naruszająca zasady wyrażonej w art. 7 k.p.k. Sąd I instancji wskazał dowody, na których oparł w tym zakresie ustalenia faktyczne będące podstawą rozstrzygnięcia oraz należycie umotywował ocenę tych dowodów. Sąd Okręgowy, działający jako Sąd odwoławczy, jest zwolniony w tej części od obowiązku przeprowadzania szczegółowej oceny materiału dowodowego zebranego w sprawie i może poprzestać na odwołaniu się do rozważań zawartych w uzasadnieniu wyroku Sądu I instancji. Jest to możliwe albowiem uzasadnienie wyroku pierwszoinstancyjnego w pełni realizuje wymogi określone w art. 424 § 1 k.p.k. w zw. z art. 82 § 1 kpw, a sam skarżący w tym zakresie tj. sprawstwa i winy, ustaleń i ocen tych w istocie nie kwestionuje. (por. wyrok SN z dnia 13 grudnia 2007 r. w sprawie V KK 177/07, LEX nr 354289). Podkreślić jedynie należy, że tak jak D. K. wskazuje w wywiedzionej apelacji Sąd I instancji ustalił, że obwiniony znalazł należący do pokrzywdzonej telefon, a jego zachowanie świadczyło o woli postąpienia ze wskazanym przedmiotem jak właściciel, skoro po jego zatrzymaniu podarował go koledze.

Zarzuty apelacji skierowane zostały natomiast głównie co do wysokości orzeczonej względem obwinionego kary grzywny.

W realiach niniejszej sprawy Sąd I instancji choć prawidłowo wyeksponował okoliczności świadczące na korzyść obwinionego, a które winny mieć wpływ na karę orzekaną wobec D. K., to jednak orzekając karę grzywny, w niedostatecznym stopniu uwzględnił okoliczność, że obwiniony będąc osobą blisko 60 letnią nie był dotychczas karany i nie wchodził w konflikt z prawem. Jednocześnie na korzyść obwinionego przemawia także okoliczność, że pokrzywdzona odzyskała przywłaszczony przez niego telefon. Mając zatem na uwadze zarówno charakter jak i okoliczności czynu oraz właściwości i warunki osobiste sprawcy Sąd Okręgowy doszedł do przekonania, że zachodzi wypadek o jakim mowa w art. 39 § 1 kw i odstąpił od wymierzenia D. K. kary, uznając, że cele postępowania zostaną wobec niego osiągnięte bez konieczności wymierzania mu kary grzywny nawet w symbolicznym wymiarze.

Wyrok nie był dotknięty uchybieniami, o których mowa w art. 104 § 1 kpw stąd też na podstawie art. 437 § 1 k.p.k. w pozostałej części podlegał utrzymaniu w mocy.

Kierując się zasadami słuszności Sąd Okręgowy zwolnił obwinionego od ponoszenia kosztów procesu i obciążył nimi Skarb Państwa. (art. 624 § 1 k.p.k. w zw. z art. 634 k.p.k. i art. 119 kpw.).

Dodano:  ,  Opublikował(a):  Anna Herka
Podmiot udostępniający informację: Sąd Okręgowy w Jeleniej Górze
Osoba, która wytworzyła informację:  Klara Łukaszewska
Data wytworzenia informacji: