Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 września 2013 r.

Sąd Okręgowy w Jeleniej Górze w VI Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie:

Przewodniczący – Sędzia SO Waldemar Masłowski (spr.)

Sędziowie SO Tomasz Skowron

SO Andrzej Wieja

Protokolant Anna Potaczek

przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej Lesława Kwapiszewskiego

po rozpoznaniu w dniu 20 września 2013 r.

sprawy M. P.

oskarżonego z art. 284 § 1 kk

z powodu apelacji, wniesionej przez prokuratora

od wyroku Sądu Rejonowego w Bolesławcu

z dnia 29 maja 2013 r. sygn. akt II K 310/13

I.  zmienia zaskarżony wyrok wobec oskarżonego M. P. w pkt III części dyspozytywnej w ten sposób, że jako podstawę orzeczenia kary grzywny w miejsce art. 71 § 1 kk przyjmuje art. 33 § 2 kk,

II.  w pozostałej części zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy,

III.  zwalnia oskarżonego od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze obciążając nimi Skarb Państwa

Sygn. akt VIKa 408/13

UZASADNIENIE

M. P.oskarżony był o to, że w okresie od kwietnia 2012 roku do 22 stycznia 2013 roku w B.przywłaszczył będące w jego posiadaniu maszyny budowlane w postaci: windy dekarskiej, obrabiarki (...), wkrętarki B., zaginarki do blachy (...), wyrzynarki taśmowej, struga ciesielskiego, pilarki tarczowej, rusztowania budowlanego, młota (...), zagęszczarki wibracyjnej (...), agregatu prądotwórczego (...)o łącznej wartości 104 228, 87 zł będące przedmiotem rozwiązanych umów leasingu, czym działał na szkodę (...) SAz siedzibą we W..

Sąd Rejonowy w Bolesławcu wyrokiem z dnia 29 maja 2013 r. w sprawie o sygn. akt IIK 310/13:

I.  uznał oskarżonego M. P. za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu, opisanego w części wstępnej wyroku, stanowiącego przestępstwo z art. 284 § 1 kk i za to na podstawie art. 284 § 1 kk wymierzył mu karę 1 roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności,

II.  na podstawie art. 69 § 1 i 2 kk i art. 70 § 1 pkt 1 kk wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesił na okres próby wynoszący 4 lata,

III.  na podstawie art. 71 § 1 kk wymierzył oskarżonemu karę grzywny w ilości 150 stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 20 zł,

IV.  na podstawie art. 72 § 2 kk orzekł wobec oskarżonego obowiązek naprawienia szkody poprzez uiszczenie kwoty 104 228, 87 zł na rzecz (...) SA w okresie próby,

V.  na podstawie art. 627 kpk zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe w kwocie 90 złotych i na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 4 i art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych wymierzył mu opłatę w kwocie 6000 złotych.

Apelację od powyższego wyroku złożył prokurator, który zarzucił obrazę przepisów prawa materialnego, to jest przepisu art. 33 § 2 kk, poprzez jego niesłuszne niezastosowanie i niewskazanie w pkt III sentencji wyroku, jako podstawy prawnej wymierzonej oskarżonemu grzywny przy jednoczesnym błędnym powołaniu jako podstawy prawnej tej grzywny przepisu art. 71 § 1 kk w sytuacji gdy oskarżony dopuścił się czynu z art. 284 § 1 kk w celu osiągnięcia korzyści majątkowej.

Stawiając powyższy zarzut prokurator wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez wskazanie w sentencji wyroku art. 33 § 2 kk jako podstawy prawnej wymierzonej oskarżonemu grzywny.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja prokuratora jest zasadna.

Oczywistym jest, że przypisany oskarżonemu czyn popełniony został w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, co powoduje ten skutek, iż orzeczenie kary grzywny winno było nastąpić na podstawie art. 33 § 2 kk a nie jak to przyjął Sąd Rejonowy w zaskarżonym wyroku przepis art. 71 § 1 kk. Zdumienie wręcz budzi argumentacja zawarta w uzasadnieniu Sądu Rejonowego w tym zakresie. Oczywistym jest, że skoro przepis art. 33 § 2 kk przewiduje orzeczenie kary grzywny w wypadku skazania za przestępstwo popełnione w celu osiągnięcia korzyści majątkowej to tym samym wyłącza stosowanie norm z art. 71 § 1 kk. Z tych wszystkich względów Sąd Okręgowy na podstawie art. 437 § 2 kpk zmienił zaskarżony wyrok w pkt III części dyspozytywnej, przyjmując jako podstawę orzeczonej kary grzywny art. 33 § 2 kk.

Na podstawie art. 437 § 1 kpk w pozostałej części zaskarżony wyrok jako trafny utrzymano w mocy.

Na podstawie art. 624 § 1 kpk zwolniono oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze, na zasadach słuszności jako, że nie może on ponosić konsekwencji oczywistych błędów zawartych w zaskarżonym wyroku.