Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 lutego 2013 r.

Sąd Okręgowy w Jeleniej Górze VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie:

Przewodniczący: SSO Liliana Gambal

Protokolant: Kalina Tanaś

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 lutego 2013 r. w J.

odwołania M. J.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w W.

z dnia 08.02.2012r., znak: (...)

w sprawie M. J.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w W.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

odwołanie oddala.

Sygn. akt VII U 290/12

UZASADNIENIE

Wnioskodawczyni M. J.złożyła odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w W.z dnia 08.02.2012 r. (znak: (...)) odmawiającej przyznania jej prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy od dnia 01.01.2012 r. W uzasadnieniu podniosła, że przedmiotowa decyzja jest błędna, ponieważ z uwagi na stan zaawansowania i przebieg epilepsji, w dalszym ciągu jest osobą niezdolną do pracy.

W odpowiedzi na odwołanie Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w W. wniósł o jego oddalenie podnosząc, iż zgodnie z orzeczeniem komisji lekarskiej ZUS z dnia 02.02.2012 r. wnioskodawczyni nie jest niezdolna do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji, tym samym nie spełnia warunku określonego w art.57 ust.1 pkt 1 ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2009 r., nr 153, poz.1227).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

M. J. urodzona (...)jest z zawodu szwaczem-obuwnikiem. Pracowała w zawodzie, jak również jako sprzedawca, kasjer, salowa, prowadziła własną działalność gospodarczą – (...). W okresie od 2006 r. do 31.12.2011 r. uprawniona była do świadczenia rentowego.

/bezsporne/

Orzeczeniem lekarza orzecznika ZUS z dnia 13.12.2011 r. uznano, że wnioskodawczyni nie jest niezdolna do pracy.

Także komisja lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 02.02.2012 r. uznała, że wnioskodawczyni jest zdolna do pracy. U wnioskodawczyni rozpoznano padaczkę z rzadkimi napadami, stwierdzono obserwację w kierunku astmy oskrzelowej.

Decyzją z dnia 08.02.2012 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w W. odmówił wnioskodawczyni prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy opierając się na treści orzeczenia komisji lekarskiej ZUS z dnia 02.02.2012 r.

/dowód: orzeczenie z dnia 13.12.2011 r. – k.321 akt rentowych ZUS;

orzeczenie z dnia 02.02.2012 r. – k.325 akt rentowych ZUS;

opinia lekarska z dnia 02.02.2012 r. – k.103 akt orzeczniczych ZUS;

decyzja z dnia 08.02.2012 r. – k.326 akt rentowych ZUS/

Biegły sądowy neurochirurg rozpoznał u wnioskodawczyni stan po urazie uda prawego (w dzieciństwie), stan po artroskopii stawu kolanowego prawego (2008), dychawicę oskrzelową z uczuleniem na pyłki, kurz, roztocza, padaczkę o nieustalonej etiologii – napady duże co kilka miesięcy (ostatni 30.03.2012 r.), nadciśnienie tętnicze z pobolewaniami głowy, otyłość odżywieniową uogólnioną. Wnioskodawczyni nie jest niezdolna do pracy.

/dowód: opinia z dnia 10.05.2012 r. – k.7/

Biegli sądowi psychiatra oraz psycholog rozpoznali u wnioskodawczyni zaburzenie adaptacyjne. W zakresie specjalności biegłych wnioskodawczyni nie jest niezdolna do pracy.

/dowód: opinia z dnia 05.09.2012 r. – k.16-17/

Biegła sądowa z zakresu chorób płuc i alergologii rozpoznała u wnioskodawczyni astmę oskrzelową przewlekłą, lekką, alergiczny nieżyt błony śluzowej nosa, przewlekłe zapalenie zatok obocznych nosa oraz padaczkę. Wnioskodawczyni nie jest niezdolna do pracy w związku ze schorzeniem układu oddechowego.

/dowód: opinia z dnia 22.11.2012 r. – k.25/

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie nie zasługiwało na uwzględnienie.

Zgodnie z art.57 ust.1 ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2009 r., Nr 153, poz.1227) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki:

1.  jest niezdolny do pracy,

2.  ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy,

3.  niezdolność do pracy powstała w okresach wskazanych w art.57 ust.1 pkt.3 cytowanej ustawy albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Pojęcie niezdolności do pracy definiuje art.12 ustawy o emeryturach i rentach z FUS. Zgodnie z tym przepisem, niezdolną do pracy w rozumieniu ustawy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu, przy czym całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, zaś częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

W związku z wnioskiem o przyznanie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy wnioskodawczyni poddana została przez organ rentowy badaniom lekarskim. W ich wyniku, orzeczeniem komisji lekarskiej z dnia 02.11.2011 r. uznano wnioskodawczynię za zdolną do pracy. Na podstawie orzeczenia komisji lekarskiej organ rentowy decyzją z dnia 17.11.2011 r. odmówił wnioskodawczyni prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

Ponieważ sporna decyzja ZUS odmawiająca prawa do renty oparta została na orzeczeniu komisji lekarskiej, w toku postępowania sądowego niezbędne stało się przebadanie wnioskodawczyni przez biegłych sądowych z zakresu neurologii, psychiatrii, psychologii oraz alergologii, a zatem o specjalnościach adekwatnych do stwierdzonych u niej schorzeń.

Biegły sądowy neurochirurg rozpoznał u wnioskodawczyni stan po urazie uda prawego (w dzieciństwie), stan po artroskopii stawu kolanowego prawego (2008), dychawicę oskrzelową z uczuleniem na pyłki, kurz, roztocza, padaczkę o nieustalonej etiologii – napady duże co kilka miesięcy (ostatni 30.03.2012 r.), nadciśnienie tętnicze z pobolewaniami głowy, otyłość odżywieniową uogólnioną. Zdaniem biegłego wnioskodawczyni nie jest niezdolna do pracy zgodnej ze swoimi kwalifikacjami. Biegły wskazał, że w stanie neurologicznym poza rozchwianiem emocjonalnym i podawanymi przez badaną zaburzeniami koncentracji nie stwierdził objawów lateralizacyjnych ani też ogniskowych. Dla wnioskodawczyni przeciwwskazane są prace obciążające fizycznie i psychicznie, prace przy maszynach w ruchu i na wysokości, a także praca w zawodzie kierowcy.

Biegli sądowi psychiatra oraz psycholog rozpoznali u wnioskodawczyni zaburzenia adaptacyjne. W zakresie swoich specjalności biegli stwierdzili, że wnioskodawczyni nie jest niezdolna do pracy. Biegli podkreślili, że opiniowana cierpi z powodu dolegliwości neurologicznych i do tej pory świadczenie rentowe było przyznawane z tego właśnie względu. Wnioskodawczyni odczuwa subiektywnie dyskomfort, prezentuje obniżone samopoczucie i fragmentaryczne deficyty w zakresie funkcjonowania osobowości, jednakże w ocenie biegłych wiąże się to z niekorzystnym przebiegiem postępowania orzeczniczego.

Biegła sądowa z zakresu chorób płuc i alergologii rozpoznała u wnioskodawczyni astmę oskrzelową przewlekłą, lekką, alergiczny nieżyt błony śluzowej nosa, przewlekłe zapalenie zatok obocznych nosa oraz padaczkę. Zdaniem biegłej wnioskodawczyni nie jest niezdolna do pracy w związku ze schorzeniem układu oddechowego. Biegła wskazała, że obecnie stosowane leczenie dobrze kontroluje astmę oskrzelową, nie stwierdza się też utrwalonych zaburzeń wentylacji spoczynkowej, jak również nie stwierdzono zaburzeń wentylacji powysiłkowej.

Sąd przyjął za własne wnioski zawarte w opiniach biegłych. Opinie sporządzone zostały przez lekarzy i specjalistę posiadających stosowną wiedzę oraz doświadczenie w zakresie posiadanych specjalizacji, po osobistym zbadaniu wnioskodawczyni oraz w oparciu o analizę dostępnej dokumentacji lekarskiej. Wszyscy biegli w pełny i jasny sposób uzasadnili swoje stanowisko, iż wnioskodawczyni nie jest osobą niezdolną do pracy. Sąd nie mógł zatem poczynić ustaleń sprzecznych z opiniami biegłych, skoro uznał, że są one prawidłowe i jeżeli odmienne ustalenia nie mają oparcia w pozostałym materiale dowodowym. Opinie biegłych potwierdziły wnioski zawarte w orzeczeniu komisji lekarskiej ZUS.

Należy podkreślić, że subiektywne przekonanie wnioskodawczyni o istnieniu niezdolności do pracy ze względu na stan zdrowia nie może mieć decydującego znaczenia dla ustalenia prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, albowiem miarodajny jest jedynie obiektywnie istniejący stan zdrowia stwierdzony w toku postępowania w kontekście zachowanej zdolności do pracy, do której to oceny uprawnieni są biegli lekarze o specjalności odpowiadającej schorzeniom osoby badanej. Można również zauważyć, że według cytowanego powyżej art.12 ustawy emerytalnej, o niezdolności do pracy nie decyduje biologiczny stan kalectwa lub choroby, niemający wpływu na zdolność do pracy, lecz połączenie niezdolności do pracy z niezdolnością do przekwalifikowania się do innego zawodu. Chodzi tu o potencjalną możliwość wykonywania zatrudnienia przy uwzględnieniu stopnia naruszenia sprawności organizmu, możliwości przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia oraz celowości przekwalifikowania zawodowego z uwagi na rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne. Nie każde zatem schorzenie, nawet przy bezspornym fakcie stwierdzenia jego istnienia, powoduje niezdolność do podjęcia zatrudnienia. W pewnych sytuacjach, ocenianych przez biegłych lekarzy indywidualnie w odniesieniu do każdego badanego, istniejący stan chorobowy - tak jak ma to miejsce w przypadku wnioskodawczyni - nie dyskwalifikuje osoby jako potencjalnego pracownika. Zdaniem Sądu, z opinii biegłych (potwierdzających stanowisko komisji lekarskiej ZUS) wynika, że wnioskodawczyni jest osobą, która pomimo swoich schorzeń zachowała zdolność do pracy zgodnej z poziomem kwalifikacji.

Reasumując, skoro wnioskodawczyni nie mogła zostać uznana za niezdolną do pracy chociażby w stopniu częściowym, brak było podstaw do przyznania prawa do renty zgodnie z przepisem art.57 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.

Mając powyższe na uwadze Sąd uznał odwołanie za bezzasadne i na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 kpc, orzekł o jego oddaleniu.